لوئیس فری-رئیس اف.بی.آی (اداره تحقیقات فدرال) ۱۹۹۳ ـ ۲۰۰۱؛
 به خاطر انگیزه و صحبتهایی که کردید، داشتن شجاعت اخلاقی و پشتکار برای مواجهه با خطرات و ناملایمات بی اندازه، به عنوان یک رهبر بزرگ باشخصیت و با وجهه اخلاقی، به همین خاطر از شما تشکر می کنم.
به دوستانمان در اشرف، ما شجاعت شما را تحسین میکنیم و به شما درود میفرستیم و از شما درخواست میکنیم که قوی بمانید و بدانید شما دوستان بسیاری دارید. دوستان و متحدان در سراسر جهان بهترین کار را برای اطمینان از امنیت و آزادی نهایی شما انجام میدهند. بسیاری از چیزها دارد اتفاق می افتد  و من پیش بینی می کنم در چند ماه آینده و نه درچند سال آینده بلکه درچند ماه آینده، ما تحولات عظیمی در میهن شما ببینیم. بسیاری از شما و همه عوامل و عناصر تشکیل دهنده در این پروسه حضور خواهند داشت.
بنابراین ما دو موضوع داریم که  در مورد آن دوباره امشب صحبت میکنیم. اول مسأله فوری کمپ اشرف است و ما همه هر کاری در توانمان است، انجام میدهیم تا اطمینان یابیم این اتفاق نمی افتد ، مسأله بزرگ تر البته آینده ایران است.
عواملی که  در چند ماه آینده در حال حرکتند، نهایتاً باعث تغییر رژیم می شود که من پیش بینی می کنم خیلی زود اتفاق خواهد افتاد. تحریمهای اقتصادی، وضعیت فاجعه بار ارز، انتخابات ماه مارس درایران، و مخالفتهای مشابه آنچه که مردان و زنان جوان بسیاری را به تظاهرات اعتراضی دو سال پیش کشاند، مسابقه تسلیحاتی که رژیم ایران برای رسیدن به توانایی هسته یی در پیش گرفته، موجب قرار گرفتن آن در یک بحران فوری نه تنها از سوی ایالات متحده بلکه از جانب کشورهای دیگر شده است. مقاله یی در روزنامه امروز بود که بحثهایی وجود دارند در مورد اینکه گزینه ها برای جلوگیری از این رژیم، این رژیم قاتل، برای دستیابی به ظرفیت هسته یی چه هستند. دوستانی در همسایگی هستند. سوریه یی ها در آستانه شکست خوردن هستند، هم سیاسی و هم اقتصادی.  بسیاری از مردم پیش بینی می کنند که روزهای رژیم اسد به شماره افتاده است. بدیهی است حذف آن رژیم به شدت هم قدرت استراتژیک و هم جغرافیایی رژیم کنونی در تهران را تضعیف می کند. بنابراین چیزهای زیادی هستند که دارند اتفاق می افتند، فشارهای زیادی، عوامل زیادی وجود دارد که هیچ کس دقیقاً نمی تواند نتیجه آن را پیش بینی کند به جز توانایی این پیش بینی که ایران به زودی آزاد خواهد شد و این رژیم برای همیشه به زباله دان تاریخ خواهد رفت.
آن رژیم تروریستی که کشور را اداره می کند و از طریق سپاه و طرق دیگر تروریسم صادر می کند، در سمت غلط تاریخ قرار دارد. چه آمریکاییها که در سال 1776 در دره فورج بودند، چه برلینی ها که در اینجا در سالهای 1960 تحت محاصره بودند، موج تاریخ با قدرت زیاد به نفع آزادی و رهایی پیش میرود. بنابراین همانطور که نه فقط در غرب بلکه در کشورهای بسیار زیادی صورت گرفته وخواهد گرفت، تاریخ جهان به خاطر نیروی ماهوی و قدرتمند و دینامیک نوع انسان که میخواهد آزاد باشد و میخواهد آزادی داشته باشد به این سمت حرکت میکند. هدف ما امروز این است که اطمینان یابیم ساکنان اشرف که نه تنها مقاومت ایران، بلکه نیروهای آزادی را نمایندگی می کنند، حفاظت شده هستند، فرصت زندگی در آزادی و مدیریت یک دولت دموکراتیک را همانطور که خانم رجوی گفته است ، داشته باشند.
