در سال 2004، ارتش آمریکا موقعیت ساکنان را “افراد حافظت شده” تحت کنوانسیون چهارم ژنو تعیین کرد. سپس در سال  2009 امنیت (آنها) به عراقیها منتقل شد.از آن به بعد ساکنان بارها و به اشکال مختلف با نقض حقوق بشر روبه شده اند. کمپ اشرف تحت محاصره قرار گرفته و حداقل دو بار هدف  حملة خونبار ارتش عراق قرار گرفته است. در یکی از این حملات که در 8 آوریل 2011، به وقوع پیوست، 36 تن افراد غیر مسلح کشته و تعداد بسیار بیشتری مجروح شدند.
دولت جدید  عراق، در یک تلاش برای بهبود روابطش با رژیم ایران، اعلام کرده است که قصد دارد کمپ اشرف را ببندد و در این میان یک کمپ جدید به نام کمپ لیبرتی برای  استقرار ساکنان اشرف بازشده است
در سپتامبر 2011 کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد بیانیه ای صادر کرد و در آن اذعان داشت ساکنان اشرف رسماً پناهجو محسوب میشوند که تحت قانون بین الملل باید از حفاظتهای مبنایی برخوردار شوند.
تاکنون سه گروه 400  نفره از ساکنان اشرف به لیبرتی منتقل شده اند.
سازمان ملل، آمریکا و اتحادیه اروپا، همگی احساسات ارزشمندی راجع به تامین تقاضای مشروع ساکنان برای حفاظت بیان کرده اند. ولی هنوز نتیجه بخش نبوده است. آنها اصرار دارند که همان دولت عراق که خود باعث کشتن 36 نفر در آوریل گذشته شد، مسؤل امنیت و ایمنی همة ساکنان باقی بماند.
در اینجا انسان، کشیش مارتین نیمولر را به یاد می آورد که چون ضد کمونیست بود ابتدا از پیشروی هیتلر حمایت کرد ولی سپس به خاطر اینکه به اندازه کافی نسبت به جنبش نازیسم مشتاق نبود، زندانی شد. او در باره نحوه استقرار سلطه هیتلر نوشت: “ابتدا دنبال کمونیستها آمدند و من اعتراضی نکردم چون کمونیست نبودم. بعد دنبال اعضای  اتحادیه های کارگری آمدند و من اعتراض نکردم چون عضو اتحادیه کارگری نبودم. بعد دنبال یهودیها آمدند و من اعتراضی نکردم چون یهودی نبودم و بعد دنبال خودم آمدند ولی دیگر کسی نمانده بود که برای من اعتراض کند.”
مردم کمپ اشرف ده ها هزار نفر را در سراسر جهان نمایندگی میکنند. به خاطر این ساکنان و علیه مصلحت جویی و سکوت، صدای اعتراض خود را بلند کنیم.