با تشکر،
خانم رجوی،
طی سخنرانیها قبلی، از موارد زیادی مطلع شدیم، به اندازه کافی وارد جزئیات نشدیم.
و می خواهم که خیلی کوتاه صحبت کنم به‌رغم اینکه از جانب من خیلی جسورانه است، ولی می خواهم در مورد ژئوپلیتیک صحبت کنم.
اولاً یک مسئولیت اصلی، بزرگ و غیر قابل تحمل وجود دارد. اینکه نمی توان از رژیم غیر قابل قبول ملاها خواست که به حقوق بشر احترام بگذارد، چون آنها هیچ وقت چنین کاری نخواهند کرد. هیچ وقت!
فقط جدایی دین از دولت و نقش زنان، همانطوری که خانم رجوی بر آن تأکید دارند، می تواند شرایط را تغییر بدهد.
این آن مسئولیت بسیار بسیار بسیار بزرگ است.
سپس، یک تغییر ژئوپلیتیک است که توجه شما را به آن جلب می کنم: در رابطه با این رژیمها که متفاوتند ولی شیعه هستند، جامعه بین المللی و به طور خاص رئیس جمهور اوباما طور دیگری تنظیم کردند.
بله هنگام مذاکرات ژنو-2 قبول کردیم که در مورد یکسری جنایت و به طور خاص نقض حقوق بشر، سکوت کنیم. این یک روند مسالمت جویانه بود، توقف غنی سازی اورانیوم و غیره ... که جامعه بین المللی و به طور خاص 5+1 قبول کردند.
اینکه روحانی، تحت مدیریت ولی فقیه، سعی کرده کمی افق را باز کند، به این دلیل بود که تحریمها خیلی برای رژیم ایران گران تمام شده است و می دانم که تحریمها همیشه برای کسانی که سرمایه یی ندارند، بهای بیشتری دارد، ولی واقعیت این است که این تحریمها بود که باعث شد، یک شبهه گشایش در سیاست رژیم ایران ایجاد شود.
خوب است ولی لحظه یی به این معنی نیست که در سایر موضوعات سکوت کنیم.
ما خواستار عقب نشینی تسلیحاتی هستیم ولی اعمال قوانین شنیع قرون وسطی که در ایران و در عراق در رابطه با اشرف و لیبرتی در جریان است، غیر قابل تحمل است. من نمی خواهم در این خانه که به آن علاقه دارم ـ دیدی ژان(زیگلر)! که گفتم به سازمان ملل علاقه دارم! ـ من به سازمان ملل علاقمندم و همواره در خدمت این خانه بوده ام ولی حرفهای آقای بان کیمون را می خوانم. چیزی که آقای بان کیمون دیروز در مورد نقض حقوق بشر می گوید، باید قانون پایه ما و راهنمای ما باشد.
زنان بیش از پیش سرکوب می شوند و اعدامها در دوره آقای روحانی افزایش یافته، از زمانی که او آمده است، از سال پیش. اعدامها در ملأ عام افزایش یافته، این یک افتضاح است، در میدان گرو! ما به پنج قرن قبلتر بازگشته ایم.
مجاهدین یک نقش اساسی دارند، چون آنها هستند که موضوعات را از هم تفکیک می کنند یا به بیانی تفکیک نمی کنند، این رژیم، یک رژیم غیر قابل قبول برای منطقه است، چون حتی برای خودش هم غیرقابل قبول است، برای کشور خودش، برای ایران، برای زنان و مردان که بهای آن را می دهند. بیش از پیش زندانی وجود دارد، بیش از پیش خبرنگاران دستگیر می شوند، و فراتر از آن زندگی روزانه غیر ممکن شده است.
اینکه مالکی همدست روحانی یا ولی فقیه باشد، برایمان عجیب نیست، ولی این پاسخ که این مسئولیت او نیست که در وسط کشورش، جایی که تحت محاصره ارتش عراق است، چنین کشتارهایی صورت گرفته باشد، موردی در تاریخ است که من معادل آنرا نمی شناسم.
آخرین نکته... با عرض پوزش! درست است که یک آقایی هست که به همه اینها کمک می کند: آقای پوتین.
نمی خواهم برای شما یک تابلوی ژئوپلیتیک دیگر ترسیم کنم، بین چیزی که در اوکراین و کریمه اتفاق می افتد و نحوة حمایت پوتین از کل این محور: رژیم ایران ـ عراق ـ سوریه ـ حزب الله.
