[مصاحبه برنهارد شمید با سامی طاهری، معاون اتحادیه سراسری کارکنان تونس که با حدود 750.000 عضو یکی از بزرگترین اتحادیه های شاغلین در افریقا و حوضه دریای مدیترانه است. ]
شمید: "بهار عرب" 17 دسامبر 2010 در سیدی بوزید در تونس آغاز شد. در پایان سال 2012 بار دیگر شاهد ناآرامی های اجتماعی در تونس هستیم. آیا تاریخ تکرار می شود؟

طاهری: دلایل این ناآرامی ها یعنی نارضایتی های اجتماعی و اقتصادی در هر دو مورد یکسانند.
بیکاری و عقب ماندگی در مناطق غیرساحلی تونس کما فی السابق وجود دارد. اما ما امروزه دیگر درگیر یک روند انقلابی نیستیم بلکه باید روی دولت که از مسئولیت شانه خالی می کند، فشار بیاوریم. دولت که اعتبارش را از دست داده است، می خواهد تا انتخابات بعدی وقت بخرد. و در صدد آنست که قبل از انتخابات، تا آنجا که بتواند، امتیازاتی برای جناح خودش جمع کند. به عنوان مثال می خواهند دستگاه های دولتی را قبضه کنند و به ائتلاف حکومتی متشکل از سه حزب که اختلافاتشان روز به روز آشکارتر می شود، سر و سامان تازه ای بدهند. «نهضت» به عنوان نیرومندترین حزب در حکومت دیگر ابایی از آن ندارد که هدف نهاییش را که ایجاد سبک جدیدی از زندگی برای مردم تونس بر اساس الگوی کشورهای خلیج است، پنهان کند.
شمید: نهضت چگونه می تواند در انتخابات ماه ژوئن برنده شود؟
طاهری: با یک معجزه! آنها مشکلات جامعه را اعم از بیکاری، عدم توسعه در بخش های عقب افتاده کشور و یا مسئله امنیت را که شامل قاچاق در مرزهای کشور و روند فزاینده جرم و جنایت می شود، حل نکرده اند. حتی فساد و رشوه خواری هم کم نشده است و حالا اعضای نهضت هستند که در سطوح محلی جیبشان را پر می کنند. ناآرامی در همه جا وجود دارد، نهضت در حال سقوط آزاد است. نهضت بدون اعمال زور و اعمال نفوذ در کمیته های نظارت بر انتخابات و خریدن آرا نمی تواند در حکومت باقی بماند. البته در اپوزیسیون، نهضت قویتر از احزاب اپوزیسیون فعلی خواهد بود ولی در انتخابات اکثریت آرا را به دست نخواهد آورد.
شمید: چهارم دسامبر 2012، در مراسم یادبود فرحات حشاد بنیان گذار HGTT که در سال 1952 توسط ماموران فرانسوی کشته شد، طرفداران نهضت به دفتر HGTT حمله کردند. آیا این کار به ضرر خودشان نبود؟
طاهری: حمله به یک سمبل تاریخی نظیر مراسم یادبود فرحات حشاد که مورد احترام همه احزاب تونس است، به این سادگیها فراموش نخواهد شد. در پی این حمله در پنج استان تونس اعتصابات منطقه ای برگذار شد و برای 13 دسامبر اعلام اعتصاب سراسری کردیم.
شمید: HGTT یک روز قبل از 13 دسامبر دعوت به اعتصاب را ملغی نمود و اعلام کرد که در ماه ژانویه در مورد اکسیون های جدید تصمیم گرفته خواهد شد. چرا دعوت به اعتصاب را پس گرفتید؟
طاهری: پس از آن که ما پیشنهاد گفتگو با راشد الغنوشی، رهبر نهضت را رد کردیم، با ائتلاف حکومتی مذاکرات مستقیمی داشتیم. نتیجه این بود که هر دو طرف حمله به دفتر UGTT را محکوم کردند. در این توافقنامه همچنین پیش بینی شده بود که ظرف یک ماه یک کمیسیون تحقیق مشترک تشکیل شود. قرار بر این بود که رئیس حکومت موقت با تکیه بر نتایج این بررسی، منحل کردن "کمیته های ضامن انقلاب" را در دستور کار قرار دهد. این توافقنامه مورد قبول هیئت رئیسه UGTT می باشد ولی تا اعلام نتایج بررسی باید همچنان هوشیار باشیم و چه بسا که مجبور بشویم تصمیمات دیگری بگیریم. راه ما، راه مبارزه مسالمت آمیز سیاسی در راه آزادی است.
شمید: موضوع این "کمیته ها" که راجع به آن صحبت کردید، چیست؟ می دانیم که اتهام حمله به مرکز UGTT متوجه این کمیته ها ست.
