ما امروز از مریم رجوی استقبال میکنیم که او نیز  نماینده یک مقاومت است برای برقراری ارزشهای دموکراتیک، عدالت اجتماعی و سعادت مردم؛ برای برقراری یک حکومت جدید در ایران. و من بسیار مفتخرم و بایستی به نام مقامات شهر ژنو بگویم: خوش آمدید.
ازیاد نبرم که همکارم  را به شما معرفی کنم، آقای ژان شارل ری ال، رئیس شورای شهر که او نیز مانند بسیاری از حضار در این سالن، بطور خستگی ناپذیر از مقاومت مردم ایران حمایت میکند. از 670 روز  پیش متحصنان بطور شبانه روزی در برابر سازمان ملل هستند. آنها تحصن کرده اند برای اعتراض به وضعیت غیرقابل قبول از وقتی که آمریکاییها از عراق خارج شده اند. آنها بخوبی از مفاهیم کنوانسیون های ژنو که در اینجا امضا کرده اند آگاه بودند، کنوانسیون هایی که از رزمندگان ، همه رزمندگانی که سلاح های خود را تحویل داده اند، حفاظت میکنند. این کنوانسیون ها از همه رزمندگان حفاظت میکند و تمامی دولت ها را ملزم می سازد، من روی این مفهوم تأکید میکنم، تمامی دولت ها را ملزم می سازد رزمندگانی که سلاح هایشان را تحویل داده اند، حفاظت کنند. آمریکاییها این را درک کرده بودند، عراقیها بگذارید بگویم که خیلی خوب فهم نکرده بودند و شاید حتی در این حملات همدست هستند. در این جنایاتی که در اشرف و اکنون در لیبرتی به وقوع پویسته اند. امروز با اتکا به وقایع مشخص میگویم و بعد هم در کنفرانسی که در ساختمان ” نیروهای مولد“ برگزار میشود خواهم گفت.
در ابتدا میخواهم به مردم ایران و خانم رجوی که آنها را نمایندگی میکند صمیمانه تسلیت بگویم و همدردی کامل در قبال این کشتار، این هفت نفر که توسط گروه های مورد حمایت دولت عراق به قتل رسیدند. گروههایی که بازوی مسلح رژیم ایران هستند و با موشک به رزمندگان بدون سلاح، به منظور کشتن آنها تهاجم کردند. و یک روز باید دیوان کیفری بین المللی این پرونده را به دست بگیرد. آنها بطور عمد به کمپ لیبرتی تهاجم کردند و من میخواهم اعتراض کنم. اگر در این جمهوری یک نفر این کار را میکند، من خواهم بود که این کار را  علیه نقض کنوانسیون های ژنو خواهم کرد.
افرادی هستند که در اینجا نمایندگان سازمان ملل هستند و نسبت به این حملات منجمله آخرین مورد آن اعتراض نکردند. این سکوت بعنوان همدستی در نقض و نفی کنوانسیون های ژنو.

اکنون رشته کلام را به ژان شارل ری ال، رئیس شورای شهر میدهم.

شارل ری ال:
آقای شهردار،
به شما و سایر نمایندگان شورای شهر حاضر در اینجا درود میفرستم.
اما در ابتدا میخواهم به شما خانم رجوی بگویم که از دیدار مجدد شما بسیار خوشحال هستیم، هر چند که در شرایط دشواری است. چرا که این کشتار در کمپ لیبرتی رخ داد و شما نسبت به آن هشدار داده بودید ولی اقدامات لازم برای حفاظت انجام نشد.  این مسئولیت سنگین کسانی است که باید حفاظت میکردند. این اولین چیزی است که میخواستم بگویم. این سومین بار است که ما داریم از شما در ژنو استقبال میکنیم. و باید بگویم که در شهر ما و در اینجا در شهرداری ژنو، مکانی بسیار سمبلیک، از آقای شهردار واقعاٌ تشکر میکنم که این دعوت را به عمل آوردند برای استقبال  از شما در شهرداری ژنو. همانطور که میدانید، ژنو امانت دار کنوانسیون ها است، که معاهدات بین المللی بنیادین در زمینه حقوق بشردوستانه هستند. حمله موشکی اخیر  به کمپ لیبرتی باعث شرمساری سازمان ملل، ایالات متحده آمریکا و دولت های اروپایی است. این فقط حمله علیه ساکنان لیبرتی نبود، این تعرض به کنوانسیون ژنو و کنوانسیون پناهندگی هم بود. کمیساریا میتوانست مانع از این جنایت شود، در صورتی که هشدارهایی را که در موارد متعدد داده شدند جدی می گرفت و به موقع لیبرتی را بر اساس قوانین و عرف های کمیساریا به عنوان کمپ پناهندگی اعلام میکرد.