آمریکایی ها به شکلی در تله افتاده اند و اروپا هم همینطور.
من فکر می کنم که نباید موضوعات را قاطی کرد، درست است که خلع سلاح هسته یی موضوعی بسیار اساسی است، ولی ما باید از حقوق بشر تک تک افرادی که از آن رنج می برند و دهها و صدها هزار هستند، حفاظت کنیم.
اگر سازمان ملل قادر به اعزام یک تیم دائمی نظارت در لیبرتی نیست، کاری که باید از خیلی وقت پیش انجام می شد، تیمی که باید در مورد وقایع اشرف و این که چطور این کشتار صورت گرفت تحقیق می کرد، دیگر این چه سازمان مللی است؟
کار کجا گیر است؟
باری دیگر و با همین تمام می کنم، از شما می خواهم که بیانیة دبیر کل سازمان ملل، آقای بان کیمون را بخوانید که می خواهد چنین کاری انجام شود، پس مانع کجاست؟
متشکرم
 
نجات بوبکر، نمایندة پارلمان فلسطین
بسم الله الرحمن الرحیم
خانم بزرگوار خواهر مریم رجوی
برادران و خواهران,
همگی با هر اسم و منصبی.
بسم الله الرحمن الرحیم
انهم فتیهٌ آمنوا بربهم فزدناهم هدی
آنها گروهی بودند که به پروردگار خود ایمان آوردند و راه یافته شدند.
انهم فتیهُ آمنوا بربهم یعنی اینکه آنها ایمان آوردند به حتمیت پیروزی و دستیابی به حقوقشان
به همین خاطر با درود به خواهران و برادران اشرف و لیبرتی شروع میکنم و می گویم
این دنیایی است که از این همه خونهایی که به ناحق ریخته شد،  نمی بیند و نمی شنود و متأثر نمی شود شایستگی داشتن سازمانهای حقوق بشری را ندارند.
آنها را در این جایگاه  و به ویژه از همین جا  فرا می خوانم،
محلی است که مرکز حقوق بشر نامیده می شود
مرکزی که در رابطه با ناقضین حقوق بشر، به آن مراجعه می شود، خونریزی ها را می بینند ولی نمی توانند چیزی را تغییر دهند. زیرا کسی که خونریزی را می بیند و چیزی را تغییر نمی دهد تنها حقی که دارد، این زندگی را ترک کند.
زیرا ما به این دنیا نیامده ایم  که فقط شکنجه شده و رنج و سختی بکشیم. بلکه پا به این جهان گذاشته ایم تا یک زندگی شرافتمندانه داشته باشیم.
ما فلسطینی ها مورد شکنجه واقع شده و آواره شدیم و ما را به زور از سرزمینمان بیرون کردند. به همین دلیل ما دردمند هستیم و به همه کسانی که در معرض درد آوارگی و از دست دادن و غربت و جابجایی اجباری  قرار گرفتند، کمک و یاری میرسانیم.
به همین خاطر صدایمان را با صدای خواهرانمان در لیبرتی پیوند زده و می گوییم که این جهان باید چند موضوع را درک کند.
و اولین موضوعی که باید این دنیا درک کند این است که  به جد از حل موضوعات از طریق خونریزی دوری کنند. چون دنیایی که مسائلش با خونریزی حل شود، مسیرش رو به زوال است. دنیا با آگاهی اداره می شود و نه با خونریزی
دوم این خونریزیها،  جهان را به سوی بنیادگرایی بیشتری سوق می دهد
و ما می بینیم و شاهد هستیم که چگونه ترکشهای این بنیادگرایی همه کشورهای عربی و همه دنیا را فراگرفته است.
و عامل  این بنیادگرایی، بنیاد گرایی مذهبی است و این نگرش، دنیا را به سوی نابودی سوق می دهد.
به همین دلیل می گوییم که افراطی گری و  بنیادگرایی، بطور مشخص از دنیای سیاست  باید از این جهان رخت بر بندد.  
زیرا در جهان سیاست، این بنیادگراها نباید جایی داشته باشند.
