به هرحال طرفین طی ایندور از مذاکرات به مانند سنوات قبلی از رسانه ای کردن محتوی گفتگو ها و روند مذاکرات به شدت خودداری کرده اند. از مجموعه اخبار و گزارشات درز کرده می توان به یقین به این نکته رسید که بازهم مذاکره برای مذاکره شکست خورده است، زیرا اختلافات طرفین در خصوص جزئیات بسیار گسترده تر از آن چیزی است که بتوان آن را اینبار با لبخند و ” قربان صدقه “ و یا با الفاظی مانند ”خوب“ و امیدوار ”کننده“ پنهان نمود. در رابطه با روند مبهم مذاکرات، خبرگزاری فرانسه در تاریخ 30 بهمن گزارش کرد: ”یک مذاکره کننده ایرانی گفت دو طرف به چارچوب مذاکرات جامع دست یافته اند، اما هنوز چیزی بروی کاغذ نیامده است“.
سخن از دیپلماسی علیل و بسته ای است که حتی ”رهبر معظم“ نیز در آن گیر کرده و راه پس و پیش بر وی و حکومت اش را بسته است. بازتاب این سردرگمی و تزلزل در  دیکتاتوری ولی فقیه و زهر خورده را نیز بخوبی می توان در مواضع چند پهلوی وی نسبت به روند مذاکرات بخوبی مشاهده کرد. نمونتا همان جمله معروف: ”به مذاکرات خوش بین نیستم، ولی مخالفتی هم ندارم“  بهترین سند گویا بر این بحران لاعلاج است. لاعلاجی یک رژیم طلسم شکسته و شقه شقه شده که رهبر پیزوری آن را وادرا کرده تا سخنانش را نه تنها دو پهلو، بلکه با ده ها درب و پنجره برای هرگونه تعبیر و توصیف بیان کند. ترجمان چنین موضعگیری هائی بدان معنی است که اگرخامنه ای در توافق نهائی مجبور شود جام زهر را تا قطره آخر بنوشد، در فردای آن خواهد گفت، دیدید ”منکه گفته بودم، مخالفتی ندارم !! و اگر روزی مجبور شد دست از دغلبازی کشیده و میز مذاکره را برهم بزند، یقیننا ترجیح بند اول آن را به رخ باند های مقابل و به ویژه باند رفسنجانی خواهد کشید که بله ”من گفته بودم به مذاکرات خوش بین نیستم“.!! در این رابطه محمد رضا باهنر از باند خامنه ای در مجلس می گوید: ”خط اصلی در مسئله هسته ای را رهبری می دهند. برخی ها نگرانند که آن ها در مذاکرات وعده ای بدهند، اما کلید 20 درصد که دست ظریف نیست“. (خبرگزاری سپاه پاسداران، فارس 1 اسفند 1392 )
 همچنین  شاید بهترین توصیف از سخنان اخیر خامنه ای طلسم شکسته و وضعیت درب و داغان رژیم را پاسدار جعفری، سرکرده سپاه پاسداران در جمع بسیجیان توسری خورده نظام آخوندی کرده باشد. وی از جمله می گوید: ”دولت با نرمش قهرمانانه وارد مذاکرات شده تا یا تحریم ها کم شوند و یا مسئولین کشور از خارج نا امید شوند و بر توان داخلی تمرکز کنند که هر نتیجه ای بدهد مثبت است. به دلیل مقطع حساسی که باید مذاکرات به جلو برود تا بهانه دست کسی ندهیم، فعلا باید سکوت کنیم و بغض در گلو نگه داریم“. (اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت 1 اسفند 1392 )  
از مجموعه این جملات می توان نتیجه گرفت که فعلا رژیم آخوندی تصمیم به ادامه مذاکرات اتمی را دارد. حال سوال اینجاست که آیا خامنه ای جام زهر اتمی را تا به قطره آخر خواهد نوشید؟ یا هدف همان  ”خرید وقت و بازی دادن جامعه جهانی برای پنهانکاری های هرچه بیشتر“  است؟  
پاسخ به این سوال یقیننا در وضعیت فلاکت بار ولی فقیه در هراس از خیزش های عمومی و اوضاع بغایت بحرانیاقتصادی و مالی که در آن قرار گرفته است، نهفته است. آثار قطرات جام زهر یکی پس از دیگری در پیکر رنجور نظام آخوندی به همراه ریزش نیروها و وارفتگی آنان بخوبی نمایان شده است. بحران دیگر از دستگاه های اجرائی فراتر رفته و اکنون یقه ی اصلی ترین ارگان سرکوب، یعنی به  سپاه پاسداران  و بزرگترین اهرم قدرت و حامی ولی فقیه رسیده است. پاسدار جعفری سرکرده سپاه ضد مردمی  با جملاتی عجز آلود بخوبی این بحران را در جمع نیروهای بسیج زهوار درفته بیان کرده است. وی می گوید: ”به سپاه هم هجمه می آورند، اما سپاه در برابر این هجمه ها  مقاومت می کند“.
