آقای کوبلر عزیز،
ما امضا کنندگان می‌خواهیم نگرانیهای خود را در ادامة نامة 13 ژانویه نمایندة ساکنان اشرف به دبیرکل ملل متحد، با شما در میان بگذاریم:
1-ما در تاریکی نگه داشته شده ایم و یونامی دربارة کمپ لیبرتی و شرایط آن و حداقل اطمینانهای لازم با ما شفاف نبوده است.
این درحالی است که تا امروز فقط تعداد اندکی از ما توانستند در روز 13 دسامبر تنها به مدت 15 دقیقه شما را ببینند و شما قول دادید که دوباره برای دیدار ساکنان اشرف و شنیدن آنها خواهید آمد. همچنانکه میدانید 400 نفر از ما بعد از دریافت نامة شما در 28 دسامبر، به درخواست خانم رجوی آماده بودیم که با خودروها و اموال منقولمان به لیبرتی برویم اما موافقت نشد و ما اکنون به کلی مأیوس شده ایم.
2-اظهارات اخیر نخست وزیر مالکی علیه ساکنان اشرف بعنوان «منافقین»، «تروریست»، «جنایتکار» و متهم کردن ما به انجام «جنایتهای بی رحمانه در عراق» و « قتل شخصیتهای سیاسی و مذهبی در ایران» در مورد استمرار همان هدفهای حملات ژوئیه 2009 و آوریل 2011 جای تردید باقی نمیگذارد. آنچه جدید و برای ما یک سوال جدی است این است که یونامی چرا در راستای پروژه زندان‌سازی تحت نام مکان موقت انتقالی(TTL)، جواز قتل ساکنان اشرف و انهدام نیروی اصلی اپوزیسیون ایران را برای دولت عراق در صورتیکه ما تن به جابجایی امضاء شده از سوی شما ندهیم فراهم میکند؟ 
3- چرا ساکنان اشرف که باید به لیبرتی بروند تا امروز کمترین اطلاعی از شرایط آن ندارند ؟ چرا تا بحال یونامی نتوانسته است موافقت بازدید چند نفر از ما از لیبرتی را بدست بیاورد و چرا دربارة علت آن موضعگیری نمی کند؟ چرا شما هیچکدام از سوالات ما دربارة لیبرتی را که از طریق نمایندگان مان در اشرف و در خارج از عراق تقدیمتان شده است تا امروز جواب نمی دهید؟
4-چرا بدون  اطلاع و موافقت ما در مورد سرنوشت مان با دولت عراق یادداشت تفاهم امضا شد در حالیکه رهبری اشرف گفته بود شما همچنانکه در بیانیه های دبیرکل ملل متحد آمده است این کار را با رضایت ما انجام خواهید داد. آیا قرار است به همین شیوه کمیساریا هم وارد شده  و استانداردها را تأیید و ما را بر خلاف میل و ارادة آزادمان ناگزیر از جابجایی باصطلاح داوطلبانه یی کند که اگر آن را نپذیریم در اشرف کشته می شویم؟ آیا باید منتظر شروع دور بعدی موشکها یا حملات زمینی باشیم؟
5-با کمال تأسف ما تا امروز هر قدر جستجو کردیم نامه 28 دسامبر شما به ساکنان اشرف را بر روی سایت یونامی پیدا نکردیم و هیچکس به ما جواب نمیدهد که چرا؟ همچنانکه نمیدانیم چرا در مذاکرات مربوط به سرنوشت ما، نه ما، نه نمایندگان و نه حتی وکلای ما شرکت داده نمی شوند؟ وقتی شاکی حاضر نیست، قاضی، «تسهیل کنندة» کار کدام طرف است؟
6- یونامی چرا در برابر نقض آشکار حقوق بشر و قانون انساندوستانه بین المللی در مورد ما ساکت است؟ در بازداشت نگهداشتن دسته جمعی برای چیست؟ دکلهای مراقبت و پارازیت و استراق سمع شبانه روزی در اطراف مان اکنون حتی تلفن ها و تلویزیونهای ما را مختل کرده است
7-شما گفته اید «مینی اشرف» در لیبرتی خط قرمز دولت عراق است. قربانی کردن و انهدام ساکنان اشرف و اپوزیسیون ایران چطور؟ شأن و شرافت انسانی ساکنان اشرف چطور؟ حق مالکیت ما چطور؟ آیا ما میتوانیم در لیبرتی مانند همه پناهجویان و پناهندگان و شهروندان عادی، به بیرون از دیوارهای بلند و قطور سیمانی برویم؟  آیا میتوانیم به پارک یا مسجد یا زیارت یا سینما برویم و به خدمات پزشکی دسترسی آزادانه داریم؟ آیا یونامی و کمیساریا در استانداردهای خود این موضوع را هم در نظر میگیرند یا بر خلاف حاکمیت عراق است؟
8-حداکثر زمان اقامت ما در آنچه عامدانه و بطور غیر قانونی مکان موقت انتقالی(TTL)نام گرفته تا با شرایط و امکانات زندگی ما در اشرف مقایسه نشود، چند ماه یا چند سال است؟ شما به خوبی میدانید و در ملاقاتهای خود هم به نمایندگان ما گفته اید که انتقال کلیه ساکنان به کشور ثالث ممکن است 2 تا 3سال بطول بیانجامد. در اینصورت مطلقاً نمیتوان محل جدید را مکان موقت اننقالی(TTL) نامید که برای یک مدت بسیار کوتاه از چند روز تا چند ماه است . این در حالی است که هم یونامی و هم کمیساریا تأکید می کنند که هیچ تضمینی درمورد زمان انتقال به کشورهای ثالث وجود ندارد.
لطفاً پاسخ سوالات ما را به‌طور مکتوب بدهید زیرا بدون تضمینهای حداقل نمیتوانیم هیچگونه جابجایی را بپذیریم. بنظر میرسد رژیم ایران و دولت عراق میخواهند با تأیید شرایط خودشان در لیبرتی توسط یونامی وکمیساریا،  ما را بین مرگ و تسلیم به فاشیسم دینی مخیر کنند و ما هرگز تسلیم را نمی پذیریم. ما آرزو میکنیم همچنانکه در فراخوان بین المللی 24 نوامبر 2011 به یونامی و نماینده ویژه دبیرکل علیه جابجایی اجباری ما خاطر نشان شده بود، یونامی و کمیساریا سهیم در فاجعه ای که پیش روی ماست نباشند.
رونوشت:
-دبیرکل ملل متحد
-کمیسر عالی پناهندگان، آنتونیو گوترز
-کمیسر عالی حقوق بشر، ناوی پیلای
- معاون دبیرکل، لین پاسکو
15ژانویه2012