این مقاله در پاسخ به همه کسانی است که مدعی اند مجاهدین نفرات را در کمپ لیبرتی بعنوان گوشت دم توپ نگه داشته اند. هر چند این ادعا علیه مجاهدین در واقع نشخوار همان حرفهای وزارت اطلاعات رژیم آخوندی است با اینحال اجازه بدهید مساله را خوب روشن کنیم تا دیگر کسی نتواند از آب گل آلود ماهی بگیرد و با جنجال راه انداختن آب به آسیاب رژیم آخوندی بریزد.
واقعیتها چیست؟ بگذارید یک بار چند واقعیت بسیار روشن را در رابطه با وضعیت مجاهدین در کمپ لیبرتی و کنش و واکنشهای رژیم آخوندی و دولت عراق و همدست آنان آقای مارتین کوبلر مرور کنیم:
•    در 9 فوریه مجاهدین در لیبرتی با 40 موشک که توسط نیروی تروریستی قدس و در همکاری با دولت عراق شلیک شد مورد تهاجم قرار گرفتند و در واقع سلامتی و امنیت آنها که شخص دبیرکل و مقامات ملل متحد و آمریکا در گزارشات و نامه های متعدد بارها متعهد بودن ملل متحد به آنرا اعلام کرده بودند به جد زیر علامت سوال رفت.
•    به گزارش خبرگزاری ایرنای رژیم کفیل وزارت کشور عراق در نیمه اسفند که در ایران بسر میبرد گفت: «ما در ارتباط و گسترش مناسبات با ایران برای خود محدودیتی قائل نیستیم و معتقدیم باید در همه حوزه‌ها همکاری خوب و رو به توسعه داشته باشیم ........ اینها (منظور مجاهدین است) خائنان و قاتلان مردم عراق و ایران هستند و حضورشان مخل امنیت و ثبات عراق است“.
•    چهار هفته بعد از موشکباران 9 فوریه دولت عراق از ورود الزامات اولیه برای تامین حداقل های امنیتی و سلامتی مانند کلاهخود و جلیقه حفاظتی و بیل و  کلنگ برای حفر جان پناه انفرادی و گونی برای کیسه های حفاظتی شن جلوگیری می کند. در دورانی که اشرف توسط نیروهای آمریکایی حفاظت می‌شد، ساکنان در چارچوب دفاع و حفاظت توافق شده با آمریکا این وسایل را در اختیار داشتند. نیروهای عراقی یک عدد تی وال ( دیوارهای بتونی پیش ساخته که بنگالها را از اصابت ترکش بطور نسبی حفظ میکند) به داخل کمپ راه نداده اند. در حالیکه 17500 تی وال در زمان آمریکاییها در همین کمپ بوده است که همه را نیروهای عراق ابتدای ورود ساکنان به لیبرتی برده اند
•    این محدودیتها در حالیست که سفارت آمریکا در بغداد در روز 23 بهمن (11 فوریه)، به شهروندان آمریکایی در عراق ”نسبت به ادامه خشونتها در عراق هشدار” داد و تصریح کرد ”حملات، مشابه آنچه در 21بهمن اتفاق افتاد ممکن است در هر زمانی اتفاق بیفتد”. از سوی دیگر، در جریان سفر عدنان اسدی کفیل وزارت کشور مالکی به ایران، خامنه ای از طریق قاسم سلیمانی دولت عراق و شخص مالکی را موظف کرد تا بیشترین امکانات را برای گروههای وابسته به نیروی قدس مانند کتائب حزب الله و عصائب الحق فراهم کند تا مجاهدین را در عراق هدف قرار دهند. رژیم متقابلا قول داده است برای غلبه بر قیام مردم عراق همه گونه کمکی به مالکی بکند.
•    مهمان پرست سخنگوی وزارت خارجه رژیم ولایت فقیه در 15 اسفند کشورهایی را  که خواستار دادن پناهندگی به ساکنان لیبرتی هستند مورد تهدید قرار داد و آنها را  از پذیرش پناهندگی ساکنان لیبرتی با توجیه اینکه  عامل بی ثباتی و ناامنی هستند برحذر داشت.
به این ترتیب روشن می شود که امنیت و سلامت ساکنان در لیبرتی به هیچوجه قابل تامین و تضمین نیست و هر روز توقف در این کمپ به معنی استقبال از فاجعه است در عین حال تجربه یک سال و نیم گذشته بخوبی نشان می دهد که اگر نخواهیم به دروغ های آقای کوبلر اعتماد کنیم هیچ بازاسکان سریعی در دسترس نیست و احاله دادن امنیت و سلامت ساکنان به بازاسکان نیز به معنی استقبال از فاجعه ای دیگر در لیبرتی است.
این که ساکنان لیبرتی ”ترک عراق را رد می کنند“، دروغی است که کوبلر آنرا دامن می زند. واقعیت این است که مقاومت ایران در دو سال گذشته بیشترین تلاش را برای پیدا کردن کشورهای میزبان بویژه در اروپا به عمل آورده است. حساب بازاسکان نشدن مجاهدین لیبرتی را نه از خود آنها بلکه باید از آن کشورها و قبل از آن از رژیم آخوندی ددمنش کشید که فقط یک نمونه از توطئه هایش در نقل قول بالا از مهمان پرست روشن میشود.
