دکتر طارق الهاشمی، نایب رئیس جمهور عراق
دوستان عزیز، با تشکر فراوان از حضور شرکت در اینجا.
من امروز در میان شما هستم تا بگویم در واقعیت امر چه وقایعی در کشور من صورت می‌گیرد. من می‌خواهم با شما از برخی واقعیتهای اسفناک بگویم که نمی‌توانید آنها را در روزنامه‌ها یا کانالهای رسانه‌یی یافت کنید. اکنون دارد در نوع دیگری از دیکتاتوری غرق می‌شود. اما این بار، متأسفانه همراه با حمایت برخی از اعضای جامعه بین‌المللی، که توسط رژیم حاکم فعلی فریب خورده و گمراه شده بودند. این دیگر یک موضوع سری نیست که عراق اکنون توسط نخست وزیر فعلی و حزب حاکم او گروگان گرفته شده است. تجربه ما با این دولت تمامی امیدها را، که عراق تبدیل به یک دمکراسی کاملاً کارآمد  بر اساس حاکمیت قانون تبدیل شود، از بین برده است.
همانطور که همه شما به خوبی می‌دانید، تروریسمی که در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد، چرا اکنون در عراق در حال افزایش است، آنهم با وجود بودجه عظیمی که به امنیت تعلق گرفته است؟ تروریسم در جایی رشد میکند که عناصری وجود دارد مانند فقر، فساد، بیعدالتی و تبعیض فرقهای. به شما نشان خواهم داد که مالکی چگونه تروریسم را در کشور من میپراکند. من مبالغه نمیکنم وقتی که میگویم در تاریخ مدرن عراق هرگز شاهد دولتی به بدی دولت فعلی نبودهایم. بعد از هشت سال که از دولت نوری مالکی میگذرد،  درعراق این زمینه ها رو به افول است: خدمات عمومی، عدالت اجتماعی، انتقال دموکراتیک، توسعه، قضائیه، صلح ملی، امنیت، و دست آخر سیاست خارجی. مالکی نه تنها یک تهدید برای آینده عراق بلکه یک خطر برای وحدت این کشور و ثبات در منطقه است.
خانمها و آقایان، من الان فقط میتوانم چند نکته در مورد حقوق بشر، امنیت، دولت و سیاست خارجی مطرح کنم. با حقوق بشر شروع میکنم. من مطمئن هستم که شما اخبار وضعیت حقوق بشر در عراق را که توسط سازمانهای بین المللی مانند دیدبان حقوق بشر و عفو بین الملل مطرح شده است دنبال میکنید و نگرانی خودتان را ابراز میدارید. وضعیت بطور واقعی خیلی بدتر است. گزارشها کوتاه هستند و وضعیت را در همه زندانها و مراکز بازداشت مخفی در منطقه سبز و پایگاههای نظامی در بر نمیگیرند. چند روز پیش، دولت 42 نفر را به اتهام تروریسم اعدام کرد. چیزی که باعث تعجب میشود این است که برخی از زندانیان تبرئه شده بودند، مقامات قضایی در حال تلاش برای آزادی آنها بودند. خانواده هایشان منتظر بودند که هر لحظه به خانه برسند. ولی متاسفانه جسدهای آنها بود که به خانه رسید. من نسخه هایی از این تراژدی را دارم. آیا این به پایان دادن به تروریسم در کشور من کمک میکند؟

تا الان، این دولت 132 نفر را اعدام کرده است، و سال گذشته نیز 129 نفر را اعدام کرده است. وزارت دادگستری عراق تایید کرد که هزاران تن در انتظار اعدام هستند. آیا شما میتوانید علت این همه حکم اعدام علیه یک فرقه یا قوم را به من توضیح دهید؟
چرا خبری از اعدام شیعیان نیست، یا جوخه های مرگ، یا شبه نظامیها؟ خیلی ساده، چونکه آنها از همان فرقه نخست وزیر هستند. ما باید اعتراف کنیم که یک شکاف قومی و مذهبی در کشور من هست. من تنها نفری نیستم که این ادعا را میکنم. رئیس حقوق بشر سازمان ملل، ناوی پیلای، اخیرا سیستم قضائیه جنایتکار عراق را مورد انتقاد قرار داد و آنها را متهم کرد که بسیاری احکام را بر اساس اعترافهای بدست آمده در زیر شکنجه صادر کرده اند. سیستم قضاییه و پرسدورهای دادگاه ضعیف و زیر استانداردهای بین المللی هستند. بیش از 100 تن از کادرهای دفتر من هنوز در بازداشت و زیر شکنجه هستند. بعضی از آنها در زیر شکنجه کشته شده اند. تعداد دیگری به مرگ محکوم شدهاند. افسران امنیتی از خانواده های آنها باجگیری میکنند تا ما به ازای آزادی فرزندانشان دهها هزار دلار پول بپردازند. با وجود اینکه تمام سازمانهای بین المللی این دادگاههای نمایشی را محکوم کرده اند و خواهان توقف این روندهای جانبدارانه شده اند، مقامات دولتی بی تفاوت هستند و مصمم هستند تا آنها را بزودی بکشند. ما به حمایت جامعه بین المللی نیاز داریم تا این فاجعه را متوقف کنیم.
