واشینگتن پست می افزاید: طبق گزارش نیویورک تایمز، تظاهرکنندگان مخالف در ایران، در زیر شلیک گاز اشک‌آور و ضرب و شتم پلیس ضدشورش و اوباش مزدور رژیم ایران، شعار جدیدی را آغاز کرده‌اند، «اوباما، اوباما، با آنهایی یا با ما؟». اگر در عجبید که جواب این شعار چه ممکن است باشد؟ تمام جواب را در بیانیه رابرت گیبس از کاخ سفید پیدا می کنید. گیبس اظهار داشت مقامهای دولت اوباما در حال پیگیری گزارش ناآرامیها هستند و امیدواری فراوانی دارند که خشونتها گسترش نیابد. این موضعگیری، واقعا یک «لحظه بزرگ»! در تاریخچه سخن‌پراکنی دیپلوماتیک است ! زیرا هیچ اشاره یی به این ندارد که چه کسانی خشونتها را مرتکب می‌شوند و چه کسانی قربانی هستند؟!گویی که خشونتها بدون دخالت انسان گسترش می‌یابند!!
واشینگتن پست در ادامه انتقاد خود به سخنگوی کاخ سفید مینویسد: نکته این بیانیه، البته، این بود که از بیان هرچیزی که ممکن است حاکمان تهران را بیازارد یا باعث تشویق مخالفان رژیم شود، پرهیز کند. دولت اوباما در نحوه برخوردش با ایران قفل شده است و آشکارا از هرگونه تغییر و ضعیت خودداری می‌کند. این دولت هیچ‌گاه خودش را با قیام سراسری و غیرمنتظره اپوزیسیون علیه رژیم انطباق نداده و هنوز تلاش می‌کند به‌حرکت قبلی خود ادامه دهد، گویی که هرگز شورش و ناآرامی در ایران به‌وقوع نپیوسته است.
وشینگتن پست در نتیجه گیری می نویسد: رژیم ایران از علاقه سیری ناپذیر دولت اوباما برای مذاکره، به‌عنوان شیوه‌یی برای منحرف کردن فشارهای بین‌المللی درباره سرکوب داخلی استفاده می‌ کند و هرقدر دولت اوباما بیشتر به این بازی ادامه دهد، رژیم بیشتر به سرکوب مخالفان ادامه خواهد داد و غرب با بی‌تفاوتی نظاره‌گر آن خواهد بود.

مجلة تایم (14آبان88) در مقاله یی با عنوان ”ایران چگونه جوانانش را برای اعتراض آموزش داد“ نوشت: جوانان و دانشجویان یک موتور محرک جدید و عجیب پیدا کرده‌اند؛ آنها دیگر انگیزه‌یی برای پیوستن به تظاهرات حمایت از حکومت ندارند اما در عوض به اعتراضات ضدحکومتی می‌پیوندند. مخالفان که از حق راهپیمایی در خیابانها محروم شدهاند از مناسبتهای حکومتی استفاده میکنند و به خیابانها می‌آیند. مجلة تایم در ادامة مقالة خود میافزاید: چند هفته بعد، یک جمعیت بزرگ که شمار آن به دهها هزار نفر رسید، بطور مؤثری تجمعات روز قدس در سراسر کشور را مصادره کرد و شعارهای مرگ بر اسراییل را به شعار نه غزه، نه لبنان جانم فدای ایران! و شعار مرگ بر روسیه تبدیل نمود.
تایم میافزاید: روز چهارشنبه مردم در میدان ولی عصر و هفت تیر تجمع کردند و شعار مرگ بر دیکتاتور و ”تا احمدی‌نژاده هر روز همین بساطه” سر دادند. این تظاهرات مورد حمله نیروی لباس شخصی و نیروهای امنیتی قرار گرفت.
روز چهارشنبه، صدای سخنران اصلی در تجمع مقابل سفارت آمریکا بطور کامل توسط شعارهای اعتراضات نزدیک به این محل، پوشانده شد. بدتر از این برای دولت این بود که؛ شعار این اعتراضات از تلویزیون دولتی که تجمع حامی دولت در مقابل سفارت را پخش زنده می‌کرد نیز، بطور سراسری پخش شد.
در این فضا، شمار اعتراض کنندگان زیاد مهم نیست. مهم این است که: این اعتراضات بصورتی منظم در مقابل دانشگاهها برگزار می‌شود و این کاریست که تا چند ماه قبل غیرقابل تصور بود. …
مقالة تایم با این نتیجهگیری به پایان میرسد که: تعطیلات، مانورها، شعارها و ساختاری که جمهوری اسلامی را شکل داده بنظر می‌رسد برای اعتراضات این روزها یک زرادخانه از مهمات به ارمغان آورده است تا آنها را علیه دولتی بکار بگیرند که بطور فزاینده، اشتباهات رژیم شاه را که سه دهه قبل سرنگون شد تکرار می‌کند.

تایمز لندن(13آبان88) نوشت: روز چهارشنبه، شمار بسیار زیادی از پاسداران، پلیس ضد شورش و شبه نظامیان بسیج با باتون و گاز اشک آور به تظاهرکنندگان حمله کردند. دهها دستگیری و گزارشهایی از ضرب و شتم وجود داشته است.
پلیس ضد شورش از گروههای موتورسوار برای پراکنده کردن جمعیت استفاده کرده است. هلی کوپترها بر بالای سر جمعیت در حال چرخ زدن بودند. ایستگاههای مترو بسته شده و سیستم تلفن موبایل برای جلوگیری از ارتباطات تظاهرکنندگان خاموش شده بود. ماشینهایی که با به صدا درآوردن بوق از تظاهرکنندگان حمایت می کردند مورد حمله قرار گرفتند.
تلویزیون دولتی تنها تصاویر تظاهرات رسمی ضدآمریکایی در خارج از محوطه قدیمی سفارت آمریکا در مرکز تهران را نشان داد. ولی در فاصله دورتر از سفارت، هزاران تن از ایرانیان عادی به اخطارهای رژیم توجهی نکرده و به خیابانها آمدند تا اعتراض خود را نشان دهند. آنها شعار می دادند مرگ بر دیکتاتور، نترسید نترسید ما همه با هم هستیم.

دیلی تلگراف (13آبان88) نوشت: مأموران رژیم ایران، از گلوله واقعی علیه تظاهرکنندگان استفاده کردند و چندین تن را مجروح نمودند.
شاهدان ابتدا گفتند که نیروهای امنیتی از باتون استفاده کردند تا تظاهرکنندگانی را که علیه دولت در میدان مرکزی پایتخت راهپیمایی می کردند پراکنده کنند. تظاهرکنندگان که شعار “مرگ بر دیکتاتور“ سر می دادند از متفرق شدن امتناع می کردند دهها تن از آنها مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.

شبکة تلویزیونی فاکس نیوز(13آبان88)  در پایگاه اینترنتی خود در گزارشی از خیزش عظیم 13آبان نوشت: صحنه روز چهارشنبه، به گونهیی دیگر، انعکاس 30 سال قبل است. ، پلاکاردهایی که جوانان ایرانی نصب می کنند مرگ بر دیکتاتور است و این اشارهیی به خود خامنه ای و رژیم سرکوبگرش می باشد که هنوز سعی می کنند تا قدرت خود را با حمله به دشمنان خارجی واقعی و فرضی مستحکم کنند.
فاکس نیوز افزود: امروز رژیم جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگر شکننده است. یک نارضایتی عظیم در درون و بر علیه این رژیم وجود دارد.