درپارلمان انگلستان، کنفرانسی باحضور نمایندگان فرا حزبی ازمجلس اعیان و عوام و وکلای برجسته ازانگلستان و مهمان ویژه ای از ایالات متحده آمریکا درتاریخ 31ژانویه 2012برگزار شد. دراین کنفرانس با یادآوری وظیفه جامعه بین المللی درحفاظت از ساکنان اشرف تاکیدشد.

مایک هنکاک
عصر بخیر خانمها و آقایان
من خوشوقتم که عضوی هستم که در جلسه شورای اروپا با یکی دیگر از اعضا در استراسبورگ بودیم. و سازمان شما مستمرا در طی 10سال گذشته در استراسبورگ حاضر میشود. شما از حمایت قوی لرد راسل جانسون فقید برخوردار بودید که پیوسته در تلاش بود تا برای بیان مسائل شما در آنجا امکانی ترتیب دهد.
هفته گذشته تحولی در شورای اروپا بود.
بنظر میرسد یک تغییر کامل رفتار بود. و این عمدتا بخاطر کمپ اشرف بود. و این حقیقت که بالاخره بعد از مدتها مردم درک کرده اند که همة ما در اروپا بخصوص آنهایی از ما که بخشی از ائتلاف در عراق بوده ایم، مثل همکاران آمریکایی مان، وظیفه یی برعهده داریم. شرایط کمپ اشرف هرگز وجود نمی داشت، اگر ما اجازه نمیدادیم از ابتدا اتفاق بیفتد، یا ادامه پیدا کند و بدون به چالش کشیده شدن در مسیر درست ادامه یابد. و این جرمی است که ما مقصر آن هستیم و ما بطور مستمر این افراد را در شرایطی که ما ایجاد کردیم، رها کردیم. اگر افرادی باشند که توسط بوروکراسی و سوء مدیریت مورد صدمه واقع شده اند، افراد کمپ اشرف شاهدان زنده اشتباهاتی هستند که ما کرده ایم. متأسفانه و این مسأله من است. متأسفانه تعداد کمی از افرادی که مسئول بوده اند ایستاده اند که در این مورد حساب پس بدهند. آنها حول محدودیتها صحبت کردند که چه چیزی میتواند یا نمیتواند صورت گیرد. ولی تعداد بسیار اندکی از نفرات اصلی آنها برای فشار آوردن به دولت در مورد این موضوع تا آن حدی که اوضاع را عوض کند، ایستاده اند.
هفته گذشته من لایحه ای به شورای اروپا بردم، در کمیته سیاسی که یکی از کمیته های اصلی در شورای اروپاست، 83 عضو حاضر بودند و برای اولین بار به اتفاق آرا پذیرفته شد که ما یک بیانیه کامل محکومیت صادر کنیم. این اولین بار بود که تمام اعضای حاضر در کمیته امضا کردند که چالشی را خطاب به بان کیمون، هیلاری کلینتون، دیوید کامرون ارائه دهند که (کامرون) هفته گذشته در شورای اروپا به روشنی در مورد تعهدش به حقوق بشر و حاکمیت قانون صحبت کرد. و در همین حال که او در مجمع صحبت میکرد، چند ساعت بعد ما در مورد اشرف صحبت کردیم. شرکت کنندگان در این باره به خوبی صحبت کردند. بنابراین، قطعنامه را من برای نخست وزیر، وزیر خارجه، به وزیر دادگستری و بان کیمون، هیلاری کلینتون و بسیاری افراد دیگر فرستاده ام و من تنها می خواهم یک بخش از آنچه را فرستادم بخوانم تا شما بدانید که آن را  از طرف کل کمیته سیاسی در شورای اروپا فرستادم. مخاطب این نامه نخست وزیر است.
«من در مورد تصمیم متفق القول کمیته سیاسی شورای اروپا برای شما می نویسم که در پی کسب حمایت بین المللی برای کمپ اشرف در عراق در شرایط کنونی است.
بدون فشار بین المللی، آینده این افراد در دست کسانی قرار می گیرد که وحشیگری و خشونت غیرضروری آنها به دفعات نادیده گرفته شده است. این نتیجه مستقیم عدم توانایی متحدین ائتلاف است که بندهای مناسب برای تضمین رفاه این افراد را تهیه نکرده اند. این برای شهرت جامعه بین المللی ضروری است که به حقوق بشر واقعاً احترام بگذارد. من در انتظار واکنش شما در باره این موضوع هستم که بهتر است زودتر صورت بگیرد تادیرتر. آنچه ما باید انجام دهیم ادامة مبارزه است برای آن افرادی است که در موقعیت مناسبی برای ایجاد تغییر قرار دارند. ما مدیون این افراد هستیم که آنها را فراموش نکنیم. ما مدیون آن هستیم که به مبارزه برای این کار ادامه دهیم. متشکرم.

مارک ویلیامز
بسیار متشکرم خانم بوتروید، مفتخرم که تحت ریاست شما هستم و با تشکر از تفسیری که کردید، من باید در مورد ریاست و سخنران بودن شما بگویم که عالی است.
