رحمان کریمی- ایـران مـن ای ایـران ، یـاران مـن ای یـاران !

 ایران من ای ایران
یاران من ای یاران
دشمن به شکار آمد
بیهوده بکار آمــد
ما جنگل شیرانیم
از خیل دلیرانیم
ما را نتوان کوبید
ما را نتوان روبید
کوهیم و سرافرازیم
دشمن براندازیم
سیلاب و همه توفان
توفان و همه جوشان .

ایران من ای ایران
یاران من ای یاران
خیزید و بگوش آرید
بیهوش به هوش آرید
هرچشمه به جوش آرید
اشرف به خروش آرید
از سرچشمهٌ آزادی
صد جام به نوش آرید .

ایران من ای ایران
یاران من ای یاران
شب آمده لنگ لنگان
تا پای سحرگاهان
این مُرده نمی پاید
چون صبح به میان آید .
از خانه برون آیید
دیوانه برون آیید
گرگان خیابانی
غولان بیابانی
ترسیده ز هر سایه
وامانده ز هر مایه
وقت است که افروزیم
مشعل شویم و سوزیم .

ایران من ای ایران
یاران من ای یاران
امروز و چنین میدان
سرگشته همه دیوان
خیزید و براندازید
دشمن ز سر اندازید .

ایران من ای ایران
یاران من ای یاران !