ژیلبر میتران گرامی، میشل ژولی گرامی، ژان پیر بکه عزیز، خانمها و آقایان!

مایلم بار دیگر به شما، به نام مقاومین اشرف و لیبرتی، خوشامد بگویم. خانواده های زندانیان و شهدا در ایران، درودهای خود را نثار شما می‌کنند. ساکنان اشرف و لیبرتی و اعضای مقاومت، همواره مفتخر هستند که در مبارزه شان برای آزادی و دموکراسی در ایران، دوستانی چون شما دارند و البته حق دارند. چرا که در طول سالیان نبرد و فشارهای وحشتناک، دانیل میتران و بنیادش در کنار ما بودند.
من از شجاعت و پایداری و سماجت دانیل میتران بر ادامه راهی که درست می دانست، بسیار یادگرفتم و من همواره او را یک حامی مستحکم علیه سرکوب می دانستم. ما با حمایت دانیل، برای ایجاد روابط بین المللی نوین بر اساس ارزشهای انسانی، مبارزه کردیم. او ما را وفادارانه برای پیشبرد آزادی همراهی کرد؛ زمانی که دیوار مماشات و بی عملی، آب به‌آسیاب دیکتاتوری می ریخت و مردم، به‌خصوص مردم ایران،  را زیر پای خود له میکرد.
او همچنین در این راه، در کنار ما در سازمان ملل بود تا با جریانهایی که از حقوق بشر برای سد کردن راه آزادی و تقویت دیکتاتوری، سوء استفاده میکردند، مبارزه کنیم. بله، این یک مسیر زیبا و طولانی است که ما همراه با هم با دانیل آن را پیمودیم. اینجا ما یک عکس زیبای او را داریم.
همچنین مایلم قدردانی خود را برای حضورتان در کنارمان، بعد از حمله موشکی ۱۵ژوئن به‌ لیبرتی با ۲شهید و ۷۰زخمی، بیان کنم. شکی نیست که امریکا و سازمان ملل، مسئول حفاظت ساکنان تا الان بوده اند؛ ولی آنها در این کار شکست خورده اند. آنها به رغم وعده خود در انتقال ساکنان به کشورهای ثالث، شکست خورده اند و ساکنان همچنان زیر آتش موشک هستند. بنابراین تنها راه حل، بازگشت ساکنان به اشرف است که نسبتاً امن تر می باشد.
شما دانیل و ارزشها و نبرد او را نه فقط در صحنه سیاسی، بلکه مهمتر از آن، در قلبهای ساکنان لیبرتی و اشرف و خانواده هایشان، نمایندگی می کنید .
بعد از به اصطلاح انتخابات اخیر، امیدوارم که غرب بار دیگر تجربه شده را نیازماید . بهتر است که در آخوند روحانی، دنبال یک مدره نگردد؛ چرا که در این صورت ممکن است وقتی متوجه خطای خود بشود که دیگر دیر شده باشد و آخوندها بمب اتمی را به دست آورده باشند.
در اجتماع بزرگ ۲۲ ژوئن در ویلپنت، هموطنان ما رأی خود مبنی بر سرنگونی رژیم را به روشنی فریاد زدند.
ملایان یک سرکوب وحشیانه را با اعدام و دستگیری و شکنجه و تجاوز در زندانها، به پیش می‌برند. اما مردم ایران می دانند که شما و سایر مدافعین عدالت، از آنها حمایت می کنید. و این باعث دلگرمی آنها در این نبرد بسیار سخت است.
شما به درستی بار قبل در بنیاد فرانس لیبرته، حرفهای دانیل را یادآوری کردید که در زمان جنگ، مقاومین فرانسوی نمی دانستند که جنگ کی به پایان می رسد؛ اما هر روز صبح که از خواب بیدار می شدند، به پیروزی ایمان داشتند.
آنها نمی دانستند که حتی آیا زنده میمانند تا روز پیروزی را ببینند یا نه، ولی می دانستند که این روز از راه می رسد. شما این را گفتید. این ایمان به پیروزی آزادی، جهانی است و آن را در تمامی جنبشهای مقاومت می توان یافت.  مقاومین ایرانی در اشرف و لیبرتی، برای استقرار آزادی می جنگند و به‌رغم تمامی مشکلات، از تسلیم، سرباز می زنند.
هرگز مانند امروز، آزادی اینقدر نزدیک نبوده است. هرگز مانند امروز، ما به آینده امید نداشته ایم. آینده یی درخشان در انتظار ماست.
من باید به شما بگویم که امروز و روز پیروزی، مردم ایران از تمامی کسانی که نوری به این روزهای تاریک و سیاه آوردند، قدردانی خواهند کرد. اسامی آنها عزیز خواهد بود و آنها افتخار همه ملتها خواهند بود. در میان آنها، نام دانیل میتران خواهد درخشید و اکنون، پسر او، ژیلبر مشعل او را در دست گرفته است. بله عدالت و ارزشهای انسانی، همواره دارای وارثین وفاداری برای ادامه راهی که به آزادی و شرافت راه میبرد، می باشند.
من از شما قلباً تشکر می کنم و بار دیگر به شما در خانواده بزرگ مقاومت ایران، خوشامد می گویم.

