متن این قطعنامه از این قرار است:
قطعنامه فوق العاده انجمن جهانی بهداشت در حمایت از حقوق بیماران و پزشکان در ایران
مصوبه مجمع عمومی انجمن جهانی بهداشت، دهلی نو، هند، اکتبر 2009
با توجه به گزارشهای پزشکان ایران در مورد نمونه های ذیل ازجمله:
شیوه های نگران کننده برای انتقال افراد به زندانها بدون دریافت درمان پزشکی کافی یا نظر موافق پزشکان حاضر در صحنه؛
جلوگیری از درمان بیماران توسط پزشکان؛
نگرانی در مورد صحت مستندات مربوط به مرگ بیماران و مجبور ساختن پزشکان به تدوین مدارک نادرست؛ و انتقال اجساد یا انتقال زندانیان سیاسی و مذهبی بشدت مجروح با علائم ناشی از شکنجههای وحشیانه از جمله تجاوز جنسی به بیماران
انجمن جهانی بهداشت، بر این موارد تأکید میکند:
1. بیانیه لیسبون یعنی بیانیه مربوط به حقوق بیمار، که تصریح میکند هر زمان که قانون، اقدام دولتی یا هر اداره یا نهاد دیگری حق برخورداری از مراقبت پزشکی را از بیماران سلب کند، پزشکان باید اقدامات مناسب را انجام دهند تا مراقبت پزشکی را تضمین یا اعاده نمایند.  2. مجدداً بر روی بیانیه هامبورگ خود تأکید میکند: یعنی بیانیه مربوط به حمایت از پزشکانی که از شرکت در استفاده از شکنجه یا دیگر اشکال رفتار بیرحمانه، ضدانسانی یا تحقیرآمیز امتناع میورزند. این بیانیه پزشکان را تشویق میکند که به تعهدات خود بعنوان طبیب احترام بگذارند تا بدینوسیله به انسانیت خدمت کرده و در مقابل هرگونه فشار برای واداشتن آنها به رفتاری که مخالف اصول اخلاقی حاکم بر وفاداری آنان به این کار باشد مقاومت نمایند.
3. مجدداً بر روی بیانیه توکیو تأکید میکند: رهنمونها برای پزشکان، پیرامون شکنجه و سایر رفتارها یا مجازات بیرحمانه، ضدانسانی و تحقیرآمیز هنگام بازداشت و حبس، که: پزشکان را از هر شکل شرکت یا حتی حضور بعمل آوردن در صحنه اعمال شکنجه یا سایر اشکال آیینهای بیرحمانه، ضدانسانی یا تحقیرآمیز منع میکند؛
پزشکان را موظف می سازد که منتهای احترام نسبت به حیات انسانی را حفظ کنند، حتی اگر تهدید شده باشند، و نیز پزشکان را از بکارگیری دانش پزشکی در مخالفت با قوانین انسانیت منع می کند.
4. مجدداً بر روی بیانیه خود در ارتباط با مسئولیت پزشکان در تدوین مدارک و محکومیت اعمال شکنجه یا رفتار بیرحمانه یا ضدانسانی یا تحقیرآمیز تأکید می نماید؛ این بیانیه تصریح میکند که پزشکان باید تلاش کنند تا:
اطمینان حاصل نمایند که بازداشتشدگان یا قربانیان شکنجه یا بیرحمی یا بدرفتاری دسترسی به مراقبت پزشکی فوری و مستقل دارند؛
اطمینان حاصل نمایند که پزشکان در مورد علائم شکنجه یا بدرفتاری، از طریق حفاظتهای پروسدوری لازم برای ممانعت از به خطر افتادن جان بازداشت شدگان، در پرونده پزشکی ارزیابی خود را ارائه داده و مستندسازی کنند.
5. به نسخه آیین رفتار حرفهای بین المللی انجمن جهانی بهداشت ارجاع میدهد، که تصریح میکند پزشکان باید بطور کاملاً حرفهای خود را وقف ارائه خدمات باکفایت پزشکی با تکیه به استقلال اخلاقی و دلسوزی و احترام به شرافت انسانی نمایند.
6. دولت جمهوری اسلامی ایران را فرا میخواند تا به آیین رفتار حرفه ای بین المللی و استانداردهای مذکور در بیانیه هایی که به آنها اشاره شد و پزشکان به آنها متعهد میباشند احترام گذارد.
7. انجمنهای پزشکی در سطح ملی را دعوت میکند تا به حمایت از این قطعنامه برخیزند.