ما همواره از همه پارلمانترها و اعضای ارگانهای بین المللی خواسته ایم که مشکل لیبرتی باید حل شده و به سازمان ملل ارجاع شود تا قوانین و معاهدات بین المللی در رابطه با کسانی که در معرض این ظلم قرار گرفته اند به اجراء درآید.   
و همچنین ضروری است که  سازمانهای بین المللی از جنجال ها  شایعات دوری کنند. منظورم  آنچیزی است که به سمت دروغ هدایت می کند. فقدان صداقت واقعی، باعث بی ایمانی نسبت به همه این ارگانها میشود.
در این لحظات من با شما همراه شده و دیدیم  بر لیبرتی چه گذشت ولی به من اجازه بدهید با هم  به فلسطین برویم.
به فلسطین مجروح به فلسطینی که شکنجه می شود، به پناهندگانی که 65 سال بر آنها گذشته است. آنها که 7 میلیون فلسطینی در سراسر جهان هستند.
به اینها و به همه دنیا می گوییم ما فقط به فراخوانها  و سخنرانی ها نیاز نداریم. ما نیاز به حق بازگشت پناهندگان فلسطینی و به دولت فلسطینی در مرزهای 67 داریم و نه به دولت یهودی که وجود فلسطینیان را نفی و انکار می کند و ما نیازمند پاکسازی مناطق ساخته شده و مکانهای خالی از سلاحهای اسراییلی داریم و اجرای قراردادهای کنوانسیون چهارم و سوم ژنو  هستیم.
ما همچنین نیاز داریم که همه وجدانهای بیدار بشری به  فلسطین گره بخورد.
چون در حالی که می بینیم این دنیا فقط روی جنبه های منفی می ایستد و همه دنیا مملو از خون شده است
بنابراین مانند کبریت تر نباشید بلکه همیشه مشعل های افروخته ای برای حق  باشید زیرا ما از پلیدی خونریزی بیزاریم و می خواهیم یک زندگی شرافتمندانه داشته باشیم.
و در پایان صحبتم می گویم درود بر همه کسانی که مشتعل می شوند و  مشعل آزادی  و رهایی و وجدان همه رنجدیدگان عالم هستند از  لیبرتی و همه کسانی که وجدان هایشان از آنچه که چندی پیش مشاهده کردیم آزرده شد،
می گویم درود بر لیبرتی، درود بر فلسطین، درود بر همه آزادگان جهان
با تشکر

ژان شارل ریل، عضو پارلمان و شورای شهر ژنو
خانم رئیس جلسه، خانم رئیس جمهور شورای ملی مقاومت، وزیر عالی، کمیتة مشورتی شورای حقوق بشر، خانم نمایندة پارلمان فلسطین، هدفی که برای من بسیار عزیز است، و برای آن مبارزه می کنم، خانمها، آقایان، اشرفیهای عزیز!
مایلم قبل از هر چیز به حضور دو همکار شورای بزرگ ژنو آقای ژان فراسوا ژرارد و آقای مارک فالکه و یک همکار شورای محلی شهر ژنو، که او هم به این هدف وفادار است، آقای روبرت پاتارولی، درود بفرستم.
امیدوارم هیچ کس را فراموش نکرده باشم، سعی کردم نگاه کنم ببینم که اینطور است. خانم مریم رجوی، من یکبار دیگر به شما در ژنو خوشامد می گویم، در حالی که جلسة مهم شورای حقوق بشر سازمان ملل در جریان است، شما اینجا در ژنو و در سوئیس در خانه خودتان هستید. من خوشحالم. الان شش ماه و نیم است که عراقیها با بیرحمی 52 اشرفی را کشتند و 7 نفر دیگر را به گروگان گرفتند که 6 نفر از آنها زن هستند. می شود از جنایات بیشتر جلوگیری کرد، اگر یک تحقیقات در مورد کشتار اول سپتامبر در اشرف نهایتاً صورت گیرد.  