در این رابطه رئیس حکومتی در نهاد نهضت سواد آموزی ضمن اعتراف به بالا بودن این رقم گفت: «با احتساب جمعیت بالای ۵۰ سال، ۹ میلیون بیسواد و ۱۱ میلیون کم‌سواد در کشور وجود دارد» وی در ادامه (سایت حکومتی خبرفارسی 17 شهریور 1394) می افزاید: «۹ میلیون نفر هم در حد دوره راهنمایی درس خوانده‌اند که باید توجه ویژه‌ای به تحکیم سواد نیز داشت».
ترجمان این سخنان به معنای همان رقم واقعی ۲۹ میلیون نفر بیسواد و کم سواد در حاکمیت چپاولگر آخوندی می باشد که بسیاری از کودکان و جوانان را به دلیل فشارهای اقتصادی و معیشتی به حاشیه شهرها پرت کرده و آنها را وادار نموده است تا در معابر وخیابانها  به کارهایی مانند ماشین شویی،  شیشه پاک کنی، آدامس و گل فروشی و یا بارکشی بپردازند.
بحران بیسوادی در ایران تحت حاکمیت آخوندی به حدی است که بسیاری از کارشناسان اکنون از آن با «موج سوم بیکاری» نام می برند. یک خبرگزاری حکومتی (دنا 17 شهریور 1394) نیزبه گوشه هایی از این بحران حاد این چنین اعتراف کرده است: «زنان روستایی بالاترین درصد بی‌سوادی را داشته‌اند به گونه‌ای که ۲۹.۹ درصد دختران بالای شش سال بی‌سواد بودند، ۳۲ درصد زنان بین ۳۰ تا ۴۰ سال نیز بی‌سواد بودند که بیشتر این افراد مادر یا در حال تربیت فرزندان خود هستند. دوسوم مجموعه بی‌سوادان را زنان را تشکیل می‌دهند، این میزان در روستاها و شهرها تقریبا مساوی است».
این گزارش در ادامه به نبود چشم انداز برای خروج رژیم از این بحران می پردازد.