دراین کنفرانس والری کوربت همسر لرد کوربت فقید وشخصیت های برجسته انگلیسی, لرد کلارک عضو مجلس اعیان انگلستان,رئیس حزب کارگر 1992 -1993/لرد مگینس عضو  مجلس اعیان انگلستان/لرد کینگ عضو مجلس اعیان انگلستان/جفری رابرتسون وکیل برجستة انگلستان با رتبة مشاورت ملکه ,اولین قاضی دادگاه ملل متحد برای سیرالئون ,متخصص حقوق بین الملل و نظریه پرداز حقوق /پروفسور گای گودوین گیلمتخصص حقوق پناهندگی و حقوق بین الملل, نظریه‌پرداز حقوق,استاد دانشگاه آکسفورد و دانشگاه ژنو /دیوید ایمس نمایندة پارلمان انگلستان از رؤسای کمیته لوایح مجلس/ماتیو آفورد نماینده پارلمان انگلستان/پروفسور سارا چندلررئیس کمیتة حقوق بشر کانون وکلای انگلستان و ولز/مالکوم فاولرعضو کمیتة بین‌المللی حقوق‌بشر,درکانون وکلای  انگلستان و ولز/کریستینا ریس,نویسنده و خبرنگار/مارتا جین بیکر,نمایندة انجمن بین‌المللی ویلف (از انجمنهای بین المللی زنان) و دو مهمان برجسته ازآمریکا سرهنگ وسلی مارتینفرمانده جیاتیف و نیروهای حفاظتی اشرف  2005 ـ  2006 وژنرال دیوید فیلیپس فرمانده ارشد نیروهای حفاظت اشرف (2004ـ 2005)حضور داشتند.

دیوید ایمس،نمایندة پارلمان انگلستان،از رؤسای کمیته لوایح مجلس

خانم ها آقایان، دوستان
امروز ما سخنان جمعی از سخنرانان برجسته را  از دو سوی آتلانتیک می شنویم که هرکدام بطور نسبتا خلاصه ای از زوایای مختلف در مورد این موضوع توضیح خواهند داد.
اما آن چیزی که همه ما سر آن بطور مشترک موافق هستیم، حفاظت ساکنان اشرف است که روی آن متحد هستیم.
این نیاز مقدماتی برای یک تغییر دموکراتیک در ایران است. به عبارت دیگر، با حفاظت و دفاع از اشرف و ساکنان آن، ما از شرافت نسل انسان دفاع می کنیم.
و اصولی که همه ما به آن پایبند هستیم اگر به دموکراسی معتقد هستیم، با دفاع از اشرف، ما، خانم ها و آقایان، از ارزشهای خودمان دفاع می کنیم و از صلح و آرامش در منطقه و جهان دفاع می کنیم. اما من توضیحات بیشتر را به سخنرانان واگذار می کنم که اکنون ادامه  جلسه را می دهند.

امروز اینجا گرد آمده ایم تا حمایت خودمان را برای آرمان آزادیخواهی مردم ایران و همچنین حمایت خودمان را از مردم سوریه و کلیه سرکوب شدگان در سراسر جهان ابراز داریم. ولی بطور خاص امروز اینجا جمع شده ایم تا حمایت خود را از ساکنان اشرف، مردان و زنان شجاع و قهرمانی که با فدا کردن زندگی خود و تحمل شرایط سخت، طی سالیان برای تحقق هدفشان، برای تحقق آزادی، زنان و مردان هموطنشان که در چنگال یکی از بدترین دیکتاتورهای تاریخ معاصر بشری هستند ابراز داریم.
تعجب آور نیست که می شنویم و می بینیم که رژیم سرکوبگر ایران نیروهای نظامی، پاسداران را به سوریه می فرستد تا بتواند بشاراسد را در مقابل قیام مردم کمک کند.
سوریه یکی از مراکز اصلی مورد استفاده رژیم ایران برای دخالت در امور داخلی کشورهای خاورمیانه بوده است. رژیم ایران از طریق سوریه برای حزب الله در لبنان، حماس در فلسطین و سایر گروههای تروریستی در منطقه کمک ارسال میکند. و اکنون ما میشنویم که عراق شبه نظامیان شیعه را که اغلب در ایران آموزش دیده اند برای کمک به اسد جهت سرکوب مردم خودش گسیل داشته است.
