مذاکرات اتمی کشورهای 5 بعلاوه 1 با دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران پس از سه روز و بدون صدور ”بیانیه مشترکی“ با ناکامی سنگینی روبرو گردید. این شکست مکرر اندر مکرر، هم برای سیاست مماشات و هم برای ولی فقیه، در حالی به وقوع پیوست که به شهادت تمامی داده ها، خامنه ای، طلسم شکسته هفته گذشته، علائم بن بست و عدم تمایل خود را برای ”سرکشیدن جام زهر اتمی“ و به نتیجه رسیدن مذاکرات اعلام کرده بود. وی که پس از سه هفته مخفی شدن، در یک سخنرانی  به مناسبت 13 آبان ظاهر شده بود، با به چالش کشیدن رقیب اصلی خود ”رفسنجانی“ از جمله گفت: ”مسئولین مراقب باشند، لبخند دشمن شما را دچار اشتباه نکند. مردم بیدار باشند تا برخی مواجب‌‌بگیران دشمن و تبلیغات‌چی‌های بی‌‌مزد و ساده‌لوح، افکار عمومی را گمراه نکنند. تجربه نشان داده است که هر ملت و دولتی که به امریکا اعتماد کند، ضربه خواهد خورد، حتی اگر از دوستان امریکا باشد“.
درپی این سخنرانی بود که باند های ولی فقیه یکی پس از دیگری با حمله و هجوم به طرف مقابل، معرکه ای بنام ”نظام را نمی شود خام کرد“ براه انداختند. در نمایش جمعه آخوندی و همزمان با ادامه مذاکرات ژنو شاهد اوجگیری این ”دنده عقب زدن“ ولی فقیه بودیم. در حالیکه خامنه ای تا چند هفته قبل از برگزاری مذاکرات اتمی، از ”نرمش قهرمانانه“ سخن رانده وآمادگی ظاهری خود را برای سرکشیدن جام زهر اعلام کرده بود، با گذشت زمان، هرچه بیشتر نیات واقعی دیکتاتوری مذهبی و بازی دادن جامعه بین اللمل برای خرید وقت در این زمینه بر ملا گردید. واقعیت این است که خامنه ای از موضع ضعف و استیصال و همچنین بر اثر فرآیند فشارهای مالی و اقتصادی و همچنین فشار فزاینده باند مقابل، حاضر به  تغییر ”ریل“ شده بود. وی بخوبی میداند، این طرف مقابل ، یعنی رفسنجانی است که از برآیند هرگونه توافق اتمی و ”نوشیدن جام زهر“ خامنه ای سود خواهد برد و مالا ولی فقیه را به چالش خواهد کشید. در چنین سناریوئی و  با این حساب سرانگشتی است که میتوان به یقین گفت، ولی فقیه طلسم شکسته میدان هیچگونه مانوری ندارد. لذا روند قضایا و جنگ گرگ ها در درون رژیم، خامنه ای را ناچار ساخت تا دریک موضعگیری ”دوپهلو“  هم خود را ” شریک دزد “ و هم ” رفیق قافله “ معرفی کند.
در حالیکه طرفین به جد در تلاش بودند تا ” محتوای مذاکرات “ ایندور به خارج درج نکرده و بقول معروف ” رسانه ای “ نشود. وحشت ولی فقیه از انتشار و بیرون زدن گوشه هائی از محتوای مذاکرات، آینه ی تمام قد نیات واقعی ولی فقیه است. خامنه ای  در این بن بست اتمی به مانند ” موش در تله “ گیر افتاده است، به ویژه به دلیل شقه و شکاف بزرگ در حاکمیت، آنهم بر سر نوشیدن ” جام زهر“ میان خامنه ای و رفسنجانی. آنچه که مسلم است ولی فقیه نه از سر ”خیرخواهی و یا میل باطنی “ بلکه  ناچار به ورود در چنین میدان ” مملو از مین “ شده است  تا بقول ناطق نوری ”حجت“ را برباند مقابل ” تمام “ کنند.  
