اجلاس اضطراری در کنگره آمریکا - دفاع نمایندگان کنگره از هردو حزب از خواستهای ساکنان اشرف و لیبرتی
واشینگتن - اول اوت 2012

پیام ایلینا رزلهتینن رئیس کمیته خارجی کنگره آمریکا

من رئیس کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا هستم و به عنوان رئیس کمیته خارجی، بسیار خوشوقت و مفتخرم و منت دار هستم که دست در دست دوستانم، جامعه ایرانیان مقیم آمریکاییان، بگویم که   وضعیتی را که ایرانیان آزادیخواه در یک طرح فضاحت بار از کمپ اشرف به کمپ لیبرتی از آن رنج می برند، محکوم می کنیم.

چقدر شرم آورست که ما از واژه «آزادی» برای محلی استفاده می کنیم که اساساَ یک زندان است. این ضد آزادی است. باید به آن کمپ ضد آزادی اطلاق کرد. در کمپ اشرف، یک جامعه سرشار از آزادیخواهانی وجود داشت که آرمانشان بازگرداندن افتخارات ایران به آن، دمکراسی، آزادی و احترام به حقوق بشر بود.

با این همه، آنها خود را در وضعیتی می یابند که به آنها بی توجهی شده و نادیده گرفته شده و پرتاب شده اند واین کار  متأسفانه توسط دولت خود ما و دولت عراق صورت گرفته، دولتی که ما این همه به آن کمک کردیم و برای آن خون و سرمایه فدا کرده ایم. و حالا، ما شاهد یک اتحاد نامقدس وسنگدلانه بین عراق و رژیم ایران هستیم و در این میان، حالا این آزادیخواهان که وجودشان برای دولت عراق و رژیم ایران آزار دهنده است، درکمپ لیبرتی هستند.
من با بسته شدن کمپ اشرف مخالف بوده ام. من با اینکه این ساکنان را از اشرف خارج کنیم و به محل دیگری ببریم مخالف  بوده ام. قرار بود یک طرح استقراردرکشورها ثالث به اجرا در آید ولی ما شاهد هیچگونه انتقالی نبوده ایم. هیچ کس به کشور دیگری فرستاده نشده است. به آنها حداقل کرامت و آزادیها که حتی ما به بازداشتیهای خودمان که علیه کشورمان دست به اقدام زده اند، می دهیم، داده نشده است. آنچه ما شاهد آن بوده ایم این است که مواردی بطور روزانه بوده اند که افراد ناتوان، افرادی که مشکلات فیزیکی دارند، مجبور شده اند روی شنزار راه بروند و یا خودشان را روی زمین بکشند که بتوانند وارد مجموعه های بهداشتی بشوند. این عملکرد و رفتار برخلاف تمامی موازینی است که ما در کشورمان برای کمک به ناتوانها برای حرکت از جایی به جای دیگر، داریم.

کیفیت آب خوب نیست. آب روان در بسیاری از بلوکها وجود ندارد. سیستم هواکشی کافی نیست. فضای سبز به اندازه کافی وجود ندارد. و ساکنان کمپ اشرف، که بسیاری از آنها در حال حاضر در کمپ لیبرتی هستند، گفته اند به ما اجازه بدهید ما روی این کمپ کار کنیم و آنرا درست کنیم.

لذا، آنها درخواست پول نمی کنند، آنها درخواست تجهیزات و مواد لجستیک ندارند، آنها درخواست هیچ چیزی را ندارند بجز این که به آنها فرصت داده شود تا وضعیت زندگی خود را بهبود بخشند تا بتوانند سرپناهی داشته باشند که قابل زندگی باشد.
بسیاری از آنها از مراقبتهای پزشکی که مورد نیازشان است برخوردار نیستند. وقتی شما در باره نیازهای پایه ای صحبت می کنید، یعنی آب خوب، بهداشت خوب، تأسیسات خوب، تضمین این که بیماران از مراقبتهای لازم برخوردار هستند، مراقبت های پزشکی، هیچ یک از این نیازهای انسانی به آنها داده نشده است.

