1-روز 9 آبان 1388 کمیته سرکوب اشرف در دولت عراق، همراه با تعدادی عوامل عراقی و ایرانی رژیم، تحت عنوان خبرنگار و یک مینی‌بوس از خانواده های اعزام شده توسط وزارت اطلاعات که از سوی شعبه اطلاعات آخوندها در اصفهان تحت عنوان انجمن نجات، گردآوری شده بودند به در ورودی اشرف مراجعه کردند و با ارائه لیست شماری از ساکنان، خواستار دیدار آنها با خانواده هایشان در بیرون قرارگاه شدند. مجاهدان اشرف گفتند که هر کس خواستار دیدار خانوادگی است می تواند به داخل اشرف بیاید اما مأموران عراقی اجازه ندادند. این رفتار سرکوبگرانه در حالیست که پیش از این، به مدت 6سال، از 2003 تا پایان2008، خانواده هایی که خواهان دیدار بستگانشان در اشرف بودند از داخل و خارج ایران آزادانه وارد اشرف می شدند.
2-متعاقبا روشن شد که وزارت اطلاعات خانواده ها را از همان اصفهان، تهدید کرده بود مجاز به ورود به داخل اشرف نیستند تا مبادا تحت تأثیر مجاهدین واقع شده و شمه یی از حقایق مربوط به این مأموریت را با آنها در میان بگذارند. هدف سخیف دژخیمان اطلاعات این بود که خانواده ها را با تطمیع یا تهدید، به چماقی علیه بستگانشان برای ندامت و تسلیم و بازگشت به ایران تبدیل کنند، یا اگر مجاهدان اشرف حاضر به ملاقات آنها در بیرون از اشرف نشدند، به شیطان سازی بپردازند و چنین جلوه دهند که مجاهدان اشرف با «مغزشویی» از عواطف انسانی تهی شده و حتی اجازه ندارند با خانواده هایشان دیدار نمایند. این شیطان سازی در چرتکه اندازی عمال ولایت فقیه، زمینه های سیاسی سرکوب اشرف را فراهم می کند و حمله و کشتار را موجه می کند.
3-در همین راستا، کمیته سرکوب اشرف در دولت عراق از همان روز اول، شماری از خبرنگاران رسانه های وابسته به رژیم، از جمله تلویزیون عرب زبان رژیم به نام العالم و تلویزیون الفرات (متعلق به مزدوران 9 بدر و نیروی تروریستی قدس) و همچنین تلویزیون دولتی العراقیه را به همراه عوامل اطلاعات به ورودی اشرف برد. این در حالیست که در 10ماه گذشته به جز معدودی خبرنگار دست چین شده به هیچ خبرنگار دیگری اجازه ورود به اشرف را نداده اند.
4-از همان ساعات اول، رسانه های حکومتی در ایران و رسانه های عراقی وابسته به رژیم ایران، با هیاهو و شانتاژ و شارلاتانیسم به جنجال پرداختند که مجاهدین مانع دیدارهای خانوادگی در اشرف هستند. اما این هیاهوی 5روزه در مقابل ایستادگی ساکنان اشرف و موضع انسانی و منطقی آنان که می بایست به خانواده ها اجازه داده شود به داخل اشرف بروند، در هم شکست. به نحوی که اطلاعات آخوندها و کمیته تحت امر آن در عراق در نهایت با مداخله سازمانهای بین المللی و وزارت حقوق بشر عراق، ناگزیر به ورود خانواده ها به داخل اشرف تن دادند و خانواده ها توانستند در روزهای 14 و 15آبان با فرزندان و بستگان خود دیدار کنند.

5-خانواده ها در دیدار با فرزندان خود توضیح دادند که در اصفهان توسط اداره اطلاعات و شعبة نجات آن برای این سفر آماده و سازماندهی شده اند. در تهران نیز مأموران وزارت اطلاعات آنها را توجیه کرده اند تا به هر ترتیبی که می توانند بستگان خود را از اشرف بیرون کشیده و همراه خود به ایران برگردانند و گرنه در بازگشت مورد مؤاخذه قرار خواهند گرفت.

6- مأموران وزارت اطلاعات در تمامی مسیر از تهران تا فرودگاه بغداد و از آنجا تا محل اقامتشان همراه خانواده ها بوده و یک لحظه از آنها جدا نمی شدند. این خانواده ها پس از دو روز به عوامل عراقی رژیم سپرده شده و به درب ورودی اشرف منتقل و در جنب گردان عراقی مستقر می شوند.

7-شماری از مأموران وزارت اطلاعات که در اصفهان این خانواده ها را توجیه کرده اند، قاسم باباصفری، سیامک حاتمی، رضا صادقی، حسین رضوانی، رمضانعلی سعیدی و مجید امینی نام دارند. به قرار اطلاع اطلاعات آخوندها از طریق شعبه های خود در سایر شهرستانها نیز در تلاش برای اعزام گروههای دیگری از خانواده ها می باشد.

