شهر اصفهان در آستانه خداحافظی با زاینده رود است. این رودخانه در بسیاری نقاط کاملا خشک شده و تنها چند برکه کوچک از آن باقی مانده است. مردمی که در سالهای گذشته، همواره شاهد آب جاری و پر نشاط زاینده رود بودند که اراضی بسیاری را آبیاری می کرد، اکنون نظاره گر خشک شدن این رود تاریخی در شهر اصفهان هستند
مهمترین عامل تغذیه زاینده رود، کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری است. براساس ارزیابیها، میزان بارش متوسط در کوهرنگ، سالیانه 1360 میلی متر است. سال گذشته در کوهرنگ 1586 میلمتر باران باریده است که بالاتر از حد میانگین مورد نیاز است و امسال در حالی که هنوز به پایان سال آبی نرسیده ایم، تا کنون 1206 میلی متر باران باریده است.
با احتساب این که تا آخر سال آبی جاری، در کوهرنگ یک قطره هم باران نبارد، از جمع میزان بارش در سال گذشته و امسال و گرفتن میانگین این دوسال، به عدد 1396 میرسیم که حدود 36 میلیمتر هم بیشتر از میانگین بارش لازم در سال است.
با اینحال، سد یک میلیارد و ٤٠٠ میلیون مترمکعبی زاینده رود درحالی که سال گذشته ٣٤٠میلیون مترمکعب آب را ذخیره کرده بود هم اکنون فقط ٢٤٠میلیون مترمکعب آب دارد!
یعنی نه تنها میزان آب این سد در این دو سال افزایش نیافته بلکه ۱۰۰ میلیون مترمکعب یعنی حدود دو برابر آبی که برای یزد می رود کاهش داشته و معلوم نیست چه برسر این میزان آب آمده است!
برای بسیاری از مردم همواره این سوال باقی است که چرا با وجود بارش های فراتر از حد نرمال طی دو سال اخیر، و با وجود بسته بودن زاینده رود در استان اصفهان در بیشتر ماههای سال و نابودی زندگی کشاورزان و محیط زیست، حجم سد تا این اندازه که حتی به نصف ظرفیت خود هم نمی رسد، کم شده است؟!
و چرا با وجود بارش های بسیار کم تر طی سال های گذشته، رودخانه همیشه جاری بود یا حداقل در خشک ترین سالها برای ماههای محدودی خشک یا کم آب می شد؟!
مقامات رژیم به دروغ علت خشک شدن زاینده رود را خشکسالی عنوان می کنند. حال آنکه افزایش بیسابقه برداشت از زاینده رود عامل اصلی خشک شدن آن است. واقعیت این است که از دوران احمدی نژاد تا کنون براثر سیاستهای ویرانگر رژیم و برداشت بی رویه و حساب ناشده آب زاینده رود توسط ایادی و ارگانهای رژیم، زاینده رود به رودی فصلی و خشک تبدیل شده است و ضربات جبران ناپذیری به محیط زیست این قسمت از میهنمان وارد شده است.