به همین خاطر، ما مصر هستیم، مصرانه درخواست می کنیم و بازهم مصرانه درخواست می کنیم که وزارت خارجه ما به نحو بشردوستانه ای دست به اقدام بزند تا به ساکنان کمپ لیبرتی اجازه داده شود تأسیساتشان را بازسازی و نوسازی کنند. وزارتخارجه باید اطمینان حاصل کند که ما به این جابجایی اجباری ساکنان  از اشرف که مدت زیادی است خانه آنها بوده است، ادامه ندهیم. این بسیار غلط است که آنها را از خانه شان به خاطر امنیت و سلامتشان بیرون کنیم. ساکنان کمپ لیبرتی احساس امنیت و سلامتی در آنجا نمی کنند زیرا آنها می دانند که دولت عراق می خواهد این تشکیلات را نابود کند. عراقیها این تشکیلات و این ساختار را نمی خواهند لذا شرایط را برای ماندن ساکنان در آنجا بسیار مشکل کرده اند.
بنابراین، ما در کنگره، متعهد هستیم که هر کاری را که می توانیم بکنیم تا تضمین کنیم با ساکنان لیبرتی رفتار انسانی صورت می گیرد و از جابجایی بیشتر ساکنان کمپ اشرف جلوگیری کنیم و با شرکای بین المللی کار کنیم تا ببنیم ما کجا را می توانیم  پیدا کنیم که این آزادیخواهان را بپذیرد. و آنها افراد بسیار صلح جویی هستند. آنها برای هیچ کس خطری ندارند. آنها با آرمانهای ما در آمریکا همنظر هستند. آنها میهن پرست هستند، آنها کشورشان را دوست دارند، آنها عاشق اصول آزادی، دمکراسی وحکومت قانون هستند. آنچه را که آنها نمی خواهند، ملایان حاکم بر ایران هستند. ملایانی که می خواهند مردم ایران را خفه کنند  وبرای همین می خواهند در قدرت بمانند و حتی ذره یی به مردم ایران اهمیت نمی دهند.
لذا، اجازه بدهید، کارمان را درست انجام دهیم و عادلانه رفتار کنیم و این وضعیت فجیع انسانی را که در کمپ لیبرتی در جریان است به پایان ببریم.
ما باید همه با هم کار کنیم که این را محقق کنیم.
من بسیار خوشحالم که دهها نماینده کنگره نامه ما را امضا کرده اند که خواهان تحقق این خواسته ها و فراتر از آن شده اند، برای توجه به عدالت، رفتار بهتر، برای نگرانی های انساندوستانه. و ما این نامه را خطاب به وزیرخارجه کلینتون نوشته ایم و از او مستقیما و به نحو علنی می خواهیم که نسبت به ساکنان اشرف و ساکنان لیبرتی توجه داشته باشد. زمان ارسال این نامه رسیده است و من خجالت زده میشوم که دیگر امضا قبول نکنم زیرا هر روز نمایندگان بیشتری از هر دو حزب با ما تماس میگیرند و این نامه را امضا  می کنند که به رفتار عادلانه به ساکنان اشرف وحالا لیبرتی کمک کنند. ما به نبردمان ادامه خواهیم داد.
سخنرانی نماینده دانا روهرا باکر

سیاستمداران همیشه تشویق را دوست دارند. اما متاسفانه امروز مناسبتی نیست که بتوان در آن شادی و تشویق کرد. امروز روز نگرانی بسیار جدی در رابطه با آن چیزی است در آن طرف جهان میگذرد. گروهی از افراد که آمریکا به آنها قول داد و حالا گویی که آنها را رها کرده و شاید هم در بدترین حالت بدترین نوع خیانت به آنها تعبیر شود تا از این طریق در رابطه با یک دیکتاتوری وحشی که از آمریکا متنفر است، استمالت شود.

من تلاش کرده ام که ببینم موضوع از چه قرار است. کسانی در جایی با ملایان حاکم بر ایران معامله کرده اند. و موضوع از این قرار است.
یک جایی بوده که یک آمریکایی انگشتر آغشته به خون یک آخوند را بوسیده، آخوندی که کنترل عراق را بدست گرفته و صلح و امنیت جهان را تهدید میکند، و مخصوصا زندگی کسانی که در صف مقدم قرار دارند، یعنی ساکنان کمپ اشرف و کمپ لیبرتی.

چقدر ننگین و شرم آور است! نوع رفتار با ساکنان اشرف شرم آور است. و شرم آور است که در کشوری که قرار است مهد آزادی و عدالت برای همگان باشد، سرزمین آزادیخواهان و شجاعان، یک نماینده مردم آمریکا چنین معامله ای را با یک دیکتاتوری بیرحم که در ایران حاکمیت میکند انجام دهد. همه موضوع همین است. یکی معامله کرده.
اما من به شما همینقدر قول میدهم، که شما در کنگره دوستانی دارید، چون ما حامی راه و آرمان شما هستیم. و در پشتیبانی از این آرمان همه ما در کنار یکدیگر ایستاده ایم. من شخصا و همچنین دوستانم در کنگره هرگز از فعالیت دست برنخواهیم داشت تا زمانیکه این معامله از بین برود و ساکنان اشرف در جایی  مستقر شوند که از گزند ملایان قاتل در امان باشند.

