در حال حاضر ما شاهد تغییر جغرافیای این منطقه که با مرزهای جدید مشخص می شود هستیم. این تعبیر هم اکنون در بسیاری از نوشته ها و گفته های تحلیلگران سیاسی و همچنین لابلای گفته ها و اظهارات صاحبان زر و زور، دیده و شنیده  می شود. اینکه آیا رژیم با درک این مساله که دیگر نمی تواند مثل سابق با روشهای زنگار گرفته به تاخت و تاز خود ادامه دهد، به فکر تغییر استراتژی و محدود کردن عمق آن یا به عبارتی در لاک خود رفتن می شود، بسیار بعید است. اگر رژیم به این نقطه برسد، بنا به گفته های مکرر ولی فقیه آن، کله پا می شود.

تقلاهای عاجزانه سر تا پای رژیم در داخل و خارج کشور، و بطور خاص در تنظیم رابطه با رقبای خارجی که همواره سعی در گوشه گیر کردن آنها داشت، از ژرفش تضادهای سهمگین در تهدید موجودیت این رژیم قرون وسطایی پرده بر میدارد.

فرستادن محمد جواد ظریف وزیر خارجه آخوندها به عراق، درست بعد از طرد مالکی، دیدارها و تعارفات و نتایج  تاکنونی آن، به تلاشهای باصطلاح دیپلماتیک نظام ولایت فقیه، شکلی رقت آور داد. اینکه اینبار به جای یک فرد نظامی مثل قاسم سلیمانی یا علی شمخانی یا یک «عراق شناس» متولد همان کشور مثل علی لاریجانی رییس مجلس آخوندها، ظریف را برای دیدارهای رسمی به عراق فرستادند، نشان از تغییر روشن اوضاع دارد. اکنون تمام تلاش رژیم بطور متمرکز قبولاندن این امر به طرفهای خارجی است که اوضاع را درک کرده و حاضر به مشارکت و همکاری با همه طرفهای درگیر به خصوص آمریکا است. رژیمی که تا این تاریخ همه چیز را در عراق به همه دیکته می کرد، به دریوزگی همانها افتاده است.

نمونه های فراوانی از سردرگمی رژیم حاکم بر ایران در رابطه با تحولات غیر منتظره عراق در همین یکی دو هفته اخیر به چشم می خورد. در ابتدا جواد ظریف در گافی دیپلماتیک که نشان از همین سردرگمی داشت، در مصاحبه با خبرگزاریها، در جواب پیشنهاد بعضی کشورها مبنی بر شرکت دادن رژیم در دفع «داعش»، آنرا مشروط به مذاکرات اتمی کرد:

به گزارش رادیو فرانسه او اظهار داشت: «اگر ما قبول کنیم که کاری در عراق انجام بدهیم، باید آن طرف مذاکرات هم متقابلاً کاری بکند. ظریف بار دیگر خواستار لغو همه مجازات های اقتصادی سازمان ملل، ایالات متحده و اتحادیه اروپا علیه ایران شده و اظهار امید واری کرده که  شورای امنیت قطعنامه جدیدی را تصویب کند که بر اساس آن، همه مجازات های بین المللی علیه ایران برچیده شوند.»

این پیشنهاد وقیحانه که تمام ادعاهای رژیم را در مورد حسن نیت در مذاکرات اتمی بر باد داد، بقدری بیجا و نابخردانه بود که مجبور به تکذیب آن شدند:

به گزارش رادیو فردا «سخنگوی وزارت امور خارجه ایران برخی اخبار منتشرشده به نقل از محمدجواد ظریف مبنی بر تعیین شرط برای همکاری ایران با آمریکا در عراق در ازای رفع تحریم‌های جمهوری اسلامی در شورای امنیت را «بی‌اساس» دانست.»