ما به عنوان آمریکایی مسیر بسیاری از همکارانمان را  نه فقط در آلمان بلکه در اتحادیه اروپا و انگلستان دنبال می کنیم. به عنوان یک آمریکایی ما خیلی از رهبری دولت کنونی ناراحتیم که آن چه را که نسبت به آن به طور قانونی و به طور اخلاقی مسئولند، انجام نداده اند و آن تضمین حفاظت 3400 مرد و زن ساکن کمپ اشرف است. ما صحبت کرده ایم، نوشته ایم، بعضی از ما در بیرون کاخ سفید تظاهرات کرده ایم، ما به هم نگاه کردیم، وزیر پیشین امنیت داخلی و مدیر پیشین اف.بی.آی و گفتیم بیرون کاخ سفید داریم تظاهرات می کنیم چون نمی توانیم دولتمان را وادار کنیم قولی را که برای حفاظت این 3400 تن داده است ، عملی کند، آنها تضمین کتبی از ایالات متحده آمریکا داشتند و شما در چند دقیقه آینده از سرهنگ مارتین خواهید شنید که نماینده ایالات متحده بود و در مورد کسانی که مصرانه آنها را دوستانش در کمپ اشرف خطاب می کند، صحبت خواهد کرد. واقعیت این است که این جنبش یک سازمان تروریستی نیست، هرگز یک سازمان تروریستی نبوده و لیست گذاری آنها  توسط آمریکا،  که ما  علیه آن شکایت کرده ایم، علیه آن صحبت کرده ایم، علیه آن  تظاهرات کرده ایم، علیه آن نوشته ایم و با هر کسی که می توانستیم صحبت کرده ایم، ناموجه است؛ براساس واقعیتها، و بر اساس قانون. این پذیرفتن خواست  رژیم ایران در سال1997  بود که در قبال گذاشتن نام مجاهدین در لیست روابطمان با این رژیم  به اصطلاح عادی شود. ما شواهدی داریم در روند سیاسی در داخل دولت آمریکا که این را تأیید کرده اند. در پاسخ به گذاشتن مجاهدین در لیست، رژیم پیشنهاد روابط عادی کرد که البته اتفاق نیفتاد.
اگر به لیست و تشکیل دهندگانش در طول سالیان نگاه کنید، بسیار بسیار روشن است که لیست پایه یی در قانون و واقعیتها در هیچ مورد، ندارد، ولی به طور خاص در مورد مجاهدین صرفاً یک سازش سیاسی است که حالا 14 سال از آن گذشته و باعث ضررهای جبران ناپذیر و مرگ شده است. چون شما بهتر از هر کسی می دانید هم رژیم تهران و هم دولت عراق از این لیست گذاری به عنوان مجوز قتل اعضای مجاهدین استفاده کرده اند و به این ادامه خواهند داد و اگر خدای نکرده ما یک کشتار دیگر داشته باشیم، عراقیها اولین کسانی خواهند بود که خواهند گفت ایالات متحده این سازمان را نامگذاری کرده، بنابراین انتظار دارید ما چکار کنیم. ما روز 20 ژانویه یک نامه نوشتیم، که فکر میکنم الان شما به سهولت می توانید آن را پیدا کنید،  یک نامه دیگر به وزیر خارجه مان هیلاری کلینتون نوشتیم، نامه دیگری به دبیر کل ملل متحد نوشتیم، که نه تنها یک نامه فوق العاده است بلکه امضاکنندگان آن 21مقام سابق دولت آمریکا و مقامات سابق نظامی هستند، ازجمله دادستان کل پیشین آمریکا، مدیر سابق اطلاعات مرکزی، مشاور سابق امنیت ملی، رئیس سابق ستاد نیروهای مسلح، و این لیست همینطور ادامه دارد. اینها کارشناس ترین افراد در مقابله با تروریسم در جهان هستند. اینها زنان و مردانی هستند که نه تنها سیاست را فرموله کردند بلکه عمیقاً می فهمند تروریسم چه چیزی هست و چه چیزی نیست. تمام ما، هر 21 نفرمان، این را مجدداً برای وزیر خارجه مان و دبیر کل تکرار کردیم که ما فهمیده ایم، بدون هیچ شک محتملی مجاهدین یک سازمان تروریستی نیست و باید بلادرنگ از لیست خارج شود.
