بنابریک اعتراف حکومتی، بحران در این صنعت به حدی روبه رشد گذاشته است که اکنون «بیش از 40 درصد ظرفیت‌های صنعت مرغداری راکد» مانده است.
یک کارگزار رژیم در بخش اتحادیه تعاونی‌های صنعت مرغداری ضمن اعتراف به این واقعیت گفت: «هم‌اکنون عرضه و تقاضای کشور در تولید مرغ توازن ندارند و مردم به‌دلیل کاهش قدرت خرید به دیگر مواد غذایی ارزان‌تر بازار روی آورده‌اند و این موضوع با مازاد ذخیره‌سازی مرغ در کشور ارتباط مستقیم دارد». (خبرگزاری سپاه پاسداران، فارس 30 خرداد 1395)
واقعیت این است که علاوه بر مشکلات زیر ساختاری در خط تولید و توزیع، اشباع بازار، افت توان مالی مردم، وجود تورم و رکود شدید، سوء مدیریت، وجود رانت‌خواری و باندهای مافیایی به‌ویژه دستگاه چپاولگر جهاد سازندگی و همچنین به‌دلیل سیاست‌های مخرب در دولت آخوند روحانی که طی سال‌های اخیر با تزریق مصنوعی پول به بخش‌های مختلف اقتصادی و تجاری صورت گرفته است، نه‌تنها چرخه تولید در بسیاری از زمینه‌ها از نفس افتاده‌اند، بلکه اکنون به‌دلیل وجود تنگناهای مالی حکومت و توقف ورود پول، بسیاری از صنایع به‌تنهایی توان ایجاد تعادل و سرمایه‌گذاری را ازدست‌داده و به‌مانند کودکان یتیم به انتظار ورود نقدینگی و کمک نشسته‌اند.
این گزارش با اعتراف به این واقعیت می‌افزاید: «علاوه بر این دولت نیز برای جلوگیری از ذخیره‌سازی مرغ اقدام به تزریق پول و خرید می‌کرد اما اکنون به‌دلیل کاهش منابع این امکان را ندارد و هم‌اکنون شاهد نوسانات شدید و مستمر در این خصوص هستیم».
منظور این کارگزار از «نوسانات» همان ورشکستگی و رکود اقتصادی در صنعت تولید طیور است کهپایه‌های بومی آن در کشور به‌دلیل وابستگی و ورود اجناس و اقلام خوراکی خارجی اکنون یکی پس از دیگری در حال فروپاشی می‌باشند. وی در ادامه ضمن اشاره به این امر، گفت: «صنعت طیور ایران از امریکا و هلند واردشده است و یک صنعت وارداتی است در حالیکه طبق ساختارها و زنجیره تولید آن‌ها روند تولید در ایران رعایت نمی‌شود؛ بنابراین از میزان تولید و مصرف در کشور آمار دقیقی وجود ندارد».
در رابطه با بحران رکود و ورشکستگی همچنین سایت حکومتی ویستا نیوز (30 خرداد 1395) در مطلبی با اشاره به سوء مدیریت در حاکمیت آخوندی و به ویژه در صنعت مرغداری نوشت: «پائین بودن میزان بهره‌وری صنعت مرغداری در ایران ناشی از ضعف مدیریت واحدها یا فرسودگی و قدیمی بودن تجهیزات و سالن‌های پرورش مرغ تخم‌گذار و گوشتی، بالا بودن ضایعات تولید و درنتیجه افزایش هزینه‌های پرورش است».
