این چند روزه بارها سعی کرده ام واژه یا کلام مناسبی برای تسلیت به مادران، فرزندان، خانواده شهدا و بخصوص”مریم“ پیدا کنم اما دست نداد با آنکه میدانم وقتی با یک چشم خون گریه میکند با چشم دیگر باید بخندد تا بازماندگان تسلا یابند. من اما راستش برای تسلای دل خود هزار بار حرف مادران شهیدان را که می گویند:” در سوگ شهید نباید گریست“ را برای خود تکرار کردم اما بی فایده. خونی که سالهاست از حنیف تا حالا از پیکر سازمان جاریست و در آستانه چهل و نهمین سالگرد تأسیس آن با قتل عام دلاوران تاریخ به اوج رسید را من ناخواسته با سیلاب اشگ و خون دل گریستم با آنکه آدم بی ایمانی هم نیستم. اما نه بودایی ام که با آویختن به فلسفه بودا برای پایان بخشیدن به همه رنجها و درد ها بر همه آرزوها و دلخواسته هایم نقطه پایان بگذارم و سودای جهانی عاری از پستی و شقاوت و سلاخی انسان بخاطر اندیشه اش را نداشته باشم و نه مجاهدم که فدا و همه جانبازی و رنجهای جهان را فروتنانه و یکجا به جان خریدار شوم تا مرد م رنجدیده میهنم و همه آدم های دیگر نیز از هیچ چیز رنجی نبرند. من فرشته، شایسته، شهرزاد و دیگر مادران مجاهد نیستم. زن ساده ای هستم اما پسری دارم که 28 سال پیش آسایش و زندگی مرفه در اروپا را رها کرده و در بیابانی برهوت که سپس مروارید کویر شد، زیسته است و حالا بدون آنکه بدانم بر او مانند دیگر مجاهدان موقت رسته از دنیای شقاوت به ویژه آنان که در اسارت دژخیمانند، چه خواهد رفت، اما خون دل و اشگ دیده 52 مادر دیگر را نیز یکجا گریسته و خدا را به چالش کشیده ام با آنکه میدانم نه خدا و نه شیطان و نه حتی یک بت ـ به تعبیر شاملو ـ سرنوشت فرزندان آرمانی”مریم“ و فرزندان نَسَبی ما را رقم زد. سرنوشت شهیدان بخون خفته ایران را اینک یکه تاز جنون زده جهان رقم زده است که ته مانده شرافت و شرم انسانی و پرنسیب سیاسی تنها ابر قدرت جهان را در راستای مماشات با گرگ هار تیز دندان عمامه دار و جلاد عرب زبان دست آموزش یکجا بصورت هر دوی آنها تف کرد تا عدم اعتبار، حیثیت و پایبندی یک غول جهانی را به تعهدات کتبی، بعنوان نمونه در تاریخ جاری ثبت و تاریخ آتی این کشور و بشر نیز آنرا شرمگینانه بر ی نسل های دیگر نقل کند. با  اینهمه حالا در حضور جمع باید اذعان کنم که با همه اشگ و آه و درد و رنج این روزها در فقدان قهرمانان بی همتای زمان و هراسی که از سرنوشت نامعلوم 7 مجاهد گروگان در دلهاست اما در عزم، خشم و کینه مقدس برای به زیر آوردن جلاد و قطع افسار مماشات، هیچ تردید و سستی راه نخواهد داشت. ایرانیان شریف، آزادیخواهان و میهن پرستان در سرتاسر دنیا همپای خانواده های مجاهدان در اشرف و لیبرتی تا رهایی 7 دلاور خلق و تضمین حفاظت ساکنان اشرف و لیبرتی با استقرار نیروهای سازمان ملل در این دو محل، از پای نخواهند نشست و به اعتراض، تظاهرات و تحصن قیام خواهند نمود.