ژیلبر میتران- رئیس بنیاد فرانس لیبرته

مریم گرامی، دوستان عزیزی که از راه  دور آمده اید، آقای شهردار، همکاران عزیز،بعد از این تصاویری که دیدیم، دشوار است که جملات پروتکلی برای خوشامدگویی بیان کنیم اگر چه آنها صمیمی هستند. حقیقت این است که باید درکنار همدیگر به آنچه که دانیل میتران «جنون آدمیان» مینامید، پایان داده شود.
دیکتاتورها میدانند که چیزی برای ارائه در انظار جهان ندارند، لذا لباس انتخابات به آن میپوشانند. این آن چیزی است که اخیرا در ایران رخ داد. البته متأسفانه این به ایران ختم نمیشود. از این رو مبارزه جهانشمول است، مبارزه آنهایی که به حکومت قانون، عدالت و زندگی جمعی و اعتماد جمعی اعتقاد داشته و یک آینده مشترک میسازند. این یک مبارزه بدون مرز است.
چند هفته پیش این افتخار را داشتم که میزبان شما در مقر بنیاد دانیل میتران ـ فرانس لیبرته در پاریس باشم. کیفیت میهمان ما ایجاب میکرد که همگی حضور داشته باشیم. اما امروز از دیدن این همه صورت دوست در اینجا تحت تأثیر قرار گرفتم. کسانیکه نسبت به دانیل میتران و بنیاد فرانس لیبرته قدردان بوده وبه آینده ایمان دارند، اگر چه میدانند راه سختی در پیش است.
شما تنها نیستید. افتخار ما این است که این راه را با شما می رویم، در حد توانمان  اما با اعتقادی قوی به ارزشها و امیدواری به آینده.
من حرفهایم را نمیتوانم به پایان ببرم، چه برای حمایت از شما و چه برای قدردانی از استقبال امروز، جز این که این کار را در ادامه اهداف دانیل میتران انجام دهم. از سوی شما و از سوی خودم باید بگویم که او از دیدن ما امروز در کنار یکدیگر بسیار خوشحال است. معتقدم که او باز هم بیشتر خوشحال خواهد بود در آن روزی که ما را در سرزمین دیگری که همان وطن شما باشد ببیند جایی که وطن ما نیز خواهد بود.
-میشل ژولی- دبیر کل بنیاد فرانس لیبرته
حمله به لیبرتی  بهترین روش برای ضربه زدن به اجتماع شما(درویلپنت) بود. شما دو شهید داشتید. همانطور که ژیلبرت در باره وظیفه ما گفت باید تا انتهای راه رفت، همانطور که این دو شهید تا انتهای راه رفتند، همان راه مقاومت. آنها راه مقاومت را به تمام و کمال رفتند و در این راه جان خود را نیز دادند.
مسلماً شهادت آنها حزن آور بود ولی این حوادث مولد شهامت برای ادامه مبارزه هم هست. گرچه چنانکه الان گفته شد، آدم  نمی داند در چه لحظه یی رفقایش را ترک می کند، چه لحظه آیا قبل از پیروزی یا بعد از پیروزی میرود؟ این یک راز است اما نمی تواند مانع ما برای مبارزه کردن باشد.
سخنانم را با صحبت از دانیل میتران خاتمه خواهم داد که ممکن است چیزی خارج از مشغولیات ذهنی باشد. او تصمیم گرفت که بنیاد فرانس لیبرته را بر مبنای مبارزه برای دسترسی به آب آشامیدنی در جهان بنیاد گذارد.
ولی جالب بودن موضوع آب در نزد دانیل میتران به خاطر آزادی، و سیاسی، دائمی و جهانی بودن آن بود، آب روان هرگز گندیده نمی شود همیشه حی وحاضر است. ممکن است در اثر مصرف آلوده شود ولی همیشه حاضر است. دانیل آزادی و جهان وطنی و جاودانگی را با آب به تصویر می کشید اما برای او آب همچنین دانشکده انسانی بود.
باتشکر
ژان پیر بکه- شهردار اور سوراوآز

