در آستانة روز جهانی حقوق بشر، به میهنم ایران نگاه می‌کنیم که در آن حقوق بشر، پیکرش مجروح از شلّاق، کوبیده در تحقیر و تهمت و سنگسار، دستهایش در بند، پاهایش در زنجیر و لبانش مُهر و موم است؛ در مینهم ایران، حتی زمانی که آخوندها از اعتدال و میانه‌روی دم می‌زنند، حقوق بشر هر روز حداقل سه بار حلق آویز می‌ شود؛ آویزان از جرّاثقالها؛ آن هم در برابر نگاه معصوم کودکانی که نسل فردای ایرانند.
    بله، بیش از سه دهه است که حقوق بشر در ایران، در زیر نگاه جهان، توسط فاشیسم دینی آخوندها، زنده به‌ گور می ‌شود. در ایران، نقض حقوق بشر قانون، و رعایت حقوق بشر، نقض قانون است!
    امّا، این تمام داستان حقوق بشر ایران نیست. 35سال است که در ایران، پیشتازان مردم، بهای حقوق بشر را با خونهایشان می ‌پردازند و هم‌چنان که کاظم رجوی گفت: تاریخ حقوق بشر را با خونهایشان می ‌نویسند؛ سه دهه است که اعضای این مقاومت در رزم و نبردی حماسی، در هر شرایطی، از جمله در 10شهریور گذشته، بدون برخورداری از کمترین امکان دفاع از خود، با دستانی بسته و تیرخلاص بر سرهایشان، یا با پیکرهایی در زیر هامویها در مرداد 88، و در همین ایام با 100روز اعتصاب‌غذا با تنهای رنجور و لبانی تبدار، بهای حقوق بشر را می‌پردازند.
    مردم ایران و فرزندان شجاعشان بهای حقوق بشر را در قتل عام سی هزار زندانی سیاسی در سال 67، و در قیامهای 88، در کهریزک، و اوین پرداخته و می ‌پردازند.
    امّا، در صدمین روز نبرد و  اعتصاب غذای اعضای این مقاومت، باید گفت که حقوق بشر، در معنای حقیقی‌ و در نقطه کمالش، در نبرد انسانهایی زنده و جوشان است که فراتر از جانبازی به مبارزه‌ یی بی‌ چشمداشت و به مقاومت به هر قیمت، قیام کرده ‌اند؛ مقاومت برای نگاهبانی از ارزشهای والای انسانی و مقاومت برای نگاهبانی از ارزش حقوق بشر...
   حرف ما این است که سنگسار حقوق بشر ایران دیگر نباید ادامه پیدا کند؛ حرف ما این است که ذبح حقوق بشر و آزادی و مقاومت ایران در پای تجارت و مماشات باید متوقف شود.
   از این رو، به جامعة جهانی و مشخصاً به دولتهای غرب می‌گوییم:
ـ پرونده نقض حقوق بشر توسط این رژیم را به شورای امنیت ببرید.
ـ از خواست مردم ایران برای آزادی زندانیان سیاسی، حمایت کنید.
ـ و معاملات اقتصادی خود با این رژیم را به توقّف اعدامها مشروط سازید.
     مقاومت ایران افتخار آن را دارد که با شعار "صلح و آزادی"، در اوج جنگ ضدمیهنی خمینی، زهر آتش بس را به حلقوم خمینی ریخت؛
در اوج هیستری اتمی آخوندها نیز، جنبش مقاومت با شعار "ایران غیراتمی" سایتهای مخفی این رژیم را افشا کرد و آخوندها را در بحران داخلی و بین‌المللی فرو برد تا این که امروز به یک گام عقب‌نشینی از برنامة بمب‌سازی تن داده‌اند. و حالا برآنیم که در جبهة حقوق بشر نیز جام زهر دیگری به ولایت فقیه تحمیل کنیم.
    به جای حاکمیت آخوندی و ولایت فقیه، در ایران حاکمیت مردم و رأی ملت باید حاکم شود؛ اعدام و شکنجه باید لغو شود؛ آزادی بیان، آزادی اجتماعات، آزادی پوشش و همة آزادیهای فردی و اجتماعی، باید برقرار شود. زمان آن است که حکومت اختناق و سرکوب برچیده شود و زمان آن است که کشوری بر اساس احترام به حقوق بشر بنا کنیم و چنین خواهد شد».
   28سال پیش در چنین روزهایی برای نخستین بار، قطعنامه یی در محکوم شناختن نقض آشکار حقوق بشر در ایران، در مجمع عمومی ملل متّحد به تصویب رسید. این قطعنامه ثمره تلاشهای گسترده و پیگیر دکتر کاظم رجوی و همراهان او بود.
بخشی از فعالیتهای دکتر کاظم رجوی را در فراهم آوردن زمینه این پیروزی، در زیر می خوانید:
دکتر کاظم رجوی در آذرماه سال 1362 به عنوان فرستاده ویژه مسئول شورای ملی مقاومت برای بررسی درمورد طرح قطعنامه یی در مجمع عمومی ملل متحد به نیویورک اعزام شد. در نتیجه تلاشهای او در مجمع عمومی ملل متحد، موضوع تعیین یک نماینده ویژه برای پیگیری مساٌله نقض حقوق بشر در ایران مطرح گردید و مجمع عمومی، کمیسیون حقوق بشر را موظّف نمود که به نماینده خود ماٌموریت بدهد که منتظر اجلاس سالانه کمیسیون نشود و گزارش موقّت خود را به مجمع عمومی ارسال کند. این امر پایه گذار بسیاری از محکومیتهای رژیم خمینی توسط ارگانهای مختلف ملل متّحد گردید.
