سفیر جفری فلتمن، معاون سیاسی دبیر کل ملل متحد،
سفیر عزیز،
از نامه 25فوریه 2013 شمادر پاسخ به نامه 8 فوریه ام به دبیر کل و تسلیت های شما به مناسبت کشته شدن 7 نفر از ساکنان لیبرتی تشکر می کنم.
ما آرزو داشتیم سازمان ملل و دولت آمریکا با به عهده گرفتن مسئولیت هایشان در قبال حفاظت ساکنان اشرف چنین فاجعه یی در حق  اپوزیسیون فاشیسم دینی حاکم بر ایران به وقوع نمی پیوست. اما متاسفانه عملکرد سازمان ملل و مارتین کوبلر نه تنها بازدارنده نبوده، بلکه زمینه ساز و تسهیل کننده این فاجعه بوده است. دلایل این امر برای شما که از سالها پیش در پست های مختلف از جمله در موضع دستیار وزیر خارجه آمریکا در خاور نزدیک با مسئله اشرف از نزدیک آشنا بوده اید امر پوشیده یی نیست.
شما روز 28 اکتبر 2009 درجلسه استماع در زیر کمیته خاورمیانه مجلس نمایندگان تاکید کردید که
“ما در واقع بیشتر نگران یک تمایل عراقی هستیم که بخواهد کمپ اشرف را به جایی دیگر در عراق منتقل کند.... انتظار این است ...  که آنها تلاش کنند آنها را جابجا کنند – با استفاده از زور آنها را به مکانی دیگر در عراق منتقل کنند و اینکه این هم میتواند به خونریزی راه ببرد”
اکنون بعد از سومین کشتار، پیش بینی شما مجددا یکبار دیگر محقق شده است. جابجایی اجباری ساکنان به زندان لیبرتی توسط دولت عراق البته با کمک وراهگشایی مارتین کوبلر نماینده ویژه دبیرکل و زیر نظر مشاور ویژه وزیر خارجه امریکا صورت گرفته، مرحله اول حمام خون هم در 9 فوریه 2013 واقع شده و حملات بعدی درراه است.
طبق اطلاعات موثقی که ما از داخل رژیم ایران بدست آورده ایم، نیروی تروریستی قدس، به مزدوران عراقی خود دستور داده است که برای تهاجمات موشکی و خمپاره ای بعدی به کمپ لیبرتی آماده شوند.
کفیل وزارت کشور عراق که هم اکنون نزد اربابانش در ایران بسر می برد می گوید: « ما در ارتباط و گسترش مناسبات با ایران برای خود محدودیتی قائل نیستیم و معتقدیم باید در همه حوزه‌ها همکاری خوب و رو به توسعه داشته باشیم. » وی برای آماده سازی قتل عام بعدی اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در عراق گفت « اینها خائنان و قاتلان مردم عراق و ایران هستند و حضورشان مخل امنیت و ثبات عراق است» ( خبرگزاری حکومتی و رسمی ایرنا -6مارس 2013)
ازطرف دیگر مهمان پرست سخنگوی وزارت خارجه رژیم ولایت فقیه در 5مارس کشورهایی را  که خواستار دادن پناهندگی به ساکنان لیبرتی هستند مورد تهدید قرار داد و آنها را  از پذیرش پناهندگی ساکنان لیبرتی با توجیه اینکه  عامل بی ثباتی و ناامنی هستند برحذر داشت.
همچنین دولت عراق اعلام کرده است که نمیتواند مانع حملات موشکی و خمپا ره یی به لیبرتی گردد. کمااینکه 4هفته پس از حمله موشکی به لیبرتی مانع تامین نیازمندیهای مبرم امنیتی ساکنان از جمله  مانع ورود تی والهای حفاظتی و انتقال کلاه و جلیقه حفاظتی آنها از اشرف می شود وعامدانه آنها را دربرابر حملات بعدی بی حفاظ و بی دفاع گذاشته است.

سفیر عزیز،
از این پیشتر، ساکنان لیبرتی و نمایندگان و وکلایشان و شمار زیادی از اعضای کنگره و دهها شخصیت برجسته آمریکایی و همچنین هزاران قانونگذار اروپایی، بخصوص با توجه به جانبداری آشکار کوبلر از دولت عراق و رژیم ایران، نسبت به وقوع یک کشتار جدید به دولت آمریکا و دبیر کل ملل متحد هشدار داده بودند، اما کمترین توجهی به آنها نشد. شماری از این هشدارها ضمیمه است(ضمیمه شماره 1).
من یک روز قبل از حمله موشکی اخیر، در نامه ام در 8 فوریه به دبیرکل، که شما در 25 فوریه به آن جواب دادید. نوشتم” توجه شما را به سومین قتل عامی که از جانب حکومت عراق و رژیم ایران علیه اپوزیسیون ایران در چشم انداز است جلب می کنم”.
واقعیت این است که تجربه ساکنان اشرف با سازمان ملل و شخص کوبلر بسیار تلخ و پر درد و رنج است.  من این را نه فقط به عنوان نماینده ساکنان اشرف و لیبرتی، بلکه علاوه بر این به عنوان کسی که 10 تن از بستگان نزدیکم از جمله 2 پسر و خواهرم در لیبرتی هستند می نویسم. یکی از پسرانم در حمله 2009 به اشرف و مجددا در حمله موشکی به لیبرتی در 9فوریه مجروح شد، و دیگری در حمله 27 اوت 2012 نیروهای عراقی به ساکنان در مقابل چشمان ناظران ملل متحد.
باور کنید که ساکنان اشرف و لیبرتی و خانواده ها و دوستانشان و جامعه ایرانیان نسبت به اعتمادی که خانم رجوی به ملل متحد و کوبلر در جریان جابجایی به لیبرتی کرده اند، به شدت معترضند. خانم رجوی در سخنرانی خود در ژنو در 27 فوریه گفت:« مرجع رسیدگی به بسیاری از شکایتها ملل متحد است و حالا که ما از نماینده  ملل متحد در عراق شکایت داریم، به چه مرجعی باید مراجعه کنیم؟ »
ما امیدوار بودیم دبیر کل رسیدگی کند، اما پاسخ شما از جانب دبیر کل بسیار شوکه کننده و نگران کننده است. البته ما با این تاکتیک سخیف کوبلر برای دریافت نامه های حمایت کننده از کارهایش به منظور توجیه و سرپوش گذاشتن بر نقش مجرمانه خودش، آشنا هستیم. او قبلا همین کار را بارها با سفیر دن فیرید انجام داده و درخواست اش برای نامه گرفتن نامه حمایت آمیز به مثابه یک اهرم فشار علیه ما را از فرط عجله اشتباهاً برای خود ما هم ارسال کرده است.
شما مطمئنا نامه های 15 اوت 2012 و 14دسامبر 2012 خودتان را به خانم رجوی و من به یاد می آورید. شما نوشته بودید :
- «ضروری است که شورای ملی مقاومت در همکاری با آقای کوبلر در حل همه مسائل باقیمانده پیش قدم بشوند. در همین رابطه من ساکنان کمپ عراق جدید [اشرف] را قویا تشویق به همکاری کامل و بی قید و شرط با ناظران و سایر نمایندگان سازمان ملل تحت رهبری آقای کوبلر می کنم».
-«من مایلم مجدداً حمایت کامل و قدردانی دبیرکل را از بیطرفی و احساس تعهدی که از سوی آقای کوبلر برای حل این موضوع به نحو صلح آمیز را.... خاطر نشان کنم».
سفیر عزیز،
شما در نامه 25 فوریه خود، به درستی بر دو وظیفه ملل متحد انگشت گذاشته و نوشته اید ”سلامتی و امنیت ساکنان باید تضمین شود”و ”ملل متحد کماکان متعهد به جابجایی مسالمت آمیز ساکنان کمپ لیبرتی و بازاسکان آنها در خارج از عراق میباشد”.
اما متاسفانه کمترین اشاره ای به الزامات این دو مساله نکرده اید. بخصوص که شما بخوبی میدانید سازمان ملل در هر دو پروژه یعنی TTL و باز اسکان ساکنان و تامین امنیت و سلامتی ساکنان در 13 ماهی که از استقرار آنها در لیبرتی میگذرد بطور کلی شکست خورده است.
بقیه نامه شما اما بخوبی می تواند علیه ”سلامتی و امنیت” ساکنان به کار گرفته شود. نامه شما ما را به کوبلر ارجاع میدهد و میگوید او ”اطمینان و حمایت کامل” دبیرکل را با خود دارد. همچنانکه قبلا برای شما نوشته ایم و ذیلا نیز اشاره خواهم کرد کوبلر بخشی از مشکل است و نه راه حل. هر دادگاه و مرجع بیطرفی که در صدد حمایت سیاسی یا اداری یا حرفه ای از کوبلر نباشد، او را در فاجعه 9 فوریه مسئول خواهد شناخت.
علاوه بر این شما با تاکید بر اینکه ”هر گونه خشونت و تحریک غیرقابل قبول است” امکان این سوء استفاده را به دولت عراق و رژیم ایران میدهید که بخشی از تقصیر را به گردن ساکنان بیاندازد و مبتنی بر گزارشهای دروغ مارتین کوبلر از ضرورت ”دسترسی بدون محدودیت کارکنان ملل متحد به همه قسمتهای کمپهای اشرف و لیبرتی برای مشورت بدون ناظر با ساکنان” صحبت کرده اید.گویا سازمان مجاهدین یا رهبری کمپ مانع این دسترسی است. دروغ گستاخانه ای که کوبلر در آخرین اظهاراتش در شورای امنیت نیز تکرار کرد و بهترین بهانه را به دولت عراق برای تعرض به ساکنان برای براه انداختن یک حمام خون دیگر میدهد.
آنچه در کمپ باصطلاح لیبرتی که در دو گزارش گروه کار بازداشتهای خودسرانه ملل متحد یک بازداشتگاه شناخته شده است با نقض اصول پایه ای ملل متحد و لگدمال کردن حقوق پناهجویان و پناهندگان از سوی کوبلر و شرکای عراقی اش صورت گرفته، طبق معاهده رم یک جنایت جنگی است و با نقض کنوانسیون چهارم ژنو در باره افراد حفاظت شده تحت همین کنوانسیون، همچنین یک جنایت علیه جامعه بین المللی است.
در برابر سومین کشتار، دربرابر جنایت علیه بشریت ، جنایت جنگی وجنایت علیه جامعه بین المللی ونقش ومسئولیت کوبلر دراین جنایتها، نمیتوان  بی تفاوت بود یا آن را مینیمیزه و سمبَل کرد. تسلیتهای شما البته باعث قدردانی است، اما متاسفانه تسلیت شما با قدردانی کاذب از مردی که به گفته شهردار جولیانی دستش به خون شهیدان آغشته است، بی اثر شده و بر زخمهای ما نمک می پاشد. اسم او مارتین کوبلر است..
دولت عراق هنوز یک ماه بعد از جنایت از تحویل دادن و خاکسپاری اجساد شهیدان ممانعت میکند و کوبلر هم سکوت کرده است .