اول اجازه بدهید بگویم چقدر انگیزاننده بود که صحبتهای سرهنگ را شنیدیم چون با وجود اینکه ما پیامها و ویدئوهایی دیده و شنیده بودیم و برخی از شما که دوستان و اقوامی در اشرف دارید، تماس مستقیم داشته اید، از ایشان مشاهدتش را که آنجا بوده اند، شنیدیم. آن طور که بود. ما در مورد وضعیت و کیفیت افراد مجاهدین شنیدیم. دربارة کیفیت ساکنان کمپ اشرف شنیدیم و اینکه چرا ما باید این مبارزه برحق را ادامه دهیم. میخواهم برگردم و کمی در مورد جلسه یی که درست قبل از کریسمس داشتیم صحبت کنم. وقتی ما دربارة جدول زمانی غیرقانونی، مسخره و بالقوه خطرناکی که توسط دولت عراق روی افراد اشرف اعمال شده بود، شنیدیم، برخی از ما آن جلسه را با احساس نگرانی ترک کردیم، نمیدانستیم بعد چه اتفاقی می افتد. اجازه بدهید از یادداشت تفاهم برای شما نقل قول کنم. یادداشت تفاهم یک شروع خوبی است. این سند روند انتقال به کمپ لیبرتی را برجسته میکند که منحصراً تحت مسئولیت امنیتی دولت جمهوری عراق صورت می گیرد.
دولت عراق حفاظت و امنیت شما را در طول انتقال از کمپ اشرف به کمپ لیبرتی و در خود کمپ لیبرتی تضمین میکند تا زمانی که شما عراق را ترک کنید. انتقال امن و مطمئن ساکنان کمپ اشرف به کمپ لیبرتی و از کمپ لیبرتی به سایر کشورها تضمین شده است. هنگام ورود ساکنان به کمپ لیبرتی، سازمان ملل متحد مانیتورینگ 24 ساعته و هفت روز هفته را در کمپ لیبرتی خواهد داشت، تا زمانی که ساکنان عراق را ترک کنند.
خانمها و آقایان من معتقد به یک روش خوب و قدیمی هستم،  اعتماد. اما آشکارا با نشان دادن تاریخچه وقایع کمپ اشرف، آقای مالکی و همکارانش قابل اعتماد نیستند. این چیزی است که من درباره او احساس میکنم، به اَعمال صورت گرفته نقض تعهد علیه ساکنان کمپ اشرف، نگاه کنید،  آنها حملات موشکی که در مورد آن صحبت شد را انجام دادند. محروم کردن آنها از سوخت برای آشپزی و گرما، در سرمای زمستان، محروم کردن هر گونه وسیله برای گرم نگهداشتن افراد کمپ اشرف، محروم کردن از مداوای پزشکی برای نجات جان، مداوای پزشکی که برخی برای بیماران و یا برای مجروحین به خاطر خشونت و تهاجم صورت گرفته توسط نیروهای عراقی، مورد نیاز است، داده نمی شود.
ناحیه ای که برای ساکنان کمپ اشرف اختصاص داده شده، یک کیلومتر مربع برای 3400 نفر است. کمپی که نیازهای اولیه اساسی را ندارد، کمپی که برای زنان  نامناسب است، کمپی که برق، آب و فاضلاب ندارد، کمپی که هیچ فضای باز ندارد، کمپی که از عوامل رژیم ایران و عراق ضربه پذیر است، کمپی که با سخاوتمندی! سخاوتمندی! توسط دولت عراق ارائه شده است.
خانمها و آقایان در واقع موضوع، اعتماد است. موضوع اعتماد است که دولت عراق نقض کرده است.
و یکبار دیگر ما در این مقاومت، همانطور که لرد کلارک همیشه گفته است، و او یکی از انگیزه های من برای این مقاومت بوده است چون من چند سال است که با این مقاومت آشنا شدم ولی لرد کوربت و لرد وادینگتون و لرد آرچر سالهای زیادی  است که با این مقاومت بوده اند، او حق دارد وقتی درباره ضرورت آگاهی دادن می گوید. و من میخواهم پیام سرهنگ به وزارت خارجه اینجا و در واقع وزارت خارجه در آمریکا برود چون شما آن چیزی را که بسیاری از ما گفته ایم و در طول سالها بحث کرده ایم بسیار شفاف کردید. ما باید به خاطر بیاوریم، ما باید به یادآوری به سازمان ملل متحد برای این ترتیبات مطلقاً غیر قابل قبول، ادامه دهیم، ما باید به‌خاطر بیاوریم سکوت درباره آن ناهنجاری انسانی قابل قبول نیست. سکوت، همدستی در جرم است. سکوت، تسهیل کننده است. سکوت، به معنای اجازه دادن است. و این موقعیت دوستان ما در اشرف تا الان میباشد.

سخنرانی بارونس ترنر
امروز حضور من و بسیاری از همکاران پارلمانی ام در اینجا به خاطر نگرانی از امنیت و حفاظت ساکنان کمپ اشرف است، همانطور که همیشه نگران بوده ایم. در طی سالیان فعالیت زیادی کرده ایم و همة ما بسیار مدیون نقش راهنمای لرد کوربت بوده ایم. همانطور که از سخنرانان قبلی شنیده اید ملاقاتی صورت گرفته و یک باصطلاح توافقی صورت گرفته است. من در تعجبم که این توافق بدون مشورت با ساکنان اشرف بوده است. این توافق شامل انتقال ساکنان به محل دیگری است. آنها میخواستند بروند و ما فکر میکردیم که حداقل به شکلی صلح آمیز صورت خواهد گرفت. ولی اصلاً اینطور نیست. همانطور که امروز عصر از سایر سخنرانان شنیدیم آنچه که رخ داده این است که دولت عراق اندیشه خطرناک خود را اعمال کرده و امکانات استقراری نامناسب و غیراستاندارد برای زندگی را ایجاد کرده است که حداقلها را برای رفع نیازهای اولیه را ندارد. این محل که قبلاً به مدت 9سال توسط سربازان آمریکایی استفاده شده بود، حالا به طور کامل متروکه است و بعد از خروج آمریکاییها غارت شده است. تمام مجموعه فقط یک محل غذا خوری دارد و دستشوییها بیرون ساختمانها قرار دارند که برای زنان بسیار نامناسب است. کمپ فاقد برق و آب است و سیستم فاضلاب کار نمیکند و  این کمپی است که برای زنان در نظر گرفته شده است. دسترسی به محل سبز محدود  است. مساحت آن برای این تعداد نفر بسیار بسیار کوچک است. این یک محل جایگزین نیست و شبیه به نوعی زندان است با دیواری که دور آن میکشند.