یک مسأله بسیار واضح است. 33 سال بعد از انقلاب 1979، ملایان ایران که آن انقلاب را ربودند، دریافتند که عمرشان بسر آمده و باید بروند البته هر چه زودتر بهتر.
مردم ایران در سال 2009 بصورت میلیونی به خیابانها آمدند و در حالی که رهبران جهان سکوت پیشه کردند بطور خشونت آمیزی سرکوب شدند. فشارهای دیپلوماتیک و اقتصادی باید بر این رژیم سرکوبگر وارد میشد ولی ما تنها شاهد محکومیت لفظی بودیم.
مردم منطقه با این وجود پیام را گرفته و موجی از تغییر در تمامی منطقه خاورمیانه شروع شد که بهار عرب نام گرفت. دیکتاتورها یکی پس از دیگری در تونس، مصر، لیبی، و اخیراً در یمن بزیر کشیده شدند و قیام در سوریه ادامه دارد.
ملایان ایران بخوبی میدانند که بادهای تغییر که از ایران آغاز شد و ضمن عبور از کشورهای عرب در خاورمیانه قدرت گرفت، بزودی بصورت یک طوفان قدرتمند به ایران باز میگردد. بدین دلیل است که این رژیم این همه انرژی و امکانات در سوریه صرف در قدرت نگه داشتن بشار اسد میکند، زیرا بعد از بشار، بدون شک بادها از طریق عراق به ایران خواهند رسید و بدین دلیل است که این رژیم از اشرف میترسد.
برای فهم اهمیت اشرف و ساکنان آن برای تحقق دموکراسی در ایران، تنها کافی است که شما به واکنشهای دیوانه وار رژیم ایران علیه اشرف نگاه کنید. شما حتماً این بحث را از همپالگیهای رژیم شنیده اید که مردم ایران از ساکنان اشرف و سازمان مجاهدین بیزار هستند و بنا بر این آنها نقشی در شکل دادن آینده ایران ندارند. البته این دروغ رژیم ایران برای برگرداندن توجهات است. اگر آنها مهم نیستند و عاشقان آزادی در ایران آنگونه که رژیم سرکوبگر مدعی است از آنها متنفر هستند پس این همه نگرانی برای چیست؟ چرا اینهمه روی عراق فشار میگذارد، جایی که یک دست نشانده رژیم ایران بعنوان یک یاغی بین المللی توسط دادگاه اسپانیا بخاطر جنایت جنگی در اشرف مورد تعقیب است. این همه فشار بر روی 3400 پناهنده بی دفاع برای چیست؟ آنها از بیابانهای عراق چکار میتوانند بکنند که رژیم سرکوبگر را که مدعی است از ایالات متحده نیز نمیترسد، به لرزه در آورده اند.
من میتوانم بشما بگویم چرا، زیرا رژیم ایران دروغ ساخته و پرداخته وزارت اطلاعات خود را خوب میداند. در مقابل این همه دروغ پراکنی، اشرف به یک سمبل بین المللی و چراغ امید و سدی در مقابل بنیادگرایی اسلامی و ماشین تروری که منشأ آن در تهران است تبدیل شده است. شگفت انگیز است که هرقدر رژیم برای فشارگذاشتن بیشتر بر ساکنان اشرف تلاش میکند، اشرف، این سمبل امید میلیونها ایرانی بیشتر میدرخشد. بدین دلیل است که رژیم ایران نه میتواند و نه تحمل حل مسالمت آمیز این بحران را دارد.
به محض امضای یادداشت تفاهم بین دولت عراق و سازمان ملل متحد در کریسمس گذشته، رژیم ایران که رودست خورده بود شروع به دخالت کرد و تمام تلاش خود را برای بشکست کشاندن این یادداشت تفاهم بکار گرفت. جای تأسف دارد که سازمان ملل متحد و کمیساریای عالی پناهندگی دارند در این دام می افتند.
