لندن، 14 مارس (یو پی آی) - تراژدی جهان مدرن فقدان حمایت از حقوق بشر نیست بلکه بی میلی جامعه بین المللی برای عمل قبل از وقوع فاجعه است.
بک فاجعه 3100 پناهنده ایرانی ساکن در ”کمپ لیبرتی“، نزدیک فرودگاه بغداد، را تهدید می کند، و این در حالیست که آنها در شرایط غیرقابل تحمل زندگی می کنند و در معرض خطر حملات تروریستی مرگبار هستند. آیا جامعه بین المللی بی اعتنا در کناری می ایستد و اجازه می دهد این تراژدی (مصیبت) به حد فاجعه برسد قبل از اینکه دست بعمل بزند؟
ساکنان کمپ لیبرتی اعضای مجاهدین خلق ایران، جنبش اپوزیسیون اصلی ایران، هستند، که پیش از این از دهه 1980 در کمپ اشرف در عراق بوده اند. مجاهدین خلق ایران مخالفین سرسخت تهران هستند، و از سوی آمریکا پس  حمله 2003 به عراق موقعیت افراد حفاظت شده دریافت کردند.
در سپیده دم روز 9 فوریه، کمپ لیبرتی هدف حملات تروریستی قرار گرفت که در نتیجه آن هفت ساکن کشته و بیش از 100 عضو کمپ مجروح شدند.
این حمله در ساعات اول صبح بوقوع پیوست که در آن تعداد 40 موشک (107 میلی متری) به داخل کمپ شلیک شد. این حمله بدرخواست ایران توسط حزب اله عراق انجام شد، که تحت دولت مالکی در عراق با دست باز عمل می کند. رئیس حزب اله عراق قول داد که آنها به کمپ حمله می کنند و مدعی شد که کشتار ساکنان در کمپ یک ”وظیفه مذهبی“ بود.
این حمله با محکومیت جهانی روبرو شد، از جمله شماری از قانونگذاران عالیرتبه آمریکا که در بیانیه ای گفتند: ” برای آمریکا کار غیر اخلاقی بود که جا به جایی افرادی که قول دادیم در کمپ لیبرتی حفاظت کنیم را تأیید کرد، جاییکه ما می دانستیم آنها حفاظت مناسب ندارند، تنها بخاطر اینکه او (آمریکام-م) می خواهد نخست وزیر نوری مالکی و ملاهای حاکم بر ایران را خشنود کند.“
نگرانی مخصوص اینست که چگونه ساکنان کمپ لیبرتی به اجبار به این دام مرگ منتقل شدند و چگونه آنها در چنین موقعیت آسیب پذیری قرار داده شدند.
مجاهدین خلق ایران درفوریه 2012 جا به جایی از اشرف به کمپ لیبرتی را از سرگرفتند، پس از تضمینات دبیرکل سازمان ملل و وزیر خارجه آمریکا به اینکه امنیت و سلامت آنها تضمین می شود و ساکنان بسرعت به کشورهای ثالث منتقل می شوند.
اکنون، یکسال بعد، آشکار شده که هیئت همیاری سازمان ملل در عراق نتوانسته وظیفه و مأموریش در مطمئن شدن از استانداردهای انساندوستانه در کمپ لیبرتی را انجام دهد.
مارتین کوبلر، رئیس یونامی، متهم شده که با بیانیه های مشکوک تحسین و تمجید از دولت عراق و سفر بسیار مشکوکش به ایران و گفتگوهای مدائم با مقامات رژیم ایران که طبق گزارشات درباره موضوع اشرف و ساکنانش بوده، اعتماد ساکنان اشرف را تحلیل برده است (خنثی کرده است).
طاهر بومدرا، که رئیس سابق دفتر حقوق بشر یونامی بود و بمدت سه سال و نیم مسئول پرونده اشرف بود، پس از استعفایش در اعتراض به عملکرد کوبلر و لطایف او به دولت عراق به بهای جان پناهندگان ایرانی بیدفاع، افشاگریهای تکان دهنده ای کرد.
نامناسبی کمپ لیبرتی همچنین در یک گزارش منتشره از سوی گروه کار بازداشت اجباری سازمان ملل تأیید شد، که در آن می گوید وضعیت ساکنان در لیبرتی قوانین بین المللی، اعلانیه جهانی حقوق بشر و پیمان بین المللی حقوق مدنی و سیاسی را نقض می کند.
مقاومت ایران در کل و مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران، بطور خاص، از یک حمله قریب الوقوع به کمپ لیبرتی هشدار داده بودند اما، متأسفانه، مقامات مربوطه، بخصوص سازمان ملل، هیچ توجهی نکردند.
کمیسار عالی پناهندگان سازمان ملل در 1 مارس بیانیه ای درباره ساکنان لیبرتی صادر کرد، که می گوید: ”نظر به تهدیدات در این هفته از سوی گروهی که مسئولیت حمله خمپاره ای 9 فوریه را که هفت نفر را کشت و دهها نفر را مجروح کرد بعهده می گیرد، یو ان اچ سی آر نگرانی عمیقش درباره سلامت و امنیت ساکنان کمپ لیبرتی در عراق را بازگو می کند. یو ان اچ سی آر بار دیگر تأیید می کند که این جمعیت برطبق قانون بین المللی مستحق حفاظت بین المللی است.“
وضعیت در کمپ لیبرتی دیگر پذیرفته نیست و یک راه حل مناسب باید هرچه زودتر به اجرا گذاشته شود.. ساکنان لیبرتی خواسته اند که بگذارند آنها به کمپ اشرف، خانه شان برای 25 سال، برگردند تا اینکه بتوانند به کشورهای ثالث منتقل شوند
کمپ اشرف 80 بار بزرگتر از کمپ لیبرتی است و دارای زیربنای مناسب برای حفاظت ساکنان کمپ از حملات بیشتر است. انباشتن (محدود کردن) 3100 نفر در نیم کیلومتر مربع در کمپ لیبرتی ساکنان را آسیب پذیر و بی حفاظت در لیبرتی رها می کند. این یک دستور العمل برای فاجعه است و زمینه را برای یک فاجعه انسانی آماده خواهد کرد.
سلامت و امنیت ساکنان کمپ لیبرتی باید مهم ترین چیز باشد. بدلیل خصومت آشکار رژیم ایران و دست نشانده هایش (مزدورانش) در دولت عراق با آنها، این افراد باید حفاظت و ملاحضات مخصوص دریافت کنند، درست همانطوریکه یو ان اچ سی آر گفته است.
جامعه بین المللی باید برای جلوگیری از یک فاجعه دست به عمل بزند و مطمئن شود که داستان ساکنان لیبرتی بعنوان یک فاجعه در تاریخ ثبت نشود. بازگشت به اشرف امن ترین و سریعترین راه است. لطفا سریعتر.
(آلکس کارلایل از بریویو، سی بی ای، با رتبه مشاورت ملکه، یک نماینده لیبرال دمکرات در مجلس اعیان بریتانیا است و یک عضو برجسته کمیته پارلمانی بریتانیایی برای آزادی ایران است. او (در 2011-2001) بازبین گر مستقل قانون تروریسم در بریتانیا بود.)
یونایتد پرس اینترنشنال (یو پی آی)
پنجشنبه 14 مارس 2013
بقلم: لرد آلکس کارلایل