1-    او این وعده دروغین را با آب و تاب تکرار کرد که «دولت عراق مرا مطمئن ساخته است که از هیچ تلاشی برای جلوگیری از حملات بعدی فروگذار نخواهد کرد». وعده یی که خودش در دروغ بودن آن هیچ تردیدی ندارد. پیش از این نمایندگان ساکنان برای معاون کوبلر نوشته بودند «اگر می‌خواهید از طریق دولت عراق سطح امنیت لیبرتی را بالا ببرید، هیچ معنایی جز این ندارد که با سپردن لانه مرغها به شغال به انتظار چهارمین کشتار نشسته اید. به جای عادی نشان دادن وضعیت در لیبرتی و نادیده گرفتن تهدیدات واقعی، تلاش کنید در یک زمانبندی مشخص و کوتاه تمام ساکنان بدون استثنا به آمریکا منتقل شوند و اگر این کار عملی نیست، به عنوان تنها راه حل عملی همه به اشرف منتقل شوند و از آنجا به کشور ثالث بروند. فقط از این طریق از بار تقصیرات آقای کوبلر و یونامی کم می‌شود».
2-    کوبلر در جلسه شورای امنیت   در روز اول فروردین عمد داشت این حقیقت را پنهان کند که شرایط امنیتی لیبرتی هیچ فرقی نکرده و ساکنان به همان اندازه حمله موشکی 21بهمن91 (9فوریه2013)  آسیب پذیرند. 40روز بعد از این تهاجم جنایتکارانه حتی یک تی وال از 17500 تی والی که قبلاً بنگالهای لیبرتی را حفاظت می‌کرده برگردانده نشده است، ساکنان اجازه نیافته اند کلاهها و جلیقه های حفاظتی خود را از اشرف به لیبرتی ببرند. تجهیزات اولیه پزشکی اجازه انتقال از اشرف به لیبرتی نیافته است، ساکنان اجازه ساختمان سازی نیافته اند و به رغم خواستهای مکرر ساکنان برای اینکه ضریب تلفات‌پذیری پایین بیاید مساحت لیبرتی افزایش نیافته است.
3-    کوبلر اقدام انساندوستانه دولت آلبانی  مبنی بر پذیرش 210تن از ساکنان نیز را  وسیله یی برای تبلیغات به نفع خودش  قرار داد  و از آن برای دور زدن بحران عاجل امنیت و منحرف کردن اذهان از نقش مخربش در بی خانمان کردن ساکنان از اشرف و انتقال آنها به قتلگاه لیبرتی سوء استفاده کرد. این در حالیست که موضوع انتقال ساکنان به آلبانی از بیش از یکسال پیش مطرح بوده و دولت این کشور از نوامبر 2012 با انتقال 210 تن موافقت کرده بود. ساکنان از همان زمان یک لیست شماره 1 بیماران و افرادی که انتقال آنها اولویت دارد را در اختیار دولت آلبانی و کمیساریای عالی پناهندگان و آمریکا گذاشته اند و منتظر انتقال سریعتر آنها به آلبانی بوده و هستند. روز  اول فروردین92  نیز نماینده ساکنان برای چندمین بار همین لیست شماره 1 را برای انتقال به آلبانی در اختیار کمیساریای عالی پناهندگان قرار داد. نمایندگان مقاومت در ماه ژانویه با مقامات ارشد آلبانی در تیرانا ملاقات کردند و ضمن پذیرش تمام مخارج، خواستار افزایش تعداد نفرات از جانب دولت آلبانی شدند. اما کوبلر با علنی کردن این موضوع که آمریکا و دولت آلبانی از سال گذشته مقاومت ایران را به شدت از آن پرهیز می‌دادند، عملاً راه را برای ورود رژیم آخوندی هموار کرد و امکان افزایش عدد را سوزاند یا بسیار مشکل کرد.