ما دیروز یک بیانیه مطبوعاتی صادر کردیم که میتوانید آن را پیدا کنید و یک سری موارد را مطرح کرده ایم، ولی مهمتر از همه اینکه جابجایی برنامه ریزی شده پناهندگان از کمپ اشرف به کمپ لیبرتی به شرایطی رسیده که دیگر چشم انداز منطقی انتقال امن و راه حل سریع متصور نیست. خانم رجوی امتیازات فوق العاده یی داد و به حسن نیت سازمان ملل متحد و ایالات متحده اتکا کرد که بسیاری از افراد را در معرض خطر قرار دهد و همانطور که میدانید داوطلب شد 400 نماینده را به کمپ لیبرتی بفرستد، اگرچه این تأسیسات نزدیک به آماده شدن هم برای زندگی انسانی نیست. و همانطور که شنیدید نه تنها آبی وجود ندارد بلکه با طرحش و عکسهای هواییش و با همه عناصرش که ما به عنوان افسران سابق ارتش و امنیت ملی مطالعه کرده ایم، کمپ لیبرتی و اسمش که جالب است، دارد به عنوان یک زندان ساخته میشود، به عنوان یک زندان برای زنان و مردانی که آزاد هستند و باید شرایط پناهندگی را داشته باشند. ما نفوذی در داخل دولت آمریکا نداریم ولی خانمها و آقایان، ما نفوذ زیادی به عنوان شاهد داریم. ما 21 نفر هستیم ولی همانطور که میدانید تعداد بسیار بیشتری از اعضای کنگره هستند که به شدت مراقب شرایط هستند و ما به عنوان شاهدان ساکت و در کنار نمی ایستیم در حالی که 3400 نفر به اجبار به یک اردوگاه منتقل شوند. به یک اردوگاه اجباری تحت نظر دولتی منتقل شوند که تا به حال دو با دست به کشتار آنها زده است. یکی به من گفت این اصطلاح بسیار قوی یی است و شما باید در استفاده از آن محتاط باشید ولی خانمها و آقایان میدانید کمپی که اندازه اش به کمتر از نیم کیلومتر مربع کاهش یافته، دیوارهای بتونی، سیمهای خاردار، پلیس در بیرون و داخل آن، در ضمن هیچ دلیلی ندارد که به پلیس در داخل کمپ نیازی باشد، ساکنان اجازه ندارند که اتوموبیلها و لوازم استقرارشان را بیاورند، قاطعانه هیچ دلیلی برای ارائه وجود ندارد که این یک محل موقت امن، قابل زندگی برای افرادی است که  سزاوار پناهندگی هستند و در عراق پرونده شان بررسی می شود.
من فکر میکنم خانم رجوی کاملاً حق دارد. او اجازه نخواهد داد و ساکنان کمپ اشرف قبول نخواهند کرد که یک محل نه تنها غیراستاندارد بلکه مادون استانداردهای انسانی را بپذیرند. محلی که حتی عراقیها زحمت آن را به خود نداده اند به صورت قابل ارائه یی مرتب کنند. ترغیب به انتقال به کمپ لیبرتی پر از اطلاعات غلط است. در ماه دسامبر به همه گفته شد، در واقع وزارت خارجه به ما گفت کمپ برای زندگی آماده است. اینطور معلوم شد که حتی امروز هم آماده نیست. آب، برق، بهداشت. به ما گفته شد که عراقیها هیچ دستگیری ساکنان در حال انتقال را انجام نخواهند داد. درست چند روز پیش این هم توسط نخست وزیر عراق در تناقض قرار گرفت. همه چیزهایی که ما سعی می کردیم به آنها اعتماد کنیم، قابل اعتماد نیستند. ما باید به سازمان ملل متحد، سفیر کوبلر، ایالات متحده آمریکا و وزیر کلینتون بگوییم تا اصرار کنند شرایطی که به ما قول داده شده بود و شرایطی که به طور حداقل قابل قبول هستند قبل از حرکتی در این ابعاد و قبل از اینکه ریسک آن پذیرفته شود، محقق شوند.