بر اساس دستورات رژیم ایران کمپ لیبرتی به یک زندان بدون هیچ حقوقی برای ساکنان آن تبدیل شده است. در یک زندان معمولی زندانیان حق دیدار با وکلا و اقوام خود را دارند، امکان دسترسی به دارو و رسیدگیهای درمانی را دارند، ولی در کمپ به اصطلاح لیبرتی چنین امکانی نیست، چه تناقضی! ملایان معنی کلیه لغات را در فرهنگ انساندوستی عوض کرده اند و در کمپ به اصطلاح لیبرتی این حقوق بنیادین تضمین شده نیست. چگونه آقای کوبلر، نماینده سازمان ملل متحد میتواند بدنبال یک راه حل صلح آمیز برای این مسأله باشد؟ چگونه او میتواند انتقال «پناهجویان» برسمیت شناخته شده توسط سازمان ملل متحد را به این محل تأیید کند؟ و بعد ساکنان را تهدید کند که درصورت عدم پذیرش «داوطلبانة» این شرایط غیرانسانی باید آمادة پذیرش عواقب عکس العمل وحشیانه آن ازسوی نخست وزیر عراق که نیروهایش را برای کشتار تمامی آنها گسیل میکند باشند؟ یکبار دیگر ما با فرهنگ ملایان در اینجا مواجهیم که معنی کلمه «داوطلبانه» را قلب میکنند. اگر این معنی کلمه داوطلبانه است بنابر این آقای کوبلر آیا شما میتوانید واژه جابجایی اجباری را برای ما تعریف کنید؟ و در ادامه، سازمان ملل متحد بجای فشار گذاردن بر عراق به منظور انجام تحقیقات مستقل حول دو حمله مرگبار در ژوئیه 2009 و آوریل 2011 علیه کمپ، روی ساکنان فشار میگذارند که حرف دولت عراق را جدی بگیرند.
خانمها، آقایان، اجازه بدهید به زبان ساده بگویم، کمپ لیبرتی چیزی بجز یک زندان نیست. این یک کمپ پناهندگی نیست.
پلیس مسلح در داخل کمپ به تهدید ساکنان مبادرت میکند. دوربینهای جاسوسی و استراق سمع در گرداگرد کمپ بمنظور جاسوسی از ساکنان نصب شده است. کمپ آب ندارد، برق وجود ندارد، زیر ساختهای اولیه وجود ندارد، ساکنان قبل از رفتن به آنجا اجازه بازدید از آن را نداشتند.
با وجود حسن نیت ساکنان جهت رفتن به آنجا برای شروع پروسه بازتأیید پناهندگیشان توسط کمیساریای عالی پناهندگان، یک تلاش سیستماتیک برای مقصر جلوه دادن خود ساکنان در شرایط وخیم کمپ لیبرتی وجود دارد. مشخصاً یک کارزار شیطان سازی در جریان است.
این چیز جدیدی نیست. ما به یاد داریم که در دهه 80 خمینی فرمان شکنجه هواداران مجاهدین را در ایران صادر کرد و سپس علناً اعلام کرد هواداران مجاهدین خودشان را شکنجه میکنند. این غم انگیز است که شاهد تکرار تاریخ هستیم ولی ما اینبار در مقابل این شیطان سازی سکوت نخواهیم کرد.
ما خواهان این هستیم که بدانیم چه کسی پشت شیطان سازی ساکنان کمپ است. ما قصد تشکیل یک کمیته تحقیقاتی به منظور یافتن این که چه کسی زیرساختها و شرایط کمپ را برای انتقال 400 نفر از ساکنان به آنجا تأیید کرد داریم. ما انگیزه های کسانی که شرایط کمپ را میدانستند ولی با این حال انتقال ساکنان را تأیید کردند را حداقل بخاطر اینکه بارها اخطار دادیم که جابجایی ساکنان اشرف به لیبرتی بدون تضمینهای حداقل سازمان ملل و ایالت متحده منجر به یک خطر بزرگتر خواهد شد و میتواند مورد سوء استفاده رژیم ملایان در ایران قرار بگیرد، افشا خواهیم کرد.
