کدام پیروزی ؟ پیروزی که با لشگر کشی علیه مردم بود ؟ سپاه پاسداران ، سراسر ایران، خصوصا تهران، را همچون  صحنه جنگ (پادگان برای  عملیاتی علیه مردم  ، آرایش نظامی داده بود ، رژیمی که به گواهی  سایت " گوگل " نتوانست  میدان آزادی را پر کند تا تعداد  طرفداران خود را به رخ جهان بکشد  چگونه می توان  او را پیروز میدان دانست؟ تظاهراتی که رژیم با آوردن  خانواده های نیروی هوایی و ارتشی ها انجام داد را می توان پیروزی  دانست ؟ پیروزی که با مستقر کردن  بیش از هفتاد هزار نیروهای مسلح ، تهران بزرگ را به اشغال خود در آورد ه بود را  می توان  به نام رژیم نوشت ؟ به قول مردم ،  وقتی سنگ ها را  بسته اند و  سگ ها را رها کرده اند ، توقع بیش از این دارید ؟ مردم خود بهتر می دانند که پیروز آن روز چه کسی بود. تدارکی که رژیم از 40 روز قبل دیده بود تا بتواند تظاهرات 22 بهمن را خنثی کند نشان از آن  داشت   که رژیم مفلوج می خواست از روز خودش هم  بگذرد و به سرکوب روی آورد . رژیم غافل از آن  بود و هست که جنبش  همچون یک موجود زنده است  که یا  سرکوب از بین نمی رود و این اصل را  8 ماه است به ولایت فقیه و  مزدوران رژیم ثابت کرده است . آنها هر روز خون ترا پاک می کنند آنها اما نمی دانند پیراهن سرخ تو تن به تن درمیان ما خواهد  گشت. همه می دانند  که قبل از 22 بهمن رژیم  دست  به دستگیری گسترده زندانیان سابق زده که نشان از وحشتی بود که سراپای رژیم   ولایت فقیه  را فرا گرفته بود  آنها  به زندانیان می گفتند «با شما کاری نداریم  فقط  تا عید مهمان ما هستید بعد آزاد می شوید !» آنها  حتا  به زندانیان سیاسی که در همین  چند ماه آزاد کرده بودند تلفن می زدند و به آنها می گفتند اگر در راهپیمایی شرکت کنید از شما عکس داریم و دستگیر تان می کنیم! خلاصه   اینکه به نقل از یک گزارشی که از ایران رسیده بود  حدود ده هزار نفر را در همین40 روزه دستگیر کرده اند تا بتوانند مردم را از حمله به بیت  عنکبوتی مانع شوند!
آرایش کاملا نظامی در تهران : در آخرین جلسه ای که در روز 21 بهمن  ، خامنه ای با حضور سرداران و اجرایی های  سرکوب گران انجام داد هدف عملیاتی کردن طرح تقسیم و بلوک بندی کردن شهر تهران بود که مسئولیت را بطور متمرکز به سپاه پاسداران محول گردیده بود که  ستاد عملیاتی سرکوب در قرار گاه ثارالله  تحت فرماندهی پاسدار جعفری سرکرده پاسداران مستقر بود . قرار بود که چندین لایه  از بسیجی ها مانع نزدیک شدن معترضین به میدان آزادی شوند و اگر مردم نزدیک شدن به شدت با آنها برخورد شود ، خیابانهای  نواب به سمت شرق در دست سپاه محمد رسول الله به سرکردگی "حسین همدانی " و از نواب به سمت غرب در دست سپاه سیدالشهداء   به سرکردگی علی فضلی  قرارگرفت علاوه بر آن سپاه حفاظتی " روح الله " پاسدار همدانی در نزدیکی مقر خامنه ای مستقر گردید و همین طور تا اطراف میدان انقلاب گسترش یافت و این یک وحشتی بود که از مردم داشتند . علاوه بر اینها اقدامات زیر را آماده سرکوب کرده بودند  تا بتواند  حرکت مردم را کنترل کنند . 
- گردان های بسیج همراه با بسیجیان تقویتی قزوین و کرج و شهریار در مناطق حساس و در مساجد و مدارس تهران آماده عملیات بودند.
- بسیج مستضعفان  به سر کردگی " محمد رضا نقدی "  - ماموریت کنترل و امنیت و شناسایی معترضین در سطح شهر را به عهده داشت .
- انبوه موتور سواران و تعداد زیادی لباس شخصی و ...
-  نیروی زمینی و هوائی و ارتش و دوایر مختلف ستاد ارتش موظف بود همراه با خانواده
هایشان در تظاهرات دولتی شرکت کنند !
-  رژیم برای کنترل مردم مجموعا 80 هزار نیروی مسلح  را در تهران بزرگ مستقر کرده بود تا  پایتخت را به اشغال خود در آورد ، در مجموع  حدود 300 میلیارد تومان خرج کرده بودتا بتواند این روز را به نفع خود مصادره کند . [1]   توجه کنید این نیروها شامل این ها بود :