یکی از این کشورها آلمان و یکی از موارد بازاسکان مربوط به حمید ربیع مجروح وخیم الحال و جدی حمله موشکی 9 فوریه است. مقاومت ایران به طور مکرر از ملل متحد،کمیساریای عالی پناهندگان و به ویژه سازمان بهداشت جهانی خواستار انتقال بلادرنگ حمید ربیع به آلمان شده بود. او دارای پاسپورت پناهندگی سیاسی و اقامت دائم در آلمان بود و شخصاً این موضوع را در روز 22بهمن  با مقامات سازمان بهداشت جهانی در میان گذاشت. در  روز  19اسفند شخصیتهای المانی در برلین وضعیت بحرانی حمید ربیع را با  مقامات وزارتخارجه و وزارت کشور آلمان در میان گذاشتند و خواستار انتقال سریع او به آلمان شدند. اما متاسفانه نه در برلین نه در کلن (محل پناهندگی حمید) ونه در بغداد تا لحظه شهادت حمید هیچ مرجعی از دولت آلمان با پذیرش او موافقت نکرد. این در حالی است که شورای ملی مقاومت به طور کتبی تضمین کرده بود که همه هزینه های او را در آلمان تقبل خواهد کرد. نماینده سفارت آلمان در روز 23 اسفند چند ساعت قبل از شهادت حمید برای اطلاع از وضعیت او به بیمارستان رفت. این نماینده به نفر همراه حمید در بیمارستان گفته بود وضعیت او بحرانی نیست و عجله یی برای انتقال او در کار نیست.
کوبلر از یکسال و نیم پیش بارها وعده انتقال 300 ساکن اشرف که پناهنده آلمان هستند را داده بود. ماموران کنسولی آلمان در دسامبر 2012 با حمید ربیع و 98 پناهنده دیگر آلمان در لیبرتی مصاحبه کردند اما هیچ ترتیب اثری داده نشد.
در مورد دیگری پس از توافق دولت آلبانی با پذیرش 210نفر، نمایندگان مقاومت در ژانویه گذشته  بطور مکتوب به دولت آلبانی در تیرانا تضمین دادند که همه هزینه های این افراد را تقبل خواهند کرد و خواستار افزایش شمار این افراد شدند.
اما اکنون پس از حمله موشکی 9 فوریه به لیبرتی و با توجه به اینکه ساکنان لیبرتی در معرض حملات مشابه قرار دارند، ساکنان و نمایندگانشان اعلام کرده اند تا وقتی ساکنان در لیبرتی در معرض کشتاری مجدد قرار دارند، انتقال گروههای کوچک از لیبرتی به خارج از عراق تنها خطر را در مورد اکثریت قریب به اتفاقی که در لیبرتی باقی می مانند اضافه می کند. بنابراین هر راه حلی برای ساکنان لیبرتی باید سریع و دربرگیرنده تمام ساکنان باشد.
بنابراین از همه کسانی که از مجاهدین بخاطر اینکه در جنایت آخوندها و همدستان عراقی شان قربانی داده اند طلبکارند باید پرسید چه هدفی را دنبال میکنند؟ اگر هدفی جز امنیت ساکنان در سر دارند که شایسته جواب دادن نیستند. اما اگر برای سلامتی و امنیت ساکنان دل میسوزانند باید گفت برای امنیت فوری ساکنان دو راه بیشتر وجود ندارد یا باید همگی با هم و بدون هیچ استثنا همین امروز به یک کشور ثالث مثلا آمریکا منتقل شوند و یا اینکه به اشرف برگردانده شوند تا در مساحت 80 بار بزرگتر اشرف و ساختمانها و استحکامات بتونی و سنگرهای مجهز آن از امنیت نسبی برخوردار باشند. نگه داشتن ساکنان در لیبرتی به امید بازاسکان که یک سراب است فریبی بیش نیست برای دم توپ دادن عامدانه آنان.
نباید اجازه داد مارتین کوبلر و یا هر کس دیگر با عادی جلوه دادن اوضاع گویی که هیچ حمله ای در کار نبوده، هیچ کسی کشته نشده و هیچ اتفاقی نیفتاده هم عاملین این جنایت را در ببرد و هم خود از پاسخگویی به مسئولیتش در این جنایت بگریزد. وقتی اوضاع عادی شود و جنایت به فراموشی سپرده شود آنگاه جنایتکاران میتوانند مجددا حمله دیگری را تدارک ببینند. هر کس به فکر امنیت ساکنان است باید با تمام قوا در برابر این بایستد وگرنه مشخص میشود که نیات دیگری در سر دارد.
بگذارید این مطلب را با ترجمه قسمتهایی از سخنرانی استرون استیونسون در جلسه ای که در مقر اروپایی ملل متحد تشکیل شده بود پایان ببرم که خطاب به خانم رجوی گفت
”خانم رجوی من میتوانم به شما بگویم که میتوانم امروز مشورت بدهم که این انسانهایی که گول زده شدند و بواسطه من گول زده شدند، نصیحت من امروز این است که با مارتین کوبلر دیگر همکاری نکنید، دیگر برای مصاحبههای بیشتر با کمیساریای عالی پناهندگان همکاری نکنید. اجازه ندهید که ویژهسازی شود و تنها 10 یا 20 یا 30  نفر گرفته شده و به یک کشور امن برده شوند و در نتیجه اینکار کسانی که میمانند بیش از قبل در معرض تهدید قرار گیرند. به ساکنان بگویید که دیگر اوضاع کما فیسابق نیست. ما باید این افراد را از کمپ لیبرتی، جایی که تمامی 3000 نفر آنها در تهدید مبرم جانی هستند خارج کنیم و آنها را فوراً به جایی که امن باشد بفرستیم. این به معنی برگرداندن موقت آنها به اشرف است که بخاطر وسعتش و پناهگاهها و ساختمانهای بتونی امنتر خواهند بود، تا زمانیکه ما بتوانیم راهی پیدا کنیم تا تمامی 3100 نفر آنها را از عراق خارج کنیم.
28 اسفند 1391