ما خواهان آن هستیم که 400 تن ساکنان کمپ لیبرتی یا فوراً به اشرف باز گردانده شده و یا به کشورهای سوم منتقل شوند. ولی ما رفتار بدتر از زندانی و وضعیت کنونی را نمیپذیریم و خواستار خروج پلیس و برچیدن دوربین و تجهیزات جاسوسی از لیبرتی هستیم. ما برای تحقق این خواسته ها در روزهای آتی با قدرت و پشتکار بیشتر ادامه خواهیم داد و تا زمانی که 400 تن ساکنان لیبرتی و تمامی ساکنان اشرف سلامت نباشند ادامه میدهیم.

لرد کلارک، عضو مجلس اعیان انگلستان،رئیس حزب کارگر 1992 -1993

آقای رئیس، بانو کوربت
عصر بخیر، خانمها و آقایان، مثل همیشه در میان دوستان، دوستان ایران، مبارزان آزادی و همچنین ساکنان شگفت انگیز اشرف، در میان شما و مفتخرم که در میان یک چنین سخنرانهای برجسته تحصیل کرده ای در این موضوع هستم  و سخن گفتن در مورد موضوعی که مورد نگرانیهای شدید همه ماست. ما درباره حق و حقوق ساکنان اشرف و مردم ایران صحبت میکنیم حق آزاد بودن، حق آزاد زیستن و آزادی بیان بدون ترس از محاکمه به خاطر اعتقاداتمان.
قبل از شروع باید احترام خودم را نثار قهرمان این نهضت، رئیس محبوبمان رابین، لرد کوربت کنم. من رابین را در بیشتر زندگی سیاسی ام میشناختم. زمانی که کوتاه هم نیست، افتخار میکنم به اینکه در اینجا بگویم که رابین مربی و مرشد، همکار سیاسی و از همه بالاتر یک دوست خوب و واقعی من بود. همانطور که برخی از شما ممکن است اطلاع داشته باشید، رابین پیوسته در انگلستان و در عرصه بین المللی علیه مباشران بی عدالتی در حق قهرمانان اشرفی سخت کوشید. اما همانطور که «وال» در ابتدای این اجتماع گفت، امروز ما میتوانیم تعهد بدهیم. امروز عصر ما میتوانیم میراث دار ارزشهای رابین باشیم و عزم و اراده خودمان را تجدید کنیم، و مقاومت کنیم برای کسانی که نیازمند یاری در ایران هستند. و بخصوص ساکنان اشرف. همانطور که «وال» گفت روح رابین در تمامی این مسیر با ما خواهد بود. رابین همیشه حضور دارد تا بر اعمال ما نظارت نموده و به ما دلگرمی میبخشد. من معتقدم و ایمان دارم که او شاهد اعمال ما خواهد بود.
بنابراین، از حضور در اینجا و در میان حضار، افتخار میکنم. ما به ساکنان اشرف میتوانیم بگوییم، بدون استفاده از کلمات اغراق آمیز، شما نه تنها سمبلی برای مردم خود، و نه تنها چراغ راه ایران، بلکه برای تمامی مردم دنیا که خواهان عدالت هستند، میباشید. به عقیده من شما احترام به بشریت را نمایندگی میکنید. حمایت از جنبش و ارزشهای انسانی را که شما آنرا پاس میدارید بسیار عالیقدر بوده و من مثل همیشه افتخار میکنم که از حامیان شما باشم.
در حال حاضر مسأله ایران و چگونگی برخورد با رژیمی که با مردم خود با خشونت رفتار کرده و نسبت به همسایگانش گستاخ و توطئه گر بوده و طی سالیان نشان داده است که نسبت به استاندارها و ارزشهای بین المللی کاملاً بی اعتنا بوده - مسأله حاکمان منزجرکننده ایران - مشکلی برای جهان آزاد میباشد. این مشکل باید یک تذکر و یک اتمام حجت برای همه تصمیم گیرندگان و هر دولت دموکراتیکی در سراسر جهان باشد.