متأسفانه به دلایل نامشخصی این کار انجام نشد و کمیساریا تا حدی مقصر است و مسئولیت سنگینی در قبال قربانیان این حمله دارد. بعد از حمله کمیسر عالی این حمله را محکوم کرد و از دولت عراق خواست که عاملان آن را پیدا کند. این خودش خوب است اما کافی نیست چرا که ما میدانیم از هم اکنون حملاتی در آینده برنامه ریزی شده اند. همین امروز صبح اخباری داشتیم. لذا امروز حضور شما در ژنو این است که در هر صورت حملات آینده را متوقف سازد. قتل افراد در کمپ لیبرتی را متوقف سازد. گروگانگیری افراد لیبرتی را متوقف کند تا آنها بتوانند طبق خواسته شما به اشرف بازگردند. چرا که آزادی آنها دیگر هیچ تضمینی ندارد و قرار بود این یک مکان آزاد باشد و سپس بتوانند به کشورهای دیگر بروند. این بار کمیسر عالی پناهندگان بایستی به موقع اقدام کند تا حفاظت ساکنان اشرف را از طریق بازگشت شان به اشرف تضمین کند. به نحوی که نیاز نباشد ابتدا تهاجمی رخ دهد و سپس به خانواده شهیدان تسلیت گفته شود. الان میتوان پیشدستی کرد . آقای آنتونیو گوترز این تعهد و این توانمندی را دارد که حفاظت این پناهجویان و پناهندگان را تضمین کند. در پایان، جامعه بین المللی میتواند و باید از بهار عرب درس بیاموزد. برای یک بهاری ایرانی که بالاخره یک دموکراسی را برای این ملت بزرگ به ارمغان آورد و رخدادهای که در کل منطقه در حال وقوع است، نشان میدهد که 2013 میتواند یک سال بسیار سرنوشت ساز برای برخی دموکراسی ها باشد.
در دسامبر 2010 هیچ کس در تونس تصور تغییر در عرض یک ماه را نمیکرد. زمانی که نیاز بود برای تغییر دولت در تونس و انتخاب دوست مان منصف مزروقی بعنوان رئیس جمهور که 10 سال قبل به او کمک کرده بودیم از سیاهچال بن علی خارج شود. جامعه بین المللی و سازمان ملل در پشت سر وقایع در تونس حرکت کردند. امیدوار باشیم که برای ایران و تغییر دموکراتیک مطلوب، مسئولیت های خود را تقبل کنند. با توجه به کلیت وضعیت در منطقه شامل حال سوریه و عراق، سازمان ملل دیگر بهانه یی ندارد که خواسته مردم ایران برای یک دموکراسی واقعی را در نظر نگیرد. و نقش اساسی شورای ملی مقاومت ایران و رئیس جمهور منتخب آن را بایستی به رسمیت بشناسد. ما از دولت سوئیس میخواهیم اقدامات لازم را برای رسیدن به این هدف اتخاذ کند و من میدانم که آقای شهردار در این زمینه دست به کار خواهد شد و از موقعیت خود استفاده خواهد کرد تا مقامات مربوطه را مخاطب قرار دهد تا سوئیس بتواند پاسخگوی چالشهای ماه های آینده و سال 2013 باشد. لذا من بار دیگر به شما خانم رجوی میگویم که اینجا مانند خانه خودتان است، آقای شهردار قبل از من گفت، در میدان ناسیون نیز به شما خوش آمدگفتیم و خوش آمدید به اینجا و بخصوص از این چند روز که در شهر ما هستید استفاده کنید تا اقدامات ضروری را بخوبی انجام دهید تا هر کس مسئولیت خود را بر عهده گیرد.
با تشکر از حضور شما