در چنین روزهایی است که مجاهدین خلق خواب ندارند. همه در حال دویدن و تلاش برای پیش برد امر گردهمایی سالانه ای هستند که باید پاسخی درخور، به اعمال و تشبثات یکساله آخوندهای حاکم و آخوندزده های خارج کشوری اش، باشد.
در شهر پاریس جوانانی دیده می شوند که در حال جمع آوری کمک های خاص هستند. «پومپیه» ها برای جشن سالانه «آتش نشانان» پاریس پول جمع می کنند، جوانان «صلیب سرخ» با جعبه های کوچک، خواستار سکه ای، طرفداران محیط زیست در حال توضیح اهمیت کارشان، سمپاتیزانهای احزاب فرانسوی برای جلب هموطنانشان به دور دوم انتخابات مجلس در فرانسه، و مجاهدین، با دفترچه هایی پر از درد و مشقت مردم ایران، با رهگذران و گردشگران و هموطنان کم تعداد که بندرت یافت می شوند، به صحبت مشغول و در تلاش برای دعوت آنها به گردهمایی سالانه.
کار مجاهدین واقعا سخت است. بعضی از آنها به تازگی از ایران آمده اند. تجربه کمی دارند، جملات فرانسوی را که یادداشت و از بر کرده اند، در بیشتر مواقع مشکلی را حل نمی کند، اما رها کردن کار و ناامیدی، از کنار ذهن شان هم عبور نمی کند، چه برسد به اینکه مانعی در راه این تلاشها باشد.
بعضی مواقع «زبان الکن» و چهره های متفاوتی که دارند، توجه عابران را جلب می کند اما، این دفترچه های پر از تصاویر گاها غیر قابل تحمل از جنایات رژیم است که پیشبرد کار را میسر می کند.
مجاهدین خلق، شعار «می توان و باید» را با تمام محتوایش درک و بکار گرفته اند. برای رسیدن به اهداف انقلابی و انسانی خود، تعارف ندارند، اصرار دارند. و در این راه فدای جان برایشان کمترین هزینه است، آنرا، به همه کس و بطور خاص به «محافل» بین المللی نشان داده اند. پشت اتهامات و استدلالات کودکانه بعضی از «راحت خیالان خارج کشوری» که از هرچیزی آنها را منع می کنند، متوقف نمی شوند، از آن عبور می کنند و با خلق «ارزشی» جدید، پاسخ آنها را می دهند.
مجاهدین خلق، در امر مبارزه، در هر شرایطی به استقبال خطر می روند، آنها را نمی شود خرید، چه با پول، چه با تهدید و چوب «وابستگی» به این و آن قدرت امپریالیستی یا ارتجاعی. کسانی که تاکنون این «خصلت انقلابی» مجاهدین را درک و هضم نکرده اند، بیخودی نباید به پروپای آنها بپیچند، چون، «عرض خویش می برند».
مجاهدین، ضربات حبران ناپذیری را از همان جایی خورده اند که بارها از طرف رژیم و اعوان و انصارش به «تشریک منافع» با آنها متهم شده اند. کسانی که چشم بسته و یا از روی بی توجهی، همان حرفها را با بهم بافتن آسمان و ریسمان، تبلیغ می کنند، باید به این نکته ای که هر بچه کم سن و سالی آن را می فهمد، عنایت بیشتری داشته باشند، البته اگر قصد دفاع از منافع مردم در بین باشد.
بعد از نمایش انتخابات رژیم در داخل و انعکاس این نمایش مسخره در خارج کشور، گردهمایی امسال در سالن نمایشگاه های «ویلپنت» پاریس، برای تدارک کنندگان و شرکت کنندگان در آن، از اهمیت بالایی برخوردار است. این گردهمایی می خواهد آن ترفند و تاثیرات جانبی آن در افکار عمومی خارج ایران را خنثی کند. در این جا و آنجا شنیده می شود که در ایران «انتخاباتی» برگزار شده و نتیجه آن روی کار ماندن یک «مدره» با «رای مردم» بوده است.
افشا کردن موثر همین یک فقره شارلاتان بازی آخوندهای حاکم بر ایران، با نشان دادن نقشی که «شیاد و جلاد» بعنوان بازیگران مرگ آفرین این رژیم، در گذشته و حال، داشته و دارند، در این گردهمایی میسر است و کوشش شبانه روزی هواداران و اعضای مقاومت در خارج کشور، برای هرچه پرشکوه تر برگزارکردن آن از این زاویه است.
همچنین باید به گوش جهانیان رسیده شود که ماهیت و خط و ربط تبهکاران داعشی از ماهیت و خط و ربط این رژیم ضد ایرانی جدا نیست. تروریسم داعش مردم ایران و منطقه و جهان را قربانی و بیشترین خدمت را به اهداف ضد انسانی «ولی فقیه» کرده و می کند. خامنه ای و دستگاه سرکوبگر و تروریستش، هیچ درنگ و ابایی در استفاده از این گروه وحشی و ضد بشر، بر علیه مردم و جنبش آزادیخواهانه آن نداشته و ندارند.
مردم جهان باید صدای آزادیخواهان در بند ایران را از لابلای صدای مخالفان مصمم رژیم در این گردهمایی بشنوند و با آن همراه شوند. این ایده ای است که مجموعه تلاش و کوشش مشترکی را که شاهد هستیم جهت و محتوا می دهد.
گردهمایی ویلپنت امسال فرصت گرانبهایی است که هموطنان از سراسر جهان در یک جا صدای خود و انتخاب خود برای یک ایران آزاد را فریاد کنند و در این راه سهم کوچکی از وظیفه ای که برای دفع این رژیم ضد بشری و ضد ایرانی بر دوش دارند و داریم، را ادا نمایند. مجاهدین برای تحقق این امر ایستاده می خوابند. به امید دیدار در اول ژوئیه ۲۰۱۷ در ویلپنت پاریس.
