در تازه‌ترین نمونه آن‌یک گزارش حکومتی با اشاره به از بین رفتن حیات‌وحش در ایران، از جمله نوشت: «شمار حیوانات حیات‌وحش به دو علت در حال کاهش است: یکی تخریب زیستگاه است و دیگری شکار بی رویّه. شکار و کشتار بی رویّه و غیر قانونی پرندگان مهاجر در سال‌های اخیر، بازتاب‌های رسانه‌ای فراوانی داشته است. پرندگانی که شکار می‌شوند یا به مصرف انسانی می‌رسند یا از آن‌ها برای تاکسیدرمی (خشک کردن) استفاده می‌شود». (سایت حکومتی عصر ایران 9 بهمن 1395)
ملاحظه می‌شود که باندهای غارتگر آخوندی چگونه بر شیرازه‌های کشور چنگ انداخته و بدین‌سان ضربات جبران‌ناپذیری را به حیات‌وحش در ایران وارد آورده‌اند. این بحران در حالی است که برای نمونه سازمان حفاظت از محیط‌زیست و به‌تبع آن گارد حفاظت از حیات‌وحش و یا محیط بانان تماما از جمله طیول حکومتی بوده و زیر نظارت مستقیم ارگان‌های سرکوبگر رژیم سازماندهی شده و تحت کنترل آن‌ها قرار دارند.
این کارشناس حکومتی ضمن اعتراف به مرگ حیات‌وحش در حکومت آخوندی، در ادامه می‌افزاید: «ما یک روز ۴۰۰۰ گورخر در ایران داشتیم اما الان ۴۰۰ گورخر هم نداریم. یک روز ببر مازندران داشتیم و الان نداریم... ین ۴٫۵ تا ۵ میلیون پرنده مهاجر، هر سال میهمان داریم و حدود یک و نیم میلیون تا یک میلیون و ۷۵۰ هزار قطعه از این پرندگان شکار می‌شوند».
به‌یقین این آمار ارقام تنها مربوط به استان‌های شمالی کشور مانند گیلان و مازندران می‌باشد. لذا در صورتیکه این آمار را برای کل کشور با مجموعه‌های عظیمی از تالاب‌ها، دریاچه‌های طبیعی و یا چراگاه‌های ملاک قرار دهیم، به‌یقین به رقمی بسیار بزرگی از نابودی حیات‌وحش و یا شکار پرندگان خواهیم رسید.
همچنین باید به سود و درآمدهای هنگفت از صید و شکار پرندگان و حیات‌وحش از سوی متولیان حکومتی نام برد، زیرا بنا برداده های بازار مثلا: «قیمت یک غاز حدود ۱۵۰ هزار تومان است. اردک هم ۷۰ هزار است. قیمت این پرندگان در اول فصل گران است و وقتی تعداد زیاد شد قیمت آن‌ها کاهش پیدا می‌کند. قیمت چنگر و خوتکا که ۲۰۰ یا ۳۰۰ گرم بیش تر گوشت ندارند حدودا ۳۵ هزار یا ۴۰ هزار تومان است. با حداقل قیمت ها اگر حساب کنیم یعنی یک میلیون و ۵۰۰ هزار پرنده و قیمت ۴۰ هزار تومان به رقم کل حداقلی ۶۰ میلیارد تومان در سال می‌رسیم».