- شش تیپ رژمی  از سپاه محمد و سپاه سید الشهداء  همراه با سپاه علی ابن ابیطالب و سپاه
حفاظتی روح الله  و چند گردان تقویتی تا 15 هزار نفر / چهار تیپ نظامی از یکان های ویژه
و ضد اغتشاش  16 هزار نفر /  نیروهای 92 کلانتری در پایگاههای نیروی انتظامی – 5 هزار نفر /  مزدوران مسلح اطلاعات 4 هزار نفر /  200 گردان بسیج که 40 هزار نفر بودند 50 گردان این گردانها از سایر شهرها آورده شده بودند .
-لازم است یاد آوری  شود ، نیروهای بسیج هر پنجاه متر در خیابان آزادی دکه هایی تحت عنوان نمایشگاه کتاب و عکس دایر کرده بودند که می توان گفت آنجا  محل تجمع سر کوبگران بود . آیا اینها نشان از پیروزی دارد  یا ضعف و ذلت از نیروهای مردمی در صحنه ؟ آیا این دست و پا زدن ها برای حفظ رژیم در حال سرنگونی نیست ؟  
اگر آن روز برای رژیم پیروزی بود خامنه ای در بیعتش  ضمن مطرح کردن  اختلافاتشان  می توانست  طور ی دیگر  مسائل را  طرح کند ، او در جمعی  می گوید  " آبروی من را بردید "
او در جمع سرکوبگران و دست اندر کاران  گفته بود " آن اطلاعیه ای که داده بودید و
نوشته بودید میلیونها نفر به خیابان ها می آیند چه بود یعنی شما حجت را تمام نکردید !
" و ملت دوباره بر علیه من  به خیابان ها خواهند آمد .
در گوشه و کنار و در جای جای   ایران خصوصا در تهران با وجود مستقر کردن نیروهای نظامی شان  و بکار گرفتن انواع و اقسام سلاح های مشقی و رنگی و اریژینال( واقعی )  و گاز های اشک آور و...  نتوانست حرکت جنبش  را مهار کند و  جنبش در خیابانهای دیگر همچون6دی (عاشورا )  به حرکت های دیگری از جنس سرخ ادامه یافت  و نشان داد که راه را نمی توانند بر جنبش سد کنند . با وجود قمه کشان و قاتل های ولایت فقیه  و تهدیدهای " احمدی مقدم "  باز هم مردم به صحنه آمدند  وبا پاره کردن و  سوزاندن عکس های خمینی و خامنه ای  اعتراضات خو را نشان داند البته رژیم  با اینکه از قبل  تمامی عکس های رهبران حکومت فاشیسشی را جمع کرده بود ، ولی آنها یی را که از دستش در رفته بود مردم ترتیب ش را دادند . [2] خلاصه اینکه «  یک طرف، سکه و پول و ساندیس و ساندویچ  و بلیط مجانی حج و زیارت و... و طرف دیگر گلوله سربی و رنگی و چاقو و چماق  باتوم و گاز های اشک آور... »  این چه حکومتی است که تا دیروز مردم را در تظاهرات 22 بهمن می خواست ولی امروز دیگر از حضور مردم ، چنان وحشتی دارد که 80 هزار پاسدار را برای مقابله با آنها وارد عمل می کند ؟ این پیروزی برای یک ملت در بند است یا رژیم سرکوب گر ؟
پیروزی های بین المللی:
1. بیشتر روزنامه های خارج از کشور از پیروزی مردم ایران نوشتند ، سایت " گوگل" به یک افشا گری گسترده زد که تمام کاسه و کوزه های رژیم را تو سرش خرد کرد .
2.       فردای روز 22 بهمن اجلاس حقوق بشر در ژنو تشکیل شد که تمامی کشورها ، رژیم را تحت فشارهای بی سابقه قرار دادند.
3. آژانس برای اولین بار اعلام کرد که رژیم بدنبال بمب اتمی است و در همین رابطه مچ 
محمد البرادعی  رئیس سابق آژانس را هم  بیشتر باز شد .
4. لایحه جدید تحریم ایران در سنای آمریکا « حقوق بشر» است ، گزارش حاکی از آن است که لایحه ای به منظور تحریم تنبیهی علیه ایران به سبب حقوق بشر در سنای آمریکا در دست بررسی است تدوین کننده این لایحه تاره " جوزف لیبرمن " و" جان مک کین "  دو تن از سناتور های آمریکا ست .
5. چندی قبل هم آمریکا و اروپا در بیانیه ای مشترک هم خواستار اجرای مفاد اعلامیه حقوق بشر از سوی رژیم ایران شدند. پیروز میدان ، ملت است :   مسئله ای که بارز است ، حضور گسترده  رژیم برای سرکوب جنبش سبز را از درون متحول خواهد کرد ، همانطور یکه ابعاد فعالیت جنبش در روز قدس با عاشورا قابل مقایسه نبود . در روز22 بهمن  جنبش با یک سد بزرگ و گسترده سرکوب مواجه بود که همه چیز از قبل قابل تشخیص بود در حالیکه از 40 روز قبل همه می دانستند که رژیم  برای مهار جنبش به تکاپو افتاده است ولی به دلیل رهبری ضعیف راه  حل و تاکتیک  دیگری اتخاذ نشد لذا نیروهای سرخ
شده  از درون جنبش  سبز با سازماندهی از قبل  در مناطق صادقیه  و سعادت آباد و چند منطقه دیگر تهران  به نبرد با نیروهای سرکوبگر ادامه دادند و درس دیگری به رژیم دادند و این ادامه همان  برد خیابانی در روز عاشورا بود . [3] علیرغم اینکه جنبش سرخ تا این روز در بستر آرام و در مناسبت های دولتی ( روزهای دولتی ) شرکت می کرد ولی از این تاریخ باید راه دیگری را بر گزیند و منتظر روزها و مناسبت  های رژیم نماند و به کارهای دیگری که می تواند رژیم را به هر نحوی فلج کند ادامه دهد ، درس هایی که ما می توانیم از سالهای 56 و 57 بگیریم این که مبارزه را تداوم  ببخشیم ، در زیر  به  نمونه هایی از فعالیت های آن زمان اشاره می کنیم  که در چنین شرایطی می تواند بسیار  مفید باشد .

