چقدر در این دو سرنوشت برای هر انسانی، درس های عظیمی، نهفته است
نه ماه بعد از حماسه ی کهکشان اشرف، که رژیم با سبعیت خاص و عریان "اشرف را در خون و اتش فرو برد" شورشی بزرگ ما، بینه و مصداق مادی، تکثیر هزاران باره ی اشرف شد. هنوز در جذب و درک سخنان مسعود در قدم اول هستم و بعد از شنیدن چند مرتبه ، باز در حیرت و سیالیت پیام، به درون خود نگاه میکنم و
"یادم از کشته ی خویش آمد و هنگام درو"
و در همین ایام، کنی، از مهمترین اخوندها، سر طویله دار خبرگان خفه، در حال مردن است، به نظرم اهمیت ندارد که با کمک دهها ماشین و لوله و تزریق و ... میخواهند به کالبد پوسیده ی او، دم حیات بدمند.
ایا بیشتر از این دلیل و بینه میخواهیم که موتور محرکه ی این جنبش هنوز زنده و پویا و بالنده هست، چه در اشرف، چه در لیبرتی و چه در هر کانون شورشی دیگر در هر نقطه ی دیگری از میهن اسیرمان.
ایا میشود جنبش و قلب تپنده ی اشرف و اشرفیان را در مقاومت یار قهرمان اشرف، غلامرضا خسروی انکار کرد؟
ایا نگاه دیگری برای قضاوت دیگری از مقاومت تا ورای جان و روان مجاهدین در اشرف و لیبرتی و بند ٣٥٠ اوین ، لازم نیست؟
ایا شاهد دیگری سراغ داریم که حقانیت ایستادگی بر مواضع و فریاد "بیا ، بیا " مجاهدین را به این روشنی بیان کند و گواهی دهد؟
در مقابل تمام تلاش های استعماری برای زیر بغل رژیم را گرفتن، مثل لوله های که به مهدوی کنی وصل کرده اند، جایگزین فقدان حیات در کالبد متعفن رژیم نمیشود.
کنی مرده است، مثل تمام حاکمیتی که او از سردمداران و خبرگان جنایت پیشه ی ان بوده است.
در مقابل غلامرضا خسروی افتخار ملی ما ایرانیان، زنده است. او در هر کانون شورش بر علیه خلیفه ی بیمقدار و نفی سموم نا امیدی و انفعال ، زنده و جاویدان شده است.
همه ی ما هواداران مقاومت به غلامرضا خسروی مدیون هستیم که به ما بینه و شهادت درک شعار "١، ٢ ، ٣ و ١٠٠ و هزار اشرف می سازیم" را ارائه کرد.
ایا ما این دین را به جا می آوریم؟ ایا به ایفای دین بزرگ خود در مقابل مردم ایران و مجاهدین ایران و رهبر مقاومت ایران، در این لحظه قیام خواهیم کرد؟
ایا ما خون خواهان بر حق غلامرضا خسروی خواهیم بود؟
ایا و ایا و ایا؟
در ویلپنت به غلامرضا و امید او به اینده ی ازاد میهن، پاسخ میدهیم.
کهکشان بزرگ مقاومت، مراسم شایسته ی بزرگداشت هر شهید و هر اسیر این مقاومت است که از ابتدای حکومت سر تاپا جنایتکار ، در راه ازادی مردم ایران قربانی شده اند.
شرکت در این مراسم، تجدید عهد ما با تمام قهرمانان ما از خرداد٦٠ تا شهریور ٩٢ و تا امروز هست .با یاد زهره و یارانش و غلامرضا و تمام زندانیان قهرمان...
یک ، دو ، سه ، صد و هزار اشرف میسازیم.