سلامت و امنیت، اولویت مطلق ساکنان
نامه 25 فوریه شما، بخصوص از آن جهت آسیب زننده تر است که پس از موشک باران لیبرتی امنیت و سلامت ساکنان لیبرتی اولویت مطلق دارد و هیچ چیزی نباید بر آن سایه بیندازد. متاسفانه کوبلر در هماهنگی با دولت عراق یک تلاش وقیحانه برای منحرف کردن اذهان از امنیت و سلامت ساکنان به عمل می آورد و میخواهد با نرمال نشان دادن اوضاع، موضوع مبرم و حیاتی امنیت و سلامت همه ساکنان را از دستور خارج کند. در این رابطه من توجه شما را به نکات زیر جلب می کنم:
1.تردیدی وجود ندارد که حمله ی 9 فوریه بدستور شخص خامنه ای و توسط نیروی ترورئیستی قدس سازمان  داده شده و به کمک دولت و نیروهای عراقی به اجرا در آمده است. جزئیات این موضوع در اطلاعیه 13فوریه شورای ملی مقاومت ذکر شده است(ضمیمه شماره 2)
2.لیبرتی به دلیل مساحت فوق العاده کوچک و فقدان هر گونه ساختمان یا پناهگاه به شدت در مقابل هر گونه حمله یی آسیب پذیر است. در طول 13 ماهی که از انتقال اولین گروه به لیبرتی می گذرد، صدها بار ساکنان لیبرتی و نمایندگانشان از کوبلر و مقام های یونامی و آمریکایی و عراقی خواسته اند که به ساکنان اجازه داده شود تا به هزینه خودشان تعداد محدودی ساختمان بسازند. اما دولت عراق چنین اجازه یی به آنها حتی برای بیماران نداده و کوبلر هم با این دروغ که من هم در تاسیسات مشابهی زندگی می کنم هیچ گاه این خواست ساکنان را جدی نگرفت.
3.هر آن احتمال حمله مجدد موشکی و یا خمپاره یی به لیبرتی می رودکتائب حزب الله عراق که جزئی از نیروی تروریستی قدس است طی مصاحبه هایی اعلام کرده است که ضربات سنگین تری به مجاهدین در کمپ لیبرتی وارد خواهد کرد. در این میان رژیم ایران و دولت عراق، همچنانکه یک افسر امنیتی عراقی فاش کرد، با علم کردن پدیده ای به نام ارتش مختار در صدد بر آمده اند دست خود را از جنایت بشویند. توجه شما را در این رابطه به اسناد زیر جلب می کنم. (ضمیمه شماره3)
•اطلاعیه شورای ملی مقاومت مورخ 25 فوریه در رابطه با مصاحبه واثق البطاط با روزنامه های الحیات  و الاشرق الاوسط
•مصاحبه واثق البطاط با آسوشیتدپرش 26 فوریه
•اطلاعیه شورای ملی مقاومت  مورخ4 مارس در مورد ماهیت جیش المختار
•    اطلاعیه شورای ملی مقاومت مورخ 7 مارس

4.چهار هفته پس از موشکباران 9 فوریه دولت عراق از ورود الزامات اولیه برای تامین حداقل هایی امنیتی و سلامت مانند کلاهخود و جلیقه حفاظتی و بیل و  کلنگ برای حفر جان پناه انفرادی و گونی برای کیسه های حفاظتی شن .... جلوگیری می کند تردیدی نیست که دولت عراق به دستور رژیم ایران می خواهد در حمله بعدی تلفات بیشتری از ساکنان بگیرد. اطلاعیه های شورای ملی مقاومت مورخ 6مارس ضمیمه است(ضمیمه شماره 4)
5.به این ترتیب روشن می شود که امنیت و سلامت ساکنان در لیبرتی به هیچوجه قابل تامین و تضمین نیست و هر روز توقف در این کمپ به معنی استقبال از فاجعه است در عین حال تجربه یک سال و نیم گذشته بخوبی نشان می دهد که اگر نخواهیم به دروغ های  کوبلر اعتماد کنیم هیچ بازاسکان سریعی در دسترس نیست و احاله دادن امنیت و سلامت ساکنان به بازاسکان نیز به معنی استقبال از فاجعه ای دیگر در لیبرتی است.

6.در همین رابطه کمیساریای عالی پناهندگان در اطلاعیه 1 مارس خود به صراحت نوشت ” کمیسیاریای عالی پناهندگی مجددا نگرانی خود در مورد سلامت و امنیت ساکنان کمپ لیبرتی در عراق با توجه به تهدیداتی که این هفته گروهی که مسئولیت حمله خمپاره ای 9 فوریه را بعهده گرفت ، تکرار نمود ابراز میدارد. در نتیجه این حمله هفت نفر کشته و دهها نفر زخمی شدند. کمیساریای عالی پناهندگی مجددا تاکید میکند که این جمعیت سزاوارحفاظت بین المللی مطابق قوانین بین المللی هستند.
کمیساریا بشدت از تمامی کشورها میخواهد که تلاشهای خود را برای یافتن راه حلهای انسانی برای این افراد در خارج عراق مضاعف سازند و از دولت عراق میخواهد در این حین هر آنچه  را ممکن است برای تأمین یک محیط امن و با سلامت برای این افراد انجام دهد. ”
مگر تردیدی وجود دارد که لیبرتی به هیچوجه« یک محیط امن و باسلامت» نیست؟
7.در قسمت 1.7 کتاب راهنمای کمسیاریا درمورد افراد مورد نگرانی که در سال 2011 منتشر شده و مقدمه آن به امضای کمیسر عالی آنتونیوگوترز رسیده آمده است:” در هنگام حملات روی کمپها و مکانهایی که نشاندهنده بحران جدی  تا حد فروپاشی حفاظتها هستند،بازسازی یک محیط صلح آمیز و امن برای افراد مورد نگرانی باید هدف اولیه کمیساریای عالی پناهندگان باشد....
تلاش برای جلوگیری از اتفاقات بیشتر،  راهنمایی قربانیان و افراد مورد نگرانی برای اقدامات حفاظتی فوری و کوتاه مدت، شامل توصیه های لازم در مورد مناطق خطرناک و عناصری که موجب خطرناک بودن میشود.
•    بسته به طبیعت و گستردگی حمله، برآورد کردن امکان برای جابجایی افرادی که بیشتر از همه بطور مستقیم تحت تاثیر قرار میگیرند و یا جابه جایی تمامی جمعیت کمپ
•    اگر دولت میزبان نمی تواند یا نمی خواهد که امنیت مکفی تامین نماید و نمی تواند حفاظت و سلامت جانی افراد مورد نگرانی را تضمین کند،  بررسی جابجایی کمپ و یا جمعیت ساکن در آن( برعهده کمیساریاست).

8.بنابر این تامین امنیت و سلامت ساکنان صرفا با یکی از دوگزینه زیر امکان پذیر است:
الف. انتقال فوری همه ساکنان به طور موقت به ایالات متحده آمریکا  و یا یک کشور عضو اتحادیه اروپا تا از آنجا به تدریج در کشورهای دیگر بازاسکان شوند.
ب. انتقال فوری و بلادرنگ به اشرف که به طور نسبی  امنیت بیشتری در آن خواهند داشت. اشرف به دلیل اینکه 80 برابر بزرگتر از لیبرتی و دارای ساختمان های بتونی و پناهگاههایی است که ساکنان در طول 26 سال ساخته اند ضریب امنیتی بسیار بالاتری دارد. در طول 26 سال در جریان 21 فقره بمباران، شلیک موشکهای اسکاد و شلیک صدها موشک دیگر و انواع عملیات تروریستی از جانب رژیم ایران و مزدوران عراقی آن که اکنون در حکومت عراق هستند، تنها یک نفر در آن کشته شده است.

اجماع حول ضرورت بازگشت به اشرف
9.هر انسان منطقی و سیاستمدار با وجدانی که به وضعیت ساکنان اشرف و لیبرتی واقف باشد، پس از حمله 9 فوریه تردیدی به خود راه نمیدهد که این افراد باید به اشرف بازگردانده شوند. از همین رو یک اجماع گسترده در میان شخصیتها و پارلمانهای اروپایی و آمریکایی در مورد ضرورت بازگشت به اشرف وجود دارد که من فقط به چهار نمونه آن در اینجا اشاره میکنم.
اول-یک هیات رسمی کنگره آمریکا در روز 17 فوریه در پاریس اعلام کرد:
«حفاظت کامل ساکنان کمپ لیبرتی تنها از طریق خارج کردن آنان از مسیر آسیب و بازگرداندنشان به خانه 26 ساله شان در کمپ اشرف تضمین میشود. در صد و دوازدهمین کنگره، مجلس نمایندگان لایحه یی را بعنوان بخشی از متن قانون 1905 به تصویب رساند که به دولت آمریکا فراخوان داد تا از دولت عراق بخواهد کمپ اشرف را تا زمانیکه ساکنان کمپ اشرف توسط کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در این کمپ مصاحبه شده و در کشورهای ثالث بازاسکان داده شوند نبندد.
انتقال ساکنان به کمپ لیبرتی 3100 عضو سازمان مجاهدین خلق که رژیم تهران آن را بعنوان بزرگترین تهدید داخلی خود می بیند و در پی نابود کردن آن است در برابر حملاتی همچون حمله تراژیک 9 فوریه که 7 کشته و نزدیک به 100 مجروح بر جای گذاشت، تنها آسیب پذیرتر نموده است. ....
عملکرد یونامی و نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد جانبدارانه و غیرقابل قبول است و دولت آمریکا و دبیرکل ملل متحد و کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد باید پیش از اینکه مصاحبه های بیشتری به عمل آورند بالاترین اولویت را به وضعیت امنیتی ساکنان کمپ لیبرتی که از طریق بازگشت آنها به کمپ اشرف تضمین میشود، بدهند».متن اطلاعیه ضمیمه است (ضمیمه شماره 5)
دوم- یک گروه دو حزبی از اعضای ارشد مجلس نمایندگان آمریکا قطعنامه ای را در 28 فوریه به ثبت داده اند که ضمن محکوم کردن حمله به لیبرتی تصریح میکند:
” از دولت عراق مصرانه خواستار اجازه دادن به خانواده های ساکنان و وکلا و همچنین نمایندگان مجلس و اعضای کنگره و رسانه ها برای دیدار از کمپ حریه و ارزیابی وضعیت در صحنه هستیم؛
از پرزیدنت [اوباما] مصرانه میخواهیم با دولت عراق و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل کار کند تا ساکنان کمپ حریه به کمپ اشرف جایی که آنها در آن از حفاظت بیشتری در مقابل حملات تروریستی آینده برخوردارند بازگردانده شوند” (ضمیمه شماره 6)
سوم- شش نایب رئیس پارلمان اروپا و شماری از اعضای ارشد این پارلمان در نامه یی به تاریخ 7 مارس 2013 به پرزیدنت ون رمپویی و پرزیدنت باراسو خواستار اقدام فوری به منظور بازگرداندن ساکنان به اشرف شدند. آنها در این نامه نوشتند:” لیبرتی یک کمپ نیم کیلومتری با جمعیت بسیار فشرده است. هیچ ساختمان و جان پناهی ندارد و جمعیت در بنگالهای فوق العاده آسیب پذیر زندگی میکنند. این جمعیت 26 سال در اشرف که 80 برابر لیبرتی است زندگی کردند. شهری که با هزینه و انرژی خود ساخته و به ساختمانهای بتونی وسنگرها مجهز است. در حملات متعدد هوایی و پرتاب صدها موشک در 26 سال تنها یک نفر در آن کشته شد.
شما میدانید سال گذشته دولت عراق به خواست رژیم تهران، این جمیعت را به کمک مارتین کوبلر به زور اخراج و در لیبرتی که گروه کار بازداشتهای خودسرانه ملل متحد آن را زندان توصیف کرده تلنبار نمود....
تمام قولهای نماینده ویژه همه غلط از آب در آمده، نه امنیت، نه سلامت، نه استانداردهای انسانی، نه انتقال به کشور ثالث. در فاصله 13 ماه تنها 7 تن به خارج از عراق منتقل شده اند فراتر از این ساکنان بارها بدون نتیجه خواستار شدند مارتین کوبلر در مورد سرنوشت آنها با رژیم ایران گفتگو نکند.
دولت عراق حتی پس از فاجعه 9 فوریه از ورود وسایل ضروری برای حداقل تدابیر امنیتی مانند کلاه و جلیقه حفاظتی و بیل و کلنگ به لیبرتی جلوگیری میکند. میخواهند در حملات بعدی تلفات بیشتر بگیرند.
با توجه به نکات فوق و از آنجاکه لیبرتی به هیچوجه نمی تواند یک محیط امن و سالم مورد نظر کمیساریا باشد،   ما از شما میخواهیم :
- از دولت عراق بخواهید ساکنان لیبرتی فورا به اشرف که در آن از امنیت نسبی برخوردارند، منتقل و از آنجا باز اسکان شوند. در غیر اینصورت امریکا، اتحادیه اروپا و سازمان ملل ممکن است در قبال هر گونه صدمه به ساکنان لیبرتی بخشی از مسؤلیت را برعهده داشته باشند.
- از دبیرکل بخواهید یک نماینده بیطرف و ذیصلاح بجای نماینده کنونی که به طور مستمر در  طرف دولت عراق قرار داشته نصب کند”.اصل نامه ضمیمه است( ضمیمه شماره 7)
چهارم- کمیته پارلمانی بریتانیایی برای  آزادی ایران که از حمایت اکثریت نمایندگان مجلس عوام و 200 عضو مجلس اعیان برخوردار است روز 9 فوریه اطلاعیه صادر کرد و نوشت” ما باید از دولت بریتانیا بخواهیم که فورا وارد عمل شود تا موضوع را به شورای امنیت ارجاع دهد و اقداماتی بعمل آورد تا ساکنان کمک های انسان دوستانه دریافت کنند و به کمپ اشرف برگردانده شوند. زمان آن فرا رسیده است که ضعف در برخورد دیپلماتیک با مقوله کمپ لیبرتی کنار گذاشته شود. سفیر عراق در لندن باید فورا به وزارت خارجه انگلستان احضار شود”.اطلاعیه ضمیمه است( ضمیمه شماره 8)

