ویکتور گلوتا، از حامیان بزرگ مقاومت ایران در اورسوراواز فرانسه بود که بعد از آشنایی با مجاهدین و مقاومت ایران در جریان کودتای ننگین 17 ژوئن سال 2003، یکسره به حمایت از مجاهدین برخاست و تا آخرین دم حیاتش از کمک و همراهی با مجاهدین و مقاومت ایران لحظه ای فرو گذار نکرد.

ویکتور گلوتا، در ایتالیا بدنیا آمده بود، و از نوجوانی در فرانسه مستقر شده بود، او که رنج و سختیهای بسیاری را تحمل کرده بود،
در جریان کودتانی ننگین 17 ژوئن 2003 و درجریان حمله به مقر مقاومت ایران در اور سوراواز و برپایی تحصن و اعتصاب غذای هواداران مقاومت در اور، با مجاهدین و مقاومت ایران آشنا شد و بسرعت جذب ارزشهای مقاومت و پایداری اشرف نشانها شد.
ویکتور گلوتا که شیفته مجاهدان اشرفی و رزم و پایداری آنها در برابر دیکتاتوری آخوندی بود، در نوامبر 2008 به همراه همسرش، در آن شرایط سخت به اشرف سفر کرد و مدتی کوتاهی را در قرارگاه اشرف و در میان رزمندگان آزادی سپری کرد
زنده یاد ویکتور گلوتا تحت تاثیر این سفر و دیدار با رزمندگان آزادی، اکثر اوقاتش را صرف حمایت و همکاری با مجاهدین و مقاومت ایران کرد . این دیدار او به یک مدافع پرشور آرمان مجاهدین و مقاومت ایران تبدیل کرده و در همه جا و تا آخرین روزهای حیاتش از خاطرات انگیزاننده حضور و همصحبتی اش با اشرفیان می گفت.
از آن پس زنده یاد ویکتور گلوتا در اکثر فعالیتهای مقاومت در فرانسه حضوری فعال داشت.

وقتی پزشکان خبر ابتلاء به بیماری سرطان را به او دادند گفت: من با دو سرطان خواهم جنگید. یکی سرطان رژیم آخوندی که در کنار شما با آن میجنگم و دیگری بیماری ام. او طی دوران بیماریش با قدرت و را روحیه بالا و جنگندگی با بیماری دست پنجه نرم کرد.
سرانجام در روز 11 می 2016 حامی بزرگ مجاهدان اشرفی، ویکتور گلوتا در بیمارستانی در حومه پاریس بدرود حیات گفت.

پیام تسلیت مریم رجوی
 به مناسبت درگذشت ویکتور گولوتا، از حامیان بزرگوار مقاومت ایران در فرانسه
ویکتور گولوتا که مهربانی و محبت فرانسوی‌ها را برای مجاهدین به‌ارمغان می‌آورد از میان ما رفت؛ اما انسانیت و صمیمت و سخاوت بی‌دریغ او همیشه باقی خواهد ماند.
آقای گولوتا از انسانهای والای فرانسوی بود که در کودتای هفده ژوئن 2003 در مقابل حمله و زد و بند متحدان فاشیسم دینی‌ به‌حمایت از مقاومت برخاست. همان ها که صفی طولانی از حمایت و عشق و عاطفه نثار مقاومت ایران کردند و در افکار عمومی فرانسه افشاگر توطئه 17 ژوئن و همچنین معرف ارزش های مقاومت ایران بودند.

او مظهری از جهانی انسانی است که در برابر بی‌داد و ستم و مماشات، دوستی با مقاومت‌کنندگان، شتافتن به سوی اشرف و اشرفی‌ها و یاری رساندن به‌یک مبارزه عادلانه را برگزید.
این فرانسوی ایتالیایی‌تبار که خوبی‌های هردو ملت را درخود جمع کرده بود، نه زبان مشترکی با مجاهدین داشت نه فرهنگ یا مذهب یا تاریخچه مشترکی، اما بالاتر از همه این‌ها هم‌دل و هم‌درد مجاهدین بود، در عشق به آرمان انسانی با مجاهدین همراه شده بود و در مایه‌گذاشتن و محبت کردن بی‌چشمداشت و ابراز بی‌رنگ‌ترین، طبیعی‌ترین و بی‌آلایش‌ترین دوستی‌ها راستی که نمونه بود.
در نگاه و احساس ما، ویکتور انگار فرشته نگاهبان این مقاومت بود. هیچ فرصتی را برای اینکه در کنار اعضای این جنبش باشد دست نمی‌داد. از همان ابتدا برای دفاع از چیزی که معتقد بود حق است بها پرداخت. او در لحظات سخت به اشرف رفت و همه جا در کنار ما بود.
سخاوت او منحصر به فرد بود و انساندوستی عمیق‌اش را به همه نشان می‌داد. این را ما در عشق و عواطفی که نثار خواهران و برادرانمان میکرد میدیدیم.
در حقیقت، او عضو افتخاری مقاومت ما بود و من مطمئنم که روح او الان در کنار خواهران و برادران شهیدمان است.
فقدان تأثرانگیز او را به‌ همسرش، دومنیک عزیزمان، که خواهری برای همه مجاهدین است هم‌چنین به‌ صوفی دختر ویکتور و فرزندان‌اش و به مردم اورسوراواز و به مجاهدان اشرفی تسلیت می‌گویم.