این رویکردی اخلاقی است. به شما باید بگویم که اما دولت آمریکا چنین رویکردی ندارد. آنها با هیولا معامله میکنند. دولت ما در حال حاضر این حقیقت را لاپوشانی میکند که افرادی تابحال جان خود را از دست داده اند و در کمپ اشرف قتل عام صورت گرفته است. آنها میخواهند این حقیقت را به فراموشی بسپارند.
این برای من قابل فهم نیست مخصوصا بعد از همه این مسائل و بعد از ارائه تمامی شواهد و مدارک، و پس از تمامی حمایتی که شما از این آرمان برانگیخته اید. و میخواهم از شما بخاطر استفاده از این سیستم آزادی و طرز حکومتی که ما در آمریکا  داریم تا توجه نمایندگان منتخب را به این موضوع جدی جلب کنید قدردانی کنم.
شما نشان داده اید که در اینجا دمکراسی کارآمد است. این چیزی است که شما با آن تعریف میشوید. و شما توانسته اید آزادی در آمریکا را بکار گیرید و فعالیتی را به پیش ببرید که بسیار برای خودتان و آرمان دمکراسی حائز اهمیت است.

و البته دیروز باز هم یک ضرب الاجل وجود داشت.

اولا اگر قرار است ساکنان در کشورهای ثالث مستقر شوند، این ایده که ساکنان کمپ اشرف را به کمپ دیگری در عراق یعنی کمپ لیبرتی منتقل کنند غیرعقلانی بود. چرا آنها را بخاطر پروسه پرونده ها  باید نقل مکان داد؟ آنهم  وقتی آنها توافق کرده اند که بروند؟ این اصلا با عقل سلیم همخوانی ندارد.

ما با شرایطی روبرو شده ایم که سئوال برانگیز است که چرا اصلا باید در وهله اول به کمپ لیبرتی منتقل میشدند؟ مقایسه کنید با کمپ اشرف که یک جامعه بود.

و همچنین مقایسه کنید با چیزی که من تا بحال مکررا گفته ام. به اینجا نگاه کنید. آیا این شبیه آشویتس نیست؟ و آنها همچنان در آنجا زندگی میکنند. نه تنها آنها نباید منتقل میشدند، بلکه برای اینکه بتوانند به کشور ثالثی بروند، باید ساکنان کمپ اشرف از لیست حذف شوند.

زمان آن رسیده است که آمریکا مانند خانه آزادیخواهان و شجاعان رفتار کند و نه مثل بزدلان و کسانیکه برای آشتی با ملایان جلو آنها خم میشوند.

موضوع از این قرار است. ضرب الاجلی وجود دارد. و ما امروز در اینجا هستیم. این به ما و شما بستگی دارد، افرادی که در کنار شما هستند تا این آرمان با قدرت به پیش برود.

ببینید، ماه اوت در پیش است. و من دعا میکنم که از این فرصت سوء استفاده نشود تا صدمه بزرگی به ساکنان برسد. ما از نزدیک وقایع را دنبال خواهیم کرد. باید بر روی دولت فشار آورد. و برای من گیج کننده است که بعد از همه مسائل، هنوز موضوع کمپ اشرف و موضوع لیست‌گذاری  وجود دارد.

من عذرخواهی میکنم که سخنرانی مکتوبی ندارم. اما همان برآشفتگی که میدانم شما هم دارید را بیان میکنم. میخواهم به شما بگویم که تنها نیستید  و ساکنان اشرف هم تنها نیستند. آنها تنها نیستند چون شما به انسانهای خوبی در این کنگره و در ایالات متحده رجوع کرده اید.

و ما در کنار شما هستیم و شما را ناکام نخواهیم کرد. من دعا میکنم که دولت ما شما را با ناکامی مواجه نکند و این بر ما ست که از  این نظام آزادیها استفاده کنیم تا بر این دولت فشار آوریم تا کار درست را انجام دهد و از قاتلان و ملایان در تهران  استمالت نکند. بلکه آنچه برای آرمان آزادی نیاز است را انجام دهد.

و امروز چنین رویکردی به این معنی است که اطمینان حاصل کند که ساکنان در امنیت بسر میبرند. آنها در کنار ما ایستاده اند. آنها باید امنیت داشته باشند. ما با آنها توافقنامه امضا کردیم. و باید به قول خود وفا کنیم و به دولت خود فشار آوریم که به تعهدش وفا کند. ما تلاش میکنیم که تضمین کنیم  دولتمان کار درست را انجام خواهد داد.

من با شما هستم. خدا شما را حفظ کند. باشد که در این نبرد پیروز شویم.  باشد که مطمئن شویم لکه سیاهی بر روی چهره آمریکا باقی نخواهد ماند. اگر موفق نشویم آمریکا لکه سیاهی بر روی خود حمل خواهد کرد. باشد که مطمئن شویم چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد. خداحافظ شما.