تلاش کوبلر برای عادی جلوه دادن اوضاع
10.همچنانکه بیش از 3000 تن ساکنان لیبرتی در نامه مشترکشان در 14 فوریه به کمیسر عالی آنتونیو گوترز نوشته اند، در چنین شرایطی ادامه مصاحبه های کمیساریا یا ادامه باز اسکان قطره ای تنها باعث می شود که خطر بر روی اکثریت عظیمی که در لیبرتی باقی می مانند مضاعف شود و هیچ انسان شرافتمندی دیگران را به خطر نمی اندازد. نامه مشترک ضمیمه است(ضمیمه شماره9)
11.اما برغم واقعیتهای بدیهی فوق، کوبلر تلاش می کند با اعمال فشار به ساکنان از طرق مختلف آنها را وادار کند تا با ادامه مصاحبه ها و پذیرش باز اسکان قطره یی و با تکرار دروغ های انحرافی در مورد اموال، مسئله مبرم امنیت و سلامت را نادیده بگیرد و تحت الشعاع قرار دهد کوبلر همان کسی است که در روز 9 فوریه از ورود به لیبرتی  به مدت نیم ساعت ” به دلیل تهدیدات حفاظتی” خود داری کرد. این اوج بی شرمی است که یک مقام ارشد سازمان ملل 3100 نفررا با دروغ و فریب و تزویر به  لیبرتی جایی که خودش برای نیم ساعت حاضر نیست به آنجا برود، بفرستد. خجالت آور است اگر سازمان ملل در مقابل آن سکوت کند.
12. کوبلر با نامه پراکنی و لابی کردن شخصیتهای برجسته بین المللی بیهوده تلاش می کند تا مانند گذشته آنها و ما را فریب بدهد. حال که تلاشهایش برای براندن ساکنان و بازگشت آنها به ایران با شکست مواجه شده است، می خواهد با همان روش کثیفی که 3100 پناهنده بی دفاع را روانه زندان کرد. اکنون آنها را زیر خمپاره و موشک به نابودی بکشاند. او مجرم است و باید در دادگاه ذیصلاح مورد حسابرسی قرار بگیرد .
آقای سفیر از شما می خواهم از مقاصد شوم او فاصله بگیرید و نگذارید جنایت او به حساب سازمان ملل نوشته شود. به عنوان یک نمونه از دهها نمونه توجه شما را به نامه معاون کوبلر به آقای استرون استیونسون رئیس گروه رابطه با عراق پارلمان اروپا به تاریخ 26 فوریه و جواب آقای استیونسون به باستین در 27 فوریه جلب می کنم(ضمیمه شماره 10).
یادآوری می کنم که آقای استیونسون اولین کسی بود که ما را به همکاری با کوبلر تشویق گرد. او در این نامه می نویسد:”در عین حال که مارتین کوبلر الان برای خانم رجوی نامه داده و از او خواسته که اجازه دهد امور کمپ لیبرتی به حالت نرمال برگردد، برای اینکه مصاحبه ها مجدداً از سر گرفته شود، برغم این، 18روز بعد از فاجعه 9 فوریه، دولت عراق هنوز اجازه جابجایی کلاههای ایمنی ابتدایی و جلیقه های حفاظتی از اشرف به لیبرتی را نداده است. آنها همچنین تی وال ها به لیبرتی برنگردانده اند و همچنین اجازة ورود جرثقال و کمرشکنهایی که ساکنان برای جابجایی و نصب سنگرهای انفرادی کرایه کرده اند را نمیدهند. آنها حتی به ساکنان اجازة ورود بیل، کلنگ و کیسه شن را نمیدهند. شاید آقای باستین شما بتوانید توضیح بدهید چرا کوبلر و یونامی فکر میکنند که بعد از این آخرین و سومین قتل عام باید امور بحالت جاری در کمپ لیبرتی ادامه پیدا کند؟ شاید شما بتوانید برایم توضیح دهید که دقیقاً چه تعداد از ساکنان باید نابود شوند تا اینکه شما اقداماتی را برای حفاظت آنها بکار بگیرید؟ چرا فکر میکنید که ما در پارلمان اروپا و در پارلمانهای منتخب دمکراتیک در سراسر جهان خواستار این هستیم که این افراد برای امنیتشان بلادرنگ به اشرف برگردانده شوند تا بعد بدون هیچ تأخیری به یک کشور امن پناهندگی برده شوند؟ از نظر من شما بطور فاجعه باری به این افراد پشت کرده اید. مارتین کوبلر من و دیگر پارلمانتر ها را گول زد تا ساکنان را قانع کنیم که اشرف را ترک و به لیبرتی بروند، جایی که آنها در حال حاضر دارند قتل عام میشوند و شما انتظار دارید که من آنها را قانع کنم تا پروسه مصاحبه ها ادامه پیدا کند طوری که گوئیا هیچ اتفاقی نیافتاده است”؟

13.آقای استیونسون در سخنرانی خود در مقر ملل متحد در ژنو در 28 فوریه گفت:
”خانم رجوی من میتوانم به شما بگویم که میتوانم امروز مشورت بدهم که این انسانهایی که گول زده شدند و به واسطه من گول زده شدند، نصیحت من امروز این است که با مارتین کوبلر دیگر همکاری نکنید، دیگر برای مصاحبههای بیشتر با کمیساریای عالی پناهندگان همکاری نکنید. اجازه ندهید که ویژهسازی شود و تنها 10 یا 20 یا 30  نفر گرفته شده و به یک کشور امن برده شوند و در نتیجه اینکار کسانی که میمانند بیش از قبل در معرض تهدید قرار گیرند. به ساکنان بگویید که دیگر اوضاع کما فیسابق نیست. ما باید این افراد را از کمپ لیبرتی، جایی که تمامی 3000 نفر آنها در تهدید مبرم جانی هستند خارج کنیم و آنها را فوراً به جایی که امن باشد بفرستیم. این به معنی برگرداندن موقت آنها به اشرف است که به خاطر وسعتش و پناهگاهها و ساختمانهای بتونی امنتر خواهند بود، تا زمانیکه ما بتوانیم راهی پیدا کنیم تا تمامی 3100 نفر آنها را از عراق خارج کنیم” . متن کامل این سخنرانی ضمیمه است (ضمیمه شماره 1).

14. سید احمد غزالی نخست وزیر و وزیر خارجه سابق الجزایر در 28 فوریه در مقر ملل متحد در ژنو ضمن تاکید بر ضرورت بازگشت ساکنان به اشرف گفت:« من به خانم کمیسر عالی حقوق بشر می گویم نقش کمیساریای عالی این است که به یک جمعیت در معرض خطر رسیدگی کند و عدم حفاظت از این جمعیت، در نهایت یک جرم است». وی خطاب به ساکنان اشرف و لیبرتی گفت «دیگر هیچگاه گفتگو با کوبلر را قبول نکنید. به هیچ درد نمی خورد، به دلیل اینکه او خودش این نمایش را راه انداخته و دروغ گفته است. او خیانت کرده است و در مأموریتش به عنوان یک مقام بلند پایه سازمان ملل شکست خورده است و خدا را شکر که کارمندان سازمان ملل فقط کوبلرها نیستند و بومدرا هم هست و بومدراست که آبروی سازمان ملل را میخرد.... به هیچوجه خروج از عراق را قبول نکنید تا زمانیکه تضمینهای مطلق برای امنیت تان بدست نیاوردید، به دلیل اینکه تمام این روند، تمام این روند فقط یک هدف داشت و آن تأمین حفاظت افرادی مانند شما در اشرف بود و ما جزو کسانی بودیم که تشویق کردیم که مجاهدین یک سیاست فوق العاده از خود نشان دادند بدلیل اینکه آنها حقوق بنیادین خود را در پرانتز گذاشتند. آنها به صورت غیر قانونی وارد عراق نشدند و قانونی درآنجا بودند و می توانستند بگویند که ما اینجا هستیم و خارج نمی شویم چون غیر قانونی نیامدیم..... ترک اشرف را قبول نکنید بدون اینکه تضمین مطلق داشته باشید در بدست آوردن اموالتان که اموال شماست. در همه قوانین و قوانین بین المللی، مالکیت بر اموال محترم هستند و حتی به اموال مجرمان هم دست نمی زنند بجز زمانی که آن اموال غصب شده باشند. شما این اموال را با خون و عرق خود به دست آوردید با پول خودتان. و عراق را  ترک نکنید تا قبل از اینکه تضمین بازگشت آنها به دست خودتان را نگرفتید».
15. کوبلر که به‌خوبی می داند در جنایت 9 فوریه سهیم است با پهن کردن دامهای مختلف از جمله اموال می خواهد بر نقش خود در جنایت سرپوش بگذارد. در این رابطه توجه شما را به اطلاعیه 5 مارس شورای ملی مقاومت و ضمایم آن جلب می کنم ( ضمیمه شماره12) .
این مانورهای بی شرمانه در حالی است که ساکنان لیبرتی هنوز هم از آثار حمله 9 فوریه رنج می برند و از جمله با خطر شیوع مننژیت عفونی ناشی از انفجارهای 9 فوریه مواجهند و دوتن از آنان در شرایط وخیمی در بیمارستان هستند.
16.از روز  اول مارتین کوبلر اشراف داشت که ساکنان اشرف را روانه زندان و قتلگاه لیبرتی میکند. آقای طاهر بومدرا مشاور ویژه یونامی در مورد اشرف و رئیس گروه حقوق بشر یونامی ( 2009تا 2011)که سه سال و نیم مسئول اشرف بوده و هر هفته به آنجا تردد داشته است، به نحو تکان دهنده ای فاش کرد:
«ما همیشه بر پایه پیش فرض گناهکار بودن این افراد اقدام می‌کردیم. هر کاری که ما در یونامی انجام می‌دادیم فرض می‌کردیم که آنها تروریست هستند و بر این اساس با آنها رفتار می‌کردیم. من به یونامی مشاوره دادم که اصل پایه‌ای در سازمان ملل اصل برائت (بیگناهی) است اما متاسفانه عملکرد ما اینطور نبود و ما دقیقاً در نقطه مقابل و به عنوان معاند اصل پایه یی عدالت که «اصل برائت» است، بودیم».
وی ضمن بر شمردن اقدامات توطئه گرانه کوبلر در تدوین یاداشت تفاهم می افزاید: «با توجه به این گفته و پس از امضای این سند، ما شروع به آماده سازی برای پروسه انتقال کردیم ... ما در ابتدا یک برآورد امنیتی از کمپ لیبرتی انجام دادیم و به این نتیجه رسیدیم که این کمپ بسیار آسیبپذیر است. سپس در مورد چگونگی کاهش آسیبپذیری کمپ شروع به صحبت کردیم و به این رسیدیم که باید سربازان اهل فیجی بیشتری داشته باشیم. سربازان فیجی کسانی هستند که از یونامی حفاظت می‌کنند. و این، نه برای حفاظت از اشرفیها بلکه برای حفاظت از کارمندان سازمان ملل بود. بنابراین به ما نیروی تقویتی داده شد جهت کاهش آسیبپذیری امنیتی. اما ما برای حفاظت از اشرفی‌ها هیچ کاری نکردیم». متن کامل سخنرانی در28 فوریه ملل متحد در ژنو ضمیمه است( ضمیمه شماره13 ).