کارهایی که می توان در این شرایط انجام داد ، اینها هستند :
-        تجمع گسترده مردم  در مقابل زندان ها  و همکاری و همدردی  با خانواده های سیاسی  از
کارهایی است که می تواند رژیم را « آچمز » کند  و حتا آزاد کردن زندانیان را در بر دارد
  همانطور که توانسته است در چند روز گذشته ثمرات خود را نشان دهد.
-        شروع  اعتصابات  می تواند کارگران و کارمندان را فعالانه وارد مبارزه با دژخیمان کند مهمترین  کار همین است و جز این نیست ، کما اینکه  رژیم چه  بخواهد و چه نخواهد کشور ایران  اتوماتیک  وارد  اعتصاب شده است کارخانه یکی پس از دیگری بسته می شود و  وضعیت اقتصادی را هر روز بدتر می کند .
-        اعتصابات شرکت نفت و شرکت واحد و هواپیمایی و معلمان  در اولویت قرار دارند.
-        اعتصابات ده  دقیقه ای  در کارخانه های تولیدی ثمرات و انعکاسات خاص  خود را دارد.
-        خارج کردن سرمایه ها  از بانکها ،  رژیم را از پای خواهد انداخت . کما اینکه رژیم برای این مسئله محدودیت ایجاد کرده است  

-        راه بندان های مصنوعی در تهران و شهر های بزرگ ایجاد کنیم تا دنیا اعتراضات ما را بهتر ببیند .

-        از مناسبت های ملی و میهنی  مثل چهارشنبه سوری و  سیزده بدر و روز کارگر روز زن و روزهای زبان مادری و...  می توان کمال استفاده را برد .

http://www.youtube.com/watch?v=lu0dM79mwHI&feature=related [1]
       http://www.youtube.com/watch?v=7gpxghTQL7k&feature=related    [3]
http://www.youtube.com/watch?v=0vmslwOsFhw&feature=player_embedded[2]