این ضعف و سردرگمی در باند خامنه ای در نهایت با سخنرانی 13 آبان وی، سمت و سوی نهائی خود را یافت بطوریکه آخوند موحدی کرمانی، نماینده ولی فقیه در نمایش جمعه این هفته آشکارا گفت: ” وزیر خارجه آمریکا به آقای ناتانیاهو این جمله را گفت، گفت آقا مطمئن شما باشید ما با ایران توافق بدی نخواهیم کرد. یعنی توافقی که به ضرر شما باشه… یعنی ما با ایران هیچ توافق خوبی نخواهیم کرد “( سایت حکومتی خبر آنلاین 17 آبان 1392)  
همچنین همزمان با روند مذاکرات در ژنو، خامنه ای روز شنبه یکی از فرماندهان سپاه را به صحنه فرستاد تا با بیان سخنان شدید الحنی، عزم خود را برای به شکست کشاندن مذاکرات یکبار دیگر به نمایش بگذارد. به گزارش سایت حکومتی هم اندیشی، پاسدار مسعود جزایری معاون امور بسیج و فرهنگ دفاعی ستاد کل نیروهای مسلح رژیم با اشاره به سخنان رئیس جمهور آمریکا پیرامون ایران اظهار داشت: ” زیاده‌گویی رئیس‌جمهور آمریکا در طرح مسئله مضحک «روی میز بودن گزینه نظامی» به صورتی تهوع‌آور درآمده است.
آمریکا به زودی خواهد فهمید که قدرت ایران چیزی نیست که بتوانند آن را نادیده بگیرند. همچنین با توجه به این سخنان رئیس‌جمهور آمریکا همزمان با مذاکرات ژنو دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران تحت تأثیر هویج و چماق زنگ‌زده آمریکایی‌ها قرار نمی‌گیرد “.
بعلاوه علائم شکست این دور از مذاکرات را وزیر خارجه فرانسه یک روز پیش از پایان آن چنین اعلام کرد: ” فابیوس که از ژنو با رادیو بین‌المللی فرانسه صحبت می‌کرد، گفت، ما پیش‌نویس اولیه‌ توافقی را که الان موجود است نمی‌پذیریم. وزیر خارجه فرانسه گفت تاسیسات هسته‌ای اراک و ابهام بر سرغنی‌سازی اورانیوم دو مانع بر سر توافق‌های هسته‌ای هستند.  
فابیوس به اختلافات بر سر راکتور آب سنگین اراک که می تواند پلوتونیوم مورد نیاز چند بمب را در عرض یک سال بسازد اشاره کرد. او همچنین به اختلافاتی بر سر محدود کردن درجه غنی سازی برای رژیم ایران در سطحی که قابل استفاده برای ساختن بمب اتم نباشد اشاره کرد.. ”
( سایت رادیو فردا 18 آبان 1392 )
در چنین صحنه ای، گمانه زنی ها از روز نخست مبین این بود که بدلیل ” تفاوت های عمیق بر سر تعلیق غنی سازی و راکتور آب سنگین اراک“ مذاکرات با چالش های زیادی روبرو خواهد شد. در حالیکه خامنه ای در تلاش بود تا ” مینیمم “ خواسته های جامعه بین الملل را بدون دادن تعهدی جدی بر سر توقف غنی سازی منحرف  نماید، طرف های مقابل با ارائه طرحی که بر اساس آن باید ” غنی سازی در مرحله نخست به مدت 6 ماه متوقف گردد “ وی و رژیم اش را در گوشه ی رینگ قراردادند کیهان، ارگان باند خامنه ای در مقاله ای ” سراب توافق در ژنو “ به تاریخ شنبه 18 آبان 1392 در رابطه با این طرح از جمله می نویسد: ” گزارش‌های جسته و گریخته از منابع غربی و دیپلمات‌های عضو تیم‌های حریف از احتمال یک توافق موقت و 6 ماهه خبر می‌‌دهند که در آن؛ از ایران خواسته شده غنی‌سازی 20 درصد را متوقف کند، تعداد سانتریفیوژهای فعال را کاهش دهد و با تعداد کاهش یافته به غنی‌سازی 5-3 درصد ادامه دهد! ادامه بهره‌برداری از راکتور آب سنگین اراک را دنبال نکند. از نصب سانتریفیوژهای پیشرفته موسوم به IR-M2 صرفنظر کند. و حریف در مقابل بدون آنکه به سامان تحریم‌ها دست بزند، بخشی از دارایی‌های مسدود شده ایران را آزاد کند و محدودیت‌های اعمال شده در پتروشیمی، خودرو، طلا و فلزات گرانبها را لغو کند “.