سفیر عزیز
ما هر چند به همه ابعاد توطئه کوبلر آشنا نبودیم اما برخی از وجوه آنرا شناسایی کرده و به اطلاع جامعه بین المللی بویژه آمریکا و ملل متحد رسانده بودیم. هر چند پیش از این شما نسخه همه مکاتبات ما با دبیرکل، کمیسر عالی پناهندگان، نماینده ویژه دبیرکل، مشاور ویژه وزیر کلینتون و دیگر مقامات آمریکایی را دریافت کرده اید، اما برای اینکه چیزی ناگفته باقی نمانده باشد، من با اختصار کامل برخی از سوابق و نکات ضروری را برای شما می نویسم تا هیچ ابهامی در مورد مسئولیت ملل متحد در فرستادن ساکنان اشرف به زندان و قتلگاه لیبرتی و قتل عام 9 فوریه نباشد و از شما بخواهم بلادرنگ به دو اقدام فوری مبادرت کنید:
اولا- خلع ید کامل از کوبلر در پرونده اشرف و لیبرتی و نصب یک نماینده بی طرف
ثانیا- انتقال فوری ساکنان لیبرتی به اشرف. اگر هم دولت عراق حاضر به پذیرش این انتقال نیست، دبیرکل یا شخص شما طی اطلاعیه ای ضرورت این کار را برای امنیت و سلامت ساکنان اعلام کنید و از شورای امنیت کمک بخواهید. مطمئنا در این صورت دولت عراق شما را جدی تر خواهد گرفت.
در غیر این صورت ملل متحد به موازات دولت آمریکا در قبال هر آنچه ممکن است از این پس علیه ساکنان اشرف و لیبرتی اتفاق بیفتد مسئولیت تمام عیار خواهد داشت

A-سوابق امر پس از کشتار 8 آوریل 2011
1-بدنبال قتل عام ساکنان اشرف در 8 آوریل 2011  کمیسر عالی پیلای روز 15 آوریل اعلام کرد” برای این تعداد کشته هیچگونه توجیهی قابل قبول نیست.  باید تحقیقاتی کامل، مستقل و روشن انجام گیرد و هر فردی که مسئول استفاده مفرط از زور باشد باید مورد تعقیب قرار گیرد.”
فراخوانی که روز بعد از سوی اد ملکرت نماینده ویژه وقت مورد حمایت قرار گرفت. قبل و بعد از خانم پیلای فراخوانهای مشابهی از سوی وزارتخارجه آمریکا، سناتور جان کری رئیس وقت کمیته خارجی سنا، بارونس اشتون نماینده عالی اتحادیه اروپا، عفو بین الملل و بسیاری دیگر از مراجع بین المللی داده شد. اما این فراخوانها به سرعت به فراموشی سپرده شد و نه یونامی و نه دفتر کمیسرعالی حقوق بشر علی رغم تلاشهای گسترده ما  هیچ اقدامی برای تحقیقات به عمل نیاوردند.
2-در سایه این بی عملی جامعه بین المللی، و فقدان چنین تحقیقاتی، دولت عراق بجای اینکه  در مقابل جنایت علیه بشریت پاسخگو باشد، در  یک فرار به جلو خواهان اخراج مجاهدین از عراق تا پایان سال 2011 و جابجایی ساکنان اشرف در داخل عراق شد.
3-ساکنان اشرف به درخواست خانم رجوی برغم حق مسلم شان برای باقی ماندن در اشرف و در عراق، با طرح پارلمان اروپا در اوایل می 2011 موافقت کردند، که پیشنهاد میکرد تحت شرایطی ساکنان از اشرف به کشورهای ثالث منتقل شوند.
4-سفیر لاری باتلر نماینده آمریکا طی هفت دیدار از اشرف در فاصله ماههای مه تا ژوئیه 2011 با اصرار در صدد برا مد که ساکنان اشرف را به جابجا شدن در داخل عراق متقاعد کند که با مخالفت قاطع آنان مواجه شد.  رهبری کمپ در اشرف و نماینده ساکنان در خارج از عراق، در ملاقاتها و طی نامه های مختلف، هفت راه حل آلترناتیو به آقای باتلر ارائه کردند که اجرای اکثر آنها در آن زمان برای دولت امریکا کاملا عملی بود اما هیچ توجهی به آنها نشد.
5-اد ملکرت نماینده ویژه وقت دبیر کل در عراق و یونامی که نماینده اش در تمامی این ملاقاتها حضور داشت با طرح جابجایی مخالف بودند واین مخالفت را هم به نمایندگان ساکنان و هم به مقامات امریکایی اعلام کردند. آنها بخوبی می دانستند که این انتقال متضمن سرکوب و کشتار ساکنان از سوی دولت عراق خواهد بود.
6-در سپتامبر 2011 سفیر لیندوال دیپلمات آمریکایی جایگزین سفیر باتلر شد. آقای لیندوال در اولین بازدید خود از اشرف در سپتامبر 2011 تصریح کرد طرح جابجایی در عراق یک طرح مرده  است.
7-پس از قتل عام آوریل 2011 نمایندگان ساکنان در یک طرح آلترناتیو پیشنهاد کردند که کمپ اشرف تحت نظارت و کنترل کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد و یونامی قرار گیرد و کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد پناهندگی گروهی همه ساکنان که از سالهای دهه 1980 در عراق پناهنده بوده اند را مورد تاکید قرار دهد. اما به پیشنهاد کمیسر عالی آنتونیو گوترز در اوت 2011 که نقطه عزیمت آن امنیت و حفاظت ساکنان بود، ساکنان پذیرفتند تقاضاهای فردی پناهندگی خود را به کمیساریای عالی ارائه کنند و کمیسر عالی بلافاصله اعلام کرد که همه این افرد پناهجویان تحت حفاظت بین المللی هستند. متعاقبا کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد آمادگی خود را برای انجام پروسه تعیین موقعیت پناهندگی در تاسیسات جانبی در اشرف اعلام کرد و قرار بود این پروسه در اواخر اکتبر2011 شروع شود اما دولت عراق ممانعت و آن را مشروط به ترک اشرف از سوی ساکنان کرد.
8- کوبلر به ما گفته بود که مساحت لیبرتی که به ساکنان اشرف اختصاص می یابد 40 کیلومتر مربع است.
-من بعدا  در نامه 4 ژانویه 2011 در همین مورد به او نوشتم « مستمرا اخبار نگران کننده ای از طرح و برنامه های رژیم ایران و دولت عراق برای زندانی کردن ساکنان اشرف در کمپ لیبرتی به ما می رسد که تماما با آنچه شما در پیامهای خود به ساکنان اشرف و متعاقبا در ملاقاتهای 7 دسامبر در بروکسل و ملاقاتهای 13 و 19 و 29 دسامبر در اشرف و ملاقاتهای 16  و 17 و 26 و 27 دسامبر در پاریس به ما و یا ساکنان اشرف گفتید متناقض است. همه نشانه های حاکی از این است که
اولا- همه مشخصاتی که از محل اختصاص یافته در لیبرتی به ساکنان اشرف در اختیار ماست، با زندان تطابق دارد
ثانیا- ....... شما از ابتدا از طریق مقامات یونامی به ساکنان اشرف پیغام دادید که مساحت کمپ لیبرتی 40 کیلومتر مربع است و زیر ساختها و تاسیسات آن از اشرف بهتر است. این نکته را در ملاقات 7 دسامبر به من و همکارانم در بروکسل مجددا تاکید کردید»
-من همچنین در 22 می 2012 به دبیرکل بانکیمون یادآوری کردم و نوشتم «ابتدا به ما گفتند مساحت لیبرتی 40 کیلومتر مربع است. کوبلر در ملاقات 26 دسامبر 2011 با خانم رجوی نقشه ای به ایشان داد و تصریح کرد مساحت 2/5 کیلومتر مربع است، اما در عمل به 0.5کیلومتر مربع تنزل یافت (تقریباً 80 بار کوچکتر از اشرف)»
- در همین باره  دکتر آلخو ویدال کوادراس نایب رئیس پارلمان اروپا و رئیس کمیته بین المللی در جستجوی عدالت که 4000 پارلمانتر در دو سوی آتلانتیک عضو آن هستند در9ژانویه2012 به دبیرکل نوشت :« نماینده ویژه از اوایل دسامبر به ساکنان پیام داده بود لیبرتی با همه تجهیزات آماده است و 40 کیلومتر مربع وسعت دارد. این موضوع را نماینده ویژه در سفرش به بروکسل در 7 دسامبر نیز به نمایندگان ساکنان و همچنین همکاران ما در پارلمان اروپا اطلاع داد. اما ایشان بعدا در 16 دسامبر  به ساکنان اشرف اطلاع داد که حدود 2.25کیلومتر مربع از این کمپ به ساکنان اختصاص پیدا کرده است. روز 27 دسامبر او بار دیگر اطلاع داد که دولت عراق با افزایش این محل به حدود 3 کیومتر موافقت کرده است. اما هم اکنون روشن شده که تنها حدود نیم کیلومتر مربع از کمپ به ساکنان داده خواهد شد»

B-دستورکار کوبلر: بستن اشرف و اجرای منویات خامنه ای و مالکی
1-در اکتبر 2011 کوبلر به عنوان نماینده جدید دبیرکل وارد عراق شد. او با این اولویت به عراق آمد که به هر قیمت شده اشرف را تعطیل کند. او خودش بارها گفت که 90 در صد وقت و انرژی خودش و امکانات یونامی را برای انتقال ساکنان اشرف به لیبرتی اختصاص داده است. پس از ورود کوبلر و فعال شدن مجدد مساله جابجایی در داخل عراق، دولت عراق تعیین موقعیت پناهندگی را مشروط به ترک اشرف از سوی ساکنان نمود.
2- در20نوامبر2011 کوبلر به ساکنان اشرف پیام داد که « هیچ سندی را امضاء نمیکند.  مگر اینکه هر دوطرف با محتوی آن موافقت کنند». نماینده ویژه افزود او به این پروسه ادامه میدهد تا یک راهی پیدا بکند که براساس گزارش دبیرکل به شورای امنیت برای هر دو طرف مورد توافق باشد. ولی اگر به نقطه ای برسد که ببیند که نمیشود این پروسه را ادامه داد یک کنفرانس مطبوعاتی ترتیب میدهد و خواهد گفت هیچ مسئو لیتی ندارد که راه حلی را اعمال کند و هیچ امکان تسهیل کننده یی در اختیار ندارد و او در این کنفراسن حتی خواهد گفت که کدام طرف وضعیت را به بن بست کشانده است. کوبلر تأکید کرد «توافق بین دولت عراق و یونامی نیست بلکه باید بین ساکنان ودولت عراق باشد و نماینده ویژه باید بعنوان تسهیل کننده باشد و نه مذاکره کننده و باید وکلای ساکنان حتما در ملاقات ها باشند».
بعدا کوبلر تمام این قولها را به سادگی زیر پا گذاشت.
3-با اینکه ما از ابتدا نسبت به حسن نیت کوبلر اعتماد چندانی نداشتیم، اما بیشترین همکاری را با او به عمل آوردیم. در فاصله دسامبر 2011 تا ژوییه 2012 خانم رجوی 10 بار در مقر اقامتش جمعا به مدت 70 ساعت با او ملاقات کرد. در طول یکسال ما صدها ارتباط تلفنی و صدها نامه نگاری با او داشته ایم. اما او از همه این ارتباطات برای اخراج اجباری ساکنان از اشرف استفاده کرد. ما بیش از 15 ماه است با سلسله ای از دروغ و تزویر جعل و فریب کاری توسط کوبلر مواجهیم که حاصل آن فرستادن 3100 پناهنده ایرانی که همگی حفاظت شده تحت کنوانسیون 4 ژنو هستند به زندان لیبرتی و همچنین کشتار 9 فوریه 2013 بوده است.
4-مهمتر اینکه، کوبلر همه این اقدامات رادر هماهنگی و تنگاتنگ نه تنها با نخست وزیری عراق، بلکه با سفارت رژیم ایران در بغداد و دیگر مقامات رژیم ایران انجام داده است فالح فیاض مشاور امنیت مالکی که او را بخوبی می شناسید، صریحا علام کرد کوبلر پروژه بستن اشرف را با سفیر ایران در بغداد و دیگر مقامات ایران پیش می برد. مراجعات مکرر ما به کوبلر و نامه های متعدد ما به دبیر کل و دیگر مقامات ذیربط برای تکذیب این مطلب از سوی کوبلر به جایی نرسید. البته از اول واضح بودکه فالح فیاض بخش کمی از این رابطه را فاش کرده و رابطه کوبلر با رژیم ایران برای انهدام اپوزیسیون این رژیم، بسیار فشرده تر است . این به وضوح یک تجارت باخون است .
5-آقای طاهر بومدرا، در شهادت تحت سوگند در مقابل کنگره آمریکا در 13 سپتامبر تصریح کرد ” بله آقای رئیس، من این را در برابر شما تأکید میکنم که یونامی به هیچ وجه مستقلانه عمل نمیکند بویژه در هر موضوعی که به اشرف ربط داشته باشد در دفتر نخست وزیر تصمیم گیری میشود  و برخی اوقات هم در سفارت ایران در بغداد”.
آقای بومدرا که در اعتراض به اقدامات توطئه گرانه کوبلر علیه اشرف در مه 2012 استعفا داد، در بخشهای دیگری از سخنانش تصریح کرد که به همراه کوبلر در 5 ملاقات با سفیر ایران شرکت داشتم که موضوع اصلی گفتگوها اشرف بود. شما بهتر می دانیدکه سفیر رژیم ایران در بغداد پاسدار حسن دانایی فر از سران نیروی تروریستی قدس است.متن شهادت آقای بومدرا در کنگره آمریکا در 13 سپتامبر 2012 و متن سخنان او در پارلمان انگلستان در دسامبر 2012 ضمیمه است (ضمیمه شماره 14) .
6-هر چند اظهارات آقای بومدرا و فالح فیاض در اثبات همکاری کوبلر با فاشیسم دینی حاکم بر ایران علیه اپوزیسیون آن کافی است، اما روابط کوبلر با رژیم ایران از این هم رسواتر است. من برخی از اظهارات مقامات رژیم و دیگر اخبار حاکی از روابط او با رژیم ایران در مورد اشرف  را ضمیمه میکنم(ضمیمه شماره 15).
7-من از شما به عنوان یک مقام ارشد ملل متحد سوال میکنم که چگونه در مقابل چنین نقض آشکاری سکوت میکنید و به ما هم توصیه میکنید که با کوبلر که با قاتلان ما زد و بند میکند همکاری کنیم؟ دکتر آلخو ویدال کوادراس نایب رئیس پارلمان اروپا و رئیس کمیته  بین المللی در جستجوی عدالت متشکل از 4000 پارلمانتر در دو سوی آتلانتیک در 19 اکتبر به دبیرکل ضمن برشمردن برخی از همکاریهای  کوبلر با رژیم ایران علیه ساکنان اشرف و لیبرتی نوشت:
” گفتگو با رژیم ایران در مورد مخالفانش که افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو و به تصریح کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد، پناهجویان و افراد مورد نگرانی هستند، یک اقدام مجرمانه است.... ارتباطات نماینده ویژه با نمایندگان رژیم ایران در باره مخالفان ایرانی پیامدهای حفاظتی و امنیتی وخیمی دارد و راه را برای قتل عام سوم ساکنان هموار میکند که بدون تردید برای نماینده ویژه و ملل متحد الزام قضایی خواهد داشت.”
همچنانکه ملاحظه می کنید پیش بینی او در مورد سومین قتل عام درست از آب در آمده است. نامه ضمیمه است( ضمیمه شماره 16)