ـ در دیماه سال 1363 دکتر کاظم در راٌس هیاٌتی در سی و نهمین اجلاس مجمع عمومی ملل متحد در نیویورک شرکت کرد. در جریان این اجلاس نمایندگان کشورهای مختلف در جریان دیدار هیاٌت مقاومت ایران با آنان، آمادگی¬شان را برای دادن راٌی مثبت به قطعنامه محکومیت رژیم خمینی، به خاطر نقض ابتدایی ترین حقوق بشر در ایران، اعلام کردند.
ـ در بهمن 63، به همراه هیاٌتی از مقاومت، در چهل و یکمین اجلاس کمیسیون حقوق بشر ملل متحد، که از تاریخ 15بهمن تا 24 اسفند همان سال در ژنو برگزار گردید، شرکت نمود. هیاٌت نمایندگی شورای ملی مقاومت ضمن شرکت در جلسات متعدّد کمیسیون، با رئیس کمیسیون حقوق بشر و نمایندگان کشورهای مختلف ملاقات نمود و نقض آشکار حقوق بشر در ایران را برای آنان تشریح کرد. دکتر رجوی در ملاقات با رئیس کمیسیون، خواست هیاٌت مقاومت ایران دایر بر تصویب قطعنامه یی در محکومیت رژیم خمینی و ارجاع مساٌله نقض حقوق بشر در ایران به مجمع عمومی ملل متحد را به اطلاع وی رساند. در اثر فعالیتهای هیاٌت، چهل و یکمین اجلاس کمیسیون حقوق بشر ملل متحد با صدور قطعنامه یی نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کرد.
ـ در دوم اردیبهشت 1364، با دبیر کل سازمان ملل متحد، که برای شرکت در یک کنفرانس به ژنو مسافرت کرده بود، ملاقات و گفتگو کرد. او، در این دیدار، لیست شهیدان مقاومت را به دبیر کل ملل متحد داد و ادامه نقض وحشتناک حقوق بشر در ایران را به وی یادآوری کرد.
ـ در آذرماه 64، در راٌس هیاٌتی از مقاومت ایران در چهلمین اجلاس مجمع عمومی ملل متحد در نیویورک شرکت کرد و فعالیتهای گسترده یی را (از جمله ملاقات با 93 هیاٌت نمایندگی از کشورهای مختلف جهان) برای به تصویب رساندن قطعنامه محکومیت رژیم خمینی آغاز کرد و اسناد و مدارک فراوانی پیرامون جنایات بیشمار رژیم خمینی (ازجمله لیست بیش از 12هزار شهید و تصاویر قربانیان شکنجه های خمینی) را در اختیار هیاٌتها قرار داد. علاوه بر آن، طی مصاحبه ها،  کنفرانسهای متعدّد مطبوعاتی، ضمن تشریح وضع اسفبار حقوق بشر در ایران، مواضع مقاومت عادلانه مردم ایران را برای خبرنگاران و نمایندگان رسانه های همگانی تشریح نمود.
کمیسیون سوّم مجمع عمومی ملل متحد در اولین هفته ماه دسامبر 1985 (10 تا 17 آذر 64)، در چهلمین اجلاس خود برای اولین بار به بحث و بررسی پیرامون نقض حقوق بشر توسط رژیم خمینی پرداخت. این بررسی براساس گزارش نماینده ویژه کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد، آقای آندریاس آگیلار، صورت گرفت. همزمان با ارائه گزارش نماینده ویژه کمیسیون حقوق بشر به کمیسیون سوم مجمع عمومی سازمان ملل، و در ادامه کوششها و اقدامات چهارساله یی که از طرف شورای ملی مقاومت، برای افشای جنایات رژیم خمینی در محافل بین المللی صورت گرفته بود، دکتر کاظم رجوی، فرستاده ویژه مسئول شورای ملی مقاومت، به نیویورک رفت و در اجلاس کمیسیون سوم مجمع عمومی شرکت کرد. او طی ملاقات با 93 هیاٌت نمایندگی، ازجمله 73تن از سفیران کشورهای عضو سازمان ملل پیرامون جنایات رژیم خمینی با آنان گفتگو کرد و اسناد و مدارکی از جزئیات نقض آشکار حقوق بشر در ایران را در اختیار آنان قرار داد.
دو روز قبل از بررسی قطعنامه مربوط به نقض حقوق بشر در ایران، خانمها مژگان همایونفر و نرگس شایسته و آقای حسین دادخواه، از اسیران شکنجه شده و از بندرسته رژیم خمینی، در یک کنفرانس مطبوعاتی در نیویورک، در محل سازمان ملل، چگونگی دستگیری و شکنجه های خود را برای بیش از 50خبرنگار تشریح کردند. این شاهدان هم چنین با بیش از 40 هیاٌت نمایندگی دیدار کرده و آنان را از وضع دستگیری خود و شکنجه های متحمّل شده، آگاه کردند.
سرانجام در نیمه شب جمعه 6دسامبر 1985 (15آذر 1364)، قطعنامه یی در محکوم شناختن نقض آشکار حقوق بشر در ایران، در مجمع عمومی ملل متّحد، با اکثریت 53 راٌی موافق به تصویب رسید و بدین سان، مقاومت عادلانه ایران به پیروزی بزرگی دست یافت.
در پی تصویب این قطعنامه، دکتر کاظم رجوی طی مصاحبه یی با روزنامه «نیویوک تایمز»، ازجمله، گفت: «ما تاریخ حقوق بشر را با خونهایمان می نویسیم».