4-    کوبلر با دخالت در رابطه بین ساکنان و کمیساریای عالی پناهندگان نقش بسیار مخربی ایفا می‌کند. ساکنان و نمایندگانشان پیش از این بارها از جمله در نامه های 4، 5 و 6 اسفند91 (22 و 23 و 24 فوریه) نمایندگان ساکنان به معاون او هشدار داده و نوشتند:«ما با کمیساریای عالی پناهندگان در ژنو و لیبرتی در ارتباط هستیم و برای اجتناب از قتل عام بعدی، آقای کوبلر را قویاً از مداخله و اخلال در این ارتباط بر حذر می‌داریم.... اعمال فشار به ساکنان برای ادامه مصاحبه ها به جای حل فوری مسأله امنیت فقط یک سرپوش برای نادیده گرفتن مسأله مبرم امنیت است و خطرات را بر روی اکثریت قریب به اتفاق ساکنان که تا مدتها در لیبرتی می مانند افزایش خواهد داد و من قویا به آنها و به شخص شما توصیه می‌کنم وارد چنین دام خونینی نشوید. به خطر انداختن زندگی سایرین شرافتمندانه نیست».
5-    استرون استیونسون،  رئیس گروه رابطه با عراق پارلمان اروپا در روز 10 اسفند91 (28 فوریه2013) به دبیرکل ملل متحد نوشت: «در شرایط کنونی حفاظت و امنیت ساکنان لیبرتی از اولویت مطلق برخوردار است و باید به هر قیمت از تکرار فاجعه 21 بهمن   جلوگیری کرد. به وضوح این امنیت به هیچوجه در لیبرتی تضمین ندارد و دولت عراق به صراحت اعلام کرده نمی تواند جلوی حمله موشکی به لیبرتی را بگیرد . بنابراین فقط دو راه متصور است. یا ساکنان همگی، بدون استنثا به طور موقت به محلی در آمریکا یا یک کشور اروپایی منتقل شوند یا به اشرف بازگردانده شوند تا از آنجا باز اسکان شوند.در هر دو راه حل دو عنصر حیاتی است . اول راه حل باید شامل همه، بدون هیچ استثنایی بشود . دوم: سریع بودن. نباید با گفتگوهای بیحاصل و ادامه روند قبلی وقت تلف کرد تا فاجعه بعدی فرصت وقوع پیدا کند».
6-    طرح مسأله اموال و 100 نفر باقیمانده در اشرف از سوی کوبلر یک اقدام مشکوک دیگر برای دور زدن مسأله امنیت ساکنان است که هر لحظه می توانند با حمله مشابه 21بهمن مواجه شوند. از سوی دیگر وی کار دولت عراق برای سرقت اموال ساکنان را تسهیل می‌کند. او بعد از کشتار 21بهمن چندین بار مدعی شده بود که دولت عراق شرایط ساکنان برای فروش اموال را پذیرفته است. ساکنان و نمایندگان آنها پیش از این بارها اعلام کرده اند تا حل مسأله مبرم امنیت وارد بازی اموال که یک دام خونین از جانب کوبلر است، نمی شوند.
7-    کوبلر در حالیکه که مأموریتش برای در هم شکستن اپوزیسیون رژیم آخوندی شکست خورده و قولی که به سفیر رژیم ایران در عراق داده بود،  مبنی بر این که نیمی از مجاهدان پس از انتقال به لیبرتی به ایران بازخواهند گشت، باطل از آب در آمده است، باز هم این افسانه ابلهانه را تکرار می‌کند که گویا رهبری کمپ «مانع ساکنانی که می خواهند کمپ را ترک کنند» می‌شوند. این ادعای سخیف در حالیست که از فوریه سال 2012 تا امروز بیش از 2000تن از ساکنان بعضاً تا 17 بار توسط کمیساریای عالی پناهندگان در خارج از کمپ و به طور خصوصی مورد مصاحبه قرار گرفته اند و ناظران یونامی به همه افراد و در هر مکان دسترسی داشته و به طور خصوصی با آنها گفتگو کرده اند و در بسیاری از مواقع آنها را برای ترک کمپ و رفتن نزد نیروهای عراقی مورد تشویق قرار داده اند.
8-    در شرایطی که فقدان کمترین تجهیزات پزشکی در کلینیک پزشکی عراقی در لیبرتی باعث فوت چند بیمار شده است کوبلر خواستار همکاری رهبری کمپ با مقامات عراقی در مورد رسیدگیهای پزشکی شده است. این از یک سو فرار به جلوی ابلهانه و وقیحانه و از سوی دیگر زمینه سازی برای یک کشتار دیگر در لیبرتی است. شورای ملی مقاومت در اطلاعیه 24 اسفند91 (14 مارس) ضمن بر شمردن عواقب وخیم محاصره ضد انسانی پزشکی تصریح می‌کند «ساکنان لیبرتی از یکسو از حداقلهای پزشکی که در کلینیک داخلی خودشان در اشرف داشتند، محروم هستند و دولت عراق از انتقال تجهیزات پزشکی ساکنان به لیبرتی جلوگیری میکند، از سوی دیگر کلینک عراقی لیبرتی از کمترین امکانات و تجهیزات اولیه برای رسیدگی به موارد اورژانس برخوردار نیست و ساکنان دسترسی آزادانه به خدمات پزشکی در عراق ندارند.
