بیکاری یک میلیون فارغ التحصیل!

به موازات اوجگیری بحران های اقتصادی و مالی در حاکمیت آخوندی، هر روز شاهد افزایش نرخ بیکاری بویژه در میان فارغ التحصیلان هستیم. بحران بیکاری که اکنون به بخش های بزرگی از گسل های اجتماعی مانند کارگزان، معلمان، کشاورزان، دانشگاهیان و فارغ التحصیلان نیز سرایت کرده است، در حالی است که از زمان بروی کار آمدن آخوند روحانی و بویژه در پی قبول تسلیم نامه اتمی نه تنها فروکش نکرده است، بلکه به میزان غیرقابل کنترلی روبه افزایش گذاشته است.

در این رابطه مرکز آمار حکومتی در تازه ترین گزارش خود می نویسد: «حدود 882 هزار نفر به جمعیت فعالان اقتصادی ما اضافه شده است که از این تعداد 688 هزار نفر شاغل شدند و 214 هزار نفر هم به افراد بیکار اضافه شدند؛ به همین علت نرخ بیکاری 10,6 درصدی سال 1393 به11 درصد در سال 1394 رسیده است». (خبرگزاری نیروی تروریستی قدس تسنیم 20 فروردین 1395)
اما بحران بیکاری درمیان فارغ التحصیلان بسیار فراتر از این ارقام دستکاری شده می باشد. دراین راستا رئیس مرکز آمار حکومتی بی محابا با اعلام اینکه نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی 18,5 درصد» می باشد؛ گفت: “حدود یک‌ میلیون نفر از تحصیل‌کرده‌های فوق‌دیپلم به بالا بیکارند. وی ادامه داد: نرخ بیکاری جوانان 15 تا 24 ساله 26,1 درصد و جوانان 15 تا 29 ساله 23,3 درصد است».
در رابطه با ابعاد بیکاری در رژیم چپاولگر ولی فقیه سایت حکومتی تابناک ( 18 فروردین 1395) با ارئه آمار نرخ بیکاری در سال 94 می افزاید: “همچنین در سال گذشته معادل 38.2 درصد جمعیت 10 سال سن و بیشتر، از نظر اقتصادی فعال بوده اند؛ یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته اند. از نظر بازار کار جمعیت “شاغل و بیکار» جمعیت فعال شناخته می شود.
میانگین نرخ بیکاری در سال 1393 معادل 10.6 درصد بود که میزان بیکاری سال 1394 رشد 0.4 درصدی نسبت به آن داشته است.
نتایج این طرح نشان می دهد تعداد جمعیت فعال (شاغل و بیکار) در کشور 24میلیون و 701 هزار و 177 نفر است که از این تعداد 2 میلیون و 729 هزار و 92 نفر بیکار هستند».
ترجمان این جملات به معنای بیکاری و یا غیرفعال بودن بیش از 40 میلیون از افراد جامعه است. سخن از نیرویی است که عملا در زمینه های اقتصادی و بازار کسب و کار هیچگونه مشارکتی ندارد و بدین سال می توان این تیجه منطقی را گرفته که ابعاد بحران بیکاری، برخلاف تمامی ادعاهای دولت آخوندی نه 11 درصد، بلکه به یقین بالای رقمی معادل 30 درصد می باشد.
همین منبع حکومتی ضمن اعتراف به این واقعیت با پرداختن به جزئیات بحران بیکاری می افزاید: “بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، سهم شاغلان 15سال و بیشتر با ساعت کار معمول 49 ساعت در هفته و بیشتر، 38 درصد در سال 1394 بوده که این نسبت به تفکیک جنسیت برای مردان 42.7 و زنان 13.1 درصد است».