تونل بی‌انتهایی بنام «بحران بیکاری» در نظام آخوندی

تشدید مخاصمات میان باندهای درونی رژیم به‌ویژه با نزدیک شدن به موعد نمایش انتخابات قلابی در درون نظام آخوندی، اگر هیچ فایده‌ای نداشته باشد، حداقل یکی از «برکات» آن، همان به بیرون درز کردن گوشه‌هایی از ابعاد بحران‌های فزاینده اقتصادی، بیکاری، فقر و فلاکت در دیکتاتوری خامنه‌ای است.

برای نمونه یک گزارش حکومتی ضمن اشاره به بحرانی بودن بیکاری در استان لرستان به نقل از یک نماینده مجلس حکومتی ازجمله نوشت: «تازیانه‌های فقر و بیکاری بر پیکر بی‌رمق لرستان به‌صورت روزانه فرود می‌آید و آنچنان کارد به استخوان مردم استان رسیده است که جوانان لرستان ناگزیر به مهاجرت از استان لرستان به سایر استان‌ها برای انجام کارهای سطح پایین شده‌اند». (خبرگزاری نیروی تروریستی قدس، تسنیم ۱۳ فروردین ۱۳۹۶)

به موازات این اعترافات، باید اضافه نمود که چرخه بیکاری در حاکمیت آخوندی به یقین تنها وابسته به سیاست‌های این یا آن باند نیست، بلکه به کلیت نظامی غارتگر و فاسد برمی‌گردد که اکنون شیرازه‌های اقتصاد، تجارت داخلی و خارجی و بازرگانی را به دست یک جریان سرکوبگر بنام «سپاه پاسداران» سپرده است.
بر این منطق اکنون شاهد هستیم که چگونه تمامی دولت‌های دست‌نشانده ولی‌فقیه، خزانه ملی را با اختصاص دادن بودجه‌های کلان در راستای منافع این ارگان سرکوبگر به تاراج می‌برند.
همچنین وضعیت بحرانی درزمینهٔ بیکاری به حدی رشد و نمو یافته که برخلاف تمامی ادعاهای دولت «تدبیر و امید», اکنون دیگر هیچ جریانی در داخل نظام آخوندی، اختلاف‌نظری بر سر آمار ۸ میلیون بیکار در ایران ندارد. بدین‌سان ملاحظه می‌شود که چگونه تمامی دعاوی آخوند روحانی مبنی بر از بین بردن بیکاری و یا ایجاد شغل تماماً دروغ از کار درآمده است.

در این رابطه خبرگزاری حکومتی جمهوری (6 فروردین 1396) در گزارشی از وضعیت وخیم بیکاری در ایران ازجمله نوشت: «تردیدی نیست، نرخ بیکاری در ایران بالا است و مهم‌ترین علت آن افزایش جمعیت فعال کشور است به‌طوری‌که طی یک سال گذشته از 24 میلیون و 701 هزار و 177 نفر به 25 میلیون و 791 هزار و 450 نفر رسیده است. یک‌میلیون و 90 هزار و 273 نفر به جمعیت فعال کشور اضافه شده است».
بر این سیاق باید به استان‌های ضربه‌پذیر مانند ایلام، کرمانشاه، کردستان، سیستان و بلوچستان و یا لرستان اشاره نمود که بنابراین گزارش چهارمحال بختیاری با «20.2 درصد بیشترین نرخ بیکاری را در میان استان‌های کشور دارد».

بحران بیکاری در حاکمیت آخوندی تنها به این نمونه‌ها ختم نمی‌شود، بلکه نقطه اوج و فوران آن را باید در میان نسل جوان، زنان و فارغ‌التحصیلان جستجو نمود. این گزارش در ادامه با اعتراف به ابعاد فاجعه‌آمیز نرخ بیکاری در میان این قشر از جامعه ادامه می‌دهد: «وقتی که سراغ نرخ بیکاری جوانان می‌آییم این نرخ به‌مراتب ناراحت کننده تر از نرخ بیکاری کل کشور است به‌طوری‌که نرخ بیکاری جوانان 15 تا 24 ساله 29.2 درصد است که برای مردان و زنان جوان به ترتیب 25.4 و 44.2 درصد گزارش شده است.
به عبارتی نرخ بیکاری جوانان حدود دو تا سه برابر نرخ بیکاری در کل کشور است و برای زنان حدود 3.6 برابر نرخ بیکاری کل کشور است».