روز چهارشنبه، 9 آوریل، یک کنفرانس سطح بالا در رابطه با ایران در پارلمان اروپا برگزار شد. این جلسه به ریاست استرون استیونسون، رئیس گروه دوستان ایران آزاد، سخنرانیهای مریم رجوی، میشل آلیو ماری، وزیر سابق دفاع و امور خارجه فرانسه؛ طاهر بومدرا رئیس حقوق بشر یونامی و مسئول پرونده اشرف در فاصله سالهای 2009 تا 2012؛ بعلاوه بسیاری از اعضای ارشد پارلمان اروپا از گروههای سیاسی مختلف ازجمله آلخو ویدال کواداراس، معاون اول رئیس گروه سوسیال-دموکراتها؛ ویتاتاس لندز برگیس، رئیس جمهور سابق لیتوانی؛ ادوارد کوکان، وزیرخارجه سابق اسلواکی؛ جیم هیگینز، عضو هیات رئیسه پارلمان اروپا از ایرلند؛ تونه کلام از استونی؛ اورست روسی از ایتالیا؛ درک یان اپینک از هلند؛ و همچنین رئیس کمیته حقوق مساوی سنای بلژیک نله لینن؛ و عضو پارلمان بلژیک الس دمول را شامل می‌شد.

مریم رجوی، سخنران اصلی کنفرانس، اشاره نمود که حملات هیستریک یک هفته گذشته آخوندها علیه پارلمان اروپا به خاطر قطعنامه پارلمان علیه نقض حقوق بشر در ایران، نشان می دهد حقوق بشر پاشنه آشیل این رژیم است و جام زهر حقوق بشر برایش صدبار خطرناکتر از جام زهر اتمی است. لذا همه باندهای رژیم در اعدام و شکنجه و کشتار وحدت نظر و منافع دارند. ده ماه پس از روی کار آمدن آخوند روحانی شمار بی سابقه اعدامها و قتل‌عام‌های وحشیانه علیه اشرف و لیبرتی اثبات کرد این رژیم کمترین ظرفیتی برای انعطاف و میانه‌روی ندارد. راه حل مسأله ایران تغییر رژیم است.
سخنرانان در کنفرانس بر نکات زیر تاکید کردند:
1- رژیم ایران بر اثر تحریمهای بین المللی یک قدم کوتاه از پروژه اتمی اش عقب نشینی کرد. اما این رژیم هرگز از جاه‌طلبی‌های خود برای دستیابی به بمب اتمی دست برنداشته است. بسیاری از سخنرانان خواهان آن شدند که ایران به طور کامل قطعنامه های شورای امنیت را اجرا کرده، هرگونه غنی سازی را متوقف کند، و پروتکل الحاقی را بپذیرد.
2- کارنامه 10 ماهه ریاست جمهوری روحانی امیدی برای اعتدال و رفرم در حکومت دینی باقی نمی گذارد. به‌‌دنبال انتخابات غیر دموکراتیک ریاست جمهوری، بسیاری از پارلمانترها دریافته‌اند که وی یک مدره نیست چرا که وضعیت حقوق بشر بدتر شده و دخالت رژیم در منطقه، به خصوص در سوریه و عراق افزایش یافته است.
بنابر گزارش دبیرکل ملل متحد و برخی از دولتهای غربی و سازمانهای حقوق بشری، وعده‌های آزادی بیان و احترام به حقوق بشر با بیش از 700 اعدام از بعد از انتخاب روحانی شکست خورده است. تنها یک سیاست قاطع علیه رژیم می تواند به مردم ایران که از سرکوب رنج می برند، کمک کند.
3- همزمان با سرکوب در داخل کشور، رژیم تلاش دارد به کمک دولت دست نشانده‌اش در عراق اپوزیسیون سازمانیافته‌اش در آنچه که یک زندان به نام کمپ لیبرتی است را نابود کند. قتل عام 52 عضو مجاهدین خلق بیدفاع در اشرف در روز 10 شهریور 1392 و حملات موشکی مکرر به کمپ لیبرتی، تشدید محاصره پزشکی شرم‌آور آنجا، و تهدیدهای مستمر به استرداد این پناهندگان، همراه با سکوت و بی عملی آمریکا و ملل متحد و اتحادیه اروپا، تؤامان، وضعیت بسیار خطرناکی برای این پناهندگان ایجاد کرده‌اند. کسانی که به اذعان کمیساریای عالی پناهندگان تحت حفاظتهای بین‌المللی قرار دارند. 26 ماه پس از انتقال این افراد از اشرف به کمپ لیبرتی کثیف با شرایط زندان‌گونه، به بهانه انتقال آنها به کشور ثالث، تنها 10 درصد آنها، آنهم بواسطه تلاشهای مقاومت ایران، به خارج از عراق منتقل شده‌اند.  