دنیا به شدت در حال قطب بندی است. آنهایی که مخالف ارزشهای دموکراتیک مانند روسیه و چین هستند و از سوریه و حامی اصلی او یعنی رژیم ایران حمایت میکنند در یک سمت اجتماع کرده اند. قیام سوریه وارد مسیر جدیدی شده است. بشار اسد با حمایت رژیم ایران از خواسته های مردمش مبنی بر خروج او از حکومت سر باز میزند. ما میدانیم که رژیم ایران از سرکوب وحشیانه علیه مردم سوریه حمایت میکند، چرا که ملاها به درستی دریافته اند که این طوفان نهایتاً از سوریه گذشته و با عبور از عرصه عراق به ایران رسیده و منجر به سرنگونی آنها خواهد شد.
وقایع سال گذشته یکبار دیگر اثبات کرد که هیچ دیکتاتوری برای همیشه دوام نخواهد آورد. تأسف بار است که برخی افراد از دموکراسی و تاریخ درس نمیگیرند، آنها همیشه فکر میکنند که متفاوت از بقیه هستند و میتوانند بر خواسته مردم غلبه کنند، اما برای آنها و همه همتایان شان پیامی داریم که زمان سرنگونی آنها چه دوست داشته باشند و چه نداشته باشند نیز فرا خواهد رسید. اجازه بدهید در اینجا امروز آرزو کنم بگذارید این زمان هرچه سریعتر و زودتر انجام بشود و نه دیرتر.
کف زدن...
هرچند که رژیمهای بی رحم سعی دارند پروسه سرنگونی خود را دور بزنند و رژیم ایران تا کنون از مؤثرترین شیوه یعنی پخش اخبار جعلی استفاده نموده است. دیکتاتور میخواهد ما را فرتوت و خسته کند. آنها میخواهند از آشکار شدن حقیقت ممانعت کنند تا مردم خسته شده و منصرف شوند. آنها مستمراً به جامعه بین المللی دروغ میگویند این هدف کارزار اخبار جعلی و دستگاه تبلیغاتی که ما سالیان سال شاهد آن بوده ایم از جانب رژیم ایران است. دروغها پشت سر هم، هفته به هفته، سال به سال بیرون می آیند. متأسفانه دوستان، افردی هستند که به خاطر پول دست به هر کاری میزنند. برخی از گزارشها که اخیراً از سوی مقامات ناشناس در جریان بوده است از همین سنخ میباشد. اما حقیقت همیشه آشکار خواهد شد. واقعیت این است که تمامی این ادعاها کذب محض بوده که توسط یک رژیم ددمنش برای شیطانسازی مخالفانش جعل شده است. ما به کرات شاهد آن بوده ایم. حتی در سوریه اسد پسر، تروریستها را عامل قیام عمومی میداند.
ما میدانیم که برچسب تروریستی به سازمان مجاهدین نقشه رژیم ایران بوده که غرب را به طمع مشارکت ملاها به دام انداخت. درود بر افراد شجاعی همچون رابین کوربت، دادگاه عالی عدالت در اینجا و در اروپا این افسانه را در هم شکست. وقتی شما به آن عکسها نگاه میکنید.
همانطور که شما در شروع این جلسه دیدید، هنگامی که خروج رابین از دادگاه ویژه استیناف و خروج او از دادگاه اروپا را مشاهده کردید، شما میدانستید حقیقت به پیرورزی رسید، شما میدانستید و الان هم میدانید که شما درست میگفتید و آنها اشتباه میکردند. و این میبایست به ثبت میرسید.
فکر میکنم که امروز همه به این حقیقت ساده پی برده ایم که سیاست مذاکره با رژیم ایران موفق نبوده است. باید به این اذغان شود. دنیا باید به این واقعیت پی ببرد که نمیتوان با ددمنشان، گستاخان و با کسانی که در جمیع امور مستبدانه عمل میکنند مذاکره و گفتگو نمود. من پیامی برای دوستان جدیدم ژنرال فلیپس و وس مارتین که سابقاً نیز آنها را ملاقات کرده ام دارم. ما باید در دادگاههای این کشور میجنگیدیم. به نظر من زمان آن فرارسیده است که مردم آمریکا در مورد هیلاری کلینتون فکر کنند. اینکه وی شب گذشته در تلویزیون در مورد سوریه صحبت کند خوب است اما این کافی نیست. سوریه نمیتواند این جنایات را بدون رضایت ملاها در ایران انجام دهد.