8-در یک جنگ روانی کثیف، مزدوران وزارت اطلاعات این خانواده ها را با انبوهی اطلاعات دروغ در مورد وضعیت مجاهدین و ساکنان اشرف و به طور خاص فرزندان آنها بمباران کرده بودند که پس از دیدار با فرزندانشان و مشاهده واقعیتها، مسخره بودن این ادعاها برملا شد.

9-در روزهایی که خانواده ها در بیرون اشرف بودند و همچنین در روزهایی که به داخل اشرف رفتند، مأموران وزارت اطلاعات، از ایران با تلفنهای موبایل آنها تماس می گرفتند تا از آخرین وضعیت آنها مطلع شده و آنها را علیه مجاهدین و ساکنان اشرف تحریک و راهنمایی کنند. اسامی مأموران اطلاعات و اسامی بریده مزدورانی که در همین رابطه از اوین و همچنین از هتلهای بغداد، گاه ساعت به ساعت به خانواده ها زنگ می زدند، همراه با فهرستی از هزینه ها و دستمزدها موجود و قابل انتشار است. پاداش اعزام هر بریده از اشرف به داخل ایران نیز جای جداگانه دارد. به نحوی که مزدوران عراقی هم ساعت به ساعت در حال کنکاش و پرس و جو بودند که آیا کسی حاضر شده است همرا با خانواده اش از اشرف به نزد رژیم برگردد یا خیر.

10- چماق کردن عوامل اطلاعات بر سر مجاهدان اشرف تحت عنوان خانواده، و همچنین به خدمت گرفتن خانواده های فقیر و نیازمند، و نیز خانواده هایی که رژیم از آنها گرویی یا گروگانی در اختیار دارد، در حالی صورت می گیرد که بیش از 200تن از اعضای خانواده هایی که در سالهای گذشته به اشرف رفته اند دستگیر و تحت فشار و شکنجه قرار گرفته و برخی از آنها به حبسهای طولانی محکوم شده اند. یورش به منازل خانواده های ساکنان اشرف و دستگیری و ضرب و شتم آنان ادامه دارد و دیدار با مجاهدان اشرف برای خانواده هایشان جرم محسوب می شود. در 27دیماه گذشته 18نفر از اعضای خانواده هایی که جدا از تورهای اطلاعات آخوندی برای دیدار فرزندانشان در اشرف، عازم عراق بودند در فرودگاه تهران دستگیر شدند. اغلب آنان مادران و پدران سالخورده بودند که پس از ضرب و شتم، به طور مستقیم از فرودگاه به سلولهای انفرادی در بند209 شکنجه گاه اوین منتقل شدند. خانه های مسکونی آنها نیز مورد تهاجم و غارت نیروهای سرکوبگر قرار گرفت و شماری از آنان هنوز در اوین هستند.

11-همچنانکه مجاهدان اشرف اعلام کرده اند، آنها همواره آماده پذیرایی از اعضای خانواده های خود هستند. اما این حقی است که فاشیسم دینی حاکم بر ایران آن را از طریق عواملش در عراق و به ویژه از طریق کمیته سرکوب اشرف در دولت عراق، از آنها سلب کرده است. از ابتدای سال2009 که حفاظت ساکنان اشرف به نیروهای عراقی منتقل شده است، در یک محاصره ضدانسانی و غیرقانونی از ورود خانواده ها، وکلا و حقوقدانان، فعالان حقوق بشر، قانونگذاران عراقی و اروپایی، خبرنگاران و حتی از ورود کارگران عراقی که سالها در اشرف کار می کرده اند، اکیداً ممانعت به عمل می آید. این در حالی است که قطعنامه 24آوریل پارلمان اروپا از دولت عراق می خواهد حقوق ساکنان اشرف را در چارچوب کنوانسیون چهارم ژنو به رسمیت بشناسد، محاصره اشرف را لغو کند و از اخراج یا جابجایی اجباری ساکنان اشرف خودداری کند.

12-مقاومت ایران از دبیرکل ملل متحد، کمیسر عالی حقوق بشر، نماینده ویژه دبیرکل در عراق، هیأت همیاری ملل متحد (یونامی) و عموم سازمانها و مراجع مدافع حقوق بشر و همچنین از سفیر ایالات متحده آمریکا و فرمانده نیروهای آمریکایی در عراق می خواهد، این رفتار ضد انسانی و سرکوبگرانه با ساکنان اشرف و خانواده های آنها را محکوم نموده و از دولت عراق بخواهند طبق وظایف و تعهدات بین المللی خود، این محاصره ننگین و جنایتکارانه را لغو کند.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
19 آبان 1388(10 نوامبر 2009)