ما نمیتوانیم، نمیتوانیم، نمیتوانیم آن را قبول کنیم.
این مساله کاملاً خشم‌برانگیز است و آنچه که ما باید در این جلسه انجام بدهیم این است که با گذراندن یک قطعنامه از دولت خودمان بخواهیم همین الان دخالت کند و از رفتار ناشایستی که با این افراد صلحدوست میشود، جلوگیری کند. ما میدانیم که به این افراد برچسب تروریسم زده اند و این مزخرف است. ما با این تصور در این کشور جنگیدیم و موفق شدیم. در اینجا باید روشن کنیم که این یک سازمان تروریستی نیست. به هیلاری کلینتون بگویید کاملاً غلط است. این افراد صلح جو و صلحدوست هستند و فقط میخواهند رژیم ایران را عوض کنند که توسط یک زن خارق العاده، خانم رجوی هدایت میشود. واقعاً میتواند. من به خاطر دارم وقتی  برای اولین بار او را دیدم متوجه شدم که طرفدار برابری زن و مرد است. در چنین محیطی که در آن به سر می‌برند برای برابری زنان طرح دارند. او یک زن خارق العاده  است و شایسته حمایت کامل ماست و ما هم همیشه از طریق این کمیته در پارلمان علاقمند بودیم که از او حمایت کنیم. امروز بعد از ظهر دوباره باید این کار را انجام دهیم. آنچه الان اینها با این افراد میکنند ناعادلانه است. اگر واقعا ضرورتی باشد باید یک محل جایگزین مناسب برای آنها فراهم شود، و اگر بخواهند در  اشرف بمانند، باید در همان اشرف مورد حفاظت قرار بگیرند.

سخنرانی پرفسور لرد ترنبرگ
من فکر نمیکنم کسی باشد که امکان حضور در اینجا را داشته و این سخنان شیوا را شنیده، و تکان نخورده باشد. اغلب آنچه را که میخواستم بگویم، گفته شده است ولی من میخواستم از این امتیازی که به من داده شد، استفاده کنم و بگویم که تا چه اندازه حامی ساکنان اشرف هستم و نسبت به دردهایشان نگران می‌باشم. فکر نمیکنم کسی که مشکلات آنها را خوانده یا شنیده باشد و شرایط بسیار سختی را که تحت آن باید قرار گیرند، کمبود غذا، کمبود دارو، کمبود رسیدگی پزشکی، کمبود همه چیز،  اینها همه بسیار سخت هستند و ما باید هر فشاری که میتوانیم روی سازمان ملل متحد بیاوریم. من نمی فهمم که چرا آنها فریاد اشرف را نمیشنوند. این قابل تحمل نیست و ما نمیتوانم و نباید سکوت کنیم و کناری بایستیم. ما باید برای حمایت از اشرف به پا خیزیم.

سخنرانی لرد مگینس
بسیار خوشحالم که امروز  اینجا هستم، در کنار همکاران برجسته و به سرهنگ وسلی مارتین که از آن طرف اقیانوس اطلس آمده است، خوشآمد میگویم. حدود ده روز پیش من این افتخار را داشتم که نمایندگان پارلمان را که از مقاومت ایران حمایت میکنند در کنفرانسی در پاریس نمایندگی کنم که خانم رجوی شجاع  در رأس آن بود.
اجازه دهید ابتدا با بیان نگرانیهای خودم با وقایعی که اخیراً در عراق اتفاق  افتاده است، شروع کنم. من از این خشمگین هستم که به محض پشت سرگذاشتن ماجرای خطرناک ضرب الاجل خودسرانه برای بستن کمپ اشرف که در 31 دسامبر بود، با یک اقدام تحریک آمیز خطرناک دیگر مواجه شدیم. به نظر میرسد مالکی مصمم است هیچیک از حقوق ساکنان کمپ اشرف را به رسمیت نشناسد یا آنها را نقض نشده باقی نگذارد. با این حال یادادشت تفاهم به تاریخ 24 دسامبر وجود داشت که برخی از ما میگوییم در بهترین حالت یک حداقل بود و در کلیت یک مدرک ناکافی. ولی همین نوری مالکی را موظف میکرد که ساکنان اشرف در امنیت به کمپ لیبرتی منتقل شوند. صرفنظر از این که ما الان میدانیم کمپ لیبرتی چه میباشد. و من نمیخواهم مجدداً وارد جزییات شوم، به قدر کافی صحبت شده است، چیزی شبیه اردوگاه اسرای جنگی است و اصلاً نباید آن را یک امکان جایگزین درنظر گرفت. چه از بُعد مساحت و چه از بُعد امکانات که کاملاً ناکافی است. این واقعاً ناراحت کننده و نگران کننده است. نوری مالکی اخیراً در مصاحبه با رسانه های رژیم ایران اتهامات غلط ملاهای ایران را تکرار کرد و گفت که او حکم دستگیری 126 تن از ساکنان را دارد. به این معنی که درخواستهای رژیم ایران برای دستگیری رهبری کمپ را عملاً پذیرفته و او آگاهانه به این درخواستها تن داده و آماده برآورده کردن این اهداف مغرضانه است. او به ملاهای ایران تکیه میکند که ریاست شک برانگیز خودش را بر عراق نگهدارد. هر روز که میگذرد، مالکی علائم جدیدی از خودش ساطع میکند که به ما نشان می دهد تصمیم ندارد علیه خواستهای ملاهای حاکم بر ایران عمل کند.
