هنگامی که آخرین دور مذاکرات بر سر برنامه هسته ای رژیم ایران در وین به پایان رسید، گزارش های طرفین  از عدم حصول هیچگونه توافق قابل بحثی حکایت میکرد. واکنش ها نسبت به شکست مذاکرات متفاوت بودند، برخی از مقامات تلاش می‌کردند تا پیش از توافق نهایی ۲۰ ژوئیه خوش‌بینی خود را حفظ کنند، در حالی که سایرین تصدیق کردند که ضرب‌الاجل ممکن است نیاز به تمدید داشته باشد.
آن‌چه ظاهراً نادیده گرفته شده، واقعیت حقوق بشر مردم ایران است که به نظر می‌رسد از دستور کار محو شده باشد. مطمئناً، مسائل مربوط به حقوق بشر و کنترل سلاح‌های هسته‌یی تفکیک ناپذیرند. به‌نظر می‌رسد که غرب از ترس تحریک رژیم ایران، در مورد وضعیت اسفبار شهروندان ایرانی سکوت پیشه کرده است
در مدت‌زمانی که ایالات متحده با سران فعلی (رژیم ایران) مشغول مذاکره بوده، میزان اعدام‌ها در ایران به‌سطح بی‌سابقه‌یی ارتقا یافته است. از زمانی که روحانی به‌قدرت رسید سانسور اینترنتی هم‌چنان به قوت خود باقی است. در این میان، کسانی که جرأت به‌خرج داده و این محدودیت‌ها را به چالش می‌کشند، غالباً در معرض زندان و شکنجه قرار می‌گیرند.
میلیون‌ها ایرانی به‌دلیل سرکوب و وابستگی‌های سیاسی‌شان از زادگاه خود گریخته‌اند. بسیاری از این افراد به برقراری و شکوفایی آزادی و دمکراسی در کشورشان متعهد هستند. جمع کثیری از آنها و حامیان شورای ملی مقاومت ایران، تحت هدایت رهبر کاریسماتیک اپوزیسیون خانم مریم رجوی، در ۲۷ ژوئن در پاریس گردهم خواهند آمد. صدها تن از شخصیت‌های برجسته و قانونگذاران از کشورهای آزاد جهان به این ایرانیان در تبعید خواهند پیوست، تا یکپارچه و متّحد،  علت ریشه‌یی رفتن (رژیم) ایران به پای میز مذاکره را به ناظران خارجی یادآوری کنند.
 (رژیم) ایران، فارغ از این‌که چه نوع تسلیحاتی داشته باشد، نیرویی خطرناک و بی‌ثبات‌کننده در خاورمیانه به‌شمار می‌رود.
اگر جامعة بین‌المللی خواستار پیشرفت می‌باشد،  نکته‌یی که می‌بایست روی آن تأکید کرد این است که چگونه مذاکرات را بر بستر حقوق بشر هدایت کند. (گردهمایی) ماه ژوئن در پاریس مکان مناسبی است تا از آنجا بتوان اصول لازم و ضروری جهت شروع مجدد سیاستی نوین، انسانی و واقع‌بینانه‌تر را در قبال ایران پی‌ریزی نمود.
واشینگتن تایمز12خرداد93