محمد جواد ظریف در عراق با بسیاری از مقامات سیاسی و مذهبی از جمله مزدور کنار گذاشته شده رژیمش، نوری مالکی دیدار داشت. مهمترین دیدار او با مسعود بارزانی رییس اقلیم کردستان عراق بود که برای اولین بار صورت می گرفت. در این دیدار مسعود بارزانی اذعان کرد که رژیم به نیروهای کرد عراقی مقادیری کمک تسلیحاتی داده است. سکوت ظریف در این باره مهر تاییدی بر «نقص قطعنامه های سازمان ملل توسط رژیم» بود و با موضعگیری دولت آمریکا، این ژست بیجا، نتیجه عکس داد:

 به گزارش خبرگزاری ایسنا 5/6/93 :« سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در مورد ادعاهای کمک ایران به کردهای عراق گفت: من تاییدیه‌ای در این زمینه ندارم اما نگرانی‌های ما در این زمینه تغییری نکرده است. هرگونه ارسال سلاح از ایران قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل را نقض می‌کند، فروش سلاح به عراق هچنین نقض تحریمهای آمریکا محسوب می‌شود بنابراین در این‌جا مساله‌ای برای نگرانی وجود دارد. جن‌ساکی، تأکید کرد: من فکر می‌کنم موضع ما در قبال کمک ایران به کردهای عراق تغییری نکرده است بدین معنی که ما در گذشته نیز در این‌باره ابراز نگرانی کرده‌ایم. اکنون نیز نگرانی‌هایی در مورد قطعنامه‌های شورای امنیت و نقض آنها وجود دارد.»

 اظهار نظری که قرار بود قدر قدرتی رژیم در عراق را به رخ بکشد با این حاصل، وبال گردن رژیم گردید. تکذیب های بعدی در این مورد هم چیزی را تغییر نداد:

 به گزارش رادیو فرانسه «حسین امیر عبداللهیان، معاون وزیر امور خارجه ایران گفته است که «ما نه در سامرا دفتر داریم، نه در بغداد و نه در کردستان عراق. ما برای کردهای عراقی اسلحه نفرستاده ایم. ولی ما به آنان مشورت داده ایم و تجربیات خود را در اختیارشان گذاشته ایم.»

تحرک دیپلماتیک بعدی ظریف، اظهار آمادگی او برای دیدار و همکاری با همتای سعودی خود بود که با عکس العمل نماینده عربستان در سازمان ملل روبرو شد:

 به گزارش العربیه «دکتر عبدالله المعلمی نماینده پادشاهی عربی سعودی در سازمان ملل در گفتگویی با العربیه، شروط کشورش برای از سرگیری روابط همکاری با جمهوری اسلامی ایران را اعلام کرد. آقای المعلمی گفت: این گام طی یک چهارچوب معین برداشته خواهد شد". وی افزود: ما هنگامی به ایران خوش آمد می گوییم که این کشور نقش مثبتی را در منطقه ایفا کرده در امور داخلی کشورهای عربی دخالت نکند".»

همین جواب دندان شکن در بیانیه پایانی نشست «کشورهای عضو شورای همکاری خلیج» بار دیگر اینبار از طرف شش کشور مزبور تاکید شد:

به گزارش رادیو آلمان به نقل از خبرگزاری مهر رژیم «وزیران امور خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس با صدور بیانیه‌ای "بر اهمیت روابط همکاری بین کشورهای عضو شورا و ایران بر اساس اصل احترام به حق حاکمیت کشورهای منطقه، عدم مداخله در امور داخلی کشورهای عضو شورا، اصل حسن همجواری و خودداری در استفاده از زور و تهدید تاکید کردند".

این عدم اعتماد و جوابهای روشن و واضح، نشان از 30 سال دروغ و دغل آخوندها در رابطه با کشورهای همسایه دارد. رژیم وانمود می کند که از گذشته درس گرفته و روشهای خود را عوض کرده است اما مشکل او این است که کسی گول این حرفها را نمی خورد. تا جایی که در قالب یک فرمول معمول دیپلماتیک، طرفهای خارجی، اصل موضوع را به طور روشن و صریح، بدور از هر ملاحظه سیاسی و دیپلماتیک، به صورت رژیم پرتاب می کنند.