 جامعه بین المللی حالا باید تصمیم خود را بگیرد. تا به حال از طرف جامعه بین المللی طفره رفتنهای زیادی بوده است. در آنچه مالکی برای حل بحران اشرف میکند نتیجه مثبتی به دست نخواهد آمد مگر اینکه سازمان ملل متحد یک پیام روشن برایش بفرستد مبنی براینکه آنها باید همین حالا قاطعانه عمل کنند. بگذارید روشنتر بگویم. مگر اینکه هیلاری کلینتون آن تصمیم انسانی که بسیاری از ما مدتهاست منتظرش هستیم، بگیرد و بعد سازمان ملل متحد قدرت عمل پیدا میکند. اگر سازمان ملل متحد و خانم کلینتون از برنامه امروز بتوانند این پیام را بگیرند و به تعهداتشان عمل کنند، میتوانیم امید داشته باشیم که افراد کمپ اشرف مشکلات بیشتری از آنچه تا الان با آن مواجه بوده اند،  نخواهند داشت.
بگذارید روی این نکته تأکید کنم. امروز ما نیاز داریم و انتظار داریم که کمیسر عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به صورت بسیار روشن و قاطع به نوری مالکی بگوید که نمیتواند از بهانه حق حاکمیت عراق استفاده کند و ما را تهدید کند. او نمیتواند ۳۴۰۰ پناهجوی بی دفاع را زندانی کند، که کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد این حقوق را با استاتوی به وضوح بیان شده ساکنان کمپ اشرف مرتبط کرده است. نوری مالکی هیچ توجیهی برای سرکوب و نقض حقوقشان، برای ممانعت از همراه بردن سرمایه های قانونی شان، یا برای اعمال کارهای غیرقانونی علیه آنها تحت عنوان حق حاکمیت عراق، ندارد. این نوری مالکی است که با تن دادن به خواستهای رژیم ایران حاکمیت عراق را نقض میکند نه ساکنان کمپ اشرف.
بنابراین اگر بخواهم آنچه را که همکارانم امروز اینجا گفته اند، بازخوانی کنم، لازم است که بلند و واضح گفته شود،  لازم است و ما از کمیسر عالی میخواهیم به نوری مالکی بگوید سازمان ملل متحد نمیتواند هیچ تأخیر عمدی را در روند کمیساریای عالی پناهندگان، تحمل کند. و کمپ لیبرتی، اگر قرار است باشد، باید برای ساکنان کمپ امن و کافی باشد.
ممکن است که دولت انگلستان عامل به وجود آمدن این مشکل نبوده باشد ولی ما در این مسئولیت سهیم هستیم و نمیتوانم دست خودمان را از این موضوع که به خاطر دخالت ما در عراق بوجود آمده بشوییم.
وقتی جمعه پیش در پاریس بودیم ژنرال فیلیپس گفت مایل است به عراق برود تا در حل و فصل این مسأله اگر سازمان ملل متحد و خانم کلینتون بخواهند و اجازه بدهند (کمک کند). و من هم از جانب خودم و از جانب چند تن دیگر از همکاران جوانم در اینجا گفتم که ما هم با شما می آییم ژنرال فیلیپس.
خانم رئیس به اندازه کافی کسانی وجود دارند در پارلمان ما و در سایر پارلمانها و در میان افسران عالیرتبه در آمریکا که به این تعهد پایبند هستند. واقعیت این است، من فکر میکنم همة دولتهایی که عضو سازمان ملل متحد هستند تعهد سنگین دارند و  دولت من، دولت انگلستان یک مسئولیت خیلی خطیر در این رابطه دارد.
