سازمان عفو بین الملل با صدور بیانیه ای اعلام کرد: رژیم ایران بعد از 25سال، هنوز به‌دنبال محو کردن ”قتل‌عام زندانیان سال 1988“ از اذهان است.
در ماه اوت 1988(مرداد 1367)، مقامات زندان، بدون هیچ هشداری، تمام دیدارهای خانواده های زندانیان سیاسی را قطع کردند.
…  به بسیاری از خویشاوندان، هرگز در مورد کشته‌ها یا این‌که عزیزانشان در کجا  دفن شده‌اند، چیزی گفته نشد.
شورای امنیت ملل متحد برای آتش‌بس در ژوئیه 1988 فشار آورد، ارتش آزادیبخش ملی، یک نیروی نظامی که توسط گروه اپوزیسیون مستقر در عراق، سازمان مجاهدین خلق ایران، تشکیل شده، دست به یک تهاجم مسلحانه علیه رژیم ایران از ناحیه غرب کشور زد. کمی بعد از آن، زندانیان سیاسی ایران طی دو موج، اعدام شدند. عفو بین‌الملل گزارشی را در سال 1990 منتشر کرد که نتیجه‌گیری می‌کند ”این قتل‌عام زندانیان سیاسی یک سیاست از پیش طراحی و هماهنگ شده در بالاترین سطح حکومت بود“.
در دادگاه از اولین گروه در مورد وابستگی سیاسی آنها پرسیده می‌شد، آنهایی که جواب می‌دادند وابستگی شان به ”مجاهدین“ است، بسوی اعدام فرستاده می‌شدند. از برخی پرسیده شد آیا آنها مایل به پاکسازی میادین مین برای ارتش جمهوری اسلامی هستند؟ از دومین گروه در مورد مذهب آنها سؤال می‌شد و یک جواب منجر به حکم اعدام می‌شد.
28 اوت 2013 - 6 شهریور 1392