خانمها و آقایان، پشت پرونده من انگیزههای سیاسی خوابیده است و اتهامات ساختگی هستند. ولی با این وجود من اعلام آمادگی میکنم تا به بغداد بازگردم و با تمام اتهاماتی که علیه من یا کادرهای من وجود دارد روبرو شوم، در صورتیکه اروپا یک محاکمه منصفانه را تضمین کند. من به بیگناهی خودم و افراد حفاظتم اطمینان دارم و این اتهامات تماما ساختگی هستند. برای ثبت، همانطور که آقای استیونسون گفت، در 2006، من سه تن از خواهران و برادرانم، 2 برادر و یک خواهر را در عملهای تروریستی مختلف از دست دادم. خودرو  بمبگذاری شده نبود. آنها را بطور مشخص و بطور انفرادی هدف قرار دادند. سه تن از آنها در عرض 6 ماه در سال 2006. من بعنوان نایب رئیس جمهور خواهان انتقام نشدم و حتی وقتی دولت نوری مالکی موفق به دستگیری قاتلان نشد، از آنها نپرسیدم چرا. من فقط سکوت کردم. رفتار من بدینگونه بود. پس چطور است که الان من متهم به تروریسم هستم؟ من اولین مقام بلند پایه بودم که قفل زندانهای مخفی را در سال 2008 شکستم و من انواع شکنجه ها علیه افراد بیگناه را فاش کردم. چیزی که الان با آن روبرو هستم نتیجه تهدید دولت علیه من است بخاطر اینکه دو سال گذشته از حقوق بشر و عدالت در کشور حمایت کردم.
از طرف دیگر، آزادی بیان در عراق به یک موضوع بحرانی تبدیل شده است. 100 خبرنگار نه تنها هدف گروههای تروریستی قرار گرفته اند، بلکه هدف تروریسم دولت هم هستند. کانال تلویزیونی البغدادیه اخیرا به زور بسته شده و دولت تمامی تجهیزات آن را ضبط کرده است، تنها به این دلیل که این کانال به طور موفقیت آمیز تمام اسناد فساد دولتی را در معرض عموم قرار میداد.
قسمت دوم سخنرانی من در مورد امنیت است. در دوسال اخیر، امنیت به طور فزاینده یی در کشور و بطور خاص در پایتخت، بغداد، رو به وخامت است. سازمان ملل گزارش کرد که در حملات خشونت بار امسال بیش از 5000 تن کشته شدند و دهها هزار تن زخمی شدند. وقتی که میخواهیم حول مسئولین این فروپاشی امنیتی تحقیق کنیم، نخست وزیر میگوید که نمیتواند مورد حسابرسی قرار گیرد، در صورتیکه او علاوه بر موقعیتش بعنوان نخست وزیر، فرماندهی کل قوا ، کفالت وزارت دفاع، وزارت کشور، وزارت امنیت ملی و ریاست اطلاعات را هم بطور همزمان به عهده دارد و او بطور انحصاری پرونده های امنیتی را  در دست دارد و هیچ اشتراک قدرتی در کار نیست. به هیچ کس اجازه نمیدهد در مدیریت پرونده های امنیتی دخالت کند یا شرکت کند یا مشورت دهد یا انتقاد کند. وضعیت امنیتی روبه افول است، در حالیکه نیروهای امنیتی مستمرا افزایش پیدا میکنند و به بیش از یک و نیم میلیون رسیده اند. همچنین، بودجه سالانه امنیتی بیش از 25 درصد از بودجه سالانه است، که معمولا بیش از 100 میلیارد دلار آمریکایی است. پنج روز پیش، در یک مصاحبه تلویزیونی، نخست وزیر اعلام کرد که پسر بیست ساله اش نیروهای مسلح را بعهده گرفت و به افراد یک تاجر در منتطقه سبز حمله کرد چونکه 100 میلیون دلار آمریکایی اختلاس کرده بود و صدها سلاح و صدا خفه کن در خانه اش مخفی کرده است و دهها ساختمان در پایتخت را بطور غیر قانونی اشغال کرده است. تا الان، هنوز نمیدانیم که پسر او چه مقام رسمی را در کشور دارد که چنین قدرتی به او تعلق گرفته است. باید اعتراف کنم که نیروهای امنیتی دولت موفق بودند ولی فقط در یک ماموریت: در حمله به کمپ اشرف. در محدود کردن تظاهر کنندگان مسالمت آمیز معترض به دولت. آخرین نمونه آن در شهر حویجه در کرکوک است که در 23 آوریل 2013 رخ داد، که در آن 100 تظاهر کننده به قتل رسیدند و مجروح شدند.