آیا امروزه کسی میتواند ادعا کند که شرایط نسبت به سالهای قبل به دلیل مماشات با رژیم بهبود یافته است. این ادعا کلاً مزخرف است. پاسخ این است که، نخیر، شرایط بمراتب بدتر نیز شده است. به آنهایی که معتقد بودند نامگذاری تروریستی مجاهدین ایرانی، راه به مدره شدن (رژیم ایران) خواهد برد، ثابت شد که اشتباه میکنند. اشتباه در مورد برنامه اتمی رژیم ایران، اشتباه در مورد دخالت در امور سایر کشورها، اشتباه در مورد سرکوب حقوق مردم ایران و بنابراین زمان پایان این نامگذاری یک بار و برای همیشه در جهان آزاد فرارسیده است.
این غیرقانونی، غیراخلاقی و مهمتر از همه بهانه ایست به دست دشمن که کشتار افراد بی گناه را توجیه نماید. این امر باید متوقف شود، نه فردا و یا هفته آینده، بکله همین حالا.
دولتها باید بیدار شوند، اگربه مقابله به چیزی که در ایران میگذارد، نه ایستند. و با دست نشانده اش درعراق، دنیا به سمت فاجعه ای بالاتر از آنچه در سالهای گذشته شاهد آن بودیم، خواهد رفت. ما میدانیم که نوری المالکی از این بهانه غیرمنصفانه و غیرقانونی استفاده میکند. به این دلیل میگویم غیرقانونی برای اینکه 22 دادگاه در سرتاسر جهان همین را گفتند. در دادگاه انگلستان قاضی القضات این برچسب تروریستی را گمراه کننده و غیرعقلانی خواند.
اجازه بدهید که ببیینم شرایط در عراق چگونه است. در یک نامه رسمی که اخیراً خطاب به مقامات رژیم ایران نوشته شده است، (خدا را شکر اطلاعاتی که ثابت شده است درست است، به دست ما میرسد) میدانید که اخیراً مقاومت ایران سندی را از داخل سپاه قدس افشا کرده است که در امتداد نقل مکان گروه اول به کمپ لیبرتی (و این آخرین باری است که من آنرا لیبرتی خواهم نامید، از حالا به بعد من آنرا یک کمپ بازداشتگاه اجباری می نامم، چون همینطوریست)
به دنبال نقل مکان اولین گروه از ساکنین به اردوگاه اجباری نخست وزیر عراق به نیروهای قدس و سفیر رژیم ایران در بغداد اطمینان داده است که اعضای مجاهدین در کمپ لیبرتی فلج و به جنازه سیاسی تبدیل خواهند شد. در این سند همچنین افشا شده است که «ما (یعنی دولت عراق) به سازمان ملل متحد و ارگانهای بین المللی گفته ایم که ما اعضای سازمان مجاهدین خلق را به عنوان پناهندگان سیاسی به رسمیت نمیشناسیم». اما چرا؟ به عقیده من به دلیل اینکه آمریکا از قبول دستور دادگاه مبنی بر حذف نام سازمان مجاهدین از لیست تروریستی ممانعت نموده و این بهانه را به دست دولت عراق داده است. بر مبنای همین بی عدالتی، همچنین همه میدانیم، حدالاقل 47 نفر کشته شده و 12 نفر دیگر به دلیل محاصره دارویی جان خود را از دست داده و بیش از 1000 نفر زخمی شده اند.
