ایران گیت نه از زمان ریگان چهره نمود بلکه از هموار کردن راه برای رسیدن به قدرت خمینی آغاز شد. جامعه تشنه آزادی و عدالت اجتماعی ایران نادیده گرفته شد. مخوف بیرحمی را کاندید کرده بودند که هم جنبش های ترقیخواهانه را قلع و قمع کند و هم متکی بر بستره سنتی تاریخی ایران، منطقه را به فرقه گرایی مذهبی و جنگ های محلی سوق دهد. او و همگنانش شعار ضد استکباری را هم وسیله تثبیت موقعیت داخلی خود کردند و هم با این ترفند بی عمق و ریشه، در کشورهای اسلامی به عضوگیری پرداختند. اوضاعی را که امروز در خاورمیانه شاهد آن هستیم، خمینی دجال و قتال اولین کلنگ آن را به زمین کوبید. کلنگی که آن ملعون نابکار بلند کرد در حقیقت شروع یک استراتژی بنام «کمربند سبز» بود که برژنسکی طراح آن قلمداد می شود. این استراتژی سراسر فاجعه و ضد مردمی را ایران گیتی ها اعم از دموکرات ها، لیبرال ها، محافظه کاران تا برسد به نئولیبرال ها و چپ های مدرنیزه شده، همه و همه دنبال کردند و به نوعی هوای حاکمیت خونبار و فاسد ملا – پاسدار فاشیستی را داشتند، گیرم با تبلیغات و الفاظ گمراه کننده و سیاست یکی به نعل و یکی به میخ. طبق آمار رسمی، دولت اوباما از زمان جنگ دوم بدینسو بیشترین فروش تسلیحاتی داشته است. و بنا بر همین آمار فروش اسلحه اوباما دو برابر فروش بوش ها (پدر و پسر) بوده است. چه کسی این خدمت بزرگ را به امپراتوران اسلحه کرده، همانکه هنوز کاری نکرده به دریافت جایزه صلح نوبل مفتخر شد یعنی آقای اوباما! یعنی همان کسی که اخیرا پز داد که «من بدون شلیک یک گلوله قرار داد اتمی را بستم». یکی باید به این بابای راه حل دیپلوماسی بگوید که تو لولوی سر خرمن خاور میانه را پاسداری کردی تا بتوانی میان دعواهای خونین و ضد بشری، آن میزان از اسلحه را بفروش برسانی. آقای ترامپ هر چند یک تاجر میلیاردر است اما بیرون از سیستم و قواعد معمول بازی نو استعماریان به پیروزی رسیده است. اعضای کابینه ایشان همه ضد سیاست ایران گیتی هستند و رژیم ددمنش تفرقه افکن و توسعه طلب وغاصب حق حاکمیت ملی ایران را برنمی تابند. این بی تردید بهترین و مناسب ترین موقعیتی ست که مردم ستمدیده و بستوه آمده ایران از آن استفاده کنند. در سال ۸۸ جمعیت عظیم مردم در خیابان های تهران می گفتند «اوباما با مایی یا با اونا» و آقای نئولیبرال اوباما، مردم ما را بی جواب گذاشت که هیچ، نامه محرمانه هم به خامنه یی فاسد جلاد نوشت که «با اونا» یعنی تو و رژیمت هستم. حاصل این سیاست کثیف ایران گیتی منجر به سرکوب آزادیخواهان و «کهریزک» شد.
امروز دیگر عقربه زمان و شرایط آن چرخیده است. امروز مردم ایران مسئولیتی بردوش دارند که موقعیت جهانی و منطقه یی آن مساعد و فراهم شده است. باید اعتراضات پراکنده را بهم پیوست. باید اعتصابات را همچون حلقه زنجیری با هم کرد و نپنداشت که به قول بوشهری ها «هرکی سی خودش». ایران زمین انبار باروتی ست سرشار از زخم ها و دردها. باید بر این همه درد و مصیبت، کبریتی زد. باید موقعیت تدافعی نابکاران را فهمید و بپا خاست. مقاومت سرفراز ایران طی سی و هفت سال تمامی سرمایه های خود را برای رهایی مردم ایران با دادن قربانی ها و دیدن صدمات باور ناکردنی در نهایت صفا و فدا مصروف این هدف مقدس کرده است. مردم ایران باید مطمئن باشند که مجاهدین خلق و مبارزان راستین هرگز حاشیه گرد نخواهند بود و خود را سپر بلای خلق محروم شان خواهند کرد. «شیاخین» (ابتکار لغوی آقای حسین پویا) و پاسداران و بسیجی هایشان همه به نوعی مثل خودشان فاسد و ایمان و عقیده از دست داده اند. آنان هستند که از خشم ملت در هراسند. باید بر ترس و محافظه کاری غالب آمد و کار را یکسره کرد. به قول ضرب المثل فارسی خودمان: «مرگ یکبار، شیون یکبار».