جیم هیگینز، عضو هیئت رئیسه پارلمان اروپا
خانمها و آقایان، از اینکه در جلسه دیگری از جلسات دوستان ایران آزاد شرکت کرده اید، تشکر می کنم.
ما تصمیم گرفتیم جلسه ای در رابطه با کمپ اشرف و لیبرتی برگزارکنیم. دولت عراق با حاکم کردن شرایط به غایت سخت بر لیبرتی آنرا به یک زندان تبدیل کرده است. هنگامی که در 4 مه گذشته آخرین کاروان از اشرف به لیبرتی رفت 6 کامیون که شامل موارد ضروری روزانه بودند و بطور کامل چک و بازرسی شده بودند در اواسط مسیر از اشرف به لیبرتی، به اشرف برگردانده شدند. ساکنان اشرف اعلام کردند که بعنوان یک مسأله امنیتی تا زمانیکه وسائل آنهاکه قرار بود به کمپ لیبرتی منتقل شود به لیبرتی تحویل داده نشود، مابقی افراد به لیبرتی نخواهند رفت. ما از این تصمیم آنها حمایت میکنیم. دو ماه سپری شده و هنوز عراق این مسأله را حل نکرده است.
ما درکل با چندمسأله مواجه بوده ایم اما من تنها میخواهم به سه مسأله اشاره کنم. اولین مسأله نخست وزیر عراق مالکی است. او دستورات خود را از تهران دریافت میکند. باید بدانیم که ما در مورد یک دولت عادی صحبت نمیکنیم، اعمال مالکی در واقع اعمال جنایتکارانه است.
مسأله دوم نقش منفی مارتین کوبلر، نماینده سازمان ملل متحد در عراق است. وی نقشی بیطرف اتخاذ نکرده است و در عوض نقش وکیل مدافع دولت عراق را بازی میکند
مسأله سوم در رابطه با ایالات متحده و وزارت امور خارجه آمریکاست. این باعث تأسف است که آنها از دسیسه های متعدد و تاکتیکهای کثیفی در اینرابطه استفاده میکنند تا حداکثر فشار را بر مجاهدین وارد کنند. سازمان ملل متحد و ایالات متحده باید این رفتار را کنار بگذارند و به جای تعیین ضرب الاجل برای مقاومت ایران، باید برای دولت عراق ضرب الاجل بگذارند تا به توافقات خود در توافقنامه امضا شده عمل کند.
خیلی ممنون آلخو که با برنامه فشرده ای که داشتید ولی باز هم برای شرکت در این برنامه حضور داشتید و چنین کلام انگیزاننده و اتحاد و همبستگی با مردم اشرف و لیبرتی را بیان کردید. همانطور که شماها میدانید آلخو از همان ابتدا یکی از رهبران این کارزار بوده است و شما سخنرانی انگیزاننده او در پاریس و فراخوان او برای رسیدن به هدف نهایی ما در مقطع کنونی که تأمین حفاظت ساکنان اشرف و لیبرتی است را شنیدید. میخواهم یکبار دیگر به اخطاری که شما و استرون به دولت عراق و مالکی دادید تأکید کنم چرا که اعمال او عواقب جدی خواهد داشت. خیلی ممنون از شرکت و توجه همه شما که در این جلسه حضور به هم رساندید.
استرون استیونسون، رئیس هیئت رابطه با عراق در پارلمان اروپا
خیلی متشکرم از شما،
این تابستان جالبی بود مخصوصا گردهم آیی در پاریس واقعا فوق العاده بود.
بگفته یکی از همکاران آمریکائی ما که متخصص چنین مسائلی است تخمین زد که حدوداً 110000 نفر شرکت کننده حضور داشتند.
من چند نفر را از وزارت خارجه های انگلیس و آمریکا دیده ام که مدعی هستند سازمان مجاهدین مطرح نیستند و در داخل ایران هیچ هواداری ندارند.
اما وقتی که 110000 نفر از آنها از سراسر جهان به پاریس می آیند و هر کدام از آنها 10 نفر خویشاوند در داخل ایران دارد. دیگر هیچوقت بمن نگوئید که اینها مهم نیستند و در داخل ایران هواداری ندارند.