بنابراین دولت آمریکا، و البته دولت ما، همینطوری بلند میشوند و در مورد سوریه صحبت میکنند، بهتر است چشمتان را به این جهان واقعی باز کنید، و اینکه چه کارهایی در مورد کمک به ساکنان اشرف میتوان انجام داد، دول اصلی جهان در قبال شناخت حقیقت مسئول هستند. ما باید مسئولیت آنها و کُندی آنها و این واقعیت را افشا کنیم که ممانعت آنها از خروج نام سازمان از لیست، به مرگ و نابودی انسانها منجر خواهد شد. زمان آن گذشته است که آمریکا و سایر دول  فقط حرف بزنند و عمل نکنند و شاهد کسانی باشند که زجر میکشند،
اسنادی را که به آن استناد میکنم تصویر شفافی از مقاصد رژیم عراق ارائه میدهد. این اسناد میگویند: «ما (دولت عراق) شرایط خودمان را تحمیل خواهیم کرد و ما میخواهیم که اعضای سازمان مجاهدین در نهایت تسلیم شرایط ما شوند، در موارد متعددی سازمان ملل متحد شرایط عراق را منصفانه دانسته و از مجاهدین خواسته است که این شرایط را بپذیرند به دلیل اینکه بازداشتگاه لیبرتی محل توقف موقت ساکنان در مدت زمانی کوتاه میباشد». طبق این اسناد دولت عراق اعتراض دارد که «همه اعضای یونامی که در عراق ماموریت دارند، با دولت عراق هماهنگ نیستند» و ادامه میدهد که «به هرحال آقای کوبلر(درباره او زیادی شنیدیم، اخیر در پارلمان صحبت آنرا کردیم، باید بهش گفت بی کابل نه کوبلر!!)  بویژه حامی دولت عراق است. ما معتقدیم او خواستار هیچگونه تضادی با دولت عراق نبوده و نمیخواهد روابطش با رژیم ایران را به خاطر مجاهدین به مخاطره بیندازد».
همکاران عزیز، این عمیقاً باعث تأسف است که برخی از اعضای یونامی با طرح غیرقانونی و مخوف جابجایی ساکنان اشرف به اردوگاه اجباری در این شرایط دهشتناک همکاری میکنند. آقای کوبلر ابراز داشت که اقامت مجاهدین در لیبرتی کوتاه مدت خواهد بود. در حالی که تأکید می کنم که من اساساً با جابجایی ساکنان اشرف مخالف هستم به هر ترتیبی که باشد،  ولی از کمیساریای عالی پناهندگی در خواست میکنم، آقای رئیس ما با هم به دیدن آنها رفتیم مگرنیست،  که مصاحبه ها را هرچه سریعتر در اشرف آغاز کنند. من خطاب به دولت خودمان به وزیر امور خارجه هیگ میگویم که در این امر در اروپا پیشگام شده و این افراد را به انگلستان بیاورد. ما باید آمادگی خود را برای آوردن این افراد شریف و دلیر اعلام نماییم. امروز از این کنفرانس دولت خودمان را خطاب قرار میدهم که به این اقدام دست بزند و از تک تک شما در این کنفرانس انتظار دارم که مسأله را با نماینده پارلمان خود درمیان گذاشته و به دولت فشار بیاورید که در این مورد بصورت عاجل اقدام کند، چرا که زمانی زیادی باقی نمانده است.
اما پیام من امروز در این سمپوزیوم و به شما و به دلیران ساکن در اشرف این است که ما آسوده نخواهیم بود و تا زمانی که به حقوق شما احترام گذاشته شود، تا شما به کشوری دموکراتیک برسید، دست برنخواهم داشت. کشوری فارغ از اختناق و فارغ از دولت عراق که امربرنده اصلی در این ماجراست.
در پایان مایلم خطاب به خانم مریم رجوی و ساکنان اشرف چیزی بگویم. مطلبی که شما از آن اطلاع دارید. چرا که روزانه با آن زندگی میکنید. صرفاً میخواهم تأکید کنم که شما چیزی دارید مهمتر و ورای همه ارزشها، و آن نمایندگی نیروی معنوی و یک نهضت برحق میباشد. جبر تاریخ و تکامل بشری با شما همسو است. نیروهای تاریخی در سمت دموکراسی و در سمت آزادی گام برمیدارند. این نیروهای تاریخی و تکامل بشری با کسانی که از آزادی و دموکراسی حمایت میکنند همسو هستند. همانطوری که رابین عزیز به شکل خستگی ناپذیری محقق کرد. من نیز تعهد میکنم که تمامی توش و توانم را در این راه بکار گیرم.
شما حامیان و گروه های بسیاری عالی در انگستان و در سراسر جهان، در آمریکا، در اروپا، در خاورمیانه و همچنین در عراق دارید. و حالا بستگی به همه ما دارد که حرف را به عمل تبدیل نموده، و این چیزی است که باید انجام شود، و به امید خدا، انشاالله، ما موفق خواهیم شد.

