دوستان عزیز،
خانم رئیس جمهور گرامی، حضور در کنار شما همواره باعث خوشوقتی است.
قبل از هر چیز، میخواهم خوشآمد بگویم به میهمانان ارجمندی که امروز با ما هستند و بسیاری از آنها سابقة طولانی همکاری برای آرمان آزادی و دموکراسی در ایران دارند. هم چنین از شما میخواهم مرا در خوشآمدگویی به دو سیاسمتدار برجستة اسپانیایی نیز که امروز برای اولین بار با ما هستند, همراهی کنید. منظورم سناتور مارگاریتا دوران و سناتور ویرجینیا رومرو از سنای اسپانیا هستند که امروز حضور دارند تا قدرت حامیان اسپانیایی زیر پرچم خانم رئیس جمهور را تقویت کنند. به آنها خیلی خوشآمد میگوییم و انتظارات زیادی از همکاری و توانایی آنها داریم.

شکی نیست که حمله موشکی 9 فوریه که 8 کشته از ساکنان و 100 مجروح برجای گذاشت توسط رژیم ایران با کمک دولت عراق صورت گرفت. یک حمله مشابه دیگر علیه کمپ لیبرتی بسیار محتمل است. دولت آمریکا اعلام کرده است که این امر ممکن است هر آن صورت گیرد، و دولت عراق اعلام کرده است که قادر به جلوگیری از آن نخواهد بود و مادامی که در حکومت عراق با چنین حملاتی همکاری میکنند، این حرف اتفاقاً صحت دارد. قبل از جلسه شورای امنیت ملل متحد در مورد عراق در 21 مارس، من گزارشی مبسوط در مورد اشرف و لیبرتی از جانب کمیته بینالمللی «در جستجوی عدالت» برای اعضای شورای امنیت ارسال کردم. علت نوشتن این گزارش، که چهارمین گزارش از نوع خود است، عدم بیطرفی مارتین کوبلر نماینده ویژه ملل متحد در عراق و رفتار مغرضانه و ناعادلانه یی است که از خود نشان داده است. پروژه بازاسکان سریع شکست خورده است. بجای ادامه فریب دادن ساکنان با این پروژه، مارتین کوبلر و همسر او یعنی سفیر آلمان در عراق، باید به این سئوالات ساده پاسخ دهند:
چرا آنها پاسپورتهای سه تن از ساکنان را که در نتیجه حمله موشکی جان خود را از دست دادند و قبلاً در آلمان پناهنده بودند، تمدید نکردند؟
همچنین، چرا آنها حمید ربیع، یکی از سه تن افرادی را  که یک ماه بعد جان خود را از دست داد، به آلمان برای رسیدگی پزشکی که میتوانست جان او را نجات دهد، منتقل نکردند؟
مارتین کوبلر یک مانع برای حل و فصل این مشکل است. قصد او بستن اشرف به هر قیمت بدون در نظر گرفتن عواقب آن بود. یک دادگاه بیطرف باید در مورد وی تحقیقات کند و او را بدلیل فریبکاریهایش در فرستادن 3هزار پناهنده به لیبرتی، که در برابر حملات موشکی آسیبپذیر هستند، مورد حسابرسی قرار دهد.

مادامی که مارتین کوبلر نماینده ملل متحد در عراق است، خطر برای ساکنان در کمپ لیبرتی بسیار بالاتر از آن خواهد بود که این سمت به یک مقام صادق، حرفه ای و بیطرف ملل متحد سپرده شود. مارتین کوبلر از چنین ویژگیهایی فاصله بسیاری دارد. مارتین کوبلر مایه شرمساری برای ملل متحد، مایه شرمساری برای آلمان و یک مایه شرمساری برای اروپا است. من امیدوارم کلماتم به زودی به گوش او برسد چون من در مورد اظهاراتم کاملاً احساس مسئولیت میکنم. امیدوارم  وی روزی بابت رفتار کینه توزانه خود و جان از دست رفته قربانیان رژیم ایران و مزدوران این رژیم در حکومت عراق، حساب پس دهد. کوبلر در حفاظت از آنها شکست خورد در حالیکه این وظیفه او بود. من از دبیرکل ملل متحد خواستار برداشتن فوری مارتین کوبلر از عراق و جایگزینی او با فردی در سطح اخلاق، دیپلوماسی و انسانی لازم برای این سمت هستم.
از آنجا که امنیت نمیتواند در شرایط فعلی عراق, تضمین شود، هر راه حلی باید جابجایی از لیبرتی را تضمین کند. یا تمام ساکنان باید فوراً به آمریکا یا کشورهای اروپایی منتقل شوند، یا باید به اشرف منتقل شوند، جایی که روند پناهندگی و انتقال آنها میتواند ادامه یابد.
اجازه دهید من دو نکته را در اینجا مطرح کنم:
اولاً، اتحادیه اروپا نبایستی در حاشیه بماند، بلکه باید مسئولیت بپذیرد. در 7 مارس، استرون استیونسون، جیم هیگینز، 5 نایب رئیس دیگر و خود من، به ریاست اتحادیه اروپا «فان رام پوی» و رئیس کمیسیون اروپا «باروسو» نامه نوشتیم که ما نسبت به نقش این نهاد در مورد مسئله ای که استرون استیونسون آن را به عنوان بزرگترین پرونده انساندوستانه قرن حاضر توصیف کرده است، ناراضی هستیم. من به این رهبران اروپا یادآوری میکنم که آنها و به طور خاص خانم اشتون که کماکان کوبلر را تأیید می کند نسبت به هرگونه خونریزی در لیبرتی مسئولیت دارند. ما باید یک کارزار جدی برای ورود ساکنان به اتحادیه اروپا را آغاز کنیم یا از دولت عراق بخواهیم تمام ساکنان را به اشرف بازگرداند. در غیر این صورت، روابط دیپلوماتیک میان اتحادیه اروپا و عراق کاهش خواهد یافت.
ثانیاً، من پیامی برای دوستانم در اشرف و لیبرتی دارم. شما حق دارید که از بازگشت به سیکل ظاهراً بی پایان مصاحبه ها و روند کند و محدود بازاسکان، خودداری کنید. حقوق حداقل شما توسط عراق و ملل متحد رعایت نشده و ظاهراً آنها فقط بعد از یک حمله به یاد این حقوق میافتند. تمام نشانه ها حاکی از  آن است که روزهای رژیم ایران به شمارش افتادهاند و من هیچ شکی ندارم که اپوزیسیون شما تحت رهبری مریم رجوی بزرگترین دلیل استیصال رژیم است. مقاومت شما یک الگوی قوی امید برای مردم ایران و تمامی ماست. در دنیای امروز زنان و مردانی که مانند شما همه زندگی خود را وقف آرمان شان کرده باشند، بسیار کمیاب است. من به خانم رجوی و جنبش شما بابت چنین زنان و مردانی و  به خاطر تمام دستاوردهایی که تاکنون محقق کردهاید، تبریک میگویم. این در حالی است که شما به یک آینده دموکراتیک، که همگی ما برای آن امیدواریم و برای آن تلاش میکنیم، چشم دوخته اید. در این مسیر طولانی، خانم رجوی، شما همواره از حمایت و تعهد کامل ما برخوردار خواهید بود.
متشکرم