خانم رجوی رئیس جمهور گرامی ، ژیلبر عزیز چقدر خوشحالم که شما را امروز در اور سور اوآز می بینم.دانیل میتران همیشه برای عدالت مبارزه می کرد، بعد از حمله پلیس به اور سوراوآز نمی توانم یاد آوری نکنم که او از اولین شخصیتهایی بود که به اینجا آمد تا خشم خود را نسبت به این موضوع نشان دهد. از طرف دیگر مریم گرامی چند روز بعد شما دوباره  فاتحانه برگشتید. مسلماً ما میدانستیم که در این محل نه تروریست و نه تسلیحاتی وجود ندارد. اینجا فقط مقاومین و کسانی  اقامت گزیده اند که خیر و خوبی، مردم خود را می خواهند و آزادی وطنشان را خواستارند. این حمله تنها می توانست چند قرار داد نفت و ماشین را شامل شود و لاغیر.
امروز بعد از سه روز از اجتماع ویلپنت که موفقیت بسیار بزرگی بود و دهها هزار نفر و بسیاری از ما حضور داشتیم، مقاومت ایران خارج از انتخابات قلابی، برای آینده مردم و بهتر بگویم برای صلح در منطقه خاورمیانه این تجمع را سازماندهی کرد. چون اگر فردا سلاح اتمی در دست گردانندگان حکومت ایران قرار بگیرد نمی دانیم که چه چیزی پیش خواهد آمد. نگرانی عمیق من از تهدیدی است که این منطقه از جهان در معرض آن قرار خواهد گرفت. من فکر میکنم کمال مبارزات و تعهدات، ارزش این را دارند که هر یک از ما  با تمام خضوع و مصمم در کنار شما قرار بگیریم.

دکتر صالح رجوی

از عمق قلبم به شما بگویم که دوستان من، همه دوستانم بخصوص آنهایی که در اشرف و لیبرتی هستند و همچنین خودم، که حضور شما شخصیتهایی که سمبل دموکراسی و حقوق بشر و انسانیت هستید ما را سرشار از خوشحالی کرد. اگر آقای میتران اجازه بدهند از ایشان شروع می کنم.
شما در حال ادامه دادن آثار و کار دانیل میتران هستید، شما مشعل اورا به دست گرفته اید. بنابراین بدون هیچ مشکلی دانیل میتران هر روز با شما در میان ما خواهد بود.
وقتی که مزدوران رژیم ملاها دوستان ما را در اشرف و لیبرتی به قتل رساندند باز دانیل میتران علیرغم وضعیت سلامتیش که به سختی برایش قابل تحمل بود، با تمام قوا در صحنه حاضر شد. او به سوئیس و به همه جا می رفت. چه چیزی بیش از این در حیطه صفای مردم دوستی و آزادگی باید بخواهیم؟
پس می بینید که دانیل میتران همیشه اینجاست، همانطور که یک شاعر ایرانی می گوید که هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق، عشق به انسانیت، عشق به عدالت، دوام و قوام او در کتاب تاریخ  زندگی برای همیشه حک شده است.
این همان داستان خانم میتران است او همیشه با ماست. درقلب و روح ما حی وحاضر است.
بنا بر این زنده باد خانواده میتران.

ژان پیرمولر- شهردارمانی ان واکسن

در ایران امروز آزادی وجود ندارد، ولی می خواهند این باور را تحمیل کنند که  این انتخابات، انتخابات واقعی بود ولی دموکراتها میدانند که چنین نبوده است. رئیس جمهور جدید تحت سلطه رهبررژیم است و پشت این چهره پنهان شده زیر بزک حقوق بشر، چیزی جز بیحرمتی به حقوق بشر، وجود ندارد و این  دموکراسی نیست.
همینطورخانم رئیس جمهور چیزی که جنبش شمارا متمایز می کند، قرارگرفتن افراد با ارزش والا درکنار شماست. مثلاً به آبه پیر فکر میکنم که مبارزه شما مبارزه او نیز بود. مبارزه شما، مبارزه مردان و زنانی است که برای آزادی می جنگند. با اینگرید بتانکور در رابطه با 6سال زجر و مشتقش صحبتی داشتم، شما، دانیل میتران و اینگرید بتانکور تجسم  اراده یی هستید برای دیدن جهانی که در آن مردان و زنان در آزادی زندگی کنند.
خانم رئیس جمهور شما در کشور فرانسه در خانه خود هستید همانطور که بنیاد فرانس لیبرته میگوید کشورفرانسه کشور آزادی است، ما هم به زودی درکشور شما خواهیم بود چون به خاطر مبارزه شما کشورایران نیز کشورآزدیها خواهد بود.