سارا چندلر ، نمایندة انجمن بین‌المللی ویلف (از انجمنهای بین المللی زنان)

خانمها و آقایان عصر شما بخیر.
از اینکه از جامعه حقوقدانان دعوت کرده اید تا بخشی از این کنفرانس بسیار مهم باشد از شما جداً متشکرم. ما متعهد هستیم که در ارتباط با حفاظت از شهروندان اشرف پیگیر بوده و در این امر مهم با شما همواره هم جبهه خواهیم بود.
در انگلستان و ولز 135000 وکیل که برخی از آنها در امور حقوق بشر متخصص می باشند وجود دارد. ولی برای دفاع از حقوق بشر نیازی نیست که شما متخصص حقوق بشر باشید. همچنین شما نباید یک وکیل باشید تا بتوانید از حقوق بشر دفاع کنید. همه ما میتوانیم و باید از حقوق بشر دفاع کنیم. کمیته ما در انجمن وکلا کمیته حقوق بشر نام داشته و ما از حکومت قانون حمایت نموده و در زمینه پذیرش قانون و ترفیع حقوق بشر تلاش میکنیم.
و بهمین دلیل ما در سمپوزیوم شما در کلیسای پاریس در سال 2005 و همچنین در ژوئن 2007 که آقای مالکوم فاولر نمایندگی هیأت ما را بعهده داشتند شرکت کردیم. در همان سال 2007 طی یک کنفرانس مطبوعاتی به جهانیان اعلام کردیم که در لیست قرار دادن نام مجاهدین غیرقانونی است. در سال 2009 در ماه ژوئیه بعد از حمله به اشرف ما به نماینده ویژه سازمان ملل متحد نامه نوشته و از یونامی خواستیم که به اختیارات قانونی خود ـ طبق قطعنامه شماره 1830 سال 2008 که در شورای امنیت سازمان ملل تصویب شد ـ عمل نموده و در اشرف حضور یابد تا از دستیابی به یک راه حل دائمی برای حفاظت از ساکنان اشرف اطمینان حاصل نماید. ما از طریق رئیس مان اعلام کردیم اگر می خواهید از کشتار مجدد افراد بیگناه در اشرف ممانعت کنید باید اقدامات قوی و عاجل ـ همانند قطعنامه فوق ـ در ارتباط با اشرف در الویت کار قرار گیرد.
در ماه مه امسال جامعه حقوقدانان حمله آوریل گذشته توسط نیروهای عراقی به اشرف را محکوم نمود. بیانیه ما بطور گسترده در مطبوعات انعکاس یافت. حائز اهمیت است که شرایط را افشاء و محکوم نموده و از شهروندان اشرف و دموکراسی در ایران حمایت کنیم. از زمان اعلام ضرب الاجل برای بستن اشرف و جابجایی ساکنان آن، آنچه را که توانستیم انجام دادیم تا نگرانی خود را در نامه نگاریها و مقالات و در مطبوعات اعلام نماییم.
همه تصاویر لیبرتی را دیده ایم. این تصویر به وضوح حاکی از شرایط لیبرتی هستند. این اسم یک اسم انحرافی است. همانطور که دیوید ایمس گفت این کمپ یک زندان است. نام آن را نمی توان «آزادی» گذاشت. همانطور که لرد کلارک هم گفت این یک بازداشتگاه اسرای جنگی است. دیوارهای بلند، دوربینهای جاسوسی، حضور پلیس و نیروهای مسلح عراقی حاکی از آن است که آنها قادر به حفاظت نیستند. ما باید بدانیم ـ باید تحقیقی در این زمینه صورت گیرد ـ باید روشن شود که چگونه تصمیم گیری منجر به خلق یک چنین نقض صریح و اقدام زشت شد؟ ما همچنین باید بدانیم که میزان مشارکت سازمان ملل متحد در برپایی چنین کمپی چه بوده است؟
به شما اطمینان می دهم که انجمن حقوقدانان و نقشش به عنوان یکی از رهبران حرفه حقوق در انگلستان به انتقاد صریح در قبال نقض حقوق بشر و بخصوص در دفاع از ساکنان اشرف ادامه خواهد داد. ما صدای خود را به ندای حفاظت از اشرف می افزائیم.
متشکرم.