قسمت سوم سخنرانی من شامل حکومت و فساد میشود. در مورد حکومت و فساد، نیاز به ساعتها وقت است که این موضوع را توضیح دهم. سرمایه گذاران محلی و خارجی و تاجران معمولا میگویند که اصلیترین مانع برای آمدن به عراق عملکرد ضعیف دولت است، که با فساد و دخالت سیاسی مدیریت میشود. آنها حکومت ضعیف را از فقدان امنیت هم خطرناکتر میدانند. از بعد از 2003، عراق بیش از 630 میلیارد دلار آمریکایی را علاوه بر 30 میلیارد دلار کمک هزینه های کشورها دریافت کرده است ولی بیش از 30 درصد از جمعیت هنوز در زیر خط فقر زندگی میکند. میلیونها نفر هستند که هنوز شبها را بخاطر قطعی برق در تاریکی میگذرانند. هزاران تن از دانشآموزان بر روی کف زمین در مدارس کاهگلی درس میخوانند. میلیونها تن در اکثر استانها دسترسی به آب آشامیدنی ندارند. در بین 182 کشوری که بررسی شدهاند، عراق الان در رتبه 175 به لحاظ فساد قرار دارد. بر اساس گزارش «شفافیت بین المللی» ، بغداد برای پنجمین سال بعنوان خطرناکترین و بدترین مکان در جهان برای زندگی شناخته شده است. برنامه توسعه سازمان ملل اخیرا گفت که یک عراقی متوسط باید 4 رشوه در سال بپردازد. شما حتما در مورد رسواییهای فساد دستیارهای ارشد نخست وزیر شنیده اید. وزیر بازرگانی سابق، فلاح السودانی که یک عضو ارشد حزب سیاسی نخست وزیر است بطور رسمی متهم به فساد و مجرم شناخته شد. او الان آزاد است و بطور راحت در لندن زندگی میکند. وزیر کشور حاضر نشد از اینترپل بخواهد که او را دستگیر کنند. فساد این دولت همچنین باعث مرگ هزاران عراقی در رسوایی خرید دستگاههای بی خاصیت ردیابی بمب از یک شرکت انگلیسی شد. 40 هزار دلار آمریکایی هزینه آن دستگاه بود در حالیکه بطور واقعی 20 دلار بیشتر قیمت آن نبود و به کشورهای جهان سوم به قیمت 7 دلار آمریکایی فروخته میشد. دولت مالکی 40 هزار دلار پرداخت. سازنده در انگلیس در زندان است و 10 سال حبس گرفته است. 10 سال حبس، در حالیکه آدمهای فاسد در کشور من هنوز آزاد هستند. و این دستگاه فاجعه بار هنوز در سیطره ها استفاده میشود و به خودروهای بمبگذاری شده اجازه عبور بدون مشکل را میدهد، و مردم بیگناه من کشته میشوند. شما این تراژدی را تصور کنید. فقط این تراژدی را تصور کنید.

عراق بطور کامل تحت سیطره رژیم ایران قرار گرفته است. یک نمونه خیلی روشن دولت عراق برخوردی بود که با افراد غیرمسلح، قانونپذیر، یعنی ایرانیان تبعیدی، مجاهدین خلق، داشت. قرار بود آنها بر اساس قانون بین المللی حفاظت شوند. آنها چندین حمله از جانب نیروهای امنیتی عراقی متحمل شدند. بیش از صد تن کشته شدند و بسیاری مجروح شدند و این با نقض قانون بین المللی صورت گرفت. کشور من، عراق، هیچ منافعی در کمپ اشرف ندارد، هیچ منفعتی در کشتار افراد بیگناه ندارد. اتفاقی که افتاد فقط در خدمت یک برنامه رژیم ایران بود. همین.
کشور من عراق هیچ منفعتی در حمله به کمپ اشرف ندارد. هیچ منفعتی در کشتار انسانهای بیگناه ندارد. آنچه که اتفاق افتاد صرفا در خدمت یک طرح رژیم ایران  بود که به اعتبار کشورم ضربه زد. من واقعا نسبت به درد و رنجهای آن افراد و سازمانشان  احساس همدردی میکنم ولی همچنین خیلی نسبت به اعتبار کشورم نگران هستم . آنها در کشور ما مهمان و تحت قوانین بین المللی هستند . آنها میباید حفاظت شوند تا توسط نوری مالکی کشته نشوند.
