همچنین یک گزارش حکومتی از مناطق سیل زده در جنوب کرمان حاکی از آن است که بسیاری از راه های ارتباطاتی در این مناطق قطع شده و با گذشت بیش از دو روز رژیم آخوندی همچنان عاجز از ارسال کمک و یا گسیل امداد رسان ها برای یاری به مردم سیل زده در این خطه می باشد. یک هموطن از بومیان محلی که به کمک گرفتارشدگان در سیل رفته است می گوید: «بومیان محلی در روزهای اولیه وقوع سیل با تشکیل تیم های سعی در نجات سیل زدگان داشتند که مسئولان با دادن وعده های نظیر اعزام هلیکوپتر و ... مانع از این کار شدن که اگر با این وعده ها مواجه نبودیم سیل زدگان را به مکان امن منتقل می کردیم» (سایت حکومتی مشرق نیوز ۷ فروردین ۱۳۹۶)

ابعاد بی تفاوتی رژیم آخوندی نسبت به جان سیل زدگان بحدی است که اکنون گوشه هایی از آن را رسانه های باند مقابل بدو آستانه رای و رای کشی در نمایش انتخابات، علیه آخوند روحانی اینگونه به تصویر کشیده اند: «آیا فریاد رسی هست؟ فرزندان جنوب کرمان سه روز است در محاصره سیل هستند». (همان منبع بالا)
به یقین اعتراف به عدم رسیدگی به قربانیان ناشی از سیل با چنین جملاتی، مبین عمق فاجعه انسانی می باشد که دیکتاتوری خامنه ای برای مردم ایران به ارمغان آورده است؛ زیرا در حالیکه در کشور های پیشرفته و در پی نخستین بارش باران های سنگین و بروز سیل، هدف اصلی دولت ها نه تنها بازسازی، بلکه پیش گیری از تکرار چنین خرابی هایی می باشد، اکنون میلیون ها هموطن ما در مناطق ضربه پذیر می بینند که تنها طی چند ماه گذشته و با بروز مجدد سیل، همان مصائب و خرابی ها تکرار و هیچ فریاد رسی برای کمک و یاری به این مردم محروم یافت نمی شود.

یک بخشدار حکومتی نیز با اشاره به ابعاد بحران و خرابی ها و نیز بی عملی حکومت در این زمینه از جمله گفت: «هنوز هیچگونه تغییری در وضعیت محاصره شدگان سیل صورت نگرفته است و و فقط بومیان محلی با شناسائی مکان محاصره شدگان اقدام به رساندن آذوقه به مردم کرده اند. تاکنون اقدام خاصی برای نجات محاصره شدگان سیل جازموریان انجام نشده».
وضعیت وخیم زیر بناهای کشور در حالی است که رژیم آخوندی سالانه ده ها میلیارد ها دلار از سرمایه های ملی کشور را در تنور سیاست ها ی مخربی مانند صدر بنیاد گرایی و تروریسم و جنگ در کشورهای همسایه و اسلامی هزینه می کند و بدین سان به مردم ایران می گوید که اساسا برای جان، مال، بهداشت و درمان، رفاه و معیشت هموطنان ارزشی قائل نیست.

این گزارش در ادامه به نقش مخرب نیروهای کمک رسانی حکومت که عمدتا از نیروهای بسیج سرکوبگر می باشند، اشاره کرده و به نقل از سرطایفه‌ عشایر گرفتار در جازموریان در اعتراض به عملکرد فرماندارحکومتی و نیروهای همراهش، می افزاید: «فرماندار و نیروهای ستاد بحران اجازه ندادند افراد راه بلد محلی به کمکشان بروند و نیروها را از مسیری اشتباه پیش بردند و الان تلفنشان در دسترس نیست و معلوم نیست کجا هستند».