دفن اجساد بی نام و نشان یا «شهدای گمنام» در مراکز دانشگاهی، علمی، فرهنگی و تاریخی با هدفی مشخص انجام می شود. این عمل رویارویی استبداد دینی با تهدیدهای امنیتی است که آخرین نمونه آن، دفن استخوانهای قربانیان جنگ در پاسارگاد است.
تبدیل دانشگاه به قبرستان هم با همین هدف انجام شد. در آبان ماه سال جاری گردهمایی بزرگی در پاسارگاد به مناسبت روز کوروش برگزار شد. این تجمع با توجه به ابعاد و شعارهای آن، تجمعی علیه رژیم و نفی همه اشکال فرهنگ حکومتی بود. از این رو این بار پاسارگاد مورد غضب قرار گرفت. تبدیل این بنای تاریخی به قبرستان یک دهن کجی به مردم و تحمیلی به توریستهایی است که از این بنای تاریخی بازدید می کنند.
اگر در مورد برگزاری کنسرت، امامان جمعه پیشاپیش دستور لغو می دهند، این بار شورای شهر و شهرداری پاسارگاد وسایل قبرستانی شدن آن را صادر کردند. آش آن قدر شور است که رییس سازمان حکومتی با آن مخالفت کرد و استخوانها در محلی دیگر دفن شد.
مجموعه پاسارگاد از سال ۱۳۸۳ در فهرست میراث جهانی در یونسکو به ثبت رسیده و اگر معیارهای این نهاد جهانی رعایت نشود، نام پاسارگاد از فهرست میراث جهانی حذف می شود.