بنابراین گزارش: «نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی در حال حاضر ۱۸.۹ درصد است و از میان ۱۰۰ فارغ التحصیل دانشگاهی ۱۹ نفر بیکار هستند. آنگونه که کوروش پرند رئیس سازمان فنی و حرفه‌ای می‌گوید: نرخ بیکاری فارغ التحصیلان مرد ۱۲.۹ درصد و برای زنان ۳۱.۳ درصد گزارش شده است به عبارت دیگر از هر ۱۰۰ مرد فارغ التحصیل ۱۳ نفر و از هر ۱۰۰ زن فارغ التحصیل ۳۱ نفر بیکار هستند» (سایت حکومتی الف 5 دیماه 1394)
این گزارش در ادامه با پرداختن به جزئیات ابعاد بیکاری در میان فرغ التحصیلان می افزاید: «حدود ۶ هزار نفر با مدرک دکترای تخصصی پی اچ دی در سطح کشور بیکار هستند و هم‌اکنون شاهد موج جدیدی از بیکاری آن هم در میان صاحبان مدارک بالای تحصیلی هستیم. براساس این آمار طی سال‌های آینده حدود ۵۸۰ هزار نفر با مدرک فوق لیسانس و ۷۳ هزار نفر با مدرک دکترای تخصصی به جمع فارغ التحصیلان دانشگاهی جویای کار اضافه می‌‌شوند. طبق آخرین آمار منتشر شده بیشترین نرخ فارغ التحصیلان بیکار نیز در رشته‌های صنعت و فراوری ۴۱.۶ درصد، علوم کامپیوتر ۳۰.۴ و روزنامه نگاری و اطلاع رسانی ۳۰.۳ درصد قرار دارند».
بحران بیکاری در ایران تحت حاکمیت رژیم چپاولگر آخوندی به حدی است که بسیاری از کارشناسان رژیم دیگر هرگونه بهبود شرایط را غیرممکن می دانند؛ زیرا نبود سرمایه گذاری و برهم خوردن تعادل اقتصادی که به تعطیلی بسیاری از واحد های تولیدی و صنعتی منجر شده است، هرگز با وجود این رژیم سرکوبگر امکان بهبود نخواهد بود.
دولت آخوند روحانی که با شعار «تدبیر و امید» برسرکار آمده است، قرار بود تا در یک برنامه صد روزه روند روبه رشد این بحران را متوقف نماید؛ اما در عمل جوانان ایران شاهد هرچه وخیم تر شدن اوضاع می باشند.
همچنین اکنون در خوشبینانه ترین حالت متولیان رژیم از ورود هفت میلیون فارع التحصیل بیکار در آینده نزدیک سخن به عمل می آورند. به این بحران نیز باید به نرخ بیکاری سرسام آور در غالب استانهای کشور اشاره کرد که برای نمونه در «ایلام، چهارمحال بختیاری، فارس، لرستان و هرمزگان به رقمهایی همچون 86 درصد، 80 درصد، 70 درصد، در 81 درصد و 73 درصد» رسیده است.