یک هفته قبل از گردهمایی بزرگ در پاریس روز جمعه وقتیکه من در انگلستان بودم ایمیلی از طرف سکرترم دریافت کردم که نوشته بود از طرف سفارت عراق به ما اطلاع داده اند که هیئتی برای دیدار به پارلمان اروپا خواهد آمد و یک لیست 10 نفره از افراد عالیرتبه را برای ما فرستاده بودند که آنها قصد داشتند در جلسه ما در روز سه شنبه شرکت کنند، البته هیچگونه اطلاعاتی راجع به افراد در مقابل اسامی آنها نوشته نشده بود من فقط یکی از اسامی را شناختم که معاون وزیر امور خارجه عراق بود. بلافاصله لیست را برای دوستانم در اشرف فرستادم و به همان سرعت پاسخ را دریافت کردم تمامی آنها نقشهای کلیدی در رابطه با کمپ اشرف و لیبرتی داشتند. یکی از آنها سرهنگ صادق بود که در دو قتل عام نقش داشته است، و توسط دادگاه اسپانیا نیز تحت تعقیب قرار داشت. در اینجا سفارت عراق سعی داشت کسی را که متهم به قتل بود، به داخل پارلمان اروپا بیاورد و در جلسه رسمی هیئت عراق نیز شرکت کند. من بلا فاصله به سکرترم گفتم که اجازه ورود برای او صادر نکنید و به سفیر عراق نیز بگویید که او در خانه ما نمیتواند بیاید و به مقامات امنیتی در پارلمان اروپا و شورای اروپا نیز تذکر بدهید که اگر او وارد شود از ورود او جلوگیری کنند. دو روز بعد که سرهنگ صادق به پاریس مسافرت کرد توسط پلیس پاریس دستگیر شد، وی بر طبق حکمی از طرف اروپا با استناد به حکم تعقیب از دادگاه اسپانیا دستگیر شد و به زندان افتاد وی متعاقبا آزاد شد و پرونده وی در دست تحقیق است. صادق بلافاصله به عراق برگشت و تردد وی به تردد بین عراق و ایران محدود شده است. مسئله ای که اینجا وجود دارد این است که بمحض برگشت صادق به عراق وی مجددا ریاست کمپ لیبرتی را به عهده گرفت.
هیچ موردی بدتر از این از لحاظ عدم حساسیت و عمل تحریک آمیز توسط عراقیها تا بحال مشاهده نکرده ام که آنها یادداشت تفاهم را با مارتین کوبلر امضا کردند و سپس یک قاتل که در دو قتل عام نقش داشته است را فرمانده و مسئول رسیدگی به کمپ لیبرتی کرده اند.
ما از قبل میدانستیم که آنها با کمبود آب و ژنراتورهای شکسته و بی برقی مواجه هستند در حالیکه درجه حرارت به 50 درجه میرسد و هر امکان سایه بانی را از آنان سلب نموده اند. حتی امکانات ساختن پیاده رو برای افراد بیمار را از آنها دریغ نموده اما حالا صادق میزان سرکوب را بسیار بالاتر برده است.
به ساکنان اشرف اجازه بردن لیفتراک ها داده نشد و قادر به انجام چنین کارهائی بدون وسایل نیستند و ساکنان کمپ لیبرتی مجبورند که تمام این کارها را با دست انجام دهند .
نیروهای یونامی شاهد همه این اعمال هستند و صدها شکایت به آنها تحویل داده شده است .
چرا سازمان ملل در نیویورک و مقامات آمریکائی به عراقی ها با اعتراض سخن نمی گویند که چرا با پناهندگان بی سلاح این چنین رفتار میکنید؟ به جای اینکه به عراقیها اعتراض کنند، وزارت امور خارجه آمریکا به سازمان مجاهدین و ساکنان کمپ لیبرتی اعتراض میکند.
ما قبل از اینکه پارلمان برای تابستان تعطیل شود باید بار دیگر یک پیام به روشن ترین صورت برای هیلاری کلینتون و وزارت امور خارجه بفرستیم که عملکرد اینچنینی کاملا غیر قابل تحمل است.