سخن از سمت گیری اجباری و فشار باند های متخاصم علیه ”سیاست های کلی“ خامنه ای در تمامی زمینه ها است. زیرا بخشی از حاکمیت بخوبی دریافته است که ولی فقیه فردی ”بی عرضه “ و ”ترسو“ است و سیاست های وی تا به امروز نظام آخوندی را با تمامی دستجات درونی آن به مرز سقوط نهائی کشانده است. در این رابطه مجموعه فشار ها و تصفیه ها در درون ارگان های حکومتی و مناصب دولتی را باید در این چهارچوب ارزیابی کرد که خود بخشی از آثار همان جام زهر اتمی است. توافقی که هم دولت و هم رهبر نظام از انتشار و بیرونی کردن آن حتی در میان باند های خودی رژیم نیز هراس دارند.
با این اوصاف است که رژیم باید همچنان بر ” میز مذاکره “ پافشاری کند و به ”چک و چانه زدن“ ادامه بدهد. در حالیکه رژیم آخوندی تلاش دارد تا دستور کار مذاکرات را صرفا در چهارچوب ”سیاسی و کار فنی“ محدود نماید، کشورهای 5 بعلاوه یک روز بروز بر خواسته ها و موضعات جدید می افزایند و آن را بر سر میز مذاکره  قرار می دهند. برای نمونه  موضوع ”موشک های بلستیک“ و یا ” تعطیلی سایت های فردو و آب سنگین اراک“ هستند. در این رابطه به گزارش خبرگزاری حکومتی ایرنا در تاریخ 1 اسفند 1392: ”یک دیپلمات نزدیک به هیات مذاکره کننده ایران در باره ادعای برخی مقامات آمریکا مبنی بر اینکه موضوع موشک ای بالستیک در مذاکرات مطرح و از موضوعات مناضعه بوده است گفت: ما از ابتدا اعلام کردیم، آن چه مورد بحث است در چهارچوب توافق ژنو است و مسائل دفاعی ایران شامل این موضوعات نمی شود“.
از دیگر موانع جدی بر سر روند مذاکرات تعداد و ظرفیت های سانتریفیوژ ها است. در حالی که رژیم آخوندی از بکار اندازی قریب 20 هزار سانتریفیوژ بخشا از نسل چهارم و پنجم با ظرفیت غنی سازی چهار برابری نسبت به سانتریفیوژهای نوع اول تا سوم می باشند، طرف های مقابل بجد خواستار آنند که فعالیت بیش از 15هزار سانتریفیوژ متوقف و از دور خارج شوند .
خامنه ای با نیرنگ و برای حفظ ”نیرو“ از ”خط سرخ“ درمذاکرات سخن میراند. واقعیت این است که دیگر خطی، حال چه سرخ و یا سفید برای نظام اش باقی نمانده است. با این منظر و در چنین مقتصاتی باید به روند ادامه مذاکرات نگریست.
3 اسفند 1392