یک مثال دیگر از نفوذ رژیم ایران و کنترل بر روی عراق تصمیم به بازکردن آسمان عراق و در اختیار گذاشتن هواپیمایی مدنی  جهت تامین تسلیحات ، مهمات ، تجهیزات خصمانه برای رژیم دیکتاتوری سوریه است تا هرچه بیشتر مردمش را سرکوب کند . عراق یک تونل هوایی برای کمکهای نظامی رژیم ایران به دولت اسد شده است. لازم بذکر است که دولت عراق از رژیم ایران تبعیت میکند نه به خاطر قدرت سیای یا نظامی رژیم ایران ، بلکه صرفا به خاطر پیوندها و سرسپردگی به نام مذهب. مقامات این دولت به سرکردگی نخست وزیر می گویند این وظیفه دینی آنها است که از دستورات آخوند علی خامنه ای در ایران تبعیت بکنند.
خانمها و آقایان ،
خشونت و تروریسم در کشور من بطور عمده ساخته و پرداخته خود حکومت عراق است و کمتر از خارج از عراق وارد می‌شود. آنها نتیجه بی‌عدالتی، تبعیض فرقه‌یی، سیاستهای متکبر و شکست‌خورده نخست وزیر فعلی هستند. او دروغ گفت وقتی مدعی شد که قیام علیه دیکتاتوری در سوریه شعله خشونت در عراق را بیشتر می‌کند. این دیدگاه کاملاً فرقه‌گرایانه و با انگیزه‌های سیاسی است. تمامی فرماندهان ارتش می‌گویند که بر مرز عراق و سوریه کنترل کامل دارند. امروز من اینجا هستم تا از شما بخواهم، به نام اصول و ارزشهایی که به آن اعتقاد دارید، اصول حقوق بشر، حقوق زنان، دمکراسی، حاکمیت سالم، شفافیت، حقوق اقلیتها، از شما بخواهم که از این اصول و ارزشها در کشور من حفاظت کنید.
تاریخ قطعاً در مورد تلاشهای شریف و شجاع شما در کمک به مردم عراق خواهد نوشت. ما نمی‌خواهیم فرزندانمان آن چه ما رنج کشیده‌ایم را تجربه کنند. در پایان، عراق اکنون بطور واقع در یک مقطع بسیار حساس است و سیاستهای مالکی دارند کشور من را به یک جنگ فرقه‌ای داخلی فرو می‌برند. من از شما درخواست می‌کنم، قبل از اینکه بیش از حد دیر شده باشد، دخالت کنید و به ما کمک کنید. روند سیاسی در بن‌بست است و مؤسسات دمکراتیک فلج شده‌اند. تمامی تلاشهای ملی برای بازگرداندن اطمینان به میان سیاستمداران شکست خورده‌اند. اغلب سیاستمداران در عراق اکنون معتقدند که اقدام فوری توسط دخالت جدی از جانب جامعه بین‌المللی لازم است. راه حل پایه‌یی برای پایان دادن به این بحران انجام اقدامات زیر است:
1. استعفای دولت مالکی
2. تشکیل یک دولت موقت تکنوکرات
3. برگزاری یک کنفرانس ملی تحت نظر جامعه بین‌المللی که در آن تمامی طرفهای کلیدی عراقی بایستی روند سیاسی حداقل 10 سال گذشته را بررسی کنند، چالشها و شکافها را شناسایی کنند، و سپس پیرامون نقشه مسیر مشترک برای ایجاد اصلاحات و تغییر در کشور توافق کنند.
من همچنین می‌خواهم از کشورها درخواست کنم، بطور خاص از ایالات متحده، که هنوز به صورت کور از نخست وزیر فعلی حمایت می‌کند، که مدام با ارائه گزارشهای دروغ در مورد وضعیت در کشور من به فریب جامعه بین‌المللی ادامه می‌دهد و هرگز به وعده‌های خود پایبند نیست، من از آنها می‌خواهم در مورد موضع خود بازنگری کنند و به ایجاد یک دمکراسی واقعی و پایدار در عراق کمک کنند.
من می‌دانم که اتحادیه اروپا عمیقاً در مشکلات اقتصادی خود درگیر است. اما، فقط برای یادآوری شما می‌گویم که جهان مدیون عراق است چون روزی گهواره تمدن بود.
با تشکر از شما خانمها و آقایان