خبرگزاری شفا مینویسد: «امسال پنج هزار و ۵۰۰ بیمار تازه به تعداد بیماران دیالیزی افزوده شده و این در حالی است که دولت بیمه بیماران نارسایی مزمن و پیوند کلیه را بیشتر نمی‌‌کند و این بیماران ۸۰ درصد هزینه‌‌ها را از جیب می‌‌دهند.» این اظهارنظر را روز گذشته رئیس انجمن نفرولوژی ایران انجام داد. در حال حاضر ۲۴ هزار بیمار دیالیزی وجود دارد و ۳۱ هزار بیمار نیز پیوند کلیه شده اند. محمدرضا گنجی تامین داروی بیماران پیوندی را از مشکلات دیگر این قشر دانست و گفت: بیماری که دچار نارسایی کلیه شده و ۳۰ درصد کلیه این فرد کار میکند باید جزو بیماران خاص قرار گیرد، در حالی که دفترچه بیمه معمولی ۲۵ برگه دارند و برای هر دارو گاهی پنج بار نسخهنویسی میشود. "
بعنوان پیش ورود به بحث باید توجه داشت که دیالیز یک شیوه ی درمانی پر هزینه هست، معمول این است که بیمارستانها در ایران در هنگام مراجعه ی افراد نیکو کار، از آنها درخواست خرید این دستگاهها و اهدای ان به بیمارستانها می کنند. بیش از نیمی از دستگاههای دیالیز کشور از همین راه تهیه شده است و خرجی برای دولت نداشته است. سالهاست که فیلتر دیالیز در ایران تولید می شود.
اما به قول خبرگزاری ایسنا در ١١ دی ماه « ماجرای سپردن اداره بخشهای دیالیز کشور به بخش خصوصی، مدت دوسال است که آغاز شده است .... اما تصمیمهای اخیر مبنی بر سپردن مدیریت این بخشها به برخی شرکتها، باعث ایجاد نگرانی انجمن نفرولوژی کشور شده است.»
طرح خصوصی سازی نظام دیالیز کشور و واگذاری ان به بخش خصوصی، بخش دیگری از سیاست ضد مردمی دولت روحانی است که می خواهد به این طریق هزینه های درمانی دولت را در بودجه، کم کرده و پول را به بخش امنیتی و نظامی منتقل بکند. از طرف دیگر سیستم خصوصی سازی این رژیم فاسد، بیشتر شبیه راهزنی است تا انتقال یک پروژه از دولت به بخش خصوصی که به طور متعارف در کشور دیگری انجام می شود. اکثر شرکتهای که الان مشغول غارت هستند از باند های خود رژیم هستند.
متخصصین بیماریهای کلیوی و انجمن نفرولوژی ایران نسبت به این عمل ضد انسانی اعتراض کرده اند، ولی وزیر بهداشت که اعوان و أنصار خود او از این راه سود های بسیار هنگفتی را بدست أورده اند، خواهان اجرای سریع این طرح است، اخبار از داخل ایران حاکی از دورخیز سپاه و آقازادگان لعنتی برای تصاحب این زمینه هست.
دیالیز یک اقدام پزشکی پر هزینه هست، اساسا نمیتوان به سودای سود آوری وارد ان شد، شرکتهای خصوصی به خاطر افزایش سود وارد یک بازار می شوند. صرفه جوئی در هزینه های دیالیز می تواند تنها از طریق کم کردن کیفیت درمان دیالیز، تهیه ی فیلترهای ارزان و نا مرغوب از چین و استثمار کادر درمانی، اخراج کادر درمانی و کم کردن نوبت دیالیز بیمار ها حاصل شود.
خود وزیر منفور بهداشت، هاشمی، میگوید :«ما در حال حاضر ۴۶۰ هزار پرسنل داریم و اگر قرار باشد چنین خدماتی را ارائه دهیم، باز هم به نیرو نیازمندیم؛ اما وزارت بهداشتی را می پسندیم که تعداد کارکنانش یک دهم تعداد فعلی باشند و بر همین اساس از بخش خصوصی خرید خدمت میکنیم.»
در یک خبر دیگر در مورد نگرانی بخش پزشکی در این مورد، در ایسنا آمده است:« عضو هیئت مدیره انجمن نفرولوژی ایران، در خصوص تاثیر اقتصادی فعالیت شرکتهای مورد نظر وزارت بهداشت در این طرح نیز توضیح داد و گفت: شرکتهای داخلی فعال در زمینه تولید تجهیزات یک بار مصرف دیالیز در حال حاضر دوبرابر مصرف کشور را در داخل تولید می کنند و حتی به مرحله صادرات نیز رسیده اند. این شرکتهای اصلی سالها است در کشور فعالیت می کنند، اما هیچکدام از آنها در این طرح وارد نشده اند. ما از سوی انجمن نفرولوژی، دوسال با وزارت بهداشت مکاتبه داشتیم و اعلام کردیم که موافق خصوصی سازی هستیم، به شرطی که صنعت دیالیز داخل کشور از بین نرود، اما ۹۰ درصد آنچه مد نظر انجمن نفرولوژی ایران بود، رعایت نشده است؛ حتی نامه ای با ۱۹۲ امضاء به معاونت درمان وزارت بهداشت در این خصوص فرستادیم، اما توجهی به آن نشد. نجفی معتقد است: «شرکتهایی که قرار است وزارت بهداشت با آنها این قرارداد را منعقد کند، تا به حال هیچ سابقه مدون و قابل توجهی در زمینه راه اندازی بخش های دیالیز و درمان این بیماران نداشته اند، حتی بعضی از آنها تازه فعالیت خود را آغاز کرده اند. این شرکتها اعلام کرده اند که قرار است ۹۰ میلیارد تومان منبع مالی وارد بدنه دیالیز کشور کنند، اما مشخص شد که میخواهند وامهایی با بهره های بسیار پایین دریافت و آن را وارد سیستم کنند.»
یعنی شیوه ی غارت این است که سرمایه ی خرید را از خود دولت با وأم های ویژه می گیرند، سیستمی که تهیه ی ان برای دولت مجانی بوده را در دست گرفته و سود سازی انجام داده و سود را به شرکتهای أقماری منتقل میکنند. این کلان دزدی و کلاشی میلیاردی از جیب مردم و بیماران است که به اسم تقلیل هزینه ی دولت صورت می گیرد.
در جای دیگر هم باز متخصصین پزشکی می گویند: «ایجاد رانت برای شرکت های فاقد تجربه در امر دیالیز، انحصاری کردن درمان دیالیز استان های کشور به این شرکتها، و تحویل دادن کلیه امکانات بخش های دولتی کشور، که بخش زیادی از آنها با کمک خیرین کشور تجهیز شده است، لکه ای پاک نشدنی بر طرح تحول سلامت خواهد بود و در صورت سکوت مراجع بالاتر سرنوشت بیماران دیالیزی کشور را در دستان افراد سود جو قرار خواهد داد.» بدین ترتیب آینده ی اکثر این بیماران با تهدید جدی روبروست .
برای سرنگون کردن این رژیم از هر خبر و زمینه ای میتوان انگیزه گرفت !