شما نمیتوانید به مالکی و اراذل و اوباش او اجازه بدهید که با افراد بی سلاح اینچنین رفتار کنند. ما از انتقال 1200 نفر آخر حمایت نخواهیم کرد، مگر اینکه شما مالکی را وادار کنید که به قراردادی که بسته بود پایبند باشد و با این افراد با حفظ اصول انسانی رفتار شود. تا زمانیکه این شرایط مهیا نشود 1200 نفر در اشرف باقی خواهند ماند و این توقف ادامه پیدا خواهد کرد.
وزارت خارجه و یونامی میتوانند با دخالت خود این شرایط را تغییر دهند و عدم دخالت آنها در رفع و رجوع این موارد واقعا شرم آور است. من این پیام آخر را میخواهم برای خود عراقی ها بفرستم. هر گونه دست زدن به خشونت در بالاترین سطوح انعکاس پیدا خواهد کرد. همه افراد در اروپا و همه اعضای پارلمان قدم به قدم شما را در رابطه با کمپ لیبرتی زیر نظر دارند. ما همه کارهای شما در لیبرتی و اشرف را زیر نظر داریم.
تونه کلام، عضو کمیسیون خارجی پارلمان اروپا
تعدادی از ما در کمپ اشرف بوده ایم و ما همه در قبال وضعیت این افراد که بزرگترین نیروی اپوزیسیون رژیم تروریستی ایران را نمایندگی می کنند، مسولیت داریم. ماخود را بخشی از این کارزار می دانیم و علائم بسیار قوی و امیدوار کننده وجوددارد که رژیم ایران دیر یا زود که هرچه زودتر بهتر، سرنگون می شود. اما هم زمان شرایطی را برای از میان برداشتن این اپوزیسیون سازمان یافته بوجود آورده اند؛ و تعهد و مسولیت ما ایجاب می کند که آنها را به خاطر ایران آزاد آینده حفظ کنیم.
همانطور که جیم هیگینز تاکید کرد افرادی نظیر سرهنگ کاظم صادق فقط زمانی اجازه ورود به اروپا را خواهند داشت که برای محاکمه در دادگاه بین المللی لاهه برود و در پشت میز محاکمه قرار بگیرد. به اعتقاد من او یک مورد واقعی برای اجرای عدالت است.
در مورد نقش سازمان ملل باید تاکید کنم که این سازمان اعتبار خود را بعنوان یک سازمان بیطرف کاملا از دست داده است. این ارگان نتوانسته است وظیفه اش را در حفظ سلامت و امنیت این انسانها انجام بدهد و یا حتی پروسه مربوط به پناهندگی را بدون ایجاد این شرایط دردناک و غیرعادی در کمپ لیبرتی به نحو معقولی تسریع بخشد. ما باید این مسائل را افشا کنیم. ما باید کارهای زیادی انجام بدهیم. همانطور که گفتم ما در سرنوشت آنان شریک هستیم و نیزدر پیروزی مقاومت ایران با آنها مشارکت خواهیم داشت. ما با هم در مبارزه برای سرنگونی این رژیم بصورت مسالمت آمیز می‌کوشیم و این امر بزودی محقق خواهد شد. بهتر است زودتر محقق شود تا دیرتر. خیلی متشکرم
آلخو ویدال کوادراس ، نایب رئیس پارلمان اروپا از اسپانیا
دوستان عزیز من میخواهم در وقت کوتاهی که دارم، روی 3 موضوع صحبت کنم
موضوع اول که الان فیلم آن را هم دیدیم، جلسه گردهمایی عظیم پاریس بود که خیلی از ما آنجا بودیم و به خوبی دیدیم شورای ملی مقاومت یک گروهک ریز حاشیه یی بیشتر نیست! همین حرفهایی که میزنند را میگویم. 110 هزار نفر از دتکتورها رد شدند. و بعد سیاستمدارانی هستند که خوب مطلع نیستند، میگویند اینها یک گروه کم اهمیت حاشیه یی بیشتر نیستند. به نظرم آن چه که یکی از سخنرانان گفت، درست است، احتمالاً هیچ حزب سیاسی در اروپا توان جمع کردن این تعداد نفر را در یک اتاق نداشته باشد، آنطور که شورای ملی مقاومت انجام میدهد. من هرگز تا به حال در برابر چنین جمعیتی با این ابعاد در تمام طول عمر سیاسیم صحبت نکرده ام و در واقع به خاطر شورای ملی مقاومت توانستم چنین تجربه یی را کسب کنم. این کاملاً مغایر با اظهارات وزارت خارجه آمریکاست که میگوید اینها حمایت مردمی ندارند. فکر میکنم که تصاویر به اندازه کافی گویا هستند. صدها هزار و حتی میلیونها نفر در جهان وجود دارند که از مقاومت ایران حمایت میکنند. هم مسائل آنرا دنبال میکنند و هم از آن حمایت مالی میکنند. این تجمع یک گواه جدی بر این موضوع است. لذا خیلیها باید به آنچه که این جلسه بیانگر آن بود، توجه کنند.