C-دروغگویی و جعل وتزویر از سوی کوبلر
1.از آنجا که کوبلر به تبعیت بی چون و چرا از سیاست های مالکی و رژیم ایران برای بستن اشرف و انهدام اپوزیسیون ایران متعهد است، رابطه اش با ساکنان اشرف و نمایندگان و وکلایشان و حتی با گروههای پارلمانی از کشورهای مختلف و شخصیت های آمریکایی، از روز اول مبتنی بر دروغ و فریب و جعل و تزویر بود. بعد از انتقال گروه پنجم به لیبرتی در اوایل ماه مه کوبلر ویزای سفرش به تهران را دریافت کرد و بلافاصله به تهران رفت یکی از موضوعات گفتگوی وی در تهران بخصوص با مقامات وزارت اطلاعات اشرف و سازمان مجاهدین بود. توجه شما را به اطلاعیه کمیته بین المللی درجستجوی عدالت در این رابطه جلب می کنم.(ضمیمه شماره 17).
همچنانکه در این اطلاعیه ملاحظه میکنید کوبلر در سفرش به بروکسل در ماه فوریه 2012 به مقامات اتحادیه اروپا گفته بود که رژیم ایران ویزای سفرش به تهران را به  بسته شدن اشرف مشروط کرده است. پس از این سفر ما دیگر خود را مجاز نمی دیدیم که با چنین فردی در مورد سرنوشت ساکنان اشرف دیدار و گفتگو کنیم و به همین خاطر خانم رجوی در خواستهای مکرر ملاقات وی را رد کرد.

2.شخصیتهای برجسته آمریکایی از هر دو حزب از جمله شهردار جولیانی، قاضی موکیزی، فرماندار رندل، وزیر ریچ، سناتور توریسلی و دوستان اروپایی مانند آقای فرهویگن ( وزیر سابق اروپایی آلمان و معاون سابق کمیسیون اروپا)، خانم زوسموت رئیس سابق مجلس آلمان، دکتر آلخو ویدال کوادراس نایب رئیس پارلمان اروپا و استرون استیونسون رئیس هیأت رابطه با عراق پارلمان اروپا با اصرار از ما خواستند به گفتگو با کوبلر ادامه دهیم و یک بار دیگر به او شانس بدهیم و او را آزمایش کنیم. در اثر این اصرارها روز اول ژوئیه خانم رجوی با حضور شخصیتهای فوق با کوبلر ملاقات کرد. گزارش ناظران اروپایی از ملاقات 1 ژوییه ضمیمه است(ضمیمه شماره 18)
متعاقبا در 26 ژوییه نیز خانم رجوی ملاقات دیگری با او داشت. اما بعدا روشن شد که او از این ملاقاتها هم سوء استفاده کرده است. لطفا به نامه 03 ژوییه به سفیر فیرید توجه کنید( ضمیمه شماره 19)

3.رویکرد کوبلر با موشکباران لیبرتی و اطلاعیه او تردیدی باقی نمیگذاشت که او در جبهه مالکی و خامنه ای قرار دارد. این نقطه پایان هرگونه رابطه بین ساکنان و نمایندگانشان با کوبلر بود. من توجه شما را به اطلاعیه شماره 16 دبیرخانه شورای ملی مقاومت در این باره جلب میکنم( ضمیمه شماره 20).
ما به اندازه کافی دلیل و سند داریم که کوبلر در جنایت علیه بشریت در 9 فوریه نقش داشته است و باید به خاطر حمله موشکی 9 فوریه مورد مواخذه قرار گیرد.

4.اطلاعیه سفیر آلمان در عراق، خانم کوبلر در باره حمله 9 فوریه که به احتمال زیاد توسط کوبلر پیش نویس شده است، به خوبی نشان میدهد که ماموریت کوبلر و همسرش درعراق، انهدام اپوزیسیون ایران بوده است. صدها سایت و تلویزیون و روزنامه تحت کنترل دولت در ایران به طور گسترده ای اطلاعیه سفیر آلمان را منعکس کردند و تاکید کردند که دولت آلمان خواستار اخراج مجاهدین از عراق شده است. آقای گونتر فرهویگن وزیر سابق امور اروپایی آلمان و معاون سابق کمیسیون اروپا در این باره گفت: «این کمککننده نیست که همسر کوبلر، سفیر آلمان در بغداد، اطلاعیهیی صادر کرد که قابل پذیرش نیست. بنابراین من اینجا همچنین بایستی به دولت آلمان اشاره کنم، دولت خود من. من انتظار دارم صدر اعظم آلمان و وزیر خارجه این را بسیار واضح سازند که این اطلاعیه سفیر آلمان در بغداد موضع دولت آلمان نیست.
این اطلاعیه نشاندهنده یک جهالت محض و عدم صلاحیت سیاسی است. یک سفیر آلمان بایستی مردم آلمان را در کشور میزبان نمایندگی کند. من تنها میتوانم بگویم که او من را نمایندگی نمیکند. او صدها هزار حامی این موضوع در کشور من را نمایندگی نمیکند».
من همچنین توجه شما را به اطلاعیه شورای ملی مقاومت ایران در این رابطه جلب میکنم ( ضمیمه شماره 21).

5.هم اکنون یک اجماع بی نظیر در بین شخصیتهایی که از نزدیک موضوع اشرف را دنبال میکرده اند وجود دارد که معتقدند کوبلر به آنها دروغ گفته است، آنها را فریب داده است، کوبلر یک جنایتکار است و باید محاکمه شود. من بخشهایی از سخنان شهردارجولیانی، وزیر تام ریچ، ژنرال جونز، وزیر ریچاردسون، فرماندار هاوارد دین، نیوت گینگریچ، سناتور سنتروم، فرماندار رندل، قاضی موکیزی، سفیر بولتون، فرانسیس تاونزند، اندروکارد، سناتور توریسلی از آمریکا، گونتر فرهویگن، پائولو کازاکا، پروفسور ژان زیگلر را در این رابطه ضمیمه میکنم (ضمیمه شماره 22) .
این تنها بخش محدودی از این اظهارات است و من از ارسال بقیه آنها خوداری کردم. این ها همان کسانی هستند که در ژوئن و ژوئیه گذشته از خانم رجوی خواستند ملاقاتهایش را با کوبلر از سر بگیرد.

6.سفیر بولتون در جلسه یی در ژنو در 27 فوریه 2013 گفت: « کوبلر دچار بیماری است که ما در وزارتخارجه آمریکا آنرا “بیماری مشتری گرایی” مینامیم. او فکر میکند که نه برای سازمان ملل و دول عضو آن، بلکه برای دولت عراق کار میکند. و فکر میکنم وضعیت وی در حال حاضر بسادگی از دست رفته است. به همین علت ما نیاز داریم که در درون سازمان ملل کمیسر عالی (پناهندگان) و معاون دبیرکل در هماهنگی برای مساعدت انساندوستانه نقش خود را اعمال کنند. ...
آنچه که ما در رفتار با انسانها در کمپ لیبرتی شاهد آن هستیم یک شکست سازمان ملل در تمامی ارگانهای آن است. یونامی در عراق طوری رفتار میکند که گویی یک عامل مزد بگیر دولت مالکی در بغداد است. کمسیاریای عالی پناهندگان و معاون دبیرکل در هماهنگی برای مساعدت انساندوستانه  در نیویورک در التزام به دستور کارشان شکست خوردهاند. و کل سیستم سازمان ملل بعنوان یک تمامیت دارد بار دیگر بیاعتبار میشود. دبیرکل بانکیمون که من شخصاً 20 سال است که او را میشناسم، اینطور فکر میکنم که او بطور کامل در جریان آنچه روی میدهد نیست ولی به هر حال او به نوبه خودش دارد مرتکب اشتباه عظیمی از جانب سازمان ملل میشود اگر که مسائل را فوراً تصحیح نکند. ....
اجازه بدهید من در مورد مسائلی صحبت کنم که مهم هستند اما در این بحث دارد گم میشود. اول اینکه نماینده ویژه دبیرکل برای یونامی رئیس کل سیستم سازمان ملل در عراق نیست. وی تنها یک عامل یک عملیات بزرگ است. در واقع، شورای امنیت ملل متحد بارها برسمیت شناخته است که نقش کمیساریای عالی پناهندگان در عراق تابع مارتین کوبلر یا یونامی نیست. در آخرین تأییدیه جدید یونامی در قطعنامه 2061 در ماه ژوئیه سال گذشته، در مقدمه پاراگراف 12 -  دارم آدرس میدهم که همه بتوانند آنرا پیدا کنند -   شورای امنیت تصریح میکند که از نقش کمیساریای عالی پناهندگان حمایت میکند، اما در همکاری با یونامی و نه تحت امر یونامی. یعنی در همکاری با یونامی است.
اساسنامه کمیساریای عالی بصراحت میگوید که کار کمیساریای عالی باید کاملاً غیر سیاسی باشد و بلکه باید انساندوستانه و اجتماعی باشد. آنچه مارتین کوبلر انجام داده و آنچه که دفتر کمیساریای عالی اجازه داده اتفاق بیافتد این است که نقش آن سیاسی شده و دارد اراده دولت مالکی را دنبال میکند که خود اراده ملاهای تهران را دنبال میکند.
اگر هرگز گروهی بوده که بتواند نشان دهد که طبق اساسنامه اولیه قوانین کمیساریای عالی از یک نگرانی جدی آزار و اذیت برخوردار است، این گروه همانا ساکنان کمپ لیبرتی هستند. و دولت عراق از بسیاری جهات این ترس را تقویت کرده است».