خانم ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، خواستار یک تحقیقات مستقل و شفاف دربارة این کشتار شده است. خانم پیلای همچنین خواستار تحقیقات در مورد کشتارهای قبلی در اشرف شده بود ولی تا کنون هیچ اقدامی از جانب سازمان ملل برای گشودن این تحقیقات توسط یک سازمان بین المللی مستقل صورت نگرفته است. خانم کمیسر عالی مستقر در ژنو در چند صد متری اینجاست. به عنوان یک نمایندة شورای ژنو و به نام تمامی مدافعان حقوق بشر در ژنو مایلم از او چند توضیح بخواهم. چرا هیچ کاری برای فراخوان خودش نکرده است؟ چرا این همه اکراه؟ اگر یک کشتار جدید امروز در کمپ لیبرتی صورت گیرد، که محتمل است، آیا او یک فراخوان برای یک تحقیقات جدید بدون پیگیری قاطع می دهد؟ در حالی که قضاییة اسپانیا فالح فیاض را که از  اول ماه مه 2010 رئیس کمیتة اشرف وابسته به نخست وزیر مالکی بوده، به عنوان مسئول نقض جدی کنوانسیون چهارم ژنو و پروتکل الحاقی و به طور خاص دخالت او را در کشتار 8 آوریل 2011 و اول سپتامبر 2013،  افراد حفاظت شده طبق کنوانسیون چهارم ژنو در شهر اشرف، متهم می‌کند. سازمان ملل، دولت آمریکا و اتحادیة اروپا، به خوبی مشکل را می دانند، تا الان هیچ کس حتی یک نفر از عاملین اعدام پناهندگان بیگناه دست بسته، دستگیر نشده و به عدالت سپرده نشده است. 7 گروگان کماکان در دست نگهبانان عراقی تحت امر رژیم تهران هستند و کسی نمی داند الان در چه وضعیتی قرار دارند و ما حق داریم که نگران بدرفتاری و شکنجه آنها باشیم. کمیساریای عالی پناهندگان، نمایندة عالی اتحادیه اروپا، خانم کاترین اشتون، عفو بین الملل همگی تأیید کرده اند که گروگانها در عراق هستند و با این حال هیچکس دست به یک اقدام جدی در وادار کردن دولت عراق برای آزاد کردن آنها نزده است. نمی توانم باور کنم که دولتهای غربی و سازمان ملل در مقابل مالکی این میزان ضعیف و ناتوان باشند که نتوانند او را وادار کنند گروگانها را بلافاصله آزاد کند. برعکس، این رسوایی حقوق بشری به صورت شرم آوری ادامه می یابد. ما نمی توانیم با بی عملی مثل رواندا، دارفور، سربرنسیتا، و این جنایات جنگی، عمل کنیم در شرایطی که سازمان ملل اعمال دیکتاتورها را محکوم نکرد و با سهل انگاری دور ایستاد و به آنها اجازه داد بیگناهان را قتل عام کنند و چند سال بعد سازمان ملل به خاطر پیشگیری نکردن از این قتل عامها عذرخواهی کرد.
ما خواستار یک تغییر واقعی در این زمینه هستیم، ما می خواهیم که سازمان ملل به منشور خودش وفادار باشد و شجاعت به خرج دهد که در مورد کشتار اول سپتامبر در اشرف تحقیق کند و عاملانش را به دست عدالت بسپارد. این چیزی است که همه از سازمان ملل انتظار دارند و در مورد اشرف ما منتظریم کمیسر عالی حقوق بشر، نه تنها جنایت را محکوم کند و یک تحقیقات را پیش ببرد، بلکه به طور خاص این تحقیقات را عملی کند.
از شما متشکرم

کریستین پره‌گو، رئیس مشترک شورای قانونگذاری در ژنو
خانم رئیس جلسه ، خانم رئیس جمهور شورای ملی مقاومت ایران، خانمها و آقایان، و به طور خاص به پدر و مادرهای ساکنان لیبرتی که امروز اینجا هستند و به طور خاص به ساکنان لیبرتی درود می فرستم. چند لحظة پیش ژان زیگلر از بی تفاوتی جامعة بین المللی صحبت کرد، من این سؤال را در مورد فاصله بین بی تفاوتی و شراکت در جرم، مطرح می کنم. و در واقع امروز سکوت جامعة بین المللی، سکوت سازمان ملل، سکوت ایالات متحده، در مورد این موضوع برای من به شراکت در جرم شبیه است.