من یکی از نفرات تیم حقوقی هستم که سعی کرده ایم از طریق قانونی مسیر را برای یک راه حل صلح آمیز و انسانی برای آنانی که در اشرف هستند، باز کنیم. متأسفم که دولت کنونی عراق بسیار مصمم است از شروطی که شورای امنیت سازمان ملل متحد برای بازگشت مجدد عراق و عضویت کاملش مشخص کرده است، عدول ‌کند: حکومت دموکراتیک، حفاظت از حقوق بشر یا احترام به حکومت قانون. این نیز بسیار تأسف بار است که سازمان ملل متحد، چه نماینده ویژه دبیرکل باشد یا یونامی یا کمیسر عالی حقوق بشر یا کمیسر عالی پناهندگان، تمایلی ندارند که به  دولت عراق تعهدات حقوقی اش را به عنوان یک کشور عضو یادآوری کنند و برای پایبندی واقعی به این تعهدات فشار بیاورند. در این رابطه نه تنها ابعاد انسانی بلکه ابعاد حقوقی نیز در مورد وضعیت ساکنان اشرف مطرح می باشد. اخیراً اشرف توسط دولت عراق به‌عنوان یک شهر معرفی شده است بدون این که به کسانی که آن را ساخته اند اشاره یی بشود. به عنوان پناهندگان، به عنوان متقاضیان حق پناهندگی،  ساکنان اشرف به وضوح شامل حفاظت بین المللی توسط سازمان ملل متحد میباشند، یعنی باید در مقابل بازگرداندن اجباری به کشور اصلی خود، که در آنجا تهدید تحت تعقیب قرار گرفتن وجود دارد، حفاظت شوند. ولی به عنوان ساکنان طویل المدت و قانونی عراق، فراموش نکنیم که آنها به صورت قانونی وارد عراق شده اند و برای سالها آنجا کارکرده اند و نباید به صورت اجباری درون عراق جابجا شوند و حتی به خواسته دولت آنجا که باید در کشور دیگری به دنبال اقامت باشند، گردن نهند. و به عنوان اتباع خارجی، آنها مستحق گرفتن غرامت هستند، برای از دست دادن و صدمه دیدن اموال شخصی شان، برای از دست دادن سرمایه گذاری در شهر اشرف. و به صورت ساده به عنوان افراد، به عنوان انسان شایسته حفاظت از حقوق انسانی شان هستند و عراق به عنوان یک کشور آزاد شده و جدیداً دموکراتیک درکادر این قانون قرار میگیرد، نه  تنها در چارچوب قانون سنتی بین المللی، بلکه عراق به صورت کاملاً مختارانه انتخاب کرده است که پایبند به یکی از مهمترین و جهانی ترین میثاقهای حقوق بشر بین المللی، کنوانسیون1966 در رابطه با حقوق مدنی و سیاسی، باشد. فارغ از این که شما در کجا هستید، بکارگیری و  اعمال این حقوق انسانی و این تعهدات،  همان گونه که میدانیم،  میتواند چالش برانگیز باشد. ولی به طور قطع میتوان گفت که اگر هیچکس این تعهدات را رو نیاورد، اگر هیچکس به نقض این تعهدات یا تهدید به نقض این تعهدات اشاره نکند،  در این صورت هیچ چیز تغییر نخواهد کرد.  و شواهد و قرائنی که امروز در پیش روی ما قرار دارد به ما اجازه میدهد که بگوییم ساکنان اشرف در تهدید قریب الوقوع یک نقض حقوق بشر مجدد قرار دارند. اجازه بدهید که به دو مورد  اشاره کنیم و بگذارید فعلاً مجرم بودن افراد مشخص عراقی را کنار بگذاریم و آن را به روز دیگری موکول کنیم و فعلاً بگذارید روی دو حق حفاظت شده تمرکز کنیم، که به صورت فوری مد نظر است و به وضوح در کنوانسیون سال 1966 بیان شده اند. اول حق  آزادی حرکت و جابجایی که توسط بند 12 توافق نامه مورد حفاظت قرار میگیرد و دومی حق آزادی در مقابل بازداشت خودسرانه است که توسط بند 9 مورد حفاظت قرار میگیرد و همان گونه که گفتم این غیر قابل بحث است که ساکنان اشرف به صورت قانونی وارد عراق شده اند و  برای سالها زندگی کرده اند. بنابراین آنها به صورت قانونی شایسته تردد آزادانه هستند. و در کادر کنوانسیون 1966 این در متن پاراگراف 3 بند 12  قرار میگیرد. همچنین فکر میکنم که این مهم است بدانیم کمیته حقوق بشر از سالها پیش ثبت کرده است که «حق تردد آزادانه شامل حفاظت در مقابل هرگونه جابجایی اجباری داخلی» میشود. بنابراین هر گونه محدودیتی که باید توسط قانون مطرح شود، باید لازم و متناسب و در چارچوب سایر حقوق مصرحه در میثاق باشد و البته محدودیت تردد آزادانه نباید منجر به بازداشت خودسرانه،  به منع شدن غیرمجاز آزادیها و حفاظت فرد، در مغایرت با بند 9 کنوانسیون (شود) و متأسفانه در حال حاضر ما به میزان کافی در مورد آنچه در کمپ لیبرتی میگذرد مطلع هستیم و میتوانیم بفهمیم که آنچه در حال ساختن هستند نه یک کمپ ترانزیت و نه یک استقرار پناهندگان بلکه یک بازداشتگاه است، یک زندان است. و با اشراف به وضعیت زندگی در کمپ لیبرتی، من لغت زندگی را کاملاً متناقض به کار میگیرم، آنچه که ما به عنوان نبود حتی اشکال قانونی می‌بینیم، احتمال پس رفت قانونی است و تنها دلیل این جمعبندی، بازداشت خودسرانه و چه کسی میداند چه نقضهای دیگر حقوق بشر است. اما سازمان ملل متحد متعهد به حکومت قانون است. در حقیقت یک واحد حکومت قانون در ملل متحد در نیویورک وجود دارد که متعهد به جلوگیری از جنایت و نقض حقوق بشر است که به سختی میتواند بخشی از این محدودیتهای اعمال شده در مقابل حق آزادی تردد که میتواند منجر به دستگیری خودسرانه بشود، باشد. برعکس سازمان ملل متحد باید در رابطه با حقوق موضعگیری کند، نه تنها در مورد رابطه اش با دولت عراق، بلکه به عنوان سیاست سازمانی اش  در قبال سایر اعضای سازمان ملل متحد و این تأسف بار است که ما خیلی کمتر از کفایت از سازمان ملل متحد و آژانسهای مربوط به آن در مورد حقوق بشر در این زمینه  می شنویم. فکر میکنم قابل ذکر است آنچه که دادگاه عدالت بین المللی خودش در این رابطه  در سال 1980 گفت، در کیسی که خیلی از ما ممکن است بدانیم که به کیس گروگانهای ایرانی معروف است، دادگاه عدالت بین المللی گفت و من کد میکنم «محروم کردن انسانها از آزادیشان و آنها را تحت فشارفیزیکی قرار دادن اشتباه است.  شرایط سخت به خودی خود در تعارض با منشور ملل متحد است و همینطور در تعارض با اصول بنیادین مصرحه در  بیانیه جهانی حقوق بشر». من فکر نمی کنم هیچ مقامی بتواند این را بهتر بیان کند.