در کاکل شکستهای پی در پی دیپلماتیک و در بحبوحه تلاشهای متضرعانه نمایندگان رژیم برای نشان دادن چهره ای «معتدل» از آن در برخورد با تحولات منطقه و بخصوص مناطق نفوذ آخوندها، و همچنین عقب نشینی در مذاکرات هسته ای، وزارت خزانه داری آمریکا با اعلام تحریمهای جدید در مورد شرکتها، افراد، بانک ها و کشتیرانی و هواپیمایی، سطلی پر از یخ بر سر رژیم ریخت. وزارت خزانه داری این کشور اعلام کرد: این اشخاص و شرکت ها به دلیل نقش انها در برنامه موشکی و هسته ای،‌ دور زدن تحریم ها  و همچنین حمایت از تروریسم مورد تحریم قرار گرفته اند. رژیمی که مساله عراق را با باجگیری در مساله هسته ای مربوط می کند، جوابی از این بهتر را شایسته نبود.

حسن روحانی رییس جمهور رژیم در واکنش به این عمل، گاف دیگری داد و با تایید دور زدن تحریمها توسط رژیم راه اعتراض به این عمل در جریان مذاکرات هسته ای با 1+5 را نیز بست.

به گزارش العربیه «حسن روحانی رئیس جمهوری ایران با اشاره به تحریم های جدید آمریکا علیه کشورش گفت که ایران تحریم ها را با افتخار دور می زند چرا که آن ها را غیر قانونی می داند.».

 مضحک تر اما آنجا است که علیرغم تمام این هارت و پورتهای تصنعی، هم حسن روحانی و هم ظریف و دیگر مقامات رژیم با قورت دادن چند باره آب دهن، این ضربه کاری را دریافت و بر ادامه مذاکرات اتمی که در حال حاضر به امری اجباری برای رژیم تبدیل شده، تاکید کردند:

 به گزارش رادیو آلمان جواد ظریف در یک نشست خبری در این مورد گفت: «رفتاری که برخی کشورها از جمله آمریکا با اعمال تحریم‌های تازه نشان داده‌اند، بی شک نشانه کمتر مثبتی برای پیشرفت بود. با این حال ما به پیشرفت پایبند هستیم.»

عباس عراقچی، معاون وزیر خارجه رژیم هم پرده های دروغ و حرافی را کنار زد: به گزارش رادیو فرانسه او در مصاحبه با شبکه المیادین لبنان که بودجه اش از طرف رژیم پرداخت و برای رقابت با تلویزیون الجزیره راه اندازی شده، گفت:

«مشکلات در راه دستیابی به توافق اتمی فراتر از تصور تهران بوده و همچنان اختلافات زیادی با غربی ها وجود دارد. او توضیح داد که چون بخش مهمی از تحریم‌ها به آمریکا مربوط است پس ایران نیاز بیشتری به مذاکرات و هماهنگی با آمریکایی‌ها دارد. او در عین حال تأکید کرد که ایران به دنبال برقراری رابطه با آمریکا نیست.»

آخوندها بعد از دریافت یک سیلی محکم در عراق، گیج و منگ در حال تلو تلو خوردن هستند. از یک طرف به تلاشهای دیپلماتیک برای نزدیک شدن به کشورهای درگیر در تحولات منطقه پرداخته اند و از طرف دیگر با بکارگیری روشهای تروریستی، سعی در بهم زدن اوضاع و تهدید و ارعاب کشورهای منطقه دارند. اعمال تروریستی مزدورانش در عراق، کشتار سنی ها در مسجدی در استان دیاله، بمبگذاری در شهرهای مختلف عراق، کمک به ناآرامیهای یمن و تحریک حوثی ها، و ... نشان از سردرگمی عمیق رژیم در برابر تحولات سهمگین منطقه دارد.