من نمی خواهم آن چیزهایی را که امروز صبح گفتیم تکرار کنم که با آنها کاملاً موافقم ولی صرفاً می خواهم یک نکته را بگویم چون مبارزة مجاهدین، مبارزه یی است که در واقع همیشه به طور فوق العاده یی جریان دارد. و در جامعه ایران، مجاهدین 40 سال است برای آزادی در ایران در حال مبارزه اند. برای من بسیار بسیار مهم به نظر می رسد که چشم انداز جنبش را که به طور عملی ایران را به آزادی می رساند،  نشان دهیم. به این مناسبت یک ماه تا سالگرد ترور کاظم رجوی، که لازم می دانم روی نقش نمونه این دوست بسیار عزیز تأکید کنم، چون بی وقفه در اینجا، در شهر ژنو، در این محل برای محکوم کردن نقض حقوق بشر در ایران کار می کرد. او یک الگو برای یک ایران آزاد که همة ما در اینجا خواهان آن هستیم، باقی می ماند. وقتی ژان زیگلر در مورد این واقعیت صحبت می کرد که یک دولت دیکتاتوری مثل رژیم ایران امروز نمی تواند حامی آزادی انسان  باشد، نمی تواند درطرف مبارزة اشرفیها برای آزادی باشد و آن چه که مجاهدین برایش مبارزه می کنند و کاظم رجوی برای آن مبارزه می کرد. او توسط فرستادگان رژیم خمینی به قتل رسید که نمی توانستند شجاعت او در مبارزه را بپذیرند.  او بالاتر از هر چیز می خواست ایران دارای یک نظام دموکراتیک بشود.
سالها گذشته است، خشونت و بربریت رژیم ایران همیشه احساس می شود و در این مبارزه امروز ساکنان لیبرتی یعنی اشرفیها الگوهای خط اول مبارزین و مقاومین هستند. ولی وضعیت آنها در آن جا درحالت معلق است و نباید فراموش کنیم که دولت عراق در خدمت ملاهای حاکم بر ایران است. من بیشتر وقت نمی گیرم فقط بگویم که بی تفاوتی سازمان ملل در مورد این شرایط تأسف بار قابل قبول نیست. و چند روز مانده به بیست و چهارمین سالگرد قتل کاظم رجوی در چند کیلومتری اینجا. یادم می آید اولین باری که این وسایل حفاظت در این محل که ما از آن عبور می کنیم ـ دروازه یی که از آن عبور می کنیم تا مطمئن شوند ما سلاح یا چیز دیگری به محل نمی آوریم ـ اولین بار به این دلیل کار گذاشته شد که کاظم رجوی در خطر بود چون مورد تهدید رژیم ایران بود. و اینطور بود که بعداً عادی شد این حفاظتها را داشته باشیم. ولی ترور او در چند کیلومتری اینجا،  نمونه یی است در میان سایر موارد و می خواهم به شما اطمینان دهم که ما در اینجا به همراه بسیاری دیگر، این کارزار را ادامه خواهیم داد، در ژنو و در سایر نقاط جهان تا زمانی که همة ساکنان لیبرتی در سرزمین و پناهگاهی امن باشند و تا زمانی که ایران یک سرزمین آزاد و مستقل باشد. از شما متشکرم.

پروفسورآلفرد زایاس
متخصص مستقل ملل متحد در مورد ارتقای نظم بین‌ المللی دموکراتیک و برابری
مشاور حقوقی ارشد کمیسرعالی حقوق بشر به مدت 22 سال
بسیار متشکرم
 خانم رجوی،  خانمها و آقایان،
 در نهم دسامبر 2013،  6 عضو پروسدور ویژه  شورای حقوق بشر یک بیانیة مطبوعاتی صادر و به دولت عراق توصیه کردند که محل 7 اشرفی ربوده شده را  اعلام کند. آنها  افزایش فاحش نقض حقوق بشر درمورد ساکنان اشرف و لیبرتی را محکوم کردند. اینک 3 ماه از آن تاریخ بدون هیچ اقدامی گذشته است و من به عنوان یک کارشناس مستقل حقوق بشر هیچ پاسخی در رابطه با این بیانیه مطبوعاتی دریافت نکرده ام. همکارم گزارشگر ویژه اعدامهای فراقضایی، صحرایی یا خودسرانه، کریستوف هینز نوشت و من نقل قول می کنم: «قانون بین المللی به طور واضحی دولتها را موظف می