این طرح تفاوت های بنیادینی با آنچه که مطلوب دستگاه دیپلماسی ولی فقیه است، دارد. برای مثال بر اساس طرح آخوندی که به تائید ” شورای عالی فن آوری هسته ئی “ رسیده بود، ولی فقیه طلسم شکسته تلاش داشت تا با حفظ ”غنی سازی 3،5 درصدی“ از امضاء پروتکل الحاقی سرباز بزند. پروتکل الحاقی همان ترجمان ” بازرسی های سرزده “ را دارد که با آن جامعه بین الملل و آژانس بین المللی انرژی اتمی می توانند، هر لحظه و بدون اعلام قبلی به اماکن و سایت های اتمی رژیم دسترسی یابند. همچنین خامنه ای در تلاش بود تا با قبول ظاهری تعلیق غنی سازی 20 درصدی، آن را بعنوان ” امتیاز مهمی“ در مذاکرات جا انداخته و طرف های مقابل را به ” برداشتن تحریم های مالی و نفتی “ متقاعد نماید. تعلیق غنی سازی 20 درصدی نیز پیشتر در نشست شکست خورده آلماتی از سوی سیاست کشورهای 5 بعلاوه یک به رژیم اخوندی پیشنهاد شده بود، اما خامنه ای آن را در آن دوران رد کرده بود.  
”یک دیپلمات آگاه گفت که گروه 1+5 در مذاکرات آلماتی پیشنهاد می‌دهد که در صورت توقف تولید اورانیوم ٢٠ درصدی و تعطیل شدن تاسیسات غنی‌سازی فردو، برخی تحریم‌‌های اعمال شده علیه این کشور لغو خواهد شد. به گفته این منبع دیپلماتیک، در ازای این اقدام‌های ایران برخی تحریم‌های ایران در حوزه تجارت طلا، پتروشیمی و محدودیت‌های مالی تسهیل خواهد شد“.
( خبرگزاری حکومتی ایلنا 8 اسفند 1391)
طرح رژیم بر همان سیاست سال های 2004 استوار است که با آن ضمن فریب دادن جامعه جهانی، در یک جمله بتواند بدون دادن هرگونه هزینه و بهائی، درخفا پروژه بمب اتمی را دنبال نماید.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت در رابطه با تلاش مجدد رژیم آخوندی برای فریب جامعه بین الملل طی اطلاعیه ئی اعلام کرد: ” 11سال از افشای سایتهای نطنز و اراک توسط مقاومت ایران در اوت 2002 می‌گذرد، در این دوران رژیم ملایان حتی یک سایت یا یک پروژه اتمی را داوطلبانه به اطلاع آژانس بین المللی انرژی اتمی نرسانده و صرفاً بعد از افشای آنها از سوی مقاومت یا کشف آنها  توسط آژانس و بعد از کارشکنی و لاپوشانیهای متعدد با تأخیر بسیار به ناچار به آنها اذعان نموده است “.
آنچه که یکبار دیگر بر همگان و به ویژه ابواب جمع سیاست مماشات روشن گردید، اثبات این نکته است که دیکتاتوری تروریستی حاکم بر ایران ” نه میخواهد و نه می تواند“ ذره ئی از مطامع هسته ای و دستیابی به سلاح اتمی چشم پوشی کند. یقیننا علائم این سیاست بی دنده و ترمز، حال با احمدی نژاد یا با شیخ حسن روحانی، همان راکتور آب سنگین اراک و عدم پذیرش پروتکل الحاقی و پروژه موشک های میان و دوربرد است. در حالیکه وزیر خارجه حکومت هم زمان با مذاکرات ژنو، از راه اندازی و بهره برداری 19 هزارسانتریفیوژ سخن میراند و آشکارا هرگونه ” تعلیق غنی سازی “ را رد می کند، معلوم نیست که اساسا مذکره بر سر چه چیزی صورت گرفته بود.؟
حال که این دور از ” مذاکره “ برای ” مذاکره “ نیز به شکست انجامیده، جای آن دارد  تا طرف های دیکتاتوری حاکم بر ایران، به سکوت و بی عملی خود برای پایان دادن به گروگان گیری ناجوانمردانه 7 تن از اشرفیان قهرمان توسط نیروی تروریستی قدس و مالکی مزدور هرچه سریعتر اقدام نمایند. اکنون قریب 70 روز است که ساکنان لیبرتی و اشرف نشانان در شهرهای بزرگ دست به اعتصاب غذا برای آزادی اشرفیان زده اند. به خواسته ها ی خانواده ها و وجدان های بیدار بشری توجه کنید. اگر تا دیروز بهانه بر این بود که ” فعلا درگیر مذاکرات “ ایم و باید به انتظار” نتیجه “ آن بمانیم، حال با ” پاسخ ولی فقیه “ دیگر چه بهانه ای  وجود دارد.؟
هرچه زودتر برای آزادی 7  گروگان اشرفی اقدام کنید.
18 آبان 1392