در حال حاضر تلاشهایی برای شرکت دادن رژیم در نقشه آینده منطقه توسط این یا اون دولت، به چشم می خورد. اینکه این تلاشها واقعی و عملی باشد یا نه، آینده آنرا نشان خواهد داد. ولی بهر شکل تعادل استراتژیک 30 ساله رژیم در منطقه خاورمیانه، با ضربه عراق، عملا بهم خورده است.

در حال حاضر مناطق سنتی نفوذ رژیم در خاورمیانه، مورد توجه خاص کشورها و قدرتهای مطرح در این منطقه قرار گرفته و باز ترسیم آن امری محتمل به نظر می رسد. حوادث به سرعت در حال وقوع هستند و تغییر شرایط در چشم انداز قرار گرفته است. رژیم برخلاف گذشته برای ایفای نقش در این تحولات خیلی از چیزهایی که قبلا داشت را باید واگذار کند. اگر در این مسیر پرتلاطم، کاری برای انجام مانده باشد، فقط و فقط مجبور کردن این رژیم به عقب نشینی و تسلیم در برابر حقایق در حال وقوع است که جهان انتظار آنرا می کشد.

 این موضوعی است که رییس جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران روز دوشنبه اول سپتامبر 2014 در کنفرانس پاریس که به مناسبت بزرگداشت اولین سالگرد کشتار دراشرف برگزار شد، بعنوان راه حل در عراق و تعیین تکلیف تروریسم و تلاشهای هسته ای رژیم، مطرح و به جهانیان پیشنهاد کرد.

این چند نکته مهم به روایت اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران عبارتند از:

مریم رجوی: «فجایع امروز عراق از آنجا ناشی می شود که آمریکا رژیم ایران را در حاکمیت عراق سهیم کرد و با خروج نیروهای خود، این کشور را به طور کامل به ملایان تقدیم کرد».

«کسانی که امروز خواهان نقش دادن به ولایت فقیه در مهار بحران عراق هستند، فاجعة بزرگتری را تدارک می بینند و افتادن از چاله به چاه است. رژیم ایران، با همراهی ریاکارانه با خواست جهانی برای مقابله با داعش بر آن است که سلطه ضربه خورده خود در عراق  را ترمیم کند».

«آتش تروریسم که امروز خاورمیانه را فرا گرفته، نتیجه کوتاه آمدن غرب در برابر مستبدان و به ویژه رژیم ایران است. بی جهت نیست که این رژیم بعد از عراق و سوریه و لبنان حالا یمن را صحنه تاخت و تاز خود کرده و انبوهی آخوند و پاسدار به این کشور فرستاده و بخشهای وسیعی از آن را عملا به اشغال خود در آورده است.»
 
«حکام ایران با استفاده از بحران منطقه می‌خواهند یا امضای توافقنامه نهایی را به تأخیر بیندازند یا امتیازهایی بگیرند که راه دستیابی آنها به بمب اتمی را باز بگذارد. هر توافقی که شامل اجرای کامل قطعنامه‌های شورای امنیت، توقف کامل غنی‌سازی و پذیرش بازرسیهای سرزده نباشد، راه دستیابی به بمب اتمی را برای رژیم باز نگاه می‌دارد».

خانم رجوی این پیشنهادها را در زمانی مطرح می کنند که جهان و بطور خاص منطقه پر آشوب خاورمیانه، در شرایطی که «راه حل جنگ» و ویرانی میرود تا امید به صلح و آرامش را به رویایی دست نیافتنی تبدیل کند، به یک راه حل مردمی و صلح آمیز نیاز دارد. تاریخ و بشریت و آیندگان آنرا قضاوت خواهند کرد.
12 شهریور 1393         2 سپتامبر 2014