موضوع دوم من، سیاستهای سرکوبگرانه دولت عراق است که علیه اشرف و لیبرتی اعمال میکند. همانطور که من در پاریس گفتم، ما آماده هستیم با دولت عراق وارد مذاکره بشویم. ولی حقیقاً عراق نباید جنایتکاران را برای ملاقات با ما به اروپا بفرستد. سرهنگ صادق همان فرد مسئول حمله علیه ساکنان اشرف است که بیش از 40 کشته بر جای گذاشت، وی ماه گذشته به پارلمان اروپا آمده بود ولی به او اجازه ورود داده نشد و بعد از آن در پاریس دستگیر شد چرا که وی توسط دادگاه اسپانیا به خاطر جنایتهایش در اشرف، طبق حکم بین المللی مورد بازخواست قرار گرفته است. و حالا این فرد به عراق برگشته و مجدداً او را مسئول لیبرتی گذاشته اند! لذا تصور کنید چطور میتوان به یک قاتل اعتماد کرد تا مراقب افرادی باشد که خودش آنها را اخیرآً به قتل رسانده است؟ این واقعاً یک کار ظالمانه است. یعنی انتظار این بود که آنها حداقل قدری حیا داشته باشند و کسی را مسئول لیبرتی بگذارند که از افراد آن کسی را نکشته باشد. ولی این چیزی است که واقعاً فراسوی هرگونه فهم و درک است. و ما با دولتی مواجه هستیم که متأسفانه دستورالعملهای رژیم ایران را دنبال میکند، که هدف آن طبعاً سرکوب و ازمیان برداشتن اپوزیسیون دموکراتیک است. لذا ما اصرار میکنیم دولت عراق مسئولیت لیبرتی را به نفراتی بدهد که حداقل بتوانند کمی اعتماد ما را به دست آورند.
موضوع سوم من آن چیزی است که برخی از دوستانم در پارلمان انگلستان گفته اند، یعنی تهدید و باجگیری وزارت خارجه آمریکا از ساکنان اشرف. هفته گذشته دو مقام ارشد وزارت خارجه، آقایان دانیل بنجامین و دانیل فیرید، یک کنفرانس مطبوعاتی در مورد اشرف و همچنین در مورد لیست‌گذاری سازمان مجاهدین گذاشتند. و حقیقاً باید بگویم که اظهارات آنها غیرمنطقی و غیرسازنده بود. این اظهارات به طور گسترده توسط رژیم ملاها و رسانه های این رژیم مورد استقبال قرار گرفت. به جای یادآوری به عراق برای اجرای تعهداتش تحت قرارداد سازمان ملل متحد جهت ادامه یافتن جابجایی، این دو مقام انگشت اتهام را به سوی ساکنان دراز میکنند و حتی ساکنان را تهدید میکنند و میگویند که ظرفیت دولت عراق رو به اتمام است. آنچه که آنها میگویند چه معنی دارد؟ واقعاً این یک عمل شرم آور است. مانند یک چراغ سبز به دولت عراق است .