خانم رئیس من از شما تشکر میکنم.
 

جفری بایندمن
من نمیخواهم مطلبی به آنچه که توسط پروفسور گودوین گیل بیان کرد، اضافه کنم، چرا که وی یک بررسی مبسوط از نقض فاحش حقوق بشر توسط دولت مالکی را ارائه داد. برای شروع فقط میخواستم بگویم که من برای سازمان مجاهدین در این کشور کار میکردم وقتی که آنها ممنوعیت بر اساس قانون تروریسم سال2000  را به چالش کشیدند. در نهایت ما توانستیم قضات بریتانیایی را ترغیب کنیم که مجاهدین یک سازمان تروریستی نیست. و فکر میکنم الان هر کسی که فاکتها را بررسی کند آن را قبول خواهد کرد. ولی به وضوح دولت عراق که توسط رژیم ایران به کار گرفته میشود، این دشمنی خون (با مجاهدین) را دولت عراق بر اساس این تدبیر اشتباه که گویی با تروریستها سر و کار دارند، بکار میگیرند.  قانونی بودن این ادعا طوری است که باید مسئولیت و وظیفه سازمان ملل متحد و در واقع همه جامعه جهانی باشد که قانون بین المللی را علیه عراق اعمال کنند، این وظیفه آنهاست و راه رو به آینده همین است. و پیشنهادات مبسوطی مبنی بر اینکه آنها چه کارهایی را باید انجام دهند وجود دارد. سئوال اساسی این است که این چگونه حاصل خواهد شد؟ و نیاز به قویترین عمل ممکن توسط ایالات متحده و دولتهای دیگر دارد که فشار ماکزیمم را روی دولت عراق برای انجام آن اعمال کنند. پرونده کاملاً ساختگی است و هیچ شکی در مورد غیر قانونی بودن نقض حقوق بشر که توسط رژیم عراق اعمال یا تهدید میشود، نیست و این صرفاً موضوع به کارگیری ارادة سیاسی است که ضروری میسازد دولت عراق را مجبور به عمل کند و تمام دستورالعملها را به کار گیرد تا سلامتی ساکنان اشرف را تضمین کند. به نظرم این وضعیت کمی بیش از آن چیزی است که نیاز باشد افراد در مورد آن صحبت کنند. این موضوعی است که به سازمان ملل و دولت برمیگردد که حداکثر اقدام را بکنند وبرای واردار کردن آنها به این کار باید تا جایی که ممکن است آنها را نسبت به آن چه لازم است و التزام آنهاست آگاه کرد.
این یک موضوع سیاسی است، موضوعی که سیاستمداران باید انجام دهند تا این امر محقق شود. به نظر میرسد که اراده سیاسی و عمل سیاسی است که ضروری است.

سخنرانی دکتر محمد  الشیخلی
با تشکر خانمها و آقایان، ما امروز یکبار دیگر به خاطر اشرف دیدار میکنیم تا صدایمان را به تمام دنیا برسانیم که از آزادی، امید و آرزوی ساکنان اشرف حمایت کنند. آزادی به خاطر اینکه ساکنان اشرف آن را برای مردمشان میخواهند، امید برای اینکه ساکنان اشرف میخواهند یک سیستم دموکراتیک در ایران برقرار کنند و آرزو برای این که ساکنان اشرف آرزو دارند برای بچه های ایران صلح به ارمغان بیاورند.
من در عراق بودم و بارها از کمپ اشرف دیدار کرده ام، طی سالهای 1990 تا 2007 و من از همه ساکنان اشرف از زن و  مرد خبر دارم. در گذشته شهری زیبا داشتند که ما میگوییم شهر اشرف که مدرسه، بیمارستان، زمین بازی و همة کیفیتهای لازم را داشت. همچنین مردم عراق به آنها خوشآمد گفتند و هنوز هم آنها را مهمان افتخاری میدانند. و آنها از همه حقوق شهروندی و سیاسی برخوردار بودند. اما وقتی که دولت عراق مسئولیت کمپ اشرف را به‌عهده گرفت بسیاری از افراد بیگناه از زن و مرد را کشت و محاصره اقتصادی، سیاسی و مطبوعاتی را اعمال کرد.  و همین دیروز دولت عراق گاز کمپ اشرف را دزدید تا آنها سختی بکشند. مشکل اینجاست که دولت مالکی فرامین دولت ایران، رژیم ملاها را اجرا میکند.