کند که همة اتهامات مربوط به کشتن را به طور واضحی در یک فضای مؤثر و بیطرفانه و منصفانه و بدون در نظر گرفتن این که مقصر کیست، مورد تحقیق قرار دهند. عدم انجام چنین اقدامی  نقض میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است. در همان بیانیه مطبوعاتی من خودم متذکر شدم که ساکنان کمپ اشرف و لیبرتی به طور مکرری  در معرض آزار فیزیکی قرار گرفته اند. من فقدان تحقیقات صحیح درمورد قتل عامها و مصونیت مسئولین آن را محکوم کردم. من اضافه کردم «جنایات بزرگی از این دست  و مصونیتهایی که به کمک آنان شتافته، نقض مکرر مقررات میثاقهای بین المللی است  و تهدیدی علیه حکومت قانون و رو در رویی علیه جامعه جهانی و نظم بین المللی به شمار می رود. بدینوسیله من یکبار دیگر همه همکارانم  درپروسدور ویژه را فرامی‌خوانم، همینطور رسماً شورای حقوق بشر را فرا می خوانم  و از کمیسر عالی حقوق بشر،  ناوی پیلای می خواهم که بیانیه های شدیداللحنی صادر کنند و درخواست تحقیقات در مورد این نقضهای فاحش حقوق بشر را که تا امروز ادامه داشته است، بنمایند. خانم رجوی شما همبستگی ما را دارید. متشکرم

آنتونیو استانگو، رئیس هلسینکی واچ ایتالیا
بسیار متشکرم
خانم رئیس جمهور، خانم رجوی.
عالیجناب،  دوستان عزیز،
من به چند نکته توضیحی اکتفا می کنم. اول این که حزب رادیکال با رتبة مشورتی ملل متحد در رابطه با ایران فعال است و به همین خاطر ما به ارائة بیانیه به کمیسیون حقوق بشر درماه فوریه پیوستیم، دقیقاً همانطور که سخنرانان قبلاً گفتند. ما به خوبی در جریان وضعیت کمپ لیبرتی و به طور عام وضعیت عراق و ایران هستیم، زیرا اوضاع را در آنجا طی سالهای اخیر دنبال کرده ایم. به طور خاص و به طو شخصی از دیدن تصاویر حمله یی که به کمپ اشرف شد، تحت تأثیر قرار گرفتم. زیرا عضو هیأتی بودم که احتمالاً آخرین هیأت بین المللی بازدید کننده از اشرف بود. برخی از افرادی را که در فیلم دیدم کسانی بودند که من آنها را در اشرف دیده و با آنها صحبت کرده بودم. من همة آنها را مانند برادر و خواهر خود می دانم و نهایت احترام را برایشان قائلم. بنابراین می خواستم اضافه کنم که وضعیت در عراق علاوه بر آنچه در کمپ لیبرتی اتفاق می افتد، برای ما موضوعی است عمیقاً نگران کننده و باید برای جامعه بین المللی نیز همین گونه باشد. من یک کپی به زبان فرانسوی از گزارش انجمن «به قابیل دست نزنید» دارم. انجمن «به قابیل دست نزنید» کارزاری جهانی برای ازمیان برداشتن حکم  اعدام در سراسر دنیا است. می خواهم تأکید کنم که در عراق تحت حکومت مالکی، به صورت عام و بدون این که محاکمات عادلانه یی وجود داشته باشد، مجازات مرگ واحکام اعدام افزایش یافته است. علاوه بر اینها نمونة اسفبار رژیم آخوندی در ایران را هم داریم. بنابراین ما به عنوان حزب رادیکال به دنبال کردن آنچه در آنجا می گذرد ادامه می دهیم  و دراین زمینه هر کاری که بتوانیم در سطح بین المللی و در سازمان ملل انجام می دهیم.
بسیار متشکرم

طاهر بومدرا، مسئول پرونده اشرف در سازمان ملل
 با تشکر از خانم رئیس، خانمها و آقایان، به طور جد امیدوارم نمایندهیی از دفتر کمیسر عالی حقوق بشر در این سالن باشد تا گوش کند و یادداشت بردارد. اجازه دهید بگویم و بار دیگر امیدوارم فردی از دفتر کمیسر عالی حقوق بشر اینجا باشد تا گوش کند. گزارشهای ما باید بیطرف، هدفمند و با تأکید بر اجرای قانون باشد.
