روزنامه حکومتی شرق در 14 فروردین 1391 نوشت:حسین موسویان، از اعضای سابق تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران که الان به عنوان محقق میهمان در دانشگاه «پرینستون» آمریکا مشغول فعالیت است، سرمقاله‌ای را در روزنامه آمریکایی «بوستون گلوب» تحت عنوان «راه‌حل‌های واقعی برای بن‌بست هسته‌ای با ایران» منتشر کرد. وی در این مقاله که در آستانه مذاکرات ایران و گروه 1+5 منتشر می‌شود، راهکارهایی را برای توافق بین تهران و طرف‌های مذاکره آن در گفت‌و‌گوهای 25 فروردین ارایه می‌کند.
حسین موسویان می‌نویسد که جمهوری اسلامی قصد دارد یک راه‌حل بادوامی را برای بن‌بست سیاسی درباره برنامه هسته‌ای خود پیدا کند. وی شرط لازم حصول توافق بین طرفین را این می‌داند که آمریکا و هم‌پیمانان اروپایی‌اش حق غنی‌سازی ایران در خاک این کشور را به رسمیت بشناسند و نشان دهند که تهدید و جنگ، تنها گزینه‌های روی میز جامعه جهانی نیستند.
موسویان می‌نویسد: که مذاکرات پیش‌رو در استانبول فرصت مناسبی برای برون‌رفت از بن‌بست ۹ ساله در زمینه هسته‌ای ایران است. اما جمهوری اسلامی موضع توقف قطعی غنی‌سازی گروه ۱+۵ را نخواهد پذیرفت و لازم است که قدرت‌های غربی از مواضع پیشین خود عقب‌نشینی کنند.
حسین موسویان با انتقاد از رویکرد «تغییر رژیم» آمریکا و متحدانش، می‌نویسد: آمریکا باید به رهبران جمهوری اسلامی ثابت کند که سیاست‌هایش معطوف به تعامل است و نه تغییر رژیم در ایران. واقعیت این است که تحریم‌های فلج‌کننده، عملیات پنهان و حمله نظامی، برنامه هسته‌ای ایران را کند خواهد کرد، اما در متوقف کردن آن ناکام خواهد بود.
موسویان چهار فاز را برای حصول توافق در مذاکرات ایران با 1+5 توصیه می‌کند
• فاز اول : ایران غنی‌سازی 20 درصد را متوقف کند و در نقطه مقابل و به طور همزمان 1+5 میله‌های سوخت را به ایران داده و تحریم‌های نفتی و بانک مرکزی تهران را تعلیق کند.
• ایران کد ترتیبات اجرایی 1/3 را اجرا کرده و به سوالات آژانس درباره ابعاد نظامی پاسخ دهد. در نقطه مقابل هم 1+5 باید حق ایران برای داشتن انرژی هسته‌ای تحت پادمان ان‌پی‌تی را به رسمیت شناخته و تحریم‌های سازمان ملل مرتبط با امور هسته‌ای را تعلیق کند.
• فاز سوم ایران اجازه بازرسی کامل به بازرسان آژانس از سانتریفیوژها را داده و غنی‌سازی خود را محدود به تاسیسات موجود کند. ایران به عنوان گام اعتمادساز، سوختی را که برای مصارف داخلی استفاده نمی‌کند، در اختیار نداشته باشد. در عوض 1+5 تحریم‌های یک‌جانبه در زمینه امور هسته‌ای را تعلیق کرده و کالاهای غیرنظامی (نظیر کالاهای صنعت هواپیمایی) را رفع تحریم و با ایران در زمینه صنعت هسته‌ای همکاری کند.
• فاز چهار به‌منظور تضمین شفافیت بادوام، ایران پروتکل الحاقی و کد ترتیبات اجرایی 1/3 را مصوب کرده و همکاری خود را با آژانس به حداکثر رسانده و تا زمانی که ابهامات آژانس رفع نشده، ساخت تاسیسات جدید غنی‌سازی را متوقف کند. در مقابل 1+5 تمام تحریم‌های سازمان ملل و یک‌جانبه علیه ایران را بردارد.