خانمها و آقایان واقعیت این است که همه آنها از ساکنان اشرف میخواهند که در مقابل این بی عدالتیها سکوت کنند و چیزی نگویند و به کمپ لیبرتی بروند. ولی  همین دیروز ساکنان اشرف به من گفتند که آنها همه آماده اند که جان خود را در راه آزادی بدهند. برای آزادی و عدالت.در خاتمه ما همه برای پاسخ تاریخی به این شرایط برخاسته ایم تا از زنان و مردان اشرف حمایت کنیم و میتوانیم یک پیغام قوی به آن سوی عالم بفرستیم که دنیای آزاد همسو با حقوق ساکنان اشرف ایستاده و ما از انتقال آنها به کمپ لیبرتی ممانعت میکنیم. همینطور ما باید یک پیام انسانی به زنان و مردان در اشرف بفرستیم. و آنها را مطلع کنیم که ما همه با آنها هستیم و برای به دست آوردن آزادی و عدالت از آنها حمایت میکنیم.

مالکوم فاولر
بله من از جانب انجمن وکلا صحبت میکنم، این باعث افتخار من است که همانند همیشه از جفری بایندمن پیروی میکنم. کسی که در این موضوع بسیار سختکوش بوده است. و من همچنین مفتخرم از پیروی از سخنرانیهای شیوا و پرنغز.
به دلایل مختلف از استیو رودینی متشکرم. یکی از این دلایل این است که وی در اصل مسئول ارائه بیانیه بسیار قوی و عالی دربارة این موضوع بود. (دربارة)آنچه که در آوریل سال گذشته در کمپ اشرف اتفاق افتاد، وی بیانیه یی را که من داده بودم، تبدیل به سندی کرد که میتوان به آن افتخار کرد. این بیانیه به سنگینی فشارهای ملی و بینالمللی به منظور ممانعت از کشتار بالقوه ساکنان کمپ اشرف افزود. این بیانیه به عمق بیشتری از تاریخچة  انجمن وکلا میپردازد. در ژوییه 2009، وقتی یک تهاجم سبعانهیی به کمپ اشرف صورت گرفت، انجمن وکلا بیانیهیی در محکومیت آن صادر کرد. باز هم به وزنه همه افکار و نظریههای معتبر حول این موضوع افزود.
من به آخرین بخش از سخنرانیم میرسم. در واقع یک اصول و پرنسیبی وجود دارد به نام «استمالت». این یک پرنسیب قدیمی ایرانی در مورد فریب و دورویی است که کارکرد خودش را دارد که همه ما آن را میبینیم. نمیتوانم در مورد این دولت، دولت خودمان و همچنین دولت ایالات متحده فکر کنم که به عبارتی گفته میشود «استمالت». این هم یک روش دیگر از درآغوش کشیدن منافع تجاری است.
«استمالت»، «تعامل سازنده» و سایر عبارات دیگر باید خاتمه یابد. نمایندگان مجلس، سخنرانان با قدرت، افراد ذینفوذ، افرادی که دارای اعتبار زیادی هستند، کسانی که با نمایندگی پارلمانی صحبت کردهاند، من با آنهایی هستم که میگویند بحث کردن از هرگونه جابهجایی بسیار ظالمانه است. من از همکارانم خیلی متشکرم که مواضع خودشان را به صراحت کامل اعلام کردند.
ساکنان اشرف برای چه باید جابجا شوند. آنها خودشان آنجا را در صحرا ساختهاند.
بنابراین به کسانی که در این جلسه حضور دارند میگویم: آنها هیچگاه تنها نخواهند بود. بار دیگر از استیون و تیم او و انجمن وکلا به خاطر آنچه کردند، تشکر میکنم. این چیزی است که یک ارگان حرفهیی باید انجام دهد.
بارونس هریس
دوستان مدت زیادی است که من فرصت دیدن شما را نداشته ام و الان هم به خاطر رأی گیری که در مجلس بود مجبور شدم بمانم و نتوانستم زودتر به اینجا بیایم و متأسفانه باید بلافاصله بروم.  این یکی از مشکلاتی است که ناشی از بودن در دولت است.
میتوانم فقط بگویم که چقدر به خاطر خبر وقایعی که از اشرف میرسد در عجب هستم.
جامعة جهانی وظیفه دارد، وظیفه دارد تا مطمئن بشود ساکنان اشرف اگر قرار است آنجا را ترک کنند، البته مانند سخنران برجستة قبلی در تعجبم، که چرا باید اینطور باشد. جامعه بین المللی باید وارد عمل بشود تا تهاجم دولت عراق را متوقف کند. این غیرقابل قبول است و ما باید فشار را بالا نگه داریم. نباید فراموش کنیم تعدادی از آنها سبعانه توسط عراقیهای تحت حاکمیت رژیم ایران کشته شده اند و این رژیم ایران است که خطاب به آنها اخطار میکنیم اقداماتتان را متوقف کنید و همین الان اینکار را بکنید. و نیروهای عراقی را از تهاجم به ساکنان صلح‌جوی اشرف بازدارید.  تنها چیزی که اشرفیها میخواهند آزادی برای مردمشان در ایران است.