بعد از 2 سال یونامی هنوز دارد این ایده و لکة ننگ را ترویج میکند که ساکنان اشرف، و اکنون در لیبرتی، تروریست هستند. آنها هرگز واقعیت را گزارش ندادهاند که این افراد در سراسر اروپا و آمریکا از طریق طی کردن روند قانونی، از لیست حذف شدهاند. همچنین برای توصیف واقعیت طرفداری و جانبداری سیاسی این گزارش- چون یونامی باید به عنوان حامی دولت عراق عمل کند- آنها همة دستآوردهای خود ساکنان را به عنوان هدیهیی از دولت عراق توصیف کردهاند. در مورد تی والها آنها گزارش میکنند که دولت عراق تی والها را در اختیار ساکنان گذاشته است.
خانمها و آقایان، دولت عراق بر اساس یادداشت تفاهم هیچ چیزی را تأمین نمیکند. این برعهدة ساکنان گذاشته شده است تا برای خود تأمین کنند. با این حال یونامی میگوید که دولت در حال تأمین ساکنان است. شما باید این واقعیت را درک کنید چرا که چنین اظهاراتی کاملاً دروغ هستند. از ساکنان خواسته شد اشرف را ترک کنند و همین کار را کردند. از ساکنان خواسته شد که به لیبرتی بروند و درخواست بررسی موقعیت پناهندگی ارائه کنند و همین کار را کردند. از ساکنان خواسته شد که مصاحبه شوند و همین کار را کردند. ساکنان تا به آخر در روند تعیین موقعیت پناهندگی همکاری کردهاند. بنابراین، مقصر دانستن اشرفیها بیعدالتی است.
ساکنان قوانین انساندوستانه را اعمال کرده و اولویت را به افراد بیمار و مجروح دادند. باید به اشرفیها اتفاقاً در این رابطه تبریک گفت که استانداردها و قوانین انساندوستانه را اجرا کردند. اما یونامی این را به عنوان یک موضوع منفی علیه ساکنان مطرح میکند.
خیلی خلاصه میگویم که در دسامبر2011، یونامی یک پیام کدشده به نیویورک فرستاد و در آن گفت که مجاهدین خلق در جنگ تبلیغاتی دارند پیروز میشوند. این فرهنگ بیانی است که در پیام کد شده استفاده شده است. مجاهدین در جنگ تبلیغاتی دارند پیروز میشوند و ملل متحد باید یک استراتژی برای پاتک تدوین کند. آیا این بخشی از مأموریت ملل متحد است؟ بار دیگر اگر کسی از دفتر کمیسر عالی حقوق بشر در این سالن هست من حاضرم نسخهیی از این پیام کد شده را در اختیار آنها بگذارم تا بگویم یونامی در این رابطه بیطرف نیست. چرا در سال 2011 وقتی که یونامی یادداشت تفاهم را به امضا رساند، به ساکنان قول داده شد که استاتوی آنها ظرف 6 ماه تعیین خواهد شد و هیچ کسی بیش از 6 ماه در لیبرتی باقی نخواهد ماند. اما اکنون نزدیک به 3 سال گذشته است. بنابراین به این دلیل است که من مصرانه از جامعه بینالمللی درخواست دارم که این موضوع را بسیار جدی بگیرد. بسیار متشکرم.

لیندا چاوز: مدیر پیشین روابط عمومی کاخ سفید
من میخواهم از همه حضار محترم و مهمانان عالیقدر که امروز در اینجا حضور دارند،  تشکر کنم.
و میخواهم برنامه امروز را  با یک نگرش به اتمام برسانم.
این فکر و نگرش توسط یک فیلسوف مهم انگلیسی بنام ادموند برنگ در قرن هیجدم نوشته شده است.
او گفت ”تمام آنچه برای بروز شرارت لازم است،  کافی است که  فقط انسانهای خوب هیچکاری نکنند“.
من میخواهم از مردان و زنان خوب در این سالن درخواست کنم : ما نباید سکوت کنیم، ما نباید بی عمل باشیم، ما باید مصرانه از جامعه بین المللی بخواهیم نسبت به قتل عامی که در اول سپتامبر 2013 در اشرف رخ داد، پاسخ بدهد. آن کسانی از ما که به حقوق بشر باور و اعتقاد دارند، آن کسانی که به عدالت باور داریم نباید در کناری بایستیم، در مقابل کشتار مردان و زنان بی گناه اقدامی نکنیم. ما باید کاری بکنیم.
از شما متشکرم
14مارس2014 (23اسفند92)