وقتی تصاویر شما را می بینم که در عین مجروح بودن در سخت ترین لحظات موشک باران، دستتان را به استواری، به نشانه ی پیروزی به دروبین نشان می دهید و تعهد مبارزاتی خودتان را به مردم یک بار دیگر تائید می کنید، به خودم می بالم که در کنار چنین شمایی ایستاده ام. همین هاست که از دست دادن هر یک از شما، اندوهی به سنگینی کوه بر سینه ام می نشاند و مسئولیتی به اندازه ی یک جهان بر شا نه ام. به شما نه تسلیت می گویم نه تبریک. چرا که شما برای من عین زندگی هستید. شما برای من همیشه انسانهایی زنده و بر پای ایستاده اید. با شما زندگی می کنم. الگوی من هستید. نه تنها الگوی من که باور دارم که الگوی نسل آینده هستید و همین هاست که جانیان رژیم جمهوری خونخوار را می ترساند.
طبیعی بود که حاصل نوشیدن جام زهر و مذاکرات پشت پرده ی دولت های غربی با جنایتکاران رژیم ایران به این فاجعه ختم می شد. مگر در طول این سال ها چیزی به غیر از این زد و بندهای پشت پرده دیده ایم؟ حالا هم که به پایان خط رسیده اند باید وحشی تر شده باشند.
را ه و رسم دیکتاتورها کشتار و ترور و خشونت است و راه و رسم انقلابیون، مقاومت و پایداری و مبارزه برای آزادی است.
دیکتاتورها محکوم به فنا هستد و انقلابیون رهرو پیروزی. راهتان ادامه دارد.
مرگ بر ارتجاع و امپریالیسم جهانی، درود بر آزادی.
30 اکتبر 2015