برای نمونه سعید لیلاز، تئوریسین مسائل اقتصادی حکومت در نشست راهبردهای اقتصاد ایران با اشاره به «تورم ۲۳ درصد» گفت: «می‌دانیم امروز سیاست‌های پولی دولت انقباضی نیست و رشد 23 درصد نقدینگی بر اقتصاد رشد بالایی محسوب می‌شود و می‌دانید که چه فشاری در یک دهه اخیر روی طبقات فرودست اجتماعی ایران وارد شده است».
وی که بخوبی از ابعاد بحران های لاعلاج معیشتی در رژیم آخوندی مطلع است، در ادامه با اشاره به فقر گسترده در میان بخش های بزرگی از مردم میهنمان (سایت حکومتی خبرآنلاین 6 آبان 1394)، افزود: «امروز آماری منتشر شده است که نشان می‌دهد مصرف متوسط مواد غذایی در 10 سال گذشته 26 درصد به‌طور متوسط کاهش پیدا کرده است. امروز به‌طور متوسط هر شهروند ایرانی در هر 11 روز یک لیتر شیر مصرف می‌کند. به اعتقاد من ماهیت رکود و بحران اقتصادی در ایران هنوز به درستی شناخته نشده است».
این تئوریسین حکومتی همچنین به بحران مالی و عدم ثبات رژیم برای هرگونه سرمایه گذاری خارجی اشاره کرد وبا اعتراف به این نکته که طی سال های گذشته تنها «3 تا 5 میلیارد دلار» در ایران سرمایه گذاری صورت گرفته است و همچنین ضمن ریختن آب پاکی بردستان متولیان دولت آخوندی روحانی، ادامه می دهد: «نکته اصلی بحران فعلی اقتصاد ایران فروپاشی طرف تقاضاست در سال 1390 معادل 119 میلیارد صادرات نفتی و 100 میلیارد واردات کالا به کشور داشتیم اما 11 درصد قدرت خرید کارگران نسبت به دستمزد‌شان کاهش پیدا کرده است. امیدی که به سرمایه‌گذاری خارجی بسته‌ایم واهی است، چراکه با اوضاع سیاسی فعلی اتفاق نخواهد افتاد. بخش خصوصی باید در این زمینه فعال باشد. مشکل اقتصاد ایران در حال حاضر قدرت خرید مردم است با وجود تلاش‌هایی که در این زمینه صورت گرفته است بین 35 تا 40 درصد نسبت به سال 1389 قدرت خرید پایین‌تر آمده است. این عنصر اصلی مشکلات اقتصاد امروز ایران است که به سادگی قابل رفع نیست و وجود تورم باعث می‌شود اتخاذ سیاست‌های انبساطی به راحتی انجام نشود».