7.شهردار جولیانی در  20 فوریه2013 در هوستون  و قبل از آن در واشنگتن گفت :
«در ژوئن سال گذشته هیئتی که من و قاضی موکیزی هم در آن شرکت داشتیم، به پاریس سفر کرد و با مارتین کوبلر و نمایندگان او ملاقات کرد. ما به یک توافق ده ماده ای دست یافتیم که باعث نقل مکان ساکنان شود و مارتین کوبلر هم به ما قول داد که ساکنان اشرف در اردوگاه کار اجباری لیبرتی در امن و امان خواهند بود چراکه در نزدیکی بغداد و فرودگاه بین المللی واقع شده است. من از شما میخواهم که به این عکس نگاه کنید. این اردوگاه کار اجباری لیبرتی بخش کوچکی از یک کمپ بزرگتر است که نیروهای آمریکایی در آن حضور داشتند. در وسط محوطه ای است که مرز آن را با شبرنگ قرمز میبینید. یک بخش بسیار کوچک. باقی آن محوطه یک کمپ نظامی است که ارتش عراق در آن مستقر است. و در آن طرف تر، در نزدیکی آب، فرودگاه قرار دارد.
بنابراین مارتین کوبلر ادعا میکرد که این یک منطقه بسیار امن است چراکه آنها در واقع در یک پایگاه نظامی خواهند بود. در پایگاه نظامی که ارتش عراق آن را احاطه کرده است. منطقه ای که عراقی ها آنجا را بسیار امن نگاه میدارند چون فرودگاه و ارتش در آنجا قرار دارد و در همه جا دوربین های مداربسته وجود دارد و بنابراین این منطقه برای ساکنان از اشرف هم امن تر است. او به ما این اطمینان را داد. او به ما اطمینان داد که اگرچه تاسیسات بسیار ناخوشایند و وحشتناک بنظر می آیند اما به ما قول داد که ترمیم خواهند شد و آب آشامیدنی و برق وجود خواهد داشت. او قول های زیاد دیگری هم به ما داد. و مهم ترین چیزی که به ما قول داد این بود که آنها خیلی زود و بسرعت از آنجا به کشورهای ثالث منتقل خواهند شد. یعنی روند یافتن کشورهای دیگر برای بازاسکان همه این افراد تسریع خواهد شد.
تک تک نکته هایی که من به تو گفتم، مارتین کوبلر، دلیل داشت. و به عقیده من، تک تک چیزهایی که او در ژوئن به ما گفت دروغ بود. او ثابت کرده است که یک دروغگوی حرفه ای است و این امری تاسف آور است. به نظر من دیگر هیچ راه چاره یی در رابطه با مارتین کوبلر وجود ندارد. اگر سازمان ملل میخواهد کار درست را انجام دهد باید او را فورا اخراج کند. او مشغول اجرای طرح های کثیف رژیم های ایران و عراق است. او کار سازمان ملل را انجام نمیدهد. او سعی نمیکند که از افرادی که در شرایط آسیب پذیر قرار دارند حفاظت کند. این افراد باید فورا بعنوان پناهنده به رسمیت شناخته شوند. باید استاتوی پناهندگی به تمامی آنها داده شود. اگر آنها پناهنده نیستند پس اصلا تعریف واقعی پناهنده چیست»؟

8.استرون استیونسون همزمان با  اجلاس شورای حقوق بشر در 28 فوریه2013 دریک کنفرانس درمقر اروپایی سازمان ملل در ژنو گفت:
«وقتی مارتین کوبلر برای دیدن من به دفترم در بروکسل آمد و همچنین به دیدن اعضای ارشد پارلمان اروپا آمد، به ما قول داده شد. وی به همراهش یک سند سنگین از عکسهایی آورده بود که به ما نشان دهد که عجب جایی این کمپ لیبرتی خواهد بود. اینکه انساندوستانه و راحت خواهد بود و ساکنان از امنیت کامل برخوردار خواهند بود و هر چند که کوچک است اما آنها تنها چند هفته در آنجا خواهند بود و بعد به محلهای امن برده خواهند شد. دو بار من به ژنو آمدم تا با آنتونیو گوترز صحبت کنم. او به من گفت ایده این است که یک ریل درهای چرخشی داشته باشیم که در این ریل چرخشی چند صد نفر از اشرف به لیبرتی آورده خواهند شد و توسط کمیساریا مصاحبه و ثبت میشوند و بلافاصله به کشورهای امن برده میشوند. و من به پاریس رفتم و خانم رجوی را متقاعد کردم که به ساکنان اشرف بگوید که این تنها شانس آنها برای خروج از عراق است و اینکه آنها باید به کمپ لیبرتی نقل مکان کنند. و اینکه مصاحبههای کمیساریا نمیتواند در اشرف برگزار شود چون این برای مالکی و دولت عراق یک خط قرمز است. در حالیکه نظر خانم رجوی درستتر بود، بخاطر اصرار من او حاضر به اینکار شد و با ساکنان در اشرف صحبت کرد و آنها را راضی به جابجایی کرد. این بر پایه تضمینی بود که مارتین کوبلر داده بود که حالا روشن شده که کاملاً دروغ بوده است. من گول خوردم. سند عکسها دستکاری شده بود. ما مدرک دست اول از طاهر بومدرا داریم که برای سازمان ملل در بغداد کار میکرد و بعد، در نفرت از اینکه به او دستور داده شده بود عکسها را دستکاری کند استعفا کرد. این رفتار سازمان ملل در عراق است. هم من و هم همکارانم را گول زدند. و ما هم به نوبه خود آدمها را در اشرف گول زدیم و آنها را مجبور کردیم که خودشان را تبدیل به اهداف آسیبپذیر در قبال حمله و کشتار کنند. و این دقیقاً چیزی است که اتفاق افتاد و من بدین خاطر احساس گناه میکنم....»

9.پروفسور ژان زیگلر گفت:
«مارتین کوبلر یکی از 53 نماینده ویژه دبیر کل در سراسر جهان است. با یک دستورکار مشخص. بایستی موقعیت او ر ا درک کرد. همسر او بریتا واگنر سفیر جمهوری فدرال آلمان در بغداد است. مشخص است که وقتی شما سفیر در کشوری هستید، بایستی بهترین رابطه را با دولت محلی داشته باشید. لذا خانم واگنر هر کاری میکند تا مالکی عصبانی نشود. برای اینکه هر چه سازگارتر باشد. لذا شوهر برای اینکه مزاحم حرفة زنش نشود، به همدستی مرگبار در سیاست سازش با نخست وزیری کشیده میشود که یک نوکر صاف و سادة ملاهای تهران است. من فکر میکنم که به لحاظ حقوق می صرفد و اینجا به عنوان یک حقوقدان دارم صحبت میکنم، که بررسی شود چگونه کوبلر میتواند به همدستی در جنایت علیه بشریت متهم شود. رفتار او را میشناسید. دروغ عمد در برابر رئیس جمهورمنتخب شورای ملی مقاومت هنگام انتقال، سپس امتناع از حفاظت در لیبرتی، چشم پوشی نسبت به شرایط زندگی در این کمپ زندانیان. و بالاخره امتناع از اینکه با بازماندگان این حمله دیدار کند. تمامی اینها تبدیل به پرونده سنگینی میشود. یا در برابر دادگاه های آلمانی که دارای یک رویة قضایی بسیار مطمئن و بسیار قوی در رابطه با جرائم علیه بشریت هستند. و یا در برابر دادگاه بین المللی در لاهه، بایستی که روند قضایی علیه مارتین کوبلر به خاطر همدستی در نسل کشی آغاز شود.
..... بدون اصول منشورملل متحد، بدون اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر، تمدنی روی کره زمین وجود نخواهد داشت. لذا همه ما منفعت داریم که سازمان ملل معتبر باشد و کارش را انجام دهد. اما با سکوت در مورد لیبرتی و اشرف، با اجرا نکردن بلادرنگ مکانیزمهای حفاظت آزادیخواهان، ملل متحد بازهم بیشتر اعتبار و شرافت خود را از دست خواهد داد».

10.فرماندار ادوارد رندل در جلسه یی در ژنو در 27 فوریه 2013 گفت: ”ما در مقابل ساکنان اشرف و لیبرتی موفق نبودیم چون  به ما توسط کوبلر دروغ گفته شد و ما توسط دولت خودمان گمراه شدیم و سرمان کلاه رفت. ما خانم رجوی را متقاعد کردیم که رهبری اشرف را متقاعد کند که پروسه جابجایی را شروع کند. به ما دروغ گفته شد و ما زود باور بودیم. هرگز لطفی برای حفاظت از ساکنان لیبرتی وجود نداشت. یادمان باشد که کل شرایط برای رفتن به لیبرتی این بود که آنجا ساکنان از امنیت بیشتری برخوردار خواهند بود. آنجا یک محل پرت افتاده نبود بلکه نزدیک بغداد بود وظاهرا جای امنتری بود. ولی اینطور نبود. تمامی قولها بر سر شرایط لیبرتی و آنچه که در یادداشت تفاهم بود و آنچه ساکنان اشرف میتوانند همراه خود بیاورند، و تقریباً تمامی قولها زیر پا گذاشته شده است. ”

11.رئیس کمیته بین المللی درجستجوی عدالت به دلیل بی اعتمادی به گزارشهای کوبلر سه گزارش مشروح در باره وضعیت اشرف و لیبرتی به اجلاس شورای امنیت در ماه آوریل و ژوییه و نوامبر 2012 ارسال کرد. این سه گزارش ضمیمه است (ضمیمه شماره 23).
وی در آخرین گزارش خود به شورا در 28 نوامبر 2012 تاکید کرد:
”انگیزه تهیه این گزارش که سومین گزارش از نوع خود می باشد، فقدان یک گزارش بیطرفانه و جامع از وضعیت اشرف و لیبرتی از سوی یونامی و سفیر کوبلر نماینده ویژه دبیرکل در این رابطه است. من و همکارانم [نمایندگانی] در پارلمان اروپا، در کنگره آمریکا، در پارلمان انگلیس و فرانسه و بسیاری از حقوقدانان و شخصیتهای برجسته بین المللی از هفته های اول که کوبلر پرونده اشرف را به دست گرفت با حسن نیت کامل با او در ارتباط و همکاری بودیم، اما متاسفانه تجارب تلخ ما نشان داد که کوبلر یک اهداف خاص سیاسی را دنبال میکند و از بیطرفی بسیار دور است. در جلسات گذشته شورای امنیت در مورد عراق به خصوص اجلاس ژوئیه 2012 کوبلر نشان داد که متاسفانه کوبلر یک گزارشگر امین در ارتباط با اشرف و لیبرتی نیست و ملاحظات سیاسی در ارتباط با دولتهای ایران و عراق بر درک او از واقعیت ها و تحلیل او کاملا سایه می اندازد”.

کمیته بین المللی درجستجوی عدالت در این گزارش از شورای امنیت میخواهد ”دبیر کل را موظف کند یک کمیسیون تحقیق پیرامون عملکردهای نماینده ویژه در رابطه با اشرف و لیبرتی و ارتباطاتش با رژیم ایران و دولت عراق تشکیل دهد و بطور خاص در مورد اظهارات آقای طاهر بومدرا و شهادتش در کنگره آمریکا تحقیق کند ” و مقرر کند ”دبیرکل ملل متحد نماینده بی طرفی را از سوی خودش بجای کوبلر در ارتباط با اشرف و لیبرتی منصوب کند”

12.در یک کلام در طول 15 ماه گذشته ما هیچ چیز جز دروغ و فریب از کوبلر ندیده ایم. در کلی ترین دسته بندی او با سه دروغ بزرگ تلاش کرد تا ساکنان را به زندان لیبرتی منتقل کند. دروغ اول: لیبرتی با استانداردهای انسانی تطبیق میکند. دروغ دوم: لیبرتی یک محل موقت ترانزیت است و ساکنان بسرعت از آنجا به کشور ثالث منتقل میشوند، و دروغ سوم: لیبرتی یک محل امن و سالم است. 13ماه پس از انتقال اولین گروه هر سه دروغ فاش شده و کوبلر باید از بابت آنها حسابرسی شود.

D-استانداردهای انساندوستانه
1-چنانکه فوقا خاطر نشان کردم، برخلاف اظهارات کوبلر، مساحت 40 کیلومتری لیبرتی که او وعده میداد در عمل به حدود نیم کیلومتر مربع تنزل یافت .
2-کوبلر در 18 ژانویه 85 عکس از لیبرتی برای من به عنوان نماینده ساکنان فرستاد که در اختیار ساکنان قرار بدهم. این عکسها بزودی روشن شد که دستکاری شده بود و برای فریب دادن ساکنان تهیه شده بود. آقای بومدرا که خود این عکسها را از طرف کوبلر برای من ارسال کرد، در جلسه استماع در کنگره آمریکا تحت سوگند گفت:
“وقتی در دسامبر 2011، عراق اعلام آمادگی کرد که تبعیدیان را به محل جدیدی در کمپ لیبرتی منتقل کند، من چندین بار به منظور بازرسی از کمپ لیبرتی بازدید کردم و گزارش دادم که این کمپ ظرفیت اسکان دادن به 3400 مرد و زن را ندارد. نماینده ویژه دبیرکل خودش هم از کمپ لیبرتی بازدید کرد و به این واقعیت پی برد. اما وقتی دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل مشاوری را استخدام کرد تا شرایط کمپ لیبرتی را ارزیابی کند، نماینده ویژه به او فشار آورد تا اعلام کند این کمپ از همه استانداردهای بشردوستانه برخوردار است، ادعایی که به هیچ وجه با واقعیت سنخیتی نداشت. وقتی این مشاور قبول نکرد، کوبلر خودش بیانیه یی صادر کرد که هم جامعه بین المللی و هم تبعیدیان را گمراه کند و به آنها بقبولاند که شرایط با استانداردها مطابقت دارد تا فرآیند انتقال آغاز شود...
با این همه از دید من، غیراخلاقی ترین کاری که انجام شد این بود که به کارمندان یونامی ابلاغ شد تا بطور گزینه یی از کمپ لیبرتی عکس بگیرند. آنگاه تصاویری که از کمترین میزان دافعه برخوردار بودند ثبت گردید و به نمایندگان تبعیدیان در پاریس فرستاده شدند، به انضمام این پیام که مساحت 40 کیلومتری مربعی سایت جدید به دو ونیم کیلومتر مربع تقلیل یافته است. بر این اساس بود که تبعیدیان پذیرفتند که کمپ اشرف را ترک کنند. اما در واقع امر مساحت سایتی که در کمپ لیبرتی به ساکنان تعلق گرفت شش دهم کیلومتر مربع است و توسط دیوارهای بتونی به ارتفاع 3 تا 4 متری محصور شده است.”

