این گزارش در ادامه با اشاره به ابعاد این بحران می افزاید: «مطابق مطالعات انجام شده تا پایان خرداد ماه سال ۹۴ به دنبال شرایط بحرانی کسب و کار سنگ آهن در پنج استان کشور از ۱۶۰ معدن فعال سنگ آهن بیش از ۱۲۰ معدن به طور کامل غیر فعال و مابقی به صورت نیمه فعال و با تعدیل نیرو در حال فعالیت بودند».
بر اساس این گزارش تفصیلی: «در مجموع طی کم تر از یکسال اخیر ۶۴ معدن حدود ۴۵۶۸ نفر تعدیل نیرو داشته اند. این در حالی است که به ازای تولید هر ۱۰۰۰ تن سنگ آهن دانه بندی شده در معادن بخش خصوصی به طور متوسط یک شغل مستقیم و ۱۰ شغل غیر مستقیم ایجاد می شود».
(خبرگزاری نیروی تروریستی قدس تسنیم ۲۸ دیماه ۱۳۹۵)

بحران رکود اقتصادی در رژیم آخوندی که اکنون شیرازه و بنیان های کشور را دچار ضربات غیرقابل جبرانی نموده است، تنها به بخش معادن ختم نمی شود. برای نمونه در زمینه های تولیدی و صنعتی نیز این بحران همچنان روبه افزایش گذاشته است، بطوریکه اکنون متولیان حکومتی از توقف قریب 60 درصد از واحد های صنعتی در ایران خبر می دهند. در ادامه فلج کامل چرخه تولید نیز خیل عظیم بیکاران است که به خیابانها سرازیر شده و با خود بحران های عمیق دیگری مانند فقرو فلاکت و آسیب های اجتماعی را بهمراه آورده است.
این وضعیت وخیم در حالی بوقوع پیوسته است که آخوند روحانی هماره در نمایش تبلیغاتی خود از مهار تورم سخن به میان آورد، امری که بهای ناشی از سیاست های مخاطره آمیز دولت «تدبیر و امید» را اکنون میلیون ها کارگرو خانوار ایرانی با بیکاری و فقر روبه رشد پرداخت می کنند.

دامنگیر شدن رکود اقتصادی به بیماری لاعلاج «تعطیلی واحد های صنعتی» بحدی است که روزنامه حکومتی آسیا (۱۳ ابان ۱۳۹۵) در گزارشی تنها از افزایش تعطیلی قریب ۷۰۰۰ واحد تولیدی طی نیمه اول سال جاری خبرداده بود؛ بنابراین گزارش: بر اساس آمار تا پایان سال ۹۴، شمار واحدهای تعطیل شده کامل در شهرک‌های صنعتی، ۷ هزار و ۸۵ واحد بود که از این تعداد فقط حدود ۲۸۵ واحد امکان احیا یافتند. از مجموع ۶۸۰۰ واحد تعطیل شده در سال جاری، ۶ هزار و ۶۷۰ واحد جزو واحدهای کوچک بوده‌اند».
بنابراین ارزیابی طی سال جاری قریب یک پنجم از واحد های صنعتی در کشور تعطیل شده اند. به عنوان مثال استان اراک به عنوان استانی که بیشترین آمار بیکاری را در میان استان های کشور را در حال حاضر تنها با «۷ درصد» از ظرفیت های تولیدی و صنعتی خود مشغول به کار است!