در همبستگی با این عهد و پیمان بود که فعالیتها و تلاشهای سیاسی و انسانی در داخل عراق و خارج از آن و در کشورهای مختلف و نیز در سازمان ملل متحد شکل گرفت .
تصمیم به تهاجم علیه اشرف طبق طرح آن پیش نرفت زیرا که به علت پایداری و استقامت ساکنان آن که با جسم و جان و گوشت و استخوان و با دستان خالی و فرقهای شکافته و خونچکان ایستادگی کردند، آنها موفق به تصرف کامل قرارگاه نشدند. لذا تصمیم گرفتند که کاری را که میتوانند انجام دهند یعنی دستگیری هر کسی که بتوانند. میخواستند استخوان اراده آنان را بشکنند و آنان را به سرفرود آوردن به خواستهایی که در صدد تحقق آن بودند، مجبور کنند و آنها را علیه همرزمانشان در قرار گاه اشرف بکار بگیرند و اگر در اجرای این طرح موفق میشدند بی شک همین تجربه را بر روی دیگر ساکنان اشرف به دفعات تکرار میکردند 
شکی نیست که این طرحی بود که مزدوران عراقی رژیم ایران تلاش کردند طبق اظهارات علی خامنه ای که در دیدارش با جلال طالبانی در روز بیست و هشتم فوریه همین سال، خواستار اخراج مجاهدین از عراق شده بود، آن را اجرا کنند.
ولی در اثر پایداری این 36 گروگان در زندان و بعد از آن به خاطر اعتصاب غذای همرزمانشان در اشرف و دوستان و هوادارانشان در کشورهای مختلف که به آنان ملحق شده و اعلام اعتصاب غذا کردند، هم چنین به خاطر فعالیتهای سیاسی وافشاگرانه خانواده های ساکنان اشرف در کشورهای مختلف غربی و عربی و کلیه هیئت ها و سازمانهای بین المللی و انسانی که همه دربها را زدند و درخواست مداخله فوری از سوی کشورها و حکومت ها و هیئت های بین المللی برای جلوگیری از وقوع فاجعه انسانی برای این بازداشت شدگان کردند، سرانجام پیروزی رخ نمود. به رغم اینکه من در بعضی از جلسات و گردهماییها و دیدارها و ملاقات هایی که به این منظور بود شرکت داشتم و در جریان آخرین اخبار و رویدادهای این موضوع بودم ولی نمیتوانم امار این فعالیت ها را بدلیل عظمت و انبوه بودن آن بدهم اما میتوانم بگویم که بعنوان مثال ( سازمان عفو بین الملل ) حدود 20 بیانیه در این رابطه صادر کرده است ، کما اینکه سازمان جهانی علیه شکنجه و فدراسیون بین المللی حقوق بشر و انجمن مبارزه با نژاد پرستی و دیگر سازمانهای مدافع حقوق بشر در جهان، بیانیه های بسیاری در این رابطه صادر کردند . و شخصیت های بلند پایه مذهبی و سیاسی امثال اسقف اعظم کلیسای انگلستان دکتر روان ویلیامز و کاردینال دزموند توتو رئیس اسقفهای جنوب افریقا و بزرگترین اسقف چک کاردینال وبلوسلاو ولک که یکی از کاندیداهای مقام پاپ در انتخابات اخیر بود ، و دیگر شخصیت ها بیانیه های بسیار قوی در حمایت از اشرف صادر کردند .
شخصیت های اسلامی از کشورهای مختلف نیز این مسئله را تایید و حمایت کردند منجمله شیخ تیسیر التمیمی که اظهار داشت اعمال نیروهای عراقی علیه مجاهدین خلق بازداشت شده تماما شبیه به اعمالی است که اسرا‌ئیل علیه خلق فلسطین در بازداشتگاههایش انجام میدهد . همچنین شخصیتهای اصیل عراقی برای بیان همبستگی و حمایت خود با ساکنان اشرف به صحنه آمدند از جمله شخصیتهایی همچون دکتر طارق الهاشمی و دکتر ایاد علاوی و دکتر صالح المطلک و .... و بیش از 50 نماینده از پارلمان عراق میباشند . نمیخواهم از بیش از دوهزار پارلمانتر از پارلمانهای اروپایی و نمایندگان کنگره امریکا و هزاران حقوقدان از کشورهای مختلف و... صحبت کنم .
اما موضوع اساسی و پایه یی، در این بسیح همانا پایداری 36 گروگانی بود که در زندان بودند . آنها استقامت کردند و بر عهدی که داشتند تا پای جان در راه آرمان خود ثابت قدم ماندند . و از این نقطه بود که خداوند پیروزی را رساند ، آری در این نقطه بود که همه این تلاشها به موفقیت رسید و ثمره داد که برای بسیاری باور کردنی نبود .
اجازه دهید که پیامی را به برادرانمان در کلیه کشورهای عربی و اسلامی بدهم که بر ماست که از آرمان اشرف دفاع کنیم زیرا که آرمان اشرف تنها مسئله سه هزار و چهارصد نفر اعضای سازمان مجاهدین خلق که در آنجا ساکن هستند ، نیست ، بلکه باید گفت که آنها نمونه ای از موضوع ایران هستند و خلقی را که دوستدار آزادی و دمکراسی و رهایی است نمایندگی میکنند . همانگونه که این خلق به خیابانهای تهران و دیگر شهرهای ایران ریخت تا خواست مردمی رابیان کند و نمونه هایی مانند ندا را بعنوان فدیه این راه تقدیم کرد ندایی که با خون خود و با آن نگاه آخرینش این اراده و خواست برای آزادی را بیان کرد ، ساکنان اشرف و بطور خاص این 36 نفر نیز همین واقعیت را با اراده پولادین خود به اثبات رساندند که خلق ایران از آرمانها و خواست تاریخی خود که همانا آزادی و دمکراسی است عقب نشینی نخواهد کرد . در اینجا میخواهم که جهان عرب و اسلامی را به گرفتن عبرت و درس از این تجربه سرشار و غنی فرابخوانم . این تجربه بما میگوید که باید بر توانمندی های خودمان متکی باشیم ، و اگر راه حلی برای حل مشکلات عظیم و بسیاری که ما را احاطه کرده است وجود داشته باشد این راه حل بی شک از راه اتکاء به خودمان و خودکفایی می گذرد .