3-در 31 ژانویه2012 کوبلر اعلام کرد :
” کمیسیاریای عالی پناهندگان سازمان ملل و دفتر حقوق بشر یونامی اکنون این را که ساختار و امکانات کمپ لیبرتی طبق استانداردهای انسانی بین المللی تصریح شده  در یاد داشت تفاهم است، مورد تآیید قرار داده اند”
این در حالی است که بعدها معلوم شد روز 19 ژانویه2012 متخصص کمیساریای عالی پناهندگان که در شهادت آقای بومدرا به آن اشاره شده است، بر اساس بازدید روز 18 ژانویه از لیبرتی، رسما و کتبا اعلام کرد:
«از نظر فنی کمیساریا نمیتواند:
- تصدیق یا تأیید کند که محل فوق بر اساس بسیاری از کتب موجود در زمینه استانداردها، استانداردهای انساندوستانه را برآورده میکند، از جمله کتاب راهنمای کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد، کتاب اسفیر، کتاب هو و سایر موارد، در نظر گرفته شود که اینها برای آوارگان در شرایط اضطراری در نظر گرفته شده است.
- کمیساریا نمیتواند سالم بودن زیرساختها و/یا سرویسهای خدماتی را که زیر زمین هستند و یا دیده نمیشوند را تصدیق یا تأیید کند.
- کمیساریا نمیتواند سالم بودن زیرساختهایی مثل موارد زیر را تصدیق یا تأیید کند:
-    ژنراتورها
-    پمپهای آب
-    توزیع آب
-     منابع آب
-    تخلیه  فاضلاب (لوله ها، منابع و پمپها)
-    تامین و توزیع برق/ ارتباطات و غیره»

آیا کسی هست که به ما توضیح دهد چگونه در عرض 10 روز همه این استانداردها تامین شد
4-گزارش متخصص کمیساریا که اصل آن ضمیمه است (ضمیمه شماره 24) تصریح میکند: «این یک امر اساسی است که دولت عراق اجازه بدهد که از طرف اشرفیها 3-5 روز قبل از شروع انتقال از مکان موقت انتقالی بازدید کنند».
این خواستی است که ساکنان و نمایندگانشان دهها بار از کوبلر خواستند اما او هیچگاه پاسخی به این خواست مشروع نداد.
5-نایب رئیس پارلمان اروپا روز سوم ژانویه 2013 ضمن ارسال این سند برای دبیرکل طی نامه یی که  اصل آن ضمیمه است (ضمیمه شماره 25)، بر فریبکاری مارتین کوبلر تاکید کرد و  نوشت: «نتیجه این رویکرد و این فریبکاری آشکار ، یک جابجایی اجباری ساکنان، بی خانمان کردن آنها با نقض واضح معیارهای کمیساریا و تحت نام سازمان ملل بوده است. تحت هیچ شرایطی هیچکس با حداقل پرنسیپ نمیتواند سکوت کند. من بار دیگر از شما میخواهم بخاطر جلوگیری از ادامه نقض حقوق ساکنان اشرف و لیبرتی، برای جلوگیری از  نقض استانداردهای انسانی و حقوق بشری و مهمتر از همه بخاطر حفاظت از ارزشهایی که ملل متحد بر آن بنا شده است،  یک نماینده شخصی و بی طرف که مورد قبول همه طرفها باشد برای تحقیق در باره اشرف و لیبرتی و از جمله این فریبکاری و تقلب آشکار، مشخص کنید. عدم تحقیق در باره هر قانون شکنی و جنایتی، عملا تشویق و فراخوان به تکرار آن است».

6-وضعیت انسانی کمپ لیبرتی 13 ماه بعد از انتقال اولین گروه به لیبرتی و برغم هزینه های گسترده ساکنان ( تنها 7 میلیون دلار هزینه آب و سوخت)، همچنان غیر قابل قبول است. علیرغم هزینه های کلان ساکنان ( یک قلم 4 میلیون دلار برای سوخت و 2.5 میلیون دلار برای آب)، وضعیت زیرساختهای کمپ بحرانی است. پس از هر بارندگی، لیبرتی غیر قابل سکونت میشود فاضلاب و آب سراسر کمپ را فرا میگیرد و محیط را کاملا آلوده و بدلیل آب و گل و لای غیر قابل تردد می کند.

-Eباز اسکان و مکان موقت انتقالی (TTL)
1-یکی از اقدامات رذیلانه کوبلر این بود که در حالیکه بخوبی میدانست زمان اقامت طولانی ساکنان در لیبرتی سالها طول خواهد کشید، به خواست دولت عراق بر کمپ لیبرتی نام مکان موقت انتقالی(Temporary Transit Location) گذاشت. در حالیکه طبق استانداردهای ملل متحد چنین محلی، برای اقامت چند هفته یی یا چند ماهه تشکیل میشود. عنوان مکان موقت انتقالی بهانه ای به دست عراق و کوبلر داده است تا همه کمبودهای امنیتی و انسانی را به این وسیله توجیه کند. برای هضم این موضوع کوبلر از روز اول به دروغ پردازی در باره چشم اندازهای بازاسکان مشغول بود تا ساکنان را به این وسیله فریب بدهد.
2-کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد آنتونیو گوترز، در فوریه 2012 تاکید کرده بود، بهترین راه برای جابجایی ساکنان به لیبرتی این است که به صورت درهای چرخشی عمل شود یعنی تعدادی از اشرف به لیبرتی بروند و سپس به خارج از عراق منتقل شوند و سپس افراد بعدی منتقل شوند. اما با فشار کوبلر 3100 تن در زندان لیبرتی تلنبار شدند.
3- تا آنجا که به باز اسکان بر میگردد، من بیلان  ملل متحد را تا شب قبل از حمله 9 فوریه در نامه 8 فوریه برای شما فرستاده بودم و عینا تکرار میکنم:
«- از ابتدای 2012 تا کنون کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد به 31 تن از ساکنان اعلام کرده است که کشورهای مشخصی آنها را پذیرفته اند اما تا بحال فقط 7 نفر توسط کمیساریا باز اسکان شده اند . از 31 نفر 25 نفر موافقت خود را با کشور پیشنهاد شده توسط کمیساریا اعلام کرده اند و 6 نفر با کشور پیشنهادی مخالفت کرده اند. سه نفر هم که رفتن به فنلاند را رد کرده بودند با تلاشهای نمایندگان ساکنان، متقاعد شدند به فنلاند بروند و این را به کمیساریا اعلام کردند.
- تا کنون کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد به 62 تن از ساکنان اعلام کرده است کشورهایی که پرونده این افراد به آنها داده شده، با پذیرش آنها مخالفت کرده اند.
-قول های 14 ماهه کوبلر برای پذیرش 300 تن از ساکنان که پناهندگی آلمان را دارند، پوچ از آب درآمده است و حتی یک نفر نیز تا کنون به آلمان منتقل نشده است. در نوامبر 2012 مقامات آلمانی با 99 تن از ساکنان مصاحبه کردند اما هنوز کسی منتقل نشده است
- 66 تن از ساکنان در تابستان گذشته توسط مقامات آمریکایی مورد مصاحبه قرار گرفتند، اما هنوز حتی یک نفر به این کشور منتقل نشده است.
-29 تن در آوریل 2012 توسط مقامات فرانسوی مورد مصاحبه شدند اما هنوز هیچکس منتقل نشده است
-80 تن توسط ایتالیا در 2011 و 2012 مورد مصاحبه قرار گرفتند اما فقط 3 نفر از آنها به این کشور منتقل شدند.
.... هم نمایندگان ساکنان در لیبرتی و اشرف و هم نمایندگان آنها در خارج از سال 2009 تا کنون بارها لیستهای بیماران و کسانی را که تحمل شرایط عراق برایشان سخت تر است به مقامات کمیساریای عالی پناهندگان و یونامی داده اند تا اعزام آنها را تسریع کنند. روز 22 دسامبر مشاور حقوقی ساکنان لیبرتی برای چندمین بار یک لیست 69 نفره برای کمیساریای عالی پناهندگان فرستاد و نوشت:«من می می خواهم لیست شماره یک را دراختیار شما بگذارم که شامل بیماران و افرادی است که پروسه انتقال آنها به کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید تسریع شود. بیشتر این اسامی قبلا به یونامی در نوامبر2009، آوریل2010و اوت 2010داده شده است».
..... اما از این افراد تا کنون تنها 2 نفر به خارج اعزام شده اند که جزو همان 7 نفری هستند که از ابتدا تا کنون توسط کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد  منتقل شده اند».

4-شما از ما خواسته اید که در راستای باز اسکان با کشورها کار کنیم. نمایندگان ساکنان و شخص خانم رجوی از مه 2011 که ساکنان پیشنهاد ایشان را برای انتقال به کشور ثالث از اشرف پذیرفتند تا قبل از حمله 9 فوریه با استفاده از همه امکانات و هزینه های کلان در صدد متقاعد کردن کشورها برای پذیرش شماری از ساکنان اشرف بودند. خانم رجوی شخصا در سفر به کشورهای مختلف اروپایی از جمله اسپانیا، ایتالیا، بلژیک، نروژ، استونی، سوئیس، فنلاند و نمایندگان شورای ملی مقاومت و ساکنان اشرف و لیبرتی در تمامی کشورهای اروپایی و در ارتباط با کشورهای عربی بارها خواستار پذیرش بخشی از ساکنان شدند. هرچند از این طریق تعداد بیشتری به نسبت کمیساریای عالی پناهندگان منتقل شدند با اینحال ابعاد بسیار محدود بود.  به هرحال بعد از 9 فوریه، صورت مساله عوض شده است و ما هیچ راهی جز تمرکز مطلق روی امنیت و سلامت ساکنان و یافتن یک راه حل برای تمام آنها بدون هیچ استثنایی اعم از تخلیه فوری به آمریکا و یا انتقال فوری به اشرف نداریم.