4- آمریکا، سازمان ملل و اتحادیه اروپا برای حفاظت این پناهندگان در اعمال فشار به مالکی، که درپی کشتن یا استراداد بیش از 3000 ناراضی ایرانی در کمپ لیبرتی است، شکست خورده اند. از زمانیکه آمریکاییان به قول خود برای تضمین سلامت این پناهندگان بی دفاع عمل نکرده‌اند، آنها مورد اذیت و آزار، شکنجه روانی، محرومیت از غذا و دارو و نیازهای پایه قرار گرفته، بمباران شده، مورد شلیک قرار گرفته، دستبند زده شده و اعدام گردیده‌اند.
گزارشهای غلط و مغرضانه توسط سازمان ملل در مورد ساکنان کمپ لیبرتی غیرقابل قبول است. تجربه سالهای گذشته ما، به خصوص در دوره‌یی که مارتین کوبلر رئیس یونامی بود، نشان می دهد که این گزارشها نه حاصل نویسندگان غیرمطلع یا اشتباه، بلکه حاصل یک غرض ورزی سیاسی تنها با هدف خدمت به اهداف رژیم فاشیست در ایران و دولت دست نشانده‌ آن در عراق است.
این دروغها بر پایه اظهارات ساکنان کمپ به مقامها یا ناظران ملل متحد در کمپ نیست. کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد که روزانه با تعداد قابل توجهی از ساکنان به طور خصوصی در محل خود در خارج کمپ ملاقات می کند یا با افراد در داخل کمپ دیدار می نماید هیچگاه چنین اتهامهایی را گزارش نکرده است. این در حالیست که کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد تا به حال با 98% ساکنان مصاحبه نموده و مصاحبه با باقیمانده ساکنان در چند روز آینده صورت خواهد گرفت. این مصاحبه‌ها چندین ساعت به طول می انجامند و برخی از ساکنان چندین بار مورد مصاحبه قرار گرفته‌اند.
5- کنفرانس خواهان تحقق خواستهای مشروع، حداقل و مبرم ساکنان لیبرتی شد؛ ازجمله:
•    آزادی سریع 7 تن از ساکنان، شامل 6 زن، که از روز 10شهریور92 در اشرف به گروگان گرفته شده‌اند؛
•    انتقال سریع تمامی ساکنان به اروپا و آمریکا؛
•    تأمین حداقل الزامهای حفاظتی در لیبرتی مانند بازگرداندن 17500 تی وال، انتقال کلاه‌خودها و جلیقه‌های حفاظتی و تجهیزات پزشکی ساکنان از اشرف به لیبرتی، بزرگ کردن مساحت کمپ، و اجازه ساختمان‌سازی برای بیماران و معلولان و مجروحان؛
•    استقرار دائمی ناظران ملل متحد به همراه یک تیم از کلاه آبی ها در لیبرتی؛
•    پایان دادن فوری به محاصره لیبرتی به ویژه محاصره شرم‌آور پزشکی؛
•    انجام تحقیقات بیطرفانه در مورد قتل عام 10شهریور توسط ملل متحد و احاله پرونده به دادگاه جنایی بین‌المللی.
6- تنها راه حل ممکن و واقع گرایانه برای آینده ایران تغییر رژیم و استقرار یک دموکراسی واقعی است. مریم رجوی و جنبش او دارای صلاحیت برقراری چنین دموکراسی هستند. طرح 10ماده‌یی وی یک پلاتفرم دموکراتیک است که می تواند مشکلات جامعه ایران را پس از قریب به یک قرن دیکتاتوری‌های شاه و شیخ حل کند. طی 35 سال گذشته، به رغم مواجهه با یک دیکتاتوری وحشی و یک سیاست مماشات توسط غرب، مقاومت ایران توانسته است پیشرفت عمده‌ای کسب کند.

7- در روز 14فروردین، پارلمان اروپا قطعنامه‌ اندکی انتقادآمیز در مورد ایران را از تصویب گذراند که منجر به واکنشهای خصمانه هیستریک و بیسابقه از جانب رژیم آخوندی شد. بسیاری از مقامات دولت ایران، ازجمله وزیر خارجه به اصطلاح ”مدره“، رئیس مجلس و رئیس کمیسیون امنیت و اطلاعات مجلس ایران ، امام جمعه تهران، بسیاری اعضای مجلس، و اکثریت قریب با اتفاق رسانه‌ها، دست به حملات بی وقفه به اتحادیه اروپا زدند و اینکه پارلمان اروپا جرأت کرده نقض حقوق بشر و رفتار ضد دموکراتیک رژیم ایران را در بحثهای جاری هسته‌یی بگنجاند را مورد بازخواست قرار داده‌اند.
این عکس‌العمل خصمانه به خوبی نشان می دهد که موجودیت رژیم ایران بسیار به ادامه نقض سیستماتیک و جدی حقوق بشر بستگی دارد و اینکه هر گونه تخفیف این اقدامهای سرکوبگرانه سرنگونی رژیم را تسریع خواهد کرد. محکومیت قطعنامه پارلمان اروپا توسط تمامی طرفها به خوبی روشن ساخته که تمامی باندهای داخل ایران، منجمله بلوکهای سیاسی تحت عناوین “رادیکال“، “پراگماتیک“ یا “میانه” همگی در سرکوب و نقض حقوق بشر مردم ایران شریک بوده و تماماً تحت انقیاد رهبر عالی هستند.

8- انتصاب یک تروریست به عنوان سفیر جدید رژیم ایران در سازمان ملل بیانگر طینت واقعی روحانی است. حمید ابوطالبی در گروگانگیری در سفارت آمریکا در سال 1358 در تهران دست داشته و ترور محمد حسین نقدی، نماینده شورای ملی مقاومت ایران در ایتالیا، در 25 اسفند 1371 را هماهنگ کرده است.  
کنفرانس خواهان یک موضع قاطع در قبال سیاستهای رژیم ایران یعنی برنامه اتمی‌اش، نقض حقوق بشر آن، و جنگ طلبی و صدور تروریسم آن در منطقه شد. کنفرانس قویاً از اتحادیه اروپا خواست تا گسترش روابط سیاسی و اقتصادی خود با این رژیم را به توقف اعدامها و بهبود قابل توجه حقوق بشر در ایران مشروط نماید.
 20 فروردین, 1393