آن قَدَر دور شیر  بازی کرد/
   بر بَرَ و دوشش  اسب تازی کرد

آن قدر گوش شیر گاز گرفت/
       گه رها کرد و گاه بازگرفت

تا که از خواب, شیر شد بیدار/
               متغیّر ز موش بدرفتار

دست برد و گرفت کلّه موش/
   شد گرفتار، موش بازیگوش

خواست در زیر پنجه له کندش/
         به هوا برده بر زمین زندش

گفت: ای موش لوس یک غازی/
            با دم شیر می کنی بازی؟

موش بیچاره در هراس افتاد/
       گریه کرد و به التماس افتاد

که تو شاه وحوشی و من موش/
     موش هیچ است پیش شاه وحوش

تو بزرگی و من خطاکارم/
          از تو امّید مغفرت دارم

شیر از این لابه رحم حاصل کرد/
        پنجه واکرد و موش را ول کرد

اتّفاقاً سه چار روز دگر/
     شیر را آمد این بلا بر سر

از پی صید گرگ، یک صیّاد/
    در همان حول و حوش دام نهاد

دام صیّاد گیر شیر افتاد/
      عوض گرگ شیر گیر افتاد

موش چون حال شیر را دریافت/
   از برای خلاصی اش بشتافت

بندها را جوید با دندان/
   تا که در بُرد شیر از آنجا جان

این حکایت که خوش تر از قند است/
                حاوی چند نکته از پند است

اولاً, گرنه یی قوی بازو/
   با قویتر ز خود ستیزه مجو

ثانیاً, عفو از خطا خوبست/
   از بزرگان گذشت مطلوبست

ثالثاً, با سپاس باید بود/
   قدر نیکی شناس باید بود

رابعاً, هرکه نیک یا بدکرد/
   بد به خود کرد و نیک با خود کرد

خامساً, خلق را حقیر مگیر/
   که گهی سودها بری ز حقیر

شیر چون موش را رهایی داد/
           خود رها شد ز پنجه صیّاد

در جهان موشک ضعیف حقیر/
       می شود مایه خلاصی شیر

(ایرج میرزا)