خانمها و آقایان این فرصت کوتاهی بود که در جلسه حاضر شوم، اجازه بدهید احساساتم، دعاهایم و بهترین آرزوهایم را به ساکنان کمپ اشرف بفرستم و بگویم که ما بشدت و از نزدیک این موضوع را دنبال میکنیم. من به رئیس جمهور آمریکا نامه نوشته ام و مطمئن هستم که همة شما انسانهای خوب هم همین کار را کرده اید. امیدوارم که آمریکا قدرت و حس وظیفه شناسی دموکراتیکش را پشت کسانی که در این مقطع ضروری است که وارد شود، بکارگیرد. بنابراین بهترین آرزوهایم به تمام شما دوستان خوبی که در طی سالیان آشنا شده ام. بیایید فشار در رابطه با کمپ اشرف را ادامه دهیم.

ماتیو آفورد
بسیار سپاسگزارم که از من خواسته شد امروز صحبت کنم. و چقدر خوب است که این تعداد از نفرات را می بینیم به خصوص افرادی که همیشه حضور داشته‌ اند و حامیان قدیمی این هدف بوده اند. و همینطور افراد زیادی که امروز در برابر ما روی زمین نشسته اند.
چند ماه پیش من این افتخار را داشتم که به ژنو بروم و در کنفرانسی شرکت کنم و این فرصت را داشتم  با افرادی که خارج از دفتر مرکزی سازمان ملل متحد تظاهرات میکردند، صحبت کنم. آنها 153 روز بود که آنجا بودند و در باران و آفتاب این تظاهرات را ادامه میدادند و من توانستم با آنها صحبت کنم و بگویم که صدایشان شنیده میشود. صدای آنها کماکان امروز شنیده میشود، در این اتاق و از طریق تلویزیون، و افراد کمپ اشرف هم این صدا را می شنوند.
وقتی من با آنها صحبت کردم خاطر نشان کردم اعمال دولت عراق در این بخش از جهان قابل قبول نیست. این اصلاً از رژیم عراق قابل قبول نیست. در سال2009 وقتی امنیت کمپ اشرف به عراقیها داده شد، آنها قول دادند که موقعیت افراد حفاظت شده ساکنان داخل کمپ را محترم نگه خواهند داشت. در همان تابستان 11تن به قتل رسیدند بعد از اینکه با چوب و چماق مورد حمله واقع شدند. فکر میکنم همه ما قبول داریم این محترم شمردن حقوق افراد کمپ نیست. عراق البته تکذیب کرد که در هماهنگی با رژیم ایران به ساکنان کمپ تهاجم کرده است، ولی ما میدانیم که عوامل رژیم ایران در بیرون کمپ مستقر بوده اند و بلندگو نصب میکردند و افراد کمپ را تهدید به مرگ میکردند.
در آوریل سال گذشته وقتی نیروهای آمریکایی امنیت را به دولت عراق تحویل دادند، تضمینهایی که داده بود، مبنی بر اینکه صدمه یی به ساکنان نخواهد رسید، را نقض کرد و ظرف چند ساعت بعد از این تضمین، 36 تن کشته شدند، در شرایطی که به گفته دادگاه اسپانیا چیزی کمتر از یک جنایت جنگی نیست. سؤالی که حالا ما از خودمان میپرسیم این است که در برابر این تجاوزات چه چیزی صورت میگیرد؟ بارونس اشتون، هیلاری کلینتون و مارتین کوبلر چکار میکنند؟ هر کدام از آنها باید به عراق بگویند دیگر بس است. عراق باید قانون بین المللی را رعایت کند و به ساکنان کمپ اشرف آنچه حقشان هست را بدهد و آن حقوق انسانیشان است. من میخواهم بارونس اشتون حداکثر فشار را به مالکی وارد کند. تنفر آور است که اتحادیه اروپا به دولتی که حقوق بشر را نقض میکند، امکانات بدهد. آنها باید اطمینان یابند که مالکی به تعهدات بین المللی اش عمل میکند. بان کیمون و مارتین کوبلر هم باید نقش خود را ایفا کنند. آنها نباید به دولت عراق که جنایات متعددی انجام داده اعتماد کنند. ما این ایده را شنیده ایم که باید با ساکنان به صورت انفرادی در یک محل ثانویه مصاحبه شود تا موقعیتشان معلوم شود. مالکی در واقع فعالانه دارد از کمیساریا استفاده میکند تا شرایطی را ایجاد کند که بتواند جنایات بیشتری انجام دهد. و نهایتاً از آنجا که وقت کم است باید به دولت آمریکا، به خصوص هیلاری کلینتون مراجعه کنیم. آمریکا باید بلافاصله مجاهدین را از لیست سازمانهای تروریستی‌اش حذف کند. این نامگذاری برای استمالت از ملاهای ایران ایجاد شد. و در مقابل به عراق چه داده اند؟ هیچ چیز به جز بمبهای کنار جاده یی و امکان اینکه آنها سلاح هسته یی بسازند. این نامگذاری توسط آمریکا توهین به افراد دموکراتی است که در ایران و عراق خواهان آزادی هستند و نهایتاً یک اشتباه سیاسی است. ما میخواهیم که همین الان برداشته شود و میخواهیم که کشورهای اتحادیه اروپا در استقبال از ساکنان کمپ اشرف در کشورهای مربوطه خودشان پیشتاز شوند. این هدف امروز ماست و روی آن کار میکنیم و به دنبال کردن آن برای تحقق آن، ادامه میدهیم. متشکرم بارونس.