F-دسترسی به همه قسمتهای کمپ
عدم دسترسی به قسمتهای مختلف کمپ یک دروغ ساخته و پرداخته مارتین کوبلر است. من در پاریس و نمایندگان ساکنان در لیبرتی و اشرف بارها بصورت شفاهی و مکتوب (از جمله در نامه های 18 اوت و 12 نوامبر 2012 به کوبلر و نامه 14 نوامبر 2012 به معاون کوبلر) از وی سوال کرده ایم که در چه زمانی و چه کسی و در چه محلی برای دسترسی آزادانه کدام مانیتور یا مقام یونامی مانع ایجاد کرده است یا مانع صحبت خصوصی آنها بوده اند. اما او هیچ جوابی نداشت و هیچگاه به درخواستهای ما برای روشن کردن این اتهام پاسخ نداد. امروز در انگیزش کوبلر هیچ تردیدی وجود ندارد. او به این وسیله در صدد است برای تعرض احتمالی نیروهای عراقی به اشرف یا لیبرتی زمینه سازی کند و توجیه فراهم کند. من ذیلا قسمتی از نامه به کوبلر در 12 نوامبر 2012 را نقل میکنم:
«شما در پایان نامه تان(11 نوامبر) به نحو بسیار سوال برانگیز و بدون ذکر جزییات و بیان هیچ فاکتی نوشته اید ” ما همچنین به طور فزاینده یی نگرانیم که مانیتورهای ما مشکلات هر چه بیشتر و بیشتر در رابطه با ملاقاتهای بدون ناظر با ساکنان دارند.”
این ادعا مطلقا کذب، آمیخته با اهداف و غرضهای سیاسی شما و عاری از هرگونه دلیل و صرفا یک افترا به ساکنان لیبرتی و سازمان مجاهدین و رهبری کمپ است. الان مشخص میشود که یک هدف افزایش ناگهانی بازدیدهای مانیتورها در هفته اخیر،  زمینه سازی برای همین افتراست. در همین رابطه توجه شما را به نکات زیر جلب میکنم
1-من در نامه 18 اوت 2012 به شما نوشتم: ” ... من در ملاقات 14 آوریل در پاریس هم به شما گفتم هرگز نمایندگان ساکنان ممانعتی در ملاقات خصوصی مانیتورهای یونامی با ساکنان ایجاد نکرده اند و نمی کنند. بعد از آن نیز حتی نمایندگان ساکنان به مانیتورها تصریح کردند که کسانی هم که تا آن زمان برای راهنمایی یا ترجمه برای مانیتورها در صحنه حضور داشته اند از آن پس دیگر حضور نخواهندداشت مگر اینکه مانیتورها به عنوان مترجم به آنها نیاز داشته باشند و از آنها بخواهند به صحنه بروند.... من از شما میخواهم بجای کلی نویسی و پرتاب اتهامات غیر واقعی با ذکر تاریخ و روز و ساعت، برای من بنویسید که کدامیک از مانیتورها، در کدام  ” سکشن ” و برای ملاقات با چه کسی دچار محدودیت و مشکل بوده اند و متعاقبا خواهش میکنم اگر فاکت مشخص دارید مانیتورهای ذیربط با نمایندگان ساکنان و نمایندگان انتخاب شده هر سکشن  ملاقات و آن فاکت را بحث کنند و صورتجلسه را به من و شما بدهند .”
2- اما سه ماه بعد از این نامه شما حتی یک مورد مشخص را با ما در میان نگذاشته اید، البته من مطمئنم که شما تلاشتان را کرده اید اما موردی وجود نداشته است. مانیتورهایتان در صحنه همواره از دسترسی آزادانه به همه محلهای کمپ و به همه افراد ابراز رضایت کرده اند.
3-از روز یکشنبه 4 نوامبر مانیتورهای شما حضور بسیار فعالتری در لیبرتی داشته اند و از مکانهای مختلف بازدید کرده اند. بر اساس نامه ها و شکایتهای متعددی که ساکنان از جمله به شخص شما و آقای فرانچسکو موتا و همچنین به مشاوران حقوقی و وکلایشان و رهبری کمپ نوشته اند، مانیتورها بطور سر زده به هر کجا که خواسته اند رفته اند. از مراجعه سر زده به اتاق بیماران، به محل استراحت زنان و طرح سوالات آزار دهنده و توهین آمیز که هیچ ربطی به وظیفه مانیتوری آنها نداشته و خارج از استانداردهای ملل متحد بوده است. در حقیقت این یک شکنجه روانی علیه ساکنان است. با اینحال رهبری کمپ مانند همیشه به ساکنان توصیه کرده است با تحمل و بردباری برخورد کنند. من از آقای صفاری خواستم گزارشی از این شکایتها تهیه کند.
4-هیچیک از نمایندگان سازمان مجاهدین خلق ایران یا رهبری کمپ در این بازدیدها حضور نداشته و از آن مطلع نبوده اند.  هیچکدام از مانیتورهایتان در مراجعاتی که برای سایر امور به نمایندگان کمپ داشته اند از عدم دسترسی آزادنه ابراز نارضایتی نکرده اند
5-در میان شکایتهای ساکنان 2 موضوع مطلقا غیر قابل قبول و خط قرمز است و ما بجد از شما میخواهیم به آن پایان دهید. مراجعه مردان (تحت عنوان مانیتور یا افراد حفاظت مانیتورها) به محل استراحت زنان. این برای زنان مسلمانی که درلیبرتی هستند به هیچوجه قابل قبول نیست و هیچ بهانه یی نمی تواند این را توجیه کند. نقض سنت های مذهبی و اصول مسلم انسانی و حقوق بشر و حقوق ویژه زنان طبق قوانین و کنوانسیون های بین المللی بسیار نفرت انگیز است . من حدس میزنم شاید به همین خاطر درنامه امروزتان شما پیشدستی کرده و ساکنان را متهم کرده اید.  
یک موضوع تکان دهنده دیگر در شکایت ها این است که در برخی موارد مانیتورهای شما ، افراد پلیس را با خود به محلهای محل سکونت ساکنان می برند که بطور معمول پلیس به آنجا نمی رود. این بسیار تحریک آمیز و نگران کننده است که افراد شما تسهیل کننده اقدامات سرکوبگرانه بعدی پلیس در کمپ گردند و من نسبت به آن هشدار میدهم.
6-بر اساس نامه ها و شکایتهای ساکنان، وقتی مشکلات روزمره و واقعی کمپ را با برخی از مانیتورها مطرح میکنند، مانیتورها میگویند هیچ علاقه ای به شنیدن آنها ندارند. هدف آنها به وضوح تشویق افراد به ترک سازمان مجاهدین است که عموما با پاسخ قاطع ساکنان و تاکید بر وفاداریشان بر سازمان مجاهدین مواجه شده اند.
اگر به سوابق امر و اظهارات مشاور امنیت ملی عراق موفق ربیعی در 2009 توجه کنید ، او به شیوه فاشیستی مدعی بود 3400 نفر ”مغز شویی” شده اند و فقط حدود 20 نفر هستند که میخواهند آنها را در اشرف نگه دارند. وزارت حقوق بشر عراق با حضور نیروهای آمریکایی تحت اشرف صلیب سرخ از 26 فوریه تا 22 آوریل 2009 با یکایک ساکنان اشرف در بیرون از سیاج  اشرف در داخل گردان نظامی عراقی به طور خصوصی و انفرادی ساعت ها بحث و گفتگو کردند و در آن زمان 11 نفر از 3418 نفر انتخاب کردند که اشرف را ترک کنند. به آنها وعده های زیادی برای اعزام به اروپا و آمریکا داده شده بود که اجرا نشد و نامه های چند نفر از آنها درباره سرنوشت تلخ شان پس از ترک اشرف نزد ماست . برخی از آنها برای کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد نیز  در 26 اوت 2011 فرستاده شده است.
ساکنان اشرف و لیبرتی عموما اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران هستندکه تمامی زندگی و امکانات خود را در راه مبارزه با فاشیسم دینی حاکم بر ایران وقف کرده اند. هر کس هم در هر لحظه ای که در این مسیر تردید کند، به همان راحتی که شما می توانید منزل شخصی تان را ترک کنید، می تواند به مانیتورهای شما یا کمیساریا یا مقامات عراقی مراجعه و لیبرتی را ترک کند.
لیست کسانی که از اشرف نزد ما مهمان بوده اند یا با اعضای مجاهدین و افراد اعدام شده نسبت خانوادگی دارند و به همین خاطر به اشرف پناه اورده بودند و ما از 2009که درهای اشرف بسته شدپیوسته خواهان تسریع در اعزام آنها به کشورهای ثالث بوده ایم  تا بحال تقریبا 20 بار به یونامی و کمیساریا و مقامات آمریکایی داده شده و کپی همه آنها موجود و قابل انتشار است.
شما بیهوده تلاش میکنید با این اتهامات و مراجعات و جو سازیها و اعمال فشارها به جذب بریده از درون صفوف مجاهدین و هدیه کردن آنها به ملایان خون آشام، بپردازید. من امیدوار بودم که شما به اندازه کافی باهوش بودید که از روند وقایع در 10 ماه گذشته نتایج منطقی لازم را می گرفتید. شما در ژانویه به سفیر رژیم ایران گفته بودید که بخش زیادی از ساکنان( به نقل دانایی فر از قول شما بیش از 1600 نفر) به ایران بازخواهند گشت، مطمئنا شما الان بیلان خوبی ندارید.
من بار دیگر آنچه را در نامه 18 اوت برای شما نوشتم تکرار میکنم :” باز کردن در لیبرتی به روی وکلا و خبرنگاران و پارلمانترها و مدافعان حقوق بشر که ما از آغاز خواستار آن بوده ایم تنها راه جدی برای خاتمه دادن به این قبیل اتهامات است و من به شما اصرار می کنم که به موازات کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در بیانیه های اول فوریه و اول و 28 مارس 2012 در یک اطلاعیه رسمی از آزادی تردد ساکنان و باز شدن درهای این بازداشتگاه دفاع کنید تا به استثنای فاشیسم دینی حاکم بر ایران، همگان به لیبرتی و ساکنان آن دسترسی ازادانه داشته باشند ”»
علاوه بر این، من به شما پیشنهاد میکنم که یک هیات مستقل و نه در چارچوب یونامی تشکیل دهید تا به لیبرتی و اشرف بروند و همه جا را از نزدیک ببینند و برای شما گزارش بیاورند.
سفیر عزیز،
حقیقت همان چیزی است که سناتور توریسلی و پروفسور اشنیبام پس از سفر به عراق نوشتند. آنها به پیشنهاد کوبلر به عراق رفته بودند تا مساله اموال ساکنان را حل کنند. آنها در گزارششان از این سفر تاکید کردند اولویت یونامی، حفاظت مالکی از خطرات احتمالی است و در نتیجه نگاه یونامی به مساله اشرف و لیبرتی نیز از زاویه منافع مالکی است. گزارش ضمیمه است(ضمیمه شماره 26).
صحنه چندش آور چابلوسی کوبلر از مالکی در حضور خود او به مناسبت روز جهانی حقوق بشر در 10 دسامبر 2012 را هم شاید دیده باشید که برای هر انسان با شعور توهین به حقوق بشر و ملل متحد تلقی میشود. من کلیپ آن را ضمیمه میکنم ( ضمیمه شماره 27).
بی جهت نیست که یکی از خواستهای امروز مردم عراق که علیه ظلم و ستم مالکی و رژیم ایران به پاخاسته اند تعویض کوبلر است.
از اطاله کلام معذرت می خواهم. آنچه فوقا ذکر شد فقط بخش کوچکی از شکایت های 3200 پناهنده بی دفاع است که پس از 5 سال محاصره و سرکوب از سوی دولت دست نشانده رژیم ایران در عراق، حالا از سوی سازمان ملل مورد خیانت واقع شده اند.
در حالیکه  اخیر دبیرکل بانکی مون از نقش سازمان ملل در کشتار سریلانکا معذرت خواهی کرده  است و پیش از آن ماجرای سربرنیتسا و رواندا لکه های سیاهی در تاریخچه کار سازمان ملل متحد باقی گذاشته است ، من از شما مصرانه میخواهم برای ممانعت از فجایع و قتل عام های بعدی و ممانعت از ادامه خیانت به حقوق بشر و حقوق پناهندگان ایرانی :
1-ایالات متحده بلادرنگ طبق موافقتنامه یی که با یکایک ساکنان اشرف ولیبرتی برای حفاظت از آنها تا فرجام نهایی در ازای گرفتن سلاحهایشان امضا کرده است، همه آنها را ولو به طور موقت به آمریکا منتقل کند.
2-اگر ایالات متحده نمیخواهد مسئولیت خود را در این باره انجام بدهد، ساکنان لیبرتی را فورا وبلادرنگ به اشرف منتقل کنید تا از معرض خطر دور شوند و از آنجا ترتیبات انتقال به کشور ثالث ادامه پیدا کند. آنها دراشرف به طور نسبی امنیت بیشتری دارند.
3-لطفا دقت کنید که در هر دو راه حل بالا ، دو عنصر اساسی و حیاتی وجود دارد: فوریت موضوع و اینکه راه حل باید شامل همه ساکنان بدون هیچ استثنایی بشود. ما دیگر با کوبلر وقت تلف نخواهیم کرد زیرا به مثابه استقبال و پذیرش کشتار بعدی است.
4- تجارت خون و مقاصد توطئه گرانه سیاسی زوج کوبلر برای انهدام اپوزیسیون ایران به‌سود فاشیسم دینی حاکم بر ایران را صریحا محکوم کنید. مارتین کوبلر را بر کنار  کنید و یک نماینده ذیصلاح و بیطرف را بجای اودر پرونده اشرف و لیبرتی تعیین کنید و شورای امنیت یک تحقیقات بیطرفانه در مورد عملکرد یک سال و نیمه او به عمل بیاورد.
با بهترین احترامات
م. محدثین
مسئول کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت
و نماینده مجاهدان لیبرتی و اشرف در خارج از عراق

8 مارس2013

برای دانلود ضمایم لطفا اینجا را کلیک کنید