چند کلمه میخواهم در مورد لیست گذاری مجاهدین اضافه کنم چون این یک واقعیت به‌طور خاص برایم به عنوان یک آمریکایی ناراحت کننده است. من در سال 1997 در اف.بی.آی بودم که سازمان مجاهدین توسط وزارت خارجه در لیست قرار داده شد. لیست متأسفانه تبدیل به وسیله ساخت و پاخت سیاسی شده است. ابزاری که در این مورد خاص یک عمل پاسیو و انفعالی توسط ایالات متحده نیست، بلکه ادامه نگهداشتن آنها در لیست همانطور که اشاره کردم به رژیم ایران و عناصری در دولت عراق مجوز زندانی کردن، محاکمه در دادگاههای نمایشی، شکنجه، و کشتن اعضای مجاهدین را می دهد که خشونت را رد می کنند، هیچ هدف تروریستی ندارند و هیچگاه نداشته اند. شما چند لحظه دیگر این را از سرهنگ مارتین خواهید شنید. این لیست گذاری فراتر از فهم یا طاقت هر کسی رفته است. در اوت 2010 دادگاه آمریکا در واشینگتن دی سی که یکی از بالاترین دادگاههای ما در کشور است دریافت که وزیر خارجه و وزارت خارجه حقوق قانونی مجاهدین را نقض کرده اند چون آنها را از روند عادلانه در این نامگذاری و ادامه لیست گذاری سازمان در لیست وزارت خارجه محروم کرده اند. آنها به وزیر خارجه دستور دادند که به دادگاه برگردد و توضیح بدهد که چه معیارهایی مورد استفاده قرار گرفته که این نامگذاری ادامه پیدا کند. به طور غیرقابل باوری ما چیزی نشنیده ایم، باور کردنی نیست ما از وزیر خارجه نشنیدیم. به ما گفته شد، دارند راجع به آن بحث می کنند.
خانمها و آقایان این بحثهایی است که اگر شما فقط به 21 نفری که این نامه را امضا کرده اند نگاه کنید بدون هیچ شک منطقی درخواهید یافت که این سازمان یک سازمان تروریستی نیست، هرگز نبوده و باید بلادرنگ  از لیست خارج شود.
ما در نامه مان خواسته ایم که سفیر جفری، وزیر کلینتون، شخصاً در این روند وارد شوند که تا زمان هست آن را نجات دهیم. در یک نامه مجزا به دبیر کل ملل متحد گفتیم که او دستور کار را اجرا نکرده است و کمیسر عالی پناهندگان نه تنها در اجرای یادداشت تفاهم که خانم رجوی اشاره کرد، بلکه در گذاشتن شرایط اساسی برای رسیدن به یک راه حل امن شکست خورده است. بنابراین ما کماکان به اعتراض، به مبارزه سخت ادامه خواهیم داد. ما شاهد آنچه اتفاق خواهد افتاد، خواهیم بود. همه چیزهای وحشتناکی که شما در آن ویدئو دیدید که به طور خاص برای ما وحشتناک است و بیشتر برای سرهنگ مارتین، که می بینیم آن سربازها با اونیفورمهای داده شده توسط آمریکا، وسایل داده شده توسط آمریکا دست به قتل و نسل کشی و کشتار جمعی می زنند، به راستی نفرت آور است. هرگز هیچ تحقیقاتی چه داخلی و چه خارجی درباره آنچه اتفاق افتاد، صورت نگرفت. ولی ما معتقدیم همانطور که بسیاری از جنایتکاران جنگی و دیکتاتورها، در سالهای بعد فهمیدند بازوی عدالت در طول سالیان و در طول دهه ها گسترش دارد، امید من این است افرادی که در این ویدئو دیدیم به دست عدالت سپرده شوند و به خاطر قتلهایی که صورت دادند، مجازات شوند.
بنابراین مجدداً به خاطر تعهدتان متشکرم. همانطور که گفتم به زنان و مردان کمپ اشرف درود میفرستم. آمریکا اینجا بسیار کند بوده است. وظیفه ماست که به عنوان مقامات سابق دولتی و به عنوان آمریکایی اطمینان حاصل کنیم ایالات متحده بسیار بیشتر از آنچه که کرده، انجام خواهد داد و راه حلی را که برای حفاظت باید صورت گیرد با حفظ امنیت، انجام دهد.
متشکرم.