در این کلینیک دستگاه ساکشن، ایروی، لارینگوسکوب و لوله تراشه، دستگاه شوک الکتریکی، ادرنالین و آمپول زانتاک، الزامات احیای بیمار، کت دان اتاق اوژانس و بسیاری دیگر از الزاماتی که در هر درمانگاه کوچکی یافت می‌شود، وجود ندارد.
اما مارتین کوبلر دهها بار با دروغپردازی و فریبکاری تلاش کرد تا کلینیک عراقی را یک مرکز مجهز پزشکی جا بزند».
9-    کوبلر در گزارش خود به شورای امنیت ملل متحد از ساکنان خواست «از رفتار مهاجمانه علیه ناظران ملل متحد خودداری کنند. ناظران ملل متحد می باید بتوانند آزادانه با ساکنان کمپ حریه رفت و برگشت داشته باشند». ظاهرا اشاره کوبلر به فردی به نام مسعود دورانی است که در روز 24 اسفند91(14 مارس2013) بعد از شهادت حمید ربیع هشتمین شهید حمله موشکی به دستور کوبلر به لیبرتی رفت و برای تحریک ساکنان، با طعنه و ریشخند گفت: اشکال ندارد او به بهشت می رود!  نماینده ساکنان همان روز به دبیرکل نوشت: «چنین رفتاری از یک ناظر ملل متحد بر می آید یا یک کارمند شخصی کوبلر برای خدمت به گشتاپوی آخوندی؟! این تلاش مذبوحانه یی برای تحت الشعاع قرار دادن نقش کوبلر و سفیر آلمان در عراق است که با تأخیر یک ماهه در اعزام آقای ربیع به آلمان، باعث جان دادن او شدند». ساکنان اعلام کردند که از این پس با این فرد دیگر صحبت نخواهند کرد.  
10-    ناظران یونامی از روز اول دسترسی کامل به همه افراد داشته اند. همچنانکه نماینده ساکنان در  نامه 18 اسفند91 (8 مارس2013) خود به معاون سیاسی دبیرکل نوشت: «نمایندگان ساکنان در لیبرتی و اشرف و پاریس بارها به صورت شفاهی و مکتوب (از جمله در نامه های 28مرداد و 22 آبان91 (18 اوت و 12نوامبر 2012) به کوبلر و نامه24آبان91 (14 نوامبر 2012)  به معاون کوبلر)،   از کوبلر سؤال کرده ایم که در چه زمانی و چه کسی و در چه محلی برای دسترسی آزادانه کدام ناظر یا مقام یونامی مانع ایجاد کرده است یا مانع صحبت خصوصی آنها با افراد بوده اند، کوبلر هیچ جوابی نداشت و هیچگاه به درخواستهای ما برای روشن کردن این اتهام پاسخ نداد. امروز در انگیزش کوبلر هیچ تردیدی وجود ندارد. او به این وسیله در صدد است برای تعرض احتمالی نیروهای عراقی به اشرف یا لیبرتی زمینه سازی نموده و برای آنها توجیه فراهم کند». روز 28مرداد91 ( 18 اوت 2012) نیز نماینده ساکنان به کوبلر نوشته بود :«باز کردن در لیبرتی به روی وکلا و خبرنگاران و پارلمانترها و مدافعان حقوق بشر که ما از آغاز خواستار آن بوده ایم تنها راه جدی برای خاتمه دادن به این قبیل اتهامات است و من به شما اصرار می‌کنم که به موازات کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در بیانیه های 12بهمن و 11 اسفند 90 و 9فروردین 91 (اول فوریه و اول و 28 مارس 2012)  در یک اطلاعیه رسمی از آزادی رفت و آمد ساکنان و باز شدن درهای این بازداشتگاه  دفاع کنید تا به استثنای فاشیسم دینی حاکم بر ایران، همگان به لیبرتی و ساکنان آن دسترسی ازادانه داشته باشند».

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
2 فروردین 1392(22مارس 2013)