این دو مقام آمریکایی افراد کم اهمیتی نیستند. آنها دو سفیر برجسته و با تجربه وزارت خارجه هستند و آنها فراموش کرده اند که ایالات متحده مسئولیتهای سنگینی دارد و جدی ترین مسئولیت آن در برابر قانون بین الملل و همچنین قرارداد دوجانبه آنها با ساکنان اشرف در مورد حفاظت آنهاست. آنها سندی را به طور انفرادی با تک تک ساکنان امضا کردند که توسط ایالات متحده مورد حفاظت قرار بگیرند. حالا از ساکنان میخواهند به کمپ لیبرتی که در واقع یک زندان است، جابجا شوند و آنها اینکار را در حالی انجام میدهند که به هیچ یک از درخواستهای انسانی آنها پاسخ داده نشده است. آنها جابجایی ساکنان اشرف را به لیبرتی را به عنوان یک پیش شرط برای دیگر حرکتهای سیاسی که در واقع نباید به هم مرتبط باشند، اعلام کرده اند. چرا که هر موضوعی محدودة اعتبار خود را دارد. سازمان مجاهدین باید از لیست آمریکا خارج شود زیرا وزارت خارجه باید طبق آنچه که دادگاه در واشینگتن حکم کرده است، کارش را انجام دهد. این یک موضوع است و جابجایی موضوع دیگری است. لذا ما نباید این دو موضوع را به هم مرتبط کنیم. اگر ما این دو را به هم مرتبط یا مشروط کنیم میتواند شبیه به تهدید و باجگیری بشود. هر چیزی جای خود را دارد و نباید این موضوعات را با هم قاطی کرد. این چیزی است که باید خیلی روشن باشد. در اول ژوئن دادگاه استیناف آمریکا فرمان داد و حکم کرد که وزیر خارجه کلینتون باید در مورد حذف نام سازمان مجاهدین از لیست تصمیم بگیرد و دادگاه گفت که اگر که او اینکار را نکند، دادگاه خود این کار را انجام خواهد داد و آنها را از لیست خارج میکند. فکر میکنم غیرممکن است یک دادگاه عدالت بتواند از این واضحتر صحبت کند.
تا به حال 2000تن از ساکنان اشرف به لیبرتی رفته اند در پنج گروه بدون حداقل استانداردهای انسانی و دولت آمریکا و سازمان ملل مستمر تحقق این حداقلها را به جابجایی گروه بعدی موکول میکنند. حال هنوز 1300 نفر در اشرف هستند و برای من این بسیار روشن است که ساکنان اشرف آماده اند و میخواهند به قول خود وفا کنند و به لیبرتی بروند. به محض اینکه این حداقل استانداردهای انسانی به اجرا گذاشته شوند.
این استانداردهای حداقل در بیانیه یی که ما در 8 ژوئیه صادر کردیم، موجود است و واقعاً کمترین چیزی است که میتوانیم انتظار داشته باشیم. اینکه کمپ لیبرتی به عنوان یک کمپ پناهندگی به رسمیت شناخته شود. کمپ اشرف توسط نیروهای آمریکایی بازرسی شود. نمایندة ویژة دبیرکل مارتین کوبلر، درمورد پرهیز از دادن هرگونه نقشی به رژیم ایران برای دخالت در مورد سرنوشت ساکنان اشرف متعهد شود. همه اینها عمیقاً لازم است و نمیتواند مورد بی توجهی قرار گیرد و برای امنیت و سلامت جان ساکنان اشرف و لیبرتی ضروری هستند و من میخواهم به نخست وزیر نوری مالکی یاد آوری کنم که او با رفتاری که امروز انجام میدهد فردا مورد محاکمه قرار خواهد گرفت و همانطور که ما به زبان اسپانیایی میگوییم، زمان بسیار طولانی است، و بالاخره روزی میرسد که همه ما باید حساب پس بدهیم و هرکس هر چه را که لایقش هست ، دریافت خواهد کرد. آقای مالکی این را به خاطر داشته باش.