طاهری: ما خواهان انحلال "کمیته های ضامن انقلاب" هستیم. اینها نیروهای شبه نظامی هستند. در کمیته های اولیه برای حفظ و ضمانت انقلاب سندیکالیست ها و نیروهای دموکرات شرکت داشتند. آنها سه چهار ماه پس از سقوط بن علی اوایل 2011 برچیده شدند. در آن زمان وقتی که نیروی پلیس رژیم سابق برای چند هفته در شهرها حضور نداشت، ارتش و گروه های خودجوش محلی بودند که جلوی قتل و غارت را می گرفتند. پس از آن که سر و کله پلیس مجددا پیدا شد، مردم هم به کارها و اکسیون های دیگر روی آوردند.
شمید: یادم می آید در مورد به هم پیوستن تعدادی از این کمیته ها در شهر تونس  در آگوست 2011 مطلبی نوشته شده بود.
طاهری: این ها دیگر ربطی به گروه های خودجوش محله ها در اوایل انقلاب ندارند بلکه با نهضت در ارتباطند. این حزب از تابستان 2011، از قبل از انتخابات اکتبر، این قالب را درخدمت خودش به کار گرفته است. این تغییر و تحول به آهستگی و بی سر و صدا انجام گرفت، آدم فکرش را هم نمی کرد که کمیته ها روزی به گروه های ضربت نهضت تبدیل بشوند. آنوقت از یک جایی به بعد حمله به دفاتر احزاب و تظاهرات مربوط به حقوق زنان شروع شد.
شمید: همین طور هم حمله به ساختمان UGTT ؟
طاهری: پشت این قضیه سلفیست ها هستند که غالبا با عوامل رژیم سابق با هم کار می کنند. بیشتر آنها خبرچینها و چاقوکشهایی هستند که در خدمت رژیم سابق بودند، مردمان محلات فقیر نشین که در مقابل پول حاضر به هر کاری هستند.
شمید: وقتی تشکیلات شبه نظامی جایگزین اشکالی می شوند که در اصل خودجوش و دموکراتیک بوده اند آیا مردم عادی در مورد خصلت واقعی این تشکیلات دچار اشتباه نمی شوند؟
طاهری: این تفاوت برای همه جامعه روشن نیست. در واقع نهضت در دوران انقلاب اصلا در تونس حضور نداشت. تازه دو هفته و نیم پس از استعفای بن علی، وقتی راشد الغنوشی از تبعید بازگشت، حزب تجدید سازمان یافت.
شمید: در تظاهرات اواخر نوامبر و اوایل دسامبر سال گذشته در سلیانه تظاهرکنندگان به شدت سرکوب شدند.
طاهری: در حدود 300 نفر مجروح شدند، 24 نفر به علت استفاده پلیس از فشنگ های ترکشی از ناحیه چشم صدمه دیدند. 6 نفر از آنها ممکنست چشمشان را از دست بدهند. برای اولین بار در تونس از این نوع گلوله ها برای مقابله با تظاهرات استفاده می شد. اگر رژیم بن علی هنوز برقرار بود حتما از همان اول به قصد کشت با فشنگ واقعی شلیک می کردند ولی امروزه هدف این است که مردم را مرعوب و مجروح کنند بدون آن که کشته ای بر جای بماند.
شمید: در برخی گزارشات از سلیانه صحبت از استفاده از گلوله واقعی هم هست.
طاهری: از گلوله های واقعی برای شلیک تیر هوایی استفاده کردند. هدف این شلیک ها تظاهرکنندگان به طور مستقیم نبودند. جراحات عمدتا ناشی از اصابت فشنگ های ترکشی و نارنجک های گاز اشک آور بودند. برادر خود من مورد اصابت نارنجک گاز اشک آور قرار گرفت و بازویش هشت بخیه خورد.
منشا فشنگ های ترکشی کشور قطر است. اینها در اصل ساخت امریکا هستند که به قطر فروخته شده اند و قطر هم آنها را به حکومت تونس هدیه داده است. یک هفته قبل از واقعه سلیانه محموله ای از قطر تحویل تونس داده شده بود: بسته هدیه ای شامل 70 اتومبیل پلیس ضد گلوله. ما اطلاع داریم که در این محموله، مهمات هم  بوده اند هر چند که دولت رسما اعلام نکرده است.  
----------------------------   
نشریة جانگل ورلد 3 ژانویه 2013, این مصاحبه پیش از واقعه ترور شکری بالعید و ناآرامی های اخیر در تونس  انجام شده است. با وجود این به علت اهمیت جنبش کارگری تونس به عنوان یک وزنه سیاسی و نیز نکات جالبی که